EP.5 - ใครห่วง

ชายหนุ่มขับรถออกมาก่อนจะแวะร้านขายยาซื้อยาให้กับเธอ ปลายดาวนั้นเองเขารู้ว่าเธอเป็นคนดื้อ และไม่นอมกินถ้าไม่บังคับ เขาจึงซื้อกระเป๋าน้ำร้อนและยาไปให้เธอ

เขาขับรถมาที่บ้านแต่ไม่เจอรถของเธอ ป่านนี้ยังไม่กลับอีก!เขากดเบอร์โทรหาเธอแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะรับสายเขาเลยสักนิด

"ทำอะไรของเธอเนี่ย" เขากดโทรออกอีกหลายรอบจนปลายสายยอมรับสายแต่โดยดี

"นี่จะโทรมาอะไนนักหนา ว่างมากรึไง โทรมากวนชาวบ้านแบบนี้?"

"เธออยู่ไหนทำไมที่บ้านไม่มีรถของเธอ?"

"นายหมายความว่ายังไง อย่าบอกนะนายมาที่บ้านฉันดึกขนาดนี่เป็นบ้ารึไงมารบกวนคนอื่น ถ้านายไม่กลับนะพ่อฉันลงไปยิงนายแน่มาจอดหน้าบ้านส่องไฟแบบนี้?"

เธอลุกมองที่หน้าตาเห็นรถเขาจอดหน้าบ้านแถมไฟยังส่องมาในบ้านอีก

"ออกมาซะ ถ้าไม่อยากให้บุกเข้าไป!"

"นี่นายจะมาบังคับคนอื่นทำไมมันดึกมากแล้วนะฉันอยากพักแล้วนะ"

"ไหนหมาตัวไหนบอกว่าปวดท้อง นี่อุตส่าห์ไปซื้อยามาให้ ลงมาเอาสิ!"

"แขวนไว้หน้าบ้านนั่นแหละ ขี้เกียจเดินออกไปเอา" ปลายดาวยืนมองรถของชายหนุ่ม

"จะให้บุกเข้าไปในบ้านใช่ไหม?"

"นายนี่มันจริงๆนะไอ้หมอบ้า บังคับคนอื่นทุกอย่างจะไปเดี๋ยวนี้แหละ อย่าเข้ามาในบ้านนะฉันไม่อยากให้พ่อว่า ขับรถออกไปจากหน้าบ้านฉันสักนิดไป!" หญิงสาวเดินลงมาข้างล่างเธอใส่แค่ชุดนอนบางๆที่แสดงเรือนร่างของเธอได้ชัดเจนพอเดินออกมาก็ขึ้นไปนั่งในรถของชายหนุ่ม

"มีอะไร?" หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยความหงุดหงิดใจเล็กน้อย

"ช่วยทำหน้าดีๆสิ ฉันคิดว่าคนกำลังจะตายซะอีกทำหน้าทำตาแบบนี้?"

"ไอ้หมอบ้าปากเสีย หยุดพูดแล้วกลับไปได้แล้ว ขืนพ่อมาเห็นนะมีหวังนายตายแน่ๆดึกดื่นขนาดนี้ยังมาบ้านคนอื่น"

ที่เธอบอกก็ความจริงแหละถ้าพ่อเธอรู้ว่าเธอยุ่งกับหมอกรลูกของเพื่อนสนิท แถมเขายังมีแฟนแล้วมีหวังตายแน่ๆ

"ลุงไนท์หรอ ฉันไม่กลัวหรอกนะมาเลย"

"น่าด้าน ฟัดกันเสร็จแล้วเหรอถึงมาหาฉันได้ ไม่สิฉันไม่น่าถามเลยรอยที่คอของนายมันบ่งบอกแล้วนี่"

"หุบปากไม่งั้นเธอเนี่ยล่ะ จะโดนจับฟาดตรงนี้?" ศิวกรมองหน้าเธอที่เอาแต่เถียงไม่ยอมคนและชอบหัวร้อนตลอดเวลา

"มีอะไร ก็พูดๆมาคนจะนอนแล้ว รบกวนอยู่ได้" ปลายดาวแสดงชักสีหน้าและแววตาความเอาแต่ใจของเธอออกมาได้ชัดเจน เธอไม่ชอบให้ใครขัดใจเธอไม่ชอบคนวุ่นวายชีวิตเธอมาก

"ขี้เกียจคุยที่นี่ไปคุยที่คอนโดกูแล้วกัน"

ว่าเสร็จเขาก็ขับรถออกมาจากบ้านของเธอ โดยมีเธอนั่งมองการกระทำที่แสนจะบ้าของเขา

"ฉันจะหาคำไหนดีมาด่าคนอย่างนาย หมดคำจะด่าแล้วจริงๆ"

"หมดแล้วก็ดี เพราะฉันก็รำคาญเสียงของเธอมากเช่นกัน คนอะไรพูดไม่เคยหยุด ผีเจาะปากมาพูดรึไง ตอนเด็กเก็บกดไม่ได้พูดเหรอ!"

ฉันนั่งเงียบขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงแล้ว ไม่ได้เอาอะไรมามีเพียงชุดนอนแสนจะบางเท่านั้นที่ปิดตัวแถมผ้าอนามัยอีก

"ช่วยจอดเซเว่นให้ด้วยนะ ฉันต้องลงไปซื้อของ!"

"จะซื้ออะไร?" เราหันมามองหน้าเราในระหว่างที่เขาขับรถ

"ซื้อผ้าอนามัยและขนมจบไหม ฉันหิว !'

เราหิวข้าวเย็นยังไม่กินเมา ตอนนี้อ้วกออกจนจะหมดไส้แล้วเกิดความหิวขึ้นแล้วเนี้ย

"อืม!" หลังจากนั้นเขาก็พาเรามาจอดที่หน้าเซเว่นเราเดินเขาไปในเซเว่นโดยมีสายตาของพวกวัยรุ่นหน้าเซเว่นมองและแซวเรา ชุดมันบางอ่ะออกจะโป๊ไปด้วยซ้ำไม่น่าลงมาซื้อเลยเรารีบเดินไปหยิบของใช้.

"คุณคะ!มองอะไรแม่นั่น ถ้าใส่แบบนี้นะถอดดีกว่าไหม ทุเรศ" มีคนมองมาที่เราขณะที่เราเลือกผ้าอนามัยอยู่

"เปล่าผมมองอะไรเรื่อยเปื่อย !" แฟนเขาปฏิเสธเราเองก็ไม่ได้สนใจอะไร ใครแคร์ จะมองก็มองและมองตรงไหนฉันก็สวยจบป่ะ ไอ้พวกด่านักชอบเผือกชีวิตคนอื่น ฉันจะใส่ยังไงก็ได้ไม่ได้ไปใส่ชุดอ่อยบนหัวใครพูดแล้วหงุดหงิดใจซะมัด

"ลุกขึ้นมาใส่เสื้อ คนมองมึงทั้งร้านแล้วนะ" จู่ๆอิหมอบ้ามันก็ดึงแขนให้เราลุกก่อนจะใส่เสื้อแขนยาวของมันให้

"นี่อะไรของนายเนี่ยจะใส่จนให้ฉันหายใจไม่ออกเลยรึไง?" ปัดโธ่รูดชิปมาถึงคอเลยแม่เจ้า

"รีบซื้อรีบไปรู้ตัวรึเปล่า เธอกำลังเป็นเหยื่อล่อตาล่อใจไอ้พวกนั้นอยู่ รีบซื้อเลย" จู่ๆมือหนาของหมอก็รั้งเอวเราไปแนบชิดกับเขา เราก็มองอย่างงงๆเพี้ยนแน่ๆเพี้ยนจริงๆ

"อิหมอบ้า ปล่อยฉันก่อนฉันจะหยิบตัวนั้น ฉันไม่ชอบยี่ห้อนี้ไม่เอา"

"มึงช่วยเลือกและมาจ่ายเงินซะ ลีลาอยู่ได้กะอีแค่ซื้อไปใส่ๆก็จบ ยี่ห้อไหนก็เหมือนกันแหละ!"

"ไม่เหมือนนายไม่ใช่ผู้หญิง นายไม่รู้หรอกว่าต้องเลือกสูตรที่ดีที่สุด ก็อย่างว่าแหละคนอย่างนายจะไปรู้อะไรนอกจากเรื่องใต้สะดือเท่านั้น" เราแอบจิกแอบแขวะเขา

"ฉันว่านะกลับห้องเธอได้โดนแน่ กะอีแค่เป็นเมนส์คิดว่าฉันจะไม่เอาเธอ" หมอมองเราอย่างหื่นๆเราเองก็แอบกลัวมันไม่น้อย กลัวว่าจะทำอย่างที่พูดตายแน่ๆ ปลายตายแน่ ยิ่งเจ็บท้องน้อยอยู่ด้วย

"เลือกเสร็จยัง จะไปได้ยัง ง่วงแล้วนะ” เขาก็หยิบๆจับอะไรมาเราหยิบยี่ห้อ...ที่เราใช้ประจำก่อนจะเดินมาหยุดที่โชนขนม

"หิวจังเลย!" เรามองทุกอย่างและเลือกไม่ถูกว่าจะกินอะไรมันน่ากินไปหมด

"พอแล้วกลับ ถ้าจะกินเดี๋ยวฉันทำข้ามต้มให้กินอาหารอ่อนๆก่อน มันมีแต่อาหารรสจัดพอเลยกลับ"

สุดท้ายเราได้แค่น้ำและขนมเล็กน้อยแล้วก็โดนลากออกมาจากฝีมืออิหมอบ้าเนี้ย ผีตัวไหนมาสิงมันอาการแปลกมากดูเป็นห่วงเป็นใยและยังบังคับและขู่เข็ญเราอีก

เรานั่งในรถพร้อมกับเรามือมากุมที่ท้องด้วยความเจ็บหน่วงสองสามวันแรกเราจะปวดมากถึงมากที่สุดปวดทั้งท้องและหลังจนบางครั้งเราก็ไม่อยากมีมดลูกไว้เลยมันทรมานไงจะตัดออกให้จบๆก็ไม่กล้าเผื่อในอนาคตเราอยากมีลูกล่ะ

"กินยาครั้งล่าสุดกี่ชั่วโมง?".

"สองสามชั่วโมงได้มั้ง ฉันไม่แน่ใจ"

"เดี๋ยวไปถึงห้องฉันจะทำอาหารให้แล้วค่อยกินยาอีกมันจะได้ไม่เจ็บ ฉันซื้อกระเป๋าน้ำร้อนมาด้วยเบาะหลัง"

"สงสัยแฟนนายต้องเป็นเหมือนฉันแน่ๆ"

"เปล่า พลอยดูแลตัวเองดีไม่เป็นเหมือนเธอหรอก ฉันเลยไม่ได้ห่วงอะไรมากเพราะเขาเองก็เป็นหมอ ไม่เคยสร้างภาระอะไร"

"อืม ขอบคุณที่นายเป็นห่วงฉันแล้วกัน"

"ใครว่าฉันห่วงเธอ"

"ช่างเถอะ ฉันจะหลับแล้วพอถึงช่วยปลุกด้วยนะ" เราขี้เกียจพูดเขาไม่ได้ห่วงหรอกทำไปเฉยๆแหละ

โปรดติดตามตอนต่อไป