1/3

ชวดลรู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบหัว เขามึนงงอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเคลื่อนรถออกโดยไม่พูดไม่จาเขานึกอยากเปิดไฟให้สว่างจ้าไปทั่วรถ นึกอยากมองหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ให้เต็มตา เธอเปลี่ยนไปจนเขาจำไม่ได้ ถึงว่าเห็นดวงตาสีมรกตแว้บๆ ยังนึกอยู่ว่าคุ้นๆแต่เพราะความเย้ายวนทำให้เขาไม่ทันสังเกต

ตั้งแต่วันนั้นเมื่อ 9 ปีก่อน เขาก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย

“นี่ นายปล่อยฉันลงก่อนไม่ได้รึไง แล้วนายจะไปไหนก็ไปเถอะ”หญิงสาววัย 19 ปี ยังไม่ทันสังเกตอาการที่เปลี่ยนไปของเขา เธอมัวแต่หงุดหงิดงุ่นง่านจนไม่ทันสังเกต แม้ครั้งแรกจะเห็นหน้าแต่เพราะความมืดแล้วเขาก็ยืนหันหลังให้แสงไฟ จึงมองเห็นหน้าเขาไม่ชัด

“ฉันจะพาเธอกลับบ้าน”

“ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้” โรฮันน่าปฏิเสธ

ชวดลไม่ตอบ แต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถกลับไปยังคฤหาสน์อัครเดชไพศาล ที่ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของเขาและยังเป็นจุดมุ่งหมายเดียวกับเธอ โดยที่หญิงสาวยังไม่รู้

รถเฟอร์รารี่ 599 GTO ตีวงเข้ามาจอดด้านหน้าคฤหาสน์อัครเดชไพศาล ชวดลลงจากรถทันที เห็นชัชรินทร์กับราฟกำลังเดินออกมา

“สวัสดีครับอาเชอรี่ อาราฟ” ชวดลพนมมือขึ้นไหว้อาทั้งสองอย่างนอบน้อม ทำให้ตุ๊กตาหน้ารถที่เดินตามมามองอย่างแปลกใจ

“สวัสดีจ้ะโดม อ้าว...ฮันน่า ทำไมมากับพี่โดมได้ล่ะลูก” ชัชรินทร์ถาม

“พี่โดมเหรอคะ”โรฮันน่าฉงน แล้วหันขวับไปมองซีกหน้าด้านข้างของคนร่างสูงเต็มตา ก่อนจะมองปราดไปทั่วทั้งร่างกำยำอย่างไม่คิดจะปิดบังสายตาสำรวจ

เธออ้าปากค้าง ไม่คิดว่าคนที่ปล้นจูบแรกในชีวิตสาวไปจะเป็นคนๆ เดียวกับร่างสูงเพรียวซึ่งตราหน้าเธอว่าเป็นหมูตอนเมื่อ 9 ปี ที่แล้ว

“อ้อ...แม่ลืมไปว่าฮันน่ากับพี่โดมไม่ได้เจอกันนานแล้ว ตอนมาเมืองไทยครั้งล่าสุดก็นานมากหลังจากนั้นโดมก็ไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วฮันน่าก็ไม่ได้มาเมืองไทยอีก แต่เอ...แล้วนี่ไปยังไงมายังไง ถึงได้กลับมาพร้อมกันแบบนี้ล่ะจ๊ะ”

“คุณอาลองถามลูกสาวแสนซนของคุณอาดูสิครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ เหนื่อยเต็มทีอยากพักผ่อน” ชวดลตอบ พลางเอ่ยขอตัวจากอาสาวและอาเขย เขาไม่ได้หันไปมองแม่น้องน้อยที่เคยอ้วนเป็นหมูตอนเลยสักนิด เหมือนว่าเธอเป็นอากาศธาตุไม่มีตัวตน ผิดกับตอนที่อยู่ในรถหน้ามือเป็นหลังมือ

หรือเพราะรู้ว่าเธอเป็นใคร เขาก็เลยนึกรังเกียจ

“แล้วโดมนอนที่นี่ด้วยเหรอจ๊ะ”

“คืนนี้ผมคงไม่ขับรถกลับบ้านแล้วล่ะครับ ขอตัวก่อนนะครับ” ชวดลบอก และเดินเข้าบ้านไป โดยไม่หันกลับไปมองใบหน้านวลสวยอีกเลย

“ฮันน่าไปเจอพี่โดมได้ยังไงล่ะลูก” ชัชรินทร์ถามบุตรสาวทันที เมื่อลับร่างสูงใหญ่ไปแล้ว

“บังเอิญน่ะค่ะแม่ ฮันน่าไปเจอพี่โดมกำลังแข่งรถอยู่ค่ะ สนุกมากเลยนะคะแม่ พี่โดมก็เก่งมากด้วยที่คว้าชัยชนะได้ แต่...”

“แต่อะไรจ๊ะ”

“แต่พี่โดมคงไม่ค่อยชอบหน้าฮันน่าสักเท่าไหร่หรอกค่ะ” โรฮันน่าบอก และก้มหน้าเหมือนกับว่าเศร้าใจนักหนา

เธอเศร้าเพราะเจ้าของรถคันโปรดเป็นเขา หรือเศร้าเพราะเขาปล้นจูบแรกไปจากเธอ จูบแรกที่เล่นเอาใจเธอสั่น เคลิบเคลิ้มไปกับเรียวลิ้นฉกาจกวัดไกวอยู่ในโพรงปาก

อื้ม...นึกแล้วก็...

“ทำไมล่ะลูก”

“ก็...ฮันน่าทำให้พี่โดมโกรธเพราะดันไปวิ่งตัดหน้ารถพี่โดมเข้าน่ะค่ะ”

“ว่าไงนะลูก” ชัชรินทร์ตกใจจนต้องยกมือทาบอก

“คุณแม่ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอกค่ะ ฮันน่ายังไม่ถูกรถของพี่โดมชนซะหน่อย แต่แม่คะ”

“หืม”

ร่างระหงกอดเอวมารดาประคองเข้าไปในบ้าน

“พี่โดมจะจำฮันน่าได้มั้ยค่ะ หมายถึง...ตั้งแต่ครั้งที่เห็นฮันน่าที่สนามแข่งน่ะค่ะ”

“อยากรู้ทำไมไม่ถามพี่เขาล่ะลูก แล้วเราล่ะ จำพี่เขาได้หรือเปล่า”

“ตอนนั้นมันมืดน่ะค่ะ คนก็เยอะ ฮันน่าไม่มีเวลาจะสังเกต แต่ฮันน่าว่าพี่โดมก็คงจำฮันน่าไม่ได้ เพราะถ้าจำได้ เขาคง...ช่างเถอะค่ะ ว่าแต่ฮันน่าจะนอนห้องไหนเหรอคะแม่ ตอนนี้คิดถึงเตียงนอนมากที่ซู้ด” โรฮันน่าถาม เมื่อโอบเอวมารดามาถึงกลางห้องโถงใหญ่ ที่นี่ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง เมื่อก่อนเป็นยังไง เดี๋ยวนี้ก็เป็นอย่างนั้น เว้นแต่ตัวบุคคล

ชัชรินทร์พาโรฮันน่ามาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องที่สองนับจากห้องริมสุด

“ห้องนี้ล่ะจ้ะ” ชัชรินทร์บอกพร้อมกับเปิดประตูห้องให้บุตรสาว

“ว้าว...ห้องสวยจังเลยค่ะแม่ เอ่อ...แม่ไปนอนเถอะค่ะ ฮันน่าอยู่คนเดียวได้” โรฮันน่าโผเข้ากอดเอวบางของมารดาและหอมแก้มนวลของมารดาซ้ายขวาอย่างแสนรัก “กู๊ดไนท์นะคะแม่”

“กู๊ดไนท์จ้ะลูก” ชัชรินทร์บอก ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง

โรฮันน่าปิดประตูห้องและเดินดูรอบๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ ห้องนี้กว้างขวางจนสามารถแบ่งออกเป็น 2 ห้องเล็กๆ ได้เลย หญิงสาววางกระเป๋าสะพายเอาไว้บนเตียงกว้างที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนที่แดง ซึ่งเป็นสีโปรดของเธอเอง พลางสงสัยว่ามารดาคงบอกแม่บ้านให้เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเป็นสีที่ตนชอบแน่ๆ

ร่างบางเดินไปดูรอบๆ ห้อง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่าเพราะความเคยชิน ตอนอยู่ที่โรม เธอก็ทำแบบนี้เพราะคิดว่าอยู่ในห้องของตัวเองไม่มีใครเข้ามาก่อนได้รับอนุญาต โรฮันน่าเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเห็นเสื้อผ้าของเธอถูกแขวนเรียบร้อยอยู่ในตู้ หญิงสาวเลือกชุดนอนตัวโปรดออกมาวางพาดไว้บนเตียงนอน และหยิบชุดคลุมอาบน้ำผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ