11/4

รอยหยักตรงส่วนปลายคล้ายจะกวักมือเรียกให้เธอจุมพิต แต่ก่อนที่จะทำแบบนั้นเธอปิดฝาชักโครกแล้วหมุนตัวกดร่างสูงให้นั่งลง ปล่อยให้ยืนอยู่แบบนั้นเดียวเป็นลมเป็นแล้งไปจะไม่คุ้ม ส่วนตัวเองคุกเข่าลงนั่งกับพื้น แยกต้นขาแกร่งให้กางออกพาที่จะแทรกตัวเข้าไปอยู่กลางหว่างขา เวลานี้กางเกงคนไข้ถูกถอดออกไปพาดอยู่บนราวเรียบร้อย

ชวดลทอดถอนใจมองปลายลิ้นเล็กเลียริมฝีปากอิ่มแล้วนึกอยากร่วมรักกับเธอเสียเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ติดว่าเขายังไม่มีแรงพอจะประคับประคองให้เธอนิ่งอยู่ในห้องน้ำแล้วล่ะก็ เขาไม่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมาป่านนี้แน่ แต่ไม่อาจต้านทานความอยาก จึงกดท้ายทอยให้เธอขยับเข้ามาใกล้ แล้วแนบหน้าลงไปจูบหนักหน่วงเรียกร้องจนหนำใจ ถึงจะปล่อยให้เธอเป็นฝ่ายรุก

ร่างแกร่งที่เคยซีดเซียวเพราะเจ็บป่วยเนื้อตัวกลายเป็นสีระเรื่อเริ่มอุ่นร้อน อุ้งปากเล็กกำลังครอบครองดูดรัดรอบรอยหยัก เสียงจุ๊บจ๊วบเหมือนกำลังดูดเลียหวานเย็นแสนอร่อย ปลายลิ้นเล็กตวัดวาดไล้วนเวียนจากปลายลงถึงโคน เล่นเอาร่างหนาสะท้านเฮือกลมหายใจฮึดฮัดรุนแรง ร่างกายเกร็งรับไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนคลายจนกว่าจะได้ปลดปล่อย การเกร็งร่างเป็นเหมือนเร่งเร้าให้ถึงฝั่งฝัน เพราะคำนึงถึงสถานที่ที่ไม่ควรจะแสดงบทรัก ทั้งที่อยากแทบขาดใจ

ความอุ่นจนร้อนในอุ้งปากอีกทั้งยังรัดแน่นจากการรูดรัด ฉุดรั้งให้สายธารแห่งรักวิ่งรอกไปทั่วร่างก่อนจะหยุดอยู่ที่เดิมเพื่อรอยคอยประตูสวรรค์ชั้นแรกเปิดออก

มือหนาเผลอขยุ้มเส้นผมสลวยดึงขึ้นและกดลงอย่างอ้อนวอนให้เธอเร่งความเร็วขึ้น แก้มสาวตอบเร้นจากการดูดดึงยิ่งทำให้ทรวงอกหนาสะท้านรุนแรง ลมหายใจฟืดฟาดเหมือนคนกำลังโกรธ ใบหน้าซีดเซียวแปรเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ ริมฝีปากถูกไรฟันขบเม้มจนแนบแน่น ชวดลผลักดันความต้องการของตัวเองเต็มที่จนในที่สุดก็ถึงวาระการปลดปล่อย เสียงครางฮือเล็ดลอดออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมไว้ได้

โรฮันน่าเลื่อนตัวขึ้นตามแรงดึงรั้ง ริมฝีปากทั้งคู่พานพบกันแลกจูบดูดดื่ม ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายผละออกแล้วจัดการซักผ้าขนหนูเช็ดเนื้อตัวให้เขา จนแน่ใจว่าสะอาดสะอ้านเช่นเดิมก็จัดการกับตัวเองบ้าง

“พี่โดมคงอยากทำธุระส่วนตัว ฮันน่าออกไปรอข้างนอกนะคะ” เธอบอกแล้วปลีกตัวออกไป

ชวดลมองตามตาปรอย แล้วกร่นด่าตัวเองในใจว่าควรจะอดทนมากกว่านี้ ตอนนี้เขาพบความสุขแต่เธอกลับต้องเป็นฝ่ายทน มันไม่แฟร์สำหรับเธอเลยสักนิด

‘ไอ้บ้ากามเอ๊ย!’ เขาไม่มีนิสัยจะทิ้งผู้หญิงเอาไว้ข้างหลังแบบนี้ ยิ่งกับภรรยาสาวน้อยด้วยแล้วยิ่งไม่มีความคิด แต่ที่ทำไปก็เพราะอารมณ์ใฝ่ต่ำ ที่เกิดจากความต้องการจะปลอบใจให้เธอหายเป็นห่วงและโทษตัวเองต่างๆ นานา ทว่าในที่สุดเขาก็กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวจนได้

ร่างสูงเดินยกถุงน้ำเกลือออกมา หญิงสาวกุลีกุจอเข้ามาช่วยพยุงทั้งที่ไม่จำเป็นสักนิด เป็นเหตุให้ชายหนุ่มนึกฉุนที่เธอดูจะห่วงใยเขามากเกินไป

“ฮันน่าอย่าทำเหมือนพี่อายุ 3 ขวบ หน่อยเลยน่ะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้”

โรฮันน่าอ้าปากค้าง เห็นสีหน้าบูดบึ้งก็ยิ่งไม่เข้าใจ เขาเป็นอะไรของเขา

“ฮันน่าแค่อยากดูแล”

“ดูแลก็แค่ดูกับแลเท่านั้นพอ ไม่ต้องประคองตลอดเวลาแบบนี้ อย่าเป็นห่วงพี่จนไม่เข้าท่าน่ะ”

เสียงดุๆ ทำให้เธอกัดริมฝีปากน้ำตาคลอ แต่ไม่ยอมให้มันไหล กลัวเขาจะบ่นว่าเธอให้อีก จึงเดินหนีไปนั่งบนโซฟาเงียบๆ ชวดลเองก็นอนตะแคงหันหลังให้เหมือนไม่อยากเห็น คนเฝ้าก็ยิ่งใจเสียนั่งน้ำตาซึม นานเข้าเมื่อเขาไม่ได้ยินเสียงเธอจึงหันมาหา เห็นเธอนั่งหลังหัวซุกกับพนักพิงก็ถอนใจ การทำเป็นไม่สนใจดูเหมือนจะใจร้ายไปนิด แต่เขาไม่อยากอยู่ใกล้เธอตอนนี้เลยให้ตาย เขาไม่อยากเป็นไอ้หื่นกามจับเธอร่วมรักในโรงพยาบาล รู้ดีว่ามันไม่สมควรหากพยาบาลเข้ามาเห็นก็คงต้องเอาปี๊บคลุมหัวกันทั้งคู่

“ฮันน่า...ฮันน่า”

โรฮันน่าปรือตาขึ้นมาก็เห็นร่างสูงมายืนค้ำหัว ดวงตาดุๆ ของเขาทำให้เธอหลบสายตา

“พี่โดมมีอะไรหรือคะ”

“ไปนอน”

นอน? นอนที่ไหนล่ะ ถ้าหมายถึงเอนตัวนอนบนโซฟานี่ก็หนาวตายชัก ที่โรงพยาบาลนี้ก็กระไรไม่มีผ้าห่มให้คนเฝ้าไข้เลยสักผืน ใจดำจริง

“ฮันน่ายังไม่กลับนะคะ ถ้าจะไล่กลับบ้านล่ะก็ ฮันน่าไม่กลับ”

“พี่หมายถึง ให้เธอขึ้นไปนอนบนเตียง ไม่ใช่มานั่งคอพับคออ่อนแบบนี้”

“นอนบนเตียง! เตียงคนไข้ที่พี่โดมนอนน่ะหรือคะ” ตากลมสีมรกตมองเตียงคนไข้สลับกับมองคนไข้ตัวโตตรงหน้า

“มานี่” แล้วชวดลก็เป็นฝ่ายออกแรงลากเธอจากโซฟาไปยังเตียงคนไข้ “ขึ้นไป” เขาสั่งเสียงขรมเมื่อเธอยังยืนเฉยทำเงอะงะไม่รู้เรื่องอยู่กับที่

“แต่ว่า...ว้าย!!!” เมื่อเธอยังอิดออด เขาก็จัดการยกสะโพกเธอขึ้นวางบนเตียงเสียเอง แล้วเดินไปกดล็อกประตูห้องหน้าตาเฉย “อย่าบอกนะคะว่าพี่โดมจะ...จะ...”

“อยากได้มั้ยล่ะ ตอนนี้พี่เปลี่ยนใจแล้ว ถ้าเธอขอพี่ก็จะให้”

“เรื่องอะไรล่ะ ใคร...อยากได้กัน” ร่างบางรีบเอนตัวนอนหันหลัง หลบซ่อนสายตาที่คล้ายจะจับผิดระคนหยอกล้อ ใบหน้าใสซับสีเลือดกระจายไปทั่วจนแดงซ่าน เธอกำลังปฏิเสธในสิ่งที่ร่ำร้องหาอยู่ภายในใจกระนั้นหรือ เธอปฏิเสธได้หรือว่าตอนที่ออกมาจากห้องน้ำไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดที่มากับความร้อนผ่าวจนต้องออกมาดื่มน้ำไปหลายอึก