10/4

ริมฝีปากของเขาเผยอออกคล้ายคนหายใจไม่ทัน คงเหมือนเธอที่เขาทำให้รู้สึกว่ากำลังขาดอ๊อกซิเจน ดวงตาคมกริบที่เคยมองเธอด้วยสายตานานัปการแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก มาบัดนี้กลับหรี่ปรือจวนเจียนจะปิด

“พี่โดมรู้สึกยังไงบ้างคะ”

ชวดลแค่นยิ้ม จะให้เขาตอบว่ายังไง คำตอบมันมีหลากหลายเหลือเกิน เขาหยุดคิดเพื่อเลือกคำตอบที่คาดว่าน่าจะดีที่สุดและตรงเผงที่สุด

“เหมือนฮันน่า ตอนที่พี่ทำให้ ฮันน่ารู้สึกยังไง แต่ถ้ายังไม่พอใจเธอล่ะก็ กินพี่สิ”

โรฮันน่ากลืนน้ำลายก่อนจะเบือนสายตาจากใบหน้าคมเข้ม เพื่อมองความกำยำในอุ้งมือ แล้วตากลมโตก็เบิกกว้างเมื่อสิ่งที่อยู่ในมือสั่นเยือก เหมือนจะร่ำร้องให้เธอทำอะไรสักอย่าง

หญิงสาวลดใบหน้าลงจูบบนรอยหยัก เธอพยายามทบทวนสิ่งที่เขาเคยทำให้ได้มากที่สุด ก็ตอนนั้นเธอมัวแต่ซาบซ่านไปทั่วเรือนกาย สติล่องลอยเหมือนอยู่ในอากาศ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันจะถูกต้องหรือเปล่า ปลายลิ้นฉวัดเฉวียนบนรอยหยักเรียบลื่น รับรู้ได้ถึงร่างหนาสั่นเทิ้มสลับเกร็งรับจนตัวแข็ง เธอปรายตามองหน้าคมอีกครั้งก็เห็นเขามองอยู่ ดวงหน้านั้นแดงก่ำไปด้วยความปรารถนาหรืออย่างไร แต่มันแดงมากจนเหมือนเขากำลังเจ็บไข้ได้ป่วย

“พี่โดมต้องการปากของฮันน่าหรือเปล่าคะ”

“โธ่...ยิ่งกว่าต้องการอีกนะทูนหัว พี่กำลังจะขาดใจกับการรอคอยแล้วคนดี”

หญิงสาวพยักหน้าคล้ายเข้าใจ จนชวดลเกือบหัวเราะแล้วอยากถามว่าเธอเข้าใจตรงกับที่เขาพูดหรือไม่ แต่พอภรรยาสุดที่รักอ้าปากงับปลายยอดเต็มๆ เขาก็คำรามเสียงสั่นเหมือนคนที่กำลังบาดเจ็บเจียนตาย

“โอว...ฮันน่า”

โรฮันน่าเริ่มลิ้มเลียด้วยปากและลิ้นอย่างเงอะงะ เธอทำทุกอย่างให้เขาเนิบช้าแต่ตั้งใจ จากปลายสู่โคน จากโคนสู่ปลาย แม่สาวน้อยเริ่มเรียนรู้วิธีที่ให้ความสุขแก่สามีอย่างคนหัวไว ระหว่างคนรักที่ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องแต่งงานกันคงไม่แปลก ยิ่งสามีกับภรรยาที่ถูกต้องก็ยิ่งไม่แปลกหากบทรักแต่ละขั้นจะดำเนินไปตามครรลอง ผู้หญิงต้องรู้จักวิธีที่มอบความสุขให้สามี เช่นเดียวกับสามีที่ต้องรู้จักมอบความสุขให้ภรรยา มันเป็นคู่มือการครองเรือนที่ขาดไม่ได้ เพราะเมื่อไหร่การสร้างความสุขได้ขาดหาย เมื่อนั้นเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า อีกไม่นานปัญหามือที่สามจะตามมา ลองคนไม่เคยรู้จักวิธีเหล่านี้ได้เจอกับผู้เจนประสบการณ์อย่างไม่ถือตัว แน่นอนคนที่ไม่เคยรู้จักก็ย่อมจะโปรดปรานด้วยกันทั้งนั้น

ตำราว่าไว้อย่างนั้น...โรฮันน่าจำได้แล้วเธอก็เห็นด้วยทุกประการ การมอบความสุขไม่ใช่เรื่องยากหรือเป็นเรื่องน่าเกลียด หากมอบให้กับคนที่เรารัก ถ้ารอให้เขาเป็นผู้ให้อยู่ฝ่ายเดียวก็ดูจะเป็นการเห็นแก่ตัวไปหน่อย แม้เขาจะไม่ได้เรียกร้องวอนขอก็เถอะ แต่ด้วยหน้าที่และความรักที่มีเป็นทุนเดิมทำไมจะทำให้บ้างไม่ได้

หญิงสาวกำลังเกิดความฮึกเหิม ชวดลก็จำใจต้องดันใบหน้าสวยออกห่างจากแก่นกาย

“ไม่ไหวแล้วยาหยี ขอพี่บ้าง”

ชายหนุ่มสลับหน้าที่เป็นฝ่ายปรนเปรอเธอด้วย สำหรับเขาที่ทำให้ไม่ใช่แค่หลักการครองเรือนอย่างในตำราบอกไว้ แต่เพราะทุกสิ่งที่ประกอบเป็นโรฮันน่าเป็นสิ่งที่เขาหมายปองต่างหาก

ริมฝีปากได้รูปคลอเคลียกลีบกายแสนสวย ตวัดปลายลิ้นเลียวนซอกหลืบแล้วยังสอดปลายนิ้วปรนเปรอเธออย่างตั้งใจ เสียงเธอหวีดร้องต่างจากเขาแต่มาจากความรู้สึกเดียวกัน นั่นคือเสียวซ่าน ชวดลต้องการให้เธอปลดปล่อยความต้องการออกมาให้หมด เพื่อปูทางสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ต่อไป

“พี่โดมขา...เร็วค่ะ”

ชายหนุ่มกระตุกมุมปากยิ้มแล้วหยัดตัวขึ้นดันสัดส่วนที่เหิมเกริมเข้าใส่ความนุ่มฉ่ำแฉะ เธอพร้อมสำหรับเขาแล้วก็ต้องรีบกันหน่อย เพราะเขาพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมอีก

ร่างแกร่งถาโถมเข้าหาอย่างไร้จังหวะเนิบ กายชายมันวาวจากหยาดเหงื่อจนลื่นไหลและน่ามอง ความกำยำของบุรุษเพศทำให้ร่างนุ่มคล้ายจะปริแตก มันคับแน่นจนแทบหายใจไม่ออก หญิงสาวก็อ้าปากหวีดร้องระงม ชายหนุ่มจึงต้องโน้มตัวลงจูบปิดกั้นเสียงแล้วดื่มด่ำกับความหวานในอุ้งปากนุ่ม

ปากก็จูบสะโพกจะยังสะบัดถี่ระรัวส่ายวนเป็นวงกลมให้แนบชิดมากทุกอณู สะโพกสาวก็ส่ายไหวอย่างบังคับไม่ได้ หญิงสาวจิกทึ้งดึงเส้นผมสั้นๆ เมื่อร่างกายคล้ายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ในหัวสมองขาวโพลนจวนเจียนจะระเบิดอยู่รอมร่อ

“ใกล้แล้ว...ใกล้แล้ว”

เธอเร่งเร้าให้ถาโถมจนร่างสั่นคลอน ทรวงอกอวบสะท้อนเป็นระลอกเสียดสีอกกว้างลื่นมัน ยิ่งเพิ่มความกำหนัดจนไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียใคร ไม่นานร่างสาวก็เกร็งกระตุกภายในของเธอบีบรัดกายกำยำจนเขาต้องปลดปล่อยธาราพิศวาสจนหมดสิ้น แล้วแช่ตัวเองเอาไว้อย่างนั้น

“สุดยอดเลยคนดี ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ”

ชวดลรู้ว่าคำขอบคุณคงเล็กน้อยเกินไปสำหรับสิ่งที่เธอตั้งใจทำให้ แต่เขายังมีเวลาขอบคุณเธออีกทั้งชีวิต แล้วค่อยสอนบทเรียนให้ลูกศิษย์สาวหัวไวอีกหลายๆ ครั้ง นับจากนี้เป็นต้นไป...