บทที่ 5

“ครับ เรื่องนั้นผมรู้ แต่เรามีเวลาอยู่ด้วยกันตั้งสามวันจะรีบร้อนให้ลบคลิปไปทำไมครับ เผลอๆ คืนนี้เราอาจผลิตคลิปเพิ่ม”

“ไม่มีทาง” ลลิตาแย้งกลับทันควัน ทว่าคำตอบของเธอกลับไม่ได้ทำให้ความมั่นใจของคริสน้อยลงได้แม้แต่น้อย

รถยนต์ส่วนตัวของชายหนุ่มยังคงขับเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็ว จุดหมายของเขาก็คือท่าเทียบเรือเพราะได้เหมาเรือสปีดโบ๊ทไว้แล้วการเดินทางไปที่เกาะเสม็ดจึงสามารถเลือกเวลาได้ตามที่เขาสะดวก

คริสขับรถยิงยาวจากกรุงเทพฯ มาถึงระยองโดยไม่จอดพักเลยด้วยซ้ำ ประมาณสี่ทุ่มทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงท่าเทียบเรือจากนั้นก็เดินทางต่อด้วยสปีดโบ๊ท ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงที่พักบนเกาะ

ชายหนุ่มอยากจองห้องพักห้องเดิมที่เคยมีความทรงจำดีๆ ร่วมกับลลิตา แต่ทว่าที่ตรงนั้นกำลังปิดปรับปรุงเขาจึงได้ที่พักแห่งใหม่เป็นห้องฮันนีมูนสวีทของรีสอร์ตชื่อดังพร้อมชายหาดส่วนตัว

แม้ที่พักจะสวยงามแค่ไหนแต่ความรู้สึกของลลิตากลับไร้อารมณ์ร่วมหรือคล้อยตาม ในขณะที่คริสยังคงพยายามยั่วยุลลิตาทุกครั้งที่มีโอกาสเสมอ

“ฉันอยากเปิดห้องพักอีกห้อง” เพราะไม่อยากนอนห้องพักเดียวกับคริสทำให้ลลิตาเอ่ยบอกเขา

“กลัวผมถึงขนาดนั้นเลยหรอ”

“ไม่ได้กลัวแต่ฉันไม่สะดวกใจที่จะพักห้องเดียวกับคุณ”

“ผมว่าที่พักแถวนี้น่าจะเต็มทุกห้องแล้วนะ”

แม้จะได้ยินแบบนั้นแต่ลลิตาก็ไม่ยอมแพ้ เธอลองไปถามที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ว่ามีห้องพักว่างหรือไม่ ซึ่งคำตอบก็คือไม่แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่หยุดพยายาม ลลิตายังคงเดินถามห้องพักจากรีสอร์ตที่อื่นๆ ซึ่งคำตอบที่ได้ก็ไม่ได้แตกต่างกัน

ในขณะที่คริสเองก็ไม่ได้ห้ามและไม่ได้เดินตามเธอไปเช่นกัน ชายหนุ่มเลือกที่จะนั่งจิบไวน์รอลลิตาอยู่ในห้องอย่างใจเย็น กระทั่งเธอกลับมานั่งทิ้งน้ำหนักลงบนโซฟาอย่างหัวร้อน

“ดื่มไวน์สักแก้วดับอารมณ์ก่อนไหมครับ”

ลลิตาลุกขึ้นแล้วเดินตรงปรี่มาหาคริสด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะคว้าขวดไวน์ที่วางอยู่ตรงหน้าเขาขึ้นมาถือไว้แล้วกระดกดื่มหน้าตาเฉย

ภาพที่เห็นทำให้ชายหนุ่มอึ้งไปเล็กน้อย นั่นเพราะนี่คือครั้งแรกที่เห็นลลิตามุมนี้ เธอดูดุดันและคาดเดาได้ยากรวมถึงดื่มแอลกอฮอล์เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่

“ค่อยหายคอแห้งหน่อย”

“ดื่มแอลกอฮอล์ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“สักพัก ฉันต้องเข้าสังคมเลยต้องดื่มให้เป็น ไม่อย่างนั้นก็คงถูกคนไม่ซื่อมอม” คำพูดของลลิตาทำเอาคนฟังสะอึกเล็กน้อยนั่นเพราะคิดจะมอมเหล้าเธอจริงๆ สงสัยหลังจากนี้ต้องเปลี่ยนแผนนิดหน่อย

“ถ้าภายในสามวันนี้คุณยังไม่ลบคลิป ฉันจะฆ่าคุณเองกับมือ” คำขู่ของลลิตาไม่ได้ทำให้คริสรู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย จากนั้นก็คว้ากระเป๋าเดินทางเข้าห้องน้ำไป

ทันทีที่ประตูปิดลงลลิตาก็ทิ้งตัวลงนั่งบนชักโครก ความรู้สึกหมดหนทางค่อยๆ เล่นงานแต่เธอมาถึงขั้นนี้แล้วยังไงก็ต้องทำให้สำเร็จ แค่สามวันคริสทำอะไรเธอไม่ได้แน่นอน ขณะที่คิดอะไรกับตัวเองอยู่นั้นจู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือส่วนตัวก็ดังขึ้น

“อยู่ไหนแล้วอิง”

“เสม็ด”

“นี่ตานั่นพาแกไปเสม็ดเหรอ” แค่ได้ฟังลักขณาก็เกิดอาการควันออกหู ตั้งแต่คริสปรากฎตัวขึ้นอาการแบบนี้ก็มักจะเกิดขึ้นกับเธอบ่อยๆ

“ใช่”

“โอ๊ย ประเทศไทยมีเป็นร้อยเป็นพันสถานที่ทำไมต้องเป็นที่นั่น”

“ฉันว่าเขาจงใจ”

“แน่นอน แกดูแลตัวเองดีๆ นะ ลบคลิปนั่นแล้วกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้”

“อือ” ลลิตารับปากอย่างหนักแน่นและก็เชื่อมั่นในตัวเองด้วยว่าเธอต้องทำได้สำเร็จ เพราะการมากับคริสครั้งนี้เธอก็ไม่ได้มามือเปล่าแต่เตรียมตัวช่วยสำคัญติดมาด้วย

ลลิตาเปิดกระเป๋าเดินทางออกแล้วหยิบตัวช่วยที่ว่าออกมาดู รู้สึกอุ่นใจที่ทุกอย่างยังอยู่ในที่ของมัน ไม่ว่ายังไงคืนนี้คริสไม่รอดแน่นอน เมื่อไหร่ที่เธอลบคลิปได้สำเร็จก็จะกลับเข้าฝั่งแล้วหารถเข้ากรุงเทพฯ ทันที

เธอใช้เวลาอาบน้ำให้นานกว่าทุกครั้งนั่นก็เพื่อต้องการซื้อเวลาและคริสก็เดาความจุดประสงค์ของเธอออกเช่นกัน ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้รีบร้อนโดยเลือกที่จะนั่งจิบไวน์รอ กระทั่งประตูห้องน้ำเปิดออก

“ผมนึกว่าคุณจะหลับอยู่ในห้องน้ำเสียอีก”

“ถ้าทำได้ฉันก็จะทำ”

“อย่าเลยทรมานร่างกายเปล่าๆ”

“ดื่มไวน์ไหมครับ ผมเห็นคุณดื่มได้เลยสั่งมาเพิ่มหลายขวด” คริสเอ่ยชวนอย่างเป็นมิตร เวลานี้เขาไม่ได้ดูเกรี้ยวกราดอาจเพราะไวน์ที่ดื่มเข้าไปช่วยทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นได้มากทีเดียว

“ไม่ค่ะ”

“โอเค ถ้างั้นผมคงต้องขอตัวไปอาบน้ำบ้างแล้ว”

“เชิญ” ลลิตาหลีกทางให้คริสได้เข้าไปทำธุระในห้องน้ำบ้าง เมื่อประตูห้องน้ำปิดลงเธอก็รีบจัดการทุกอย่างตามแผนที่วางไว้ จากนั้นก็กระโดดขึ้นเตียงนอนขนาดคิงไซซ์แล้วแกล้งทำเป็นหลับทั้งๆ ที่ใจยังคงเต้นไม่เป็นส่ำ

คริสใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำเพียงไม่นานก็กลับออกมา เวลานี้ชายหนุ่มอยู่ในชุดนอนแสนสบายกางเกงขายาวผ้านิ่มกับเสื้อยืดสีขาว สายตาของเขาจ้องมองไปที่ลลิตาที่เวลานี้อยู่บนเตียง

เขารู้ว่าเธอแกล้งหลับและเขาก็จะเป็นคนปลุกให้เธอตื่น คริสเดินไปหยิบไวน์รินใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่มราวกับต้องการรวบรวมความกล้า จากนั้นก็ก้าวขึ้นเตียงโดยวางมือถือไว้อยู่ข้างตัวเสมอ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร จู่ๆ ชายหนุ่มก็รู้สึกง่วงมากอย่างผิดสังเกตก่อนจะฟุบหลับทั้งๆ ที่ยังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง

ลลิตาทิ้งเวลาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมองคนข้างๆ เมื่อเห็นว่าเขานั่งหลับอย่างหมดสภาพจึงยิ้มออกมาไม่คิดว่าแผนของเธอจะสำเร็จลุล่วงอย่างง่ายดายถึงเพียงนี้ หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นแล้วพาตัวเองลงจากเตียงจากนั้นก็เดินอ้อมมาฝั่งที่คริสอยู่แล้วยื่นมือไปคว้าเอาโทรศัพท์มือถือของเขามาถือไว้

ทันทีที่ลลิตากดเปิดหน้าจอก็พบว่ามันล็อค เธอรู้ว่าต้องเป็นอย่างนี้แน่ไม่ได้ตกใจอะไรมากแต่ตั้งสติให้มั่นเพื่อรับมือ ครั้งแรกจึงใส่รหัสที่เป็นวันเดือนปีเกิดของคริสทว่าผลที่ได้กลับไม่ใช่ ครั้งที่สองจึงลองเปลี่ยนมาเป็นวันเดือนปีเกิดของเธอและผลที่ได้ก็ยังไม่ใช่เช่นกัน

โอกาสของลลิตาเหลืออีกเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

“ที่ถูกคือต้องใส่วันเดือนปีที่เราเลิกกัน”

“เอ้” ลลิตาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงของคริส นั่นเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรู้สึกตัวได้เร็วเช่นนี้และก่อนที่เธอจะได้ทำอะไรก็ถูกคริสรวบตัวไว้ได้เสียก่อน ชายหนุ่มอาศัยแรงที่มีมากกว่าจับลลิตาโยนลงบนเตียงจากนั้นก็ตามมาทาบทับ