เริ่มเกิดใหม่ครั้งที่ 10 ตัดอะไรบางอย่าง

เริ่มเกิดใหม่ครั้งที่ 10

ตัดอะไรบางอย่าง

"ใจร้าย...ใจร้ายที่สุด"

ตอนนี้เธอไม่รู้ว่านอนกอดหมอนร้องไห้มากี่ชั่วโมงแล้ว เธอรู้แค่ว่าเธอเสียใจ เศร้าโศก และย่ำแย่!

[โฮสต์...]

"ไม่ระบบ...นายไม่ต้องพูดอะไร" ขนาดระบบที่มักจะใจร้ายกับเธอเสมอ ตอนนี้ยังมาบินมาเอาตัวดุนแก้มเธอเลย คิดดูว่าชีวิตช่วงนี้เธอสาหัสขนาดไหน!

[ไม่ ระบบจะบอกว่าโฮสต์ไม่มีสิทธิมาร้องครวญครางแบบนี้ ภารกิจใหม่เข้ามาแล้ว!!!]

"ภารกิจอะไร!!! "

[ไปงานเลี้ยงน้ำชาของคุณคู่หมั้นหนุ่มสุดเลิฟอย่างสง่างาม! เนื่องจากระบบประมวลผลความเสี่ยงอันตรายนี้มาก ทำให้คะแนนความดีในครั้งนี้จะสูงถึง 1,000 ความดี!]

วอทเดอะฟัค!

เธอควรจะตกใจอะไรก่อนดีระหว่างการไปงานเลี้ยงของไอ้คนโรคจิตนั่นกับคะแนนความดีที่ได้แบบพรวดพราด!

"ทุกทีนายงกแต้มกับฉันสินะ! "

ไม่ต้องคิดนานลอเรนท์ก็สรุปเรื่องราวเหล่านี้ได้ในทันที หน็อย ที่ผ่านมาใช้งานเธองก ๆ! แต่ให้คะแนนความดีแค่ 1 แต้มต่อ 1 ภารกิจ! แต่พอโลกใกล้จะแตกกล้าให้คะแนนเธอเยอะเชียวนะ!

[ระบบประมวลผลแล้วส่งข้อมูลไปให้ส่วนกลางพิจารณา เพิ่งได้รับการอนุมัติจากส่วนกลางว่าโฮสต์สามารถได้รับแต้ม x50 เท่า แลกกับการที่โฮสต์จะถูกตัด 'อะไรบางอย่าง' ออกไปจากแก่นวิญญาณ]

"เดี๋ยวๆ นี่นายทำอะไรโดยพลการเหรอ! " หากให้พูดถึงสิ่งที่เรียกว่าระบบ เธอยอมรับแบบหน้าไม่อายว่าเธอไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งมีชีวิตนี้มาจากไหนหรือว่ามันกำเนิดมาจากอะไร เธอคิดว่าการรู้เยอะเป็นอะไรที่ทำให้ปวดหัว และบางทีมันอาจจะนำความซวยมาให้

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้ว่าระบบมีการทำงานกันโดยผ่าน 'ส่วนกลาง' ความจริงก่อนหน้านี้เธอก็รู้อยู่แหละว่าระบบมีสื่อที่ติดต่ออยู่ แต่เธอไม่รู้ว่ามันจะมีการทำงานราวกับพนักงานในออฟฟิศแบบนี้

[ส่วนจะแลกเปลี่ยนกับอะไรนั้น ทางส่วนกลางกำลังวิเคราะห์อีกที]

"โอ๊ยยย" ลอเรนท์อวดครวญ ไถลไปกับกองหนังสือทั้งหลายที่สุมหัวอยู่ตอนนี้ ทำไมชีวิตเธอมันวุ่นวายแบบนี้ ไม่ว่าจะโลกไหน ๆ ชีวิตของเธอทำไมไม่เคยเป็นของเธอเลยนะ

...แต่ถ้าถามว่าเธอกำหนดชีวิตตัวเองได้ เธอจะทำอะไรล่ะ? เธอก็คิดไม่ออกเหมือนกันนั่นแหละ

ชีวิตเธอนี่แม่ง...

ก๊อก ๆ

เอเดนเดินเข้ามาด้วยชุดยูกาตะหลุดรุ่ยนิดหน่อย ตอนแรกเธอก็คิดหรอกว่าอีกฝ่ายอ่อยเธอหรือเปล่า แต่พอเห็นสีหน้าตายด้านแบบนั้นจะทำยังไงก็คิดไม่ลง

"มีเทียบเชิญมาจากคฤหาสน์ของท่านโนอาร์ เชิญองค์หญิงไปร่วมงานเลี้ยงน้ำชายามบ่ายในวันพรุ่งนี้ครับ"

"..."

"หวังว่าการฝึกที่ผ่านมาจะสำเร็จนะครับ" เอเดนกล่าวทิ้งท้ายพร้อมเดินจากไป

ลอเรนท์กัดชายผ้ากิโมโนของตัวเองจนกรามแทบขึ้น แค่ทุกวันนี้ต้องสะบัดชุดเมดอันแสนเรียบง่ายที่สวมหัวก็เดินออกห้องมาเป็นกิโมโนที่พันรอบเอวเธอพันตลบก็ยังไม่เสร็จแล้ว เธอเชื่อว่ากะอีแค่ไปงานน้ำชาแค่นี้คงไม่เหนือบ่ากว่าแรงเท่าไหร่หรอก!

สู้!

ใช่ บวกแม่ง!!!