บทนำ ตอนที่ 2

ลมฝนพัดเอาความหนาวเหน็บมาบั่นทอนหัวใจของหล่อนให้ยิ่งปวดร้าวลามลึก ร่างเล็กทรุดลงนั่งบนพื้นถนนในซอยแคบๆ ระหว่างตึก หลังพิงกำแพงสองมืออ่อนปวกเปียกทิ้งแนบกับลำตัว

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไม...” หล่อนพร่ำเอ่ยคาถามที่หาคำตอบไม่ได้ซ้ำๆ ไม่ได้สนใจสภาพของตัวเองในยามนี้เลยว่าไม่หลงเหลือเค้าภรรยาคนสวยของบริษัทขนส่งระหว่างประเทศอันดับต้นๆ อยู่เลย หล่อนเหมือนโสเภณีตกยากที่ถูกเขี่ยทิ้งเสียมากกว่า

“ทำไมคุณทำกับฉันขนาดนี้เมฆ...ฉันทำผิดอะไร” มันเป็นความสิ้นหวังที่สุดในชีวิตที่หล่อนไม่เคยนึกถึงมาก่อน ภาพครอบครัว ภาพความรักที่ใครๆ ต่างชื่นชมเยินยอลอยวนรายล้อมอยู่ในมโนสำนึก หรือที่ผ่านมามันเป็นภาพลวง หล่อนไม่เคยอยู่ในโลกแห่งความจริงเลยตลอดระยะเวลาห้าปีของการแต่งงาน

หล่อนหลง...อยู่ในความสุขที่หลอกลวง หลงไปกับคำพูดหวานๆ อ้อมกอดอันอบอุ่นที่เคลือบเอาไว้ด้วยน้ำกรดและยาพิษ ความเชื่อใจกลายเป็นความโง่งมงาย ความรักกลายเป็นเครื่องมือที่หล่อนหยิบยื่นให้เขาใช้มันประหัตประหารตัวหล่อนเอง

“คุณมันเลวจริงๆ ฉันรักคนแบบนั้นได้ยังไงกัน!” หล่อนเข่าแล้วซบหน้าร้องไห้อย่างสุดกลั้น ฝนที่ตกลงมาไม่ได้ช่วยบรรเทาความร้อนร้าวในใจได้เลย หล่อนยังคงรู้สึกเหมือนถูกไฟนรกแผดเผาให้ตายทั้งเป็นอยู่ตลอดเวลา

หล่อนไม่อาจหาข้อยุติให้กับตัวเองได้เลยว่าเพราะเหตุผลใดเขาถึงนอกกายนอกใจ นอกจากความเสียใจที่ถูกคู่ชีวิตทรยศ สิ่งที่หล่อนรู้สึกเจ็บปวดเสียยิ่งกว่านั้นก็คือผลกระทบที่กำลังจะเกิดขึ้นกับลูกน้อย

ครอบครัวที่ไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก หล่อนจะต้องทำอย่างไรเพื่อรักษาหัวใจอันบริสุทธิ์ของรัดเกล้าไม่ให้บอบช้ำดังเช่นที่หล่อนเป็น...