ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

ครินทร์ไม่ปล่อยให้ความน่าจูบของริมฝีปากเป็นเพียงแค่ความฝัน เขารั้งร่างเล็กให้ลุกขึ้นแล้วประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม หนำใจพอแล้วเขาก็หันมาฟัดกับเต้างาม

“อื้อ” วิรยาห่อไหล่สั่นสะท้านไปกับสัมผัสแปลกใหม่ เลือดในกายฉีดพล่าน

“ที่รัก มือของคุณ อย่าวางไว้เฉยๆ เล่นงานผมได้เลย” เขาบอกเสียงกระเส่า ก่อนจะหันกลับมาจูบฟัดเจ้าก้อนเนื้อน่าขบเล่นนั้นต่อ มือก็ไม่ได้วางเว้น ปลุกเร้ากายสาวจนหญิงสาวทำอะไรไม่ถูก

“อื้อ...คุณครินทร์” ร่างของวิรยาสั่นสะท้านราวจับไข้ เมื่อถูกลูกค้าหนุ่มรุกเร้าหนักขึ้น ไม่ว่าจะปากของเขาที่ดูดกลืนเต้างาม มือของเขาที่ลูบไล้กับซอกขา วนเวียนใกล้เนินสวย ที่เธอพยายามเบียดขาปกป้อง

“ที่รัก มือของคุณ อย่าอยู่เฉย” ครินทร์ไล่จูบไล่ขบเม้มผิวกายไปจนถึงซอกหูนิ่มนิ่มแล้วก็กระซิบบอกเสียงสั่นกระเส่า เมื่อเธอเอาแต่จับท่อนเนื้อแข็งปึกของเขาเอาไว้

“อ๊ะ! วิว...” วิรยาถึงกับคิดคำที่จะพูดไม่ได้ เมื่อนิ้วร้ายกาจของลูกค้าหนุ่มกรีดกรายกลางเนินเนื้อ

“งั้นผมส่งคุณก่อนก็ได้”

“อื้อ! ยะ...คุณครินทร์” ทีแรกเหมือนจะห้ามแต่นึกได้ว่าเธอได้มอบกายให้เขาเป็นลูกค้าคนแรกไปแล้วเธอจึงยินยอมทุกอย่างไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับร่างกาย

“ที่รัก ขยับขาให้ผม” คนพูดย่อกายลงมา ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเนินสวยเพียงเล็กน้อย เขาจดจ้องความงามตรงหน้าด้วยลำคอแห้งผาก หิวกระหายน้ำอย่างที่สุด และไม่รอให้เสียเวลา เขาส่งเรียวลิ้นปาดไล้เนินสวยเร่งน้ำหวานออกมาให้เขาดื่มกิน ทำเอาวิรยาทรงตัวแทบไม่อยู่ เมื่อไฟสวาทถาโถมเข้าหา เธอปล่อยทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณของร่างกาย จนกรีดร้องออกมาสุดเสียง ลมหายใจก็หอบกระชั้น ประหนึ่งเพิ่งวิ่งหนีตายจากผู้ร้าย

“หวาน...” ครินทร์ลุกขึ้นมากระซิบเสียงแหบแห้ง เขายอมรับเลยว่าหลงเธอเข้าให้แล้ว!

วิรยายิ้มอย่างเขินอายไปกับสายตาของเขา น่าแปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกกลัวเขาเหมือนครั้งแรกที่พบหน้า

“คุณมีแฟนหรือเปล่า”

คนถูกถามส่ายหน้าเบาๆ