ตอนที่1

ความรักที่เป็นไปไม่ได้ต้องจบลง แต่วันหนึ่งเธอได้หวนมาเจอกับเขาอีกครั้ง การเจอกันครั้งนี้ไม่ได้เป็นเรื่องของคนสองคนอีกต่อไป เมื่อเธอกลับมาพร้อมกับลูกสาวที่เขาไม่เคยรู้

เด็กหญิงตัวน้อยนั่งตักผู้เป็นแม่มองรูปถ่ายใบเล็กที่แม่มักจะหยิบออกมาดูอยู่เป็นประจำ คนในภาพมีสองคนคือแม่ของตนกับผู้ชายไม่คุ้นหน้าที่ส่งยิ้มอย่างสดใสมาให้ มีนาเอียงคอมองคนในภาพสลับกับแม่แล้วได้แต่สงสัย

"คุณลุงในภาพคือใครเหรอคะ" เสียงสดใสของลูกสาววัยเข้าสี่ขวบทำให้คุณแม่เลี้ยงเดี่่ยวรีบก้มมองลูกสาวแสนรักของตนเองด้วยสายตาเอ็นดู

เธอคือน้ำหนึ่ง เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตลอดและเด็กน้อยที่อยู่บนตักของเธอคือมีนาลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเธอ

"คนรู้จักแม่เองจ้ะ" เพราะมีนาไม่เคยเห็นรูปพ่อจึงไม่รู้ว่าหน้าตาของพ่อแท้ๆ เป็นอย่างไร รู้เพียงแค่ชื่อของพ่อเท่านั้น

"แล้วคุณลุงเขาจะรู้จักพ่อของมีนาไหมคะ มีนาอยากเจอพ่อค่ะ" คำพูดของลูกสาวส่งผลให้คนเป็นแม่ได้แต่ยิ้มเจื่อน หน้าหม่นทันควันแต่ก็ต้องแสร้งทำเหมือนว่าไม่มีอะไร

"...ตอนนี้ดึกมากแล้ว แม่ว่ามีนาคนเก่งต้องไปเข้านอนแล้วนะคะ" คุณแม่คนสวยรีบเปลี่ยนเรื่องไม่ยอมตอบคำถามของลูกสาวแสนฉลาด

"ค่ะ พรุ่งนี้มีนาจะตื่นแต่เช้า คุณแม่ไม่ต้องปลุกนะคะ หนูจะตื่นเอง" หนูน้อยหอมแก้มนุ่มของแม่แล้ววิ่งดุกดิกเข้าห้องนอนของตัวเองไปทันที

เมื่อพ้นหลังลูกสาววัยกำลังอยากรู้ ความกังวลก็เริ่มเกิดขึ้นในจิตใจ น้ำหนึ่งไม่เคยเล่าเรื่องของพ่อให้มีนาได้ฟัง มีนาก็ไม่เคยถามเหตุผลที่พ่อของตนไม่เคยมาหา แต่ช่วงนี้ลูกสาวเธอมักจะเริ่มตั้งคำถามถึงผู้เป็นพ่ออยู่บ่อยครั้ง

"แม่ขอโทษนะลูกที่บอกเรื่องของพ่อให้ฟังไม่ได้" น้ำหนึ่งมองรูปถ่ายในมือสลับกับมองไปทางห้องนอนของลูกสาว

"ตอนนี้พี่จะเป็นยังไงบ้างคะพี่ธัน จะลืมหนึ่งไปแล้วหรือเปล่า" เสียงหวานเอ่ยถามคนในรูปที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเธอก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย แต่เขาคงจะเกลียดและลบเธอออกจากความทรงจำไปหมดแล้ว

หญิงสาวปาดน้ำตาเม็ดใสที่ไหลอาบแก้มออกลวกๆ ทุกครั้งที่คิดถึงเขาเธอมักจะร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอละอายใจจนไม่กล้ากลับไปเจอหน้าเขา เธอทำผิดกับเขาไว้มากและในความทรงจำของเขาคงไม่หลงเหลือเธออยู่อีกแล้ว

เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากการที่ความรักของเธอกับเขาไม่สามารถไปกันต่อได้ เขาเป็นผู้ชายที่แสนดี เพียบพร้อมไร้ที่ติไม่เหมาะกับคนอย่างเธอเลยสักนิด…นั่นก็เป็นสาเหตุที่เธอต้องยอมปล่อยเขาไปมีอนาคตที่ดีกว่านี้