บทที่ 3 เจ็บปวดจากความจริง

“ยังอยากอยู่กับผมหรือเปล่าครับ” เขาแสร้งถามเสียงเย้า

เธอสบตาคนพูด “อยากสิคะ ฉันแค่อยากปลดปล่อยตัวเอง ไม่อยากอดทนกับอะไรอีกแล้ว ฉันรับรองว่าฉันจะไม่วุ่นวายกับคุณแน่นอน”

ยิ่งได้ยินคำนี้ ยิ่งทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นหนัก กลิ่นกายสาวหอมละมุนลอยแตะจมูก ทำเอาแทบระงับอารมณ์ไว้ไม่ไหว

“ไปที่ไหนกันดีล่ะครับ”

เธอปรือตา ยิ้มหวาน ราวกับต้องการยั่วให้อีกฝ่าย ทำตามใจปรารถนา

“ที่ไหนก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณ”

“ถ้าคุณพูดขนาดนี้ ผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ” เขาบอกเสียงแหบพร่า

เรียวแขนถูกโอบรอบคออีกฝ่าย ใบหน้าซุกซบกับอกกว้าง หัวใจเขาเต้นหนักขึ้นทุกที

“หัวใจคุณเต้นแรงขนาดนี้แล้ว เราไปกันเลยดีกว่าไหมคะ”

“ได้สิครับ”

คนเมาถูกพยุงออกจากไนต์คลับ จนกระทั่งมาถึงรถโรลส์รอยซ์สีบลอนด์ พนักงานช่วยเปิดประตูรถ เขาผลักดันร่างบางนั่งเบาะหน้าคู่กัน แล้วขับเคลื่อนออกจากร้าน ซึ่งตนเองเป็นหุ้นส่วน ราวยี่สิบนาที รถจอดตรงลานในคอนโด เขาเปิดประตูฝั่งคนนั่ง เธอปรือตามอง แล้วอมยิ้ม

“ถึงแล้วเหรอคะ” เอ่ยถามอีกฝ่าย น้ำเสียงอ้อแอ้

“ครับถึงแล้ว”

เธอถูกรั้งออกจากรถ แล้วพาเดินไปยังลิฟท์ กดชั้นสิบห้า พอถึงชั้นเป้าหมาย คนสวยแทบทรงกายไม่อยู่ บรั่นดีเกือบขวด เล่นงานทำเอาหน้ามืดตาลายไปหมด ตอนนี้แม้สติเลือนราง ทว่ากลับรู้ตัวดี ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ยิ้มเยาะตนเอง ไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจให้ใคร พยายามเป็นภรรยาที่ดีมาตลอด มันเจ็บจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้เลย ถ้าหากสามียอมรับก่อนหน้านี้ มันคงทำให้เธอเข้าใจง่ายกว่าการมาเห็นภาพเช่นนั้น

ติ๊ด!

เสียงประตูเปิดออก ร่างบางถูกพาเข้าสู่ห้อง ทิพย์วารีไม่ได้มองรอบกายแม้แต่น้อย เพราะทันทีที่เข้ามา ร่างกลับถูกโอบอุ้มเหนือพื้น พามายังห้องนอน ทั้งฟูก ม่าน ล้วนเป็นสีเทา เขาวางเธอไว้บนฟูกหนา โน้มกายทาบทับลงมา หัวใจเธออดสั่นไหวไม่ได้ กระนั้นแล้ว เมื่อมาถึงจุดนี้ กลับไม่คิดเปลี่ยนใจ

“คุณยังเปลี่ยนใจได้นะครับ” เขาบอกเสียงแหบพร่า ต่อให้ตนเองแทบทนไม่ไหว

เธอส่ายหน้า จนเรือนผมนุ่มกระจาย แสงไฟสีส้มอ่อนสลัวตรงหัวเตียง ทำให้มองภาพคนใต้ร่างงดงาม จนไม่อาจหักห้ามใจ ปล่อยให้เธอไปได้

“ไม่ค่ะ ฉันไม่เปลี่ยนใจ” ดวงตาคนพูด สลึมสลืม มันพร่ามัวไปหมด แต่เธอยังคงเข้าใจคำถามอีกฝ่ายได้ดี

“คราวนี้ ถ้าร้องให้ผมหยุด ผมคงไม่หยุดแล้วนะครับ”

ริมฝีปากถูกครอบครองอย่างรวดเร็ว เรียวแขนโอบรัดรอบคอ ตอบสนองอีกฝ่าย มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างอรชร ลิ้นตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก จนกระทั่งถอนริมฝีปาก เธอหายใจหอบสะท้าน กระดุมเสื้อเริ่มถูกปลดทีละเม็ด สาปเสื้อแยกจากกัน จนเผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่ม ภายใต้บราเซียสีดำ

มือยกกอบกุม สูดกลิ่นความหอมหวาน ก่อนสอดเข้าด้านหลัง ปลดมันออก ยอดบัวสีชมพูอ่อน ทำเอาคนมองกลืนน้ำลายลงคอ ทิพย์วารีกัดริมฝีปากผิวแก้มแดงปลั่ง ต่อให้เมามายก็ยังคงรู้สึกอาย ที่ถูกชายแปลกหน้า จ้องมองดวงตาไม่กระพริบเช่นนี้

“อย่ามองแบบนี้สิคะ ฉันอาย..” เธอบอกเสียงแผ่วเบา ทว่าเสียงกลับทำเอาคนฟังรู้สึกผ่าวร้อนขึ้นมา

เขากระตุกยิ้มมุมปาก

“คุณสวยมากเลยรู้ไหม”

มือข้างหนึ่งบีบเคล้น ส่วนอีกข้างกลับใช้ริมฝีปากดูดกลืนยอมอันงดงามเอาไว้ในโพรงปาก เจ้าของส่งเสียงครางในลำคอ ด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน ริมฝีปากถูกกัดแน่น เพื่อเก็บกลั้นเสียงร้องน่าอายเอาไว้

ริมฝีปากลากไล้ไปตามสัดส่วนอันงดงาม ส่วนมือทำหน้าที่ลูบไล้เรือนร่างจนถึงขอบกระโปรงยีนส์สีซีด เขาปลดกระดุม สอดมือเข้าสัมผัสจนคนตัวเล็กสะดุ้ง

“อ๊ะ!” เธอร้องสีหน้าตระหนก

ทว่าคนกระทำกลับไม่ได้สนใจ สอดนิ้วเข้าสำรวจวาดลวดลายตามกลีบดอกไม้งาม ร่างบางสั่นเทา ความรัญจวนทำเอาต้องบิดกาย ดวงตาปรือมองคนทำ ไตรทศไม่อาจทานทน รั้งชิ้นส่วนติดกายออกจากเรือนร่าง ความงดงามเผยต่อสายตา ทำเอาคนตัวใหญ่อยากครอบครองเสียตอนนี้

เขาปลดเสื้อผ้าออกจากร่างเช่นเดียวกัน เมื่อเรียบร้อย โน้มกายเข้าหาอีกครั้ง นิ้วสอดเข้าสำรวจ เพื่อตรวจดูความพรั่งพร้อม คนใต้ร่างสะท้านไหว กอดรัดอีกฝ่ายไว้แนบแน่น ริมฝีปากถูกจุมพิตลิ้นตวัดอย่างดูดดื่ม ทิพย์วารีหายใจหอบสะท้าน ริมฝีปากหนาลากลากไล้ จุมพิตไปทุกสัดส่วน ร่างอรชรบิดเร่าหอบโยน ความเสียดเสียวพุ่งทะยาน

ไตรทศหยัดกาย มองดูใบหน้าสวยหวาน ของอีกคน เธอเป็นหญิงสาวคนแรก ที่ทำให้เขามีความปรารถนามากมายถึงเพียงนี้ โน้มกายเข้าหา จุมพิตหน้าผากมน

“ผมจะใส่เข้าไปแล้วนะ”

คนตัวเล็กปรือตามอง “ใส่เข้ามาเลยค่ะ”

ตัวตนแข็งขืน มันกำลังต้องการปลดปล่อย เขาจับสะโพกมนขยับเข้าหา โน้มตัวกดแก่นกายเข้าสู่ช่องทางรัก เพื่อครอบครอง ทันทีที่มันเข้ามา ทำเอาร่างกายเธอสั่นเทา ทิพย์วารีกัดริมฝีปากน้ำตาปริ่มขอบ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน มองดูใบหน้าคนสวย อย่างไม่เชื่อสิ่งที่ตนเองได้เผชิญ ไม่คิดมาก่อนเลยว่า ผู้หญิงที่เชิญชวนตัวเอง จะยังไม่เคยต้องมือชายใด

“ผมขอโทษ อดทนหน่อยนะครับ ผมจะระวังที่สุด” ไตรทศบอกเสียงแหบพร่า ขบกรามแน่น

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอตอบ แล้วหลับตาลง

เขาโน้มกายเข้าหา พยายามนุ่มนวลที่สุด จนกระทั่งกดแทรกตัวตนจนสุดทาง แล้วค่อย ๆ ขยับสะโพกหนา

“อ๊ะ!” หญิงสาวร้องออกมา เมื่อความรู้สึกบางอย่างกำลังเข้าแทรก

ปั่นป่วนในช่องท้อง ปวดร้าวผสมความซาบซ่านอันไม่เคยได้พบพาน นิ้วเรียวจิกแผ่นหลัง ยามเขาขยับสะโพกหน้า ทำเอาร่างกายมันสั่นสะท้านไปหมด

“อดทนหน่อยนะครับ แล้วคุณจะชอบมัน” เขาบอกเสียงแหบพร่า ตนเองพยายามเบาแรงที่สุด เพื่อไม่ให้อีกคนต้องเจ็บปวดมากนัก