บทที่ 5

บาลิกาไม่ทันพูดอะไรก็ถูกเขาคว้าข้อมือไปกุมเอาไว้ หญิงสาวรู้สึกตระหนกต่อท่าทีกักขฬะของรามิลที่แสดงออกมา ไม่นึกเลยว่าเธอจะต้องมาเผชิญหน้ากับผู้ชายที่หน้าตาเหมือนกันกับคนเคยรักแต่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว

“รามิล...นี่คุณจะทำอะไร”

“ผมแค่จะให้คุณดูสัญญาการกู้เงินที่พี่ชายของคุณอยากได้จากผมยังไงกันล่ะ”

พูดจบเขาก็ดึงข้อมือของเธอให้เดินตามไปที่โต๊ะทำงานก่อนหยิบเอกสารแล้วส่งให้หญิงสาวรับไปหากแต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมืออีกข้างของเธอให้เป็นอิสระ บาลิกาจำต้องอ่านเอกสารนั้น พออ่านจบก็พูดว่า

“ฉันอ่านแล้ว มันก็เป็นสัญญาที่คุณจะให้พี่ภาสกู้เงิน ฉันจะได้ไปบอกเขาว่าคุณยินยอมให้เขากู้เงินแล้ว”

“คุณไม่ต้องไปบอกเขาหรอกเพราะผมยังไม่อนุญาตให้คุณกลับไปตอนนี้”

“ว่ายังไงนะคะ... ถ้าฉันไม่กลับไปแล้วพี่ภาสจะรู้ได้ยังไงว่าคุณยินยอมให้เขากู้เงินแล้วนะ”

“ถึงคุณไม่บอกผมก็โทรไปแจ้งเขาได้ไม่เห็นจะมีอะไรยุ่งยากซับซ้อน”

“แล้วทำไมคุณถึงจะไม่ให้ฉันกลับในเมื่อฉันมาที่นี่ก็เป็นแค่ตัวแทนของพี่ภาส แค่มารับรู้แทนเขาเท่านั้นว่าคุณจะให้เขากู้เงินหรือเปล่า”

“การที่คุณมาที่นี่มันไม่ได้จบแค่ว่าคุณรับรู้ว่าผมให้เงินพี่ชายคุณกู้เท่านั้นหรอกนะ ผมยินดีให้พี่ชายของคุณเป็นลูกหนี้ของผมและผมจะให้เขากู้เงิน 150 ล้านบาทแบบเต็มจำนวนแต่ก็จะต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน แต่ข้อแลกเปลี่ยนนี้ผมไม่ได้ระบุเอาไว้นี่สัญญากู้เงิน”

บาลิกาเลิกคิ้วสูง “ข้อแลกเปลี่ยน นี่คุณหมายความว่ายังไง ข้อแลกเปลี่ยนอะไร?”

รามิลหยัดยิ้มและโน้มใบหน้าลงไปใกล้หญิงสาว เขาอยู่ใกล้เธอมากจนบาลิการู้สึกถึงลมหายใจผ่าวร้อนที่ราดรดอยู่ทตรงปลายจมูกก่อนได้ยินเสียงหนัก ๆ เค้นออกมาจากลำคอของเขา

“มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุณจะต้องอยู่กับผม แลกกับการที่ผมยินยอมให้พี่ชายของคุณกู้เงินไป”

“ไม่นะ! นี่มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนอะไรกัน ฉันมาที่นี่ก็เพียงเพื่อที่จะทำธุระให้พี่ชายของฉันเท่านั้นฉันไม่ได้ทำตัวเป็นนางนกต่ออย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็รับรู้ซะด้วยว่าหน้าที่ของคุณมันไม่ได้สิ้นสุดแค่การที่คุณมารับรู้เรื่องสัญญาแต่คุณต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จสิ้นสมบูรณ์นั่นก็คือคุณต้องอยู่กับผมเพื่อแลกกับเงิน 150 ล้านที่ผมจะให้พี่ชายคุณกู้นั่นไง”

“ไม่!...ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน รู้ไว้ด้วยนะว่าตัวฉันไม่ใช่สินค้าที่จะใช้แลกกับเงินได้ ฉันจะกลับไปบอกพี่ภาสว่าคุณทำในสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากสัญญา”

“ก็ลองดูสิ! ถ้าคุณคิดว่าชีวิตของคุณมันจะแลกไม่ได้กับเงิน 150 ล้านบาทเพื่อช่วยปกป้องชีวิตพี่ชายตัวเอง!”

คราวนี้รามิลจับไหล่บอบบางทั้งสองของเธอไว้แน่น เขาบังคับให้บาลิกาเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ หญิงสาวเบิกตากว้าง ไม่นึกว่าการมาพบกับเจ้าหนี้ของภาสกรจะนำพาเรื่องยุ่งยากมากที่สุดในชีวิตมาให้เธอ บาลิกาพยายามขัดขืน หากแต่ยิ่งเธอขยับตัวมือหนาแกร่งของรามิลก็บีบบนไหล่ของเธอแน่นขึ้นจนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

“ปล่อยฉันนะ! ฉันจะโทรกลับไปคุยกับพี่ชายของฉัน ฉันจะบอกเขาว่าคุณเป็นคนยังไง”

“คุณจะบอกพี่ชายของคุณอย่างนั้นเหรอว่าผมต้องการเอาตัวคุณไว้แลกกับการให้เขากู้เงิน”

“ใช่...และฉันก็แน่ใจว่าพี่ภาสจะไม่มีวันยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด”

“ถ้าอย่างนั้นเชิญตามสบาย...ดีเลย...เอาเลยสิ...โทรไปหาพี่ชายของคุณเลย ผมจะคอยฟังอยู่ตรงนี้ อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ชายคุณเขาจะว่ายังไง”

รามิลปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระและแถมเขายังยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้เธออีกต่างหากบาลิกาไม่ยอมรับโทรศัพท์มือถือของเขา เธอหยิบของตัวเองขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วรีบต่อสายหาภาสกรทันที