ตอนที่ 8 อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน_บุคคลิกที่สามของเลน่า

เลน่ากรีดร้องปลดปล่อยน้ำล้นทะลักเลอะใบหน้าเลอะปากลีโอ อื้มมม สะโพกกลมพยายามส่ายหนีเมื่อเธอเสียวจนร่างกายแทบจะไปต่อไม่ไหว แต่ปากของเธอไม่ว่าง ลีโอไม่ได้อ่อนข้อหรือยินยอมตามใจเธอ เขาตวัดลิ้นเลียเพื่อทำความสะอาดหรือต้องการกระตุ้นน้ำของเธอให้แตกออกมาอีกรอบกันแน่

พึ่บ เลน่าผินหน้าหนีปล่อยเอ็นเนื้อออกจากโพรงปากเธอทันที เฮ่อ เฮ่อ เธอต้องการอากาศหายใจและพัก “เสียว...เสียวค่ะ...หยุดก่อน” ลีโอยิ้มแต่รอยยิ้มของเขาทำให้เลน่าที่ได้เห็นรู้สึกไม่สบายใจ

เมื่อทั้งเขาและเธอเป็นอิสระกัน เลน่าบอกตัวเองว่า ลีโอที่ดูเปลี่ยนไป เธอควรจะถอยห่างเขา สองขาทันเท่าความคิด ร่างกายไม่มีอะไรไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญกว่าก็คือลีโอดูน่ากลัวเกินไป

ควับ! แต่เมื่อเธอคิดจะวิ่งเมื่อแน่ใจแล้วว่าลีโอตอนนี้เขาไม่น่าอยู่ใกล้ด้วยเลย ว้าย!..อึ๊บ เสียงร้องถูกกักไว้เมื่อมือหนาปิดปากเธอไว้อย่างรู้ทัน พึ่บ พั่บ เลน่าดิ้นเพื่อเอาตัวรอดตามสัญชาติญาณโดยทันที อื้มมม ปากเธอถูกปิดไว้ เลน่าก็ยังพยายามที่จะตะเบงเสียง

ควับ! ลีโอกดเธอลงบนโซฟา เขาใช้ร่างกายแบ่งเบากำลังแขน อื้มมม เลน่าไม่ยอมแพ้ แม้จะแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงจะต่อต้านก็ตาม ลีโอไม่ได้ทำอะไรแค่ตรึงเธอไว้ให้นอนติดอยู่กับโซฟา เฮ่อ เฮ่อ เลน่าดิ้นจนเหลือแต่แรงที่จะหายใจเท่านั้น ดวงตาเธอเปียกชุ่มด้วยน้ำตาที่เอ่อไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง เธอฝืนมองประสานสบสายตาเขา ปากเธอยังถูกเขาปิดไว้ด้วยมือ

เลน่าแม้จะกลัวแต่ก็ยังฝืนใจ และพยายามจะมีสติ ลีโอคงไม่ทำอะไรเธอรุนแรง “แค่เสียวก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ” เลน่าไม่ตอบน้ำเสียงกึ่งแดกดัน เขาเป็นอะไรของเขา “โกรธแล้วเหรอ” เลน่าสะบัดหน้าหันไปอีกทาง ใช่ใช่ เธอโกรธเขาแล้วจริงๆ “อยากร้องอีกมั้ย” เขาบ้าไปแล้ว แต่คราวนี้เลน่าส่ายหน้าปฎิเสธ “ดี...งั้นเรามาเสียวกันต่อ”

เธอเลือกได้เหรอ เลน่าคิดในใจ ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะฤทธิ์เหล้าหรือเปล่า ลีโอที่เธอรู้จักเขาน่ารักขี้เล่น

ลีโอค่อยๆคลายการตรึงรัดเธอ ควับ! จับเธอผลิกคว่ำทาบทับตัวเธอค่อยๆสอดใส่เบียดร่องสาวที่คับแน่น ซี๊ดดดด อ๊ะอ๊ะ และเขาก็ซอยสะโพก เลน่าครางเป็นจังหวะ ซี๊ดดดด เสียงกระแทกดังสนั่นไม่เกรงว่าเสียงจะทำให้คนในห้องต้องตื่น

มาวินที่ยืนอยู่มุมห้องค่อยๆถอยกลับและกลับเข้าห้องนอน เขารู้สึกตัวตื่นตอนที่ได้ยินปะทะกัน ดีที่ลีโอเห็นเขาเป็นการเตือนสติ เจ้าหมอนี่!

อาร์ส เสียงของเธอครางออกมา โอ้ยยยย นี่มันอะไรกัน เมื่อกี้เธอยังกลัวเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้เธอกลับเร้าใจมีความสุขกับท่วงท่าสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกและพละกำลังของเขา “เสียวมั้ย” เขากระซิบแผ่วเบา

“เสียว” ร่างเธอขยับตามแรงกระแทกจนเสียงที่ตอบไปของเธอเกิดความไม่มั่นคง ควับ! ลีโอหยุดและดึงเอ็นร้อนออกมาจากตัวเธอ เธอรู้สึกขัดใจนัก เขาอุ้มเธอขึ้นมานั่งซ้อนบนตักเขาและกอดเธอไว้แน่นวางใบหน้าบนไหล่บาง “เมื่อกี้ขอโทษด้วยนะ”

เลน่าเอียงคอแนบใบหน้าเขา เป็นการบอกเขาด้วยร่างกายว่าเธอให้อภัย เธอก็รักเขา “ลีโอรักเลน่ามั้ย” อืม ลีโอตอบรับ “ผมรักเลน่าของผมเสมอ” แล้วถ้า...สองคำนี้เลน่าเก็บไว้ในใจ เธออิจฉาเลน่าอิจฉาตัวเธอเองอย่างงั้นเหรอ เลน่า...แล้วถ้าไม่ใช่เลน่าของลีโอล่ะ

“งั้นเรามาทำให้ลีโอเสร็จกันเถอะค่ะ” ลีโอขยับช้าๆ แทรกกลับเข้าไปในร่องเปียกจมหายเข้าไปจนหมด และทั้งสองก็ล้มตัวลงนอน เลน่านอนทอดกายเสียววาบบนร่างเขา พั่บพั่บ ลีโอขยับโยกสะโพกต่อทันที อ๊ะ อ๊ะ

มาวินหลับตาลงได้เมื่อสถานการณ์ข้างนอกเป็นปกติแล้ว เสียงหวานๆของเลน่ายังคงไพเราะน่าฟังเสมอ สำหรับเลน่าการที่มีลีโอเคียงข้างนั่นเป็นวิถีชีวิตที่ปกติของเธอ

พั่บพั่บ อ๊ะอ๊ะ ลีโอยังคงเดินหน้าต่อไปอยู่ด้านนอก สำหรับคนในห้องนอนได้เข้าสู่นิทราไปแล้ว อู้ยยย เลน่าที่พึ่งเคยกับลีโอครั้งแรกในความทรงจำใหม่นี้ ทำให้เธอรู้จักเขามากขึ้นอีกหนึ่งแล้ว โอ้ยยย อู้ยยยย ทำไมเขาช่างชอบเปลี่ยนท่านักนะ เลน่ากอดคล้องคอเขาแน่น เมื่อเขาอุ้มเธอและยังสอดใส่ในตัวเธอเดินไปทั่วห้อง ของเขายาวมากยิ่งเขาเสียวมากก็เหมือนจะใหญ่ยาวขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่คิดไปเองหรอกนะว่าของเขาก็ยิ่งยาวและใหญ่ขึ้นแต่แน่นอนว่าความใหญ่ของลีโอเทียบไม่ได้กับของมาวินเลย

อ๊ะ “สะเสียวมาก...ลีโอ...เลน่าจะไม่ไหวแล้ว”

“ไม่ไหวก็ปล่อยออกมาได้เลยที่รัก...” ลีโอคนเดิมกลับมาแล้ว เขาร่าเริงอีกครั้ง และกว่าลีโอจะยอมปล่อยให้เลน่าได้นอนนิ่งๆ ก็ผ่านไปไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมง เขาขยับไม่หยุดเลย เฮ่อ เฮ่อ เลน่านอนหอบหายใจหนุนตักเขาอยู่ที่โซฟา ส่วนเขานั่งพิงแหงนกายหอบหายใจอยู่ เพื่อพักสักพักอาการของเขาไม่ได้หนักเท่าเธอ แน่ละก็เขาเสียน้ำไปแค่ครั้งเดียว คนบ้าอะไรจะอึดได้นานขนาดนี้

อึ๊บ ลีโอช้อนร่างเลน่าขึ้น “ไปนอนกันเถอะ” เขาเดินไปยังห้องนอน วางเลน่าไว้กลางเตียง ส่วนตัวเขาก็เองก็เดินเข้าห้องน้ำไป เลน่าหันไปมองมาวิน เขานอนหงายในท่านี้ตลอดเลย ถ้าบอกว่าเขาเป็นคุณชายที่ถูกฝึกความเรียบร้อยมาตั้งแต่เด็กทุกกระเบียดนิ้ว เธอเชื่อสนิทอย่างแน่นอน

อืมมม เลน่าตกใจเบิกตากว้าง รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายที่เปลือยของตัวเองไว้ เมื่อคนที่เธอแอบมองลืมตาขึ้น มาวินยิ้มและพลิกกายหันหน้ามาทางเธอ “นอนได้แล้ว” เขาเอ่ยออกมาอย่างใจดี และโอบกอดเธอไว้เข้าสู่อ้อมแขน เลน่าซุกใบหน้ากับแผ่นอกอุ่นของเขาและก็หลับไปอย่างรวดเร็ว

…ในตอนเช้าตรู่ เลน่าที่ยังไม่ได้อยากตื่น แต่ร่างกายเธอนอนไม่สบายเลย นี่แผ่นดินไหวหรือยังไง

อ๊ะ อ๊ะ เสียงคำรามครางผสมผสานกับลมหายใจร้อนผ่าว เลน่าที่ฝันว่าแผ่นดินไหวเปิดดวงตาขึ้น ภาพที่ปรากฎตรงหน้ากลับไม่ใช่ ภูเขา ต้นไม้ ท้องฟ้าแต่อย่างใด กลับเป็นลีโอที่เปลือยเปล่าสอดแทรกอยู่ระหว่างขาเธอ ขยับโยกสะโพกไม่หยุด ใบหน้าและร่างกายเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ

“ตื่นสักที” เขาเอ่ย พึ่บพั่บ อ้า เขาเอ่ยโดยที่ไม่หยุดชำแหลกกระแทกใส่เธอ อื้ม อ๊ะ อ๊ะ เลน่าแม้พึ่งตื่นแต่เธอก็เสียววาบไปทั้งตัว เลน่าครางกระเซ่าบนเตียงนอน ร่างกายกำยำอบอุ่นที่เธอนอนซุกทั้งคืนตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว มีแต่ลีโอที่สอดเสียบกระแทกแทงเธอไม่หยุด

สองมือเล็กขยุ้มดึงผ้าปูไว้มั่น เมื่อลีโอกระแทกใส่เธอจนศีรษะเธอแทบจะชนกับหัวเตียงอยู่แล้ว พรืดดด ลีโอยกสะโพกเล็กลอยขึ้นสูง รั้งร่างไว้มั่น ทำแบบนี้เลน่าจะไม่ต้องกระแทกกับหัวเตียง และเขาก็ทิ่มแทงเธอได้ลึกกว่าเดิมด้วย อื้ม อื้ม เลน่าที่ถูกลักหลับจนตื่นได้แต่กรีดร้องคราง

ลีโอหื่นหนักจริงๆ เขาออกแรงกับเธอหนักมาก ต่างกับมาวินที่เขานุ่มนวลระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา “ลีโอ...ไม่ไหวแล้ว...” สิ้นเสียงเลน่าที่ตื่นมาในเช้าวันที่สามกับสภาพวิถีชีวิตใหม่ กรีดร้องลั่น

ซี๊ดดดด ลีโอครางดังตามไปติด “ตอดเก่งจริงๆ เลน่าที่รัก” ลีโอคราง เส้นเลือดตามร่างกำยำปูดโปน เขาปลดปล่อยน้ำใส่เลน่าจนเธอร้อนผ่าวไปทั่วหน้าท้องแบนราบ

เฮ่อ เฮ่อ ในที่สุดลีโอก็หยุด เลน่านอนนิ่งได้แต่หอบหายใจ ไม่มีแรงแม้จะยกแขนขา หรือขยับพลิกร่างกาย ลีโอปล่อยเธอในท่าที่ขายังฉีกกางแยกจากกัน เลน่าก็ไม่มีแรงจะขยับ พี่มาวินไปไหนกัน เขาจะรู้มั้ยว่าลีโอเหมือนคนบ้าทำกับเธอรุนแรงเหลือเกิน

เลน่าไม่แปลกใจแล้วว่าในเช้าแรกที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาและเห็นว่าบนร่างกายลีโอเต็มไปด้วยรอยเล็บรอยข่วน ต้องเป็นเธอเท่านั้นที่ทำแบบนี้กับเขาแน่ๆ ตกลงเลน่า เธอที่เป็นเธอจริงๆแล้วเป็นหญิงสาวแบบไหนกันนะ เรื่องแบบนี้ถ้าผู้หญิงไม่ยินยอมไม่ต้องการ ผู้ชายมีหรือจะกล้าบ้าใส่กันขนาดนี้

เลน่าจริงๆแล้วเธอเป็นอะไรกันแน่....และเลน่าก็หลับไปอีกครั้ง