ตอนที่5 ทางปาก

“คุณหึงเหรอ?” ฉัตรเกล้าเอ่ยถามหยอกเย้า

พริมาหันหน้าหนีปฏิเสธที่จะยอมรับความจริง

แต่ชายหนุ่มก็ยังคงอธิบายเรื่องเมื่อวานกับเธอ "เมื่อคืนแม่ของผมประสบอุบัติเหตุนิดหน่อย ท่านตกใจผมเลยอยู่ปลอบทั้งคืน ไม่ได้มีเวลาไปกับสาวสวยคนไหนหรอก "

เขาลูบใบหูของพริมาอย่างเอ็นดู “แล้วคุณล่ะ คุณยังอยากลาออกอยู่ไหม คุณจะทิ้งผมไปเหรอ”

พริมารู้สึกโล่งใจที่เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปกับสาวคนไหน แต่เธอก็ยังคงสงสัยอยู่ดีว่าเมื่อคืนเขาจะนัดใครไปที่ร้านอาหารกันแน่

เธอเตือนสติตัวเองเอาไว้ว่าจะต้องใจแข็ง หญิงสาวหันหน้าหนี "ฉันยืนยันว่าจะลาออกค่ะ"

"เหตุผล?" เขาบีบเอวบางของเธอแรงขึ้นอย่างทนไม่ได้ ดวงตาของเขาหรี่แคบลงอย่างอันตราย "อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะผู้ชายคนอื่น ถ้าตอบแบบนี้...เธอคงรู้ผลที่จะตามมานะ"

นิ้วของเขากดไปที่ติ่งเนื้อน้อยอันเปราะบาง ทำให้หญิงสาวส่งเสียงร้องครางเหมือนแมวน้อย

“อย่า…ท่านประธาน~ อืม…” พริมาจับมือที่ยุ่งวุ่นวายของเขาเอาไว้ ดวงตาของเธอคลอไปด้วยน้ำตาและมีเส้นเลือดสีแดงเพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเลย “ฉันแค่ไม่อยากเป็นเลขาของคุณอีก ฉันแค่ต้องการเปลี่ยนอาชีพ มีชีวิตส่วนตัวมากขึ้นไม่ได้เหรอคะ?”

ฉัตรเกล้าเงียบไปครู่หนึ่ง และหลังจากนั้นไม่นาน ชายหนุ่มก็พูดว่า “โอเค”

เขาลูบใบหน้าที่บอบบางของพริมาด้วยปลายนิ้วของเขาและยิ้มอย่างอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นก็มาเป็นแฟนผมสิ”

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นทันทีด้วยความตกใจ

“เป็นเลขามันค่อนข้างลำบากจริงๆ” ฉัตรเกล้าลูบหน้าอกนุ่มนิ่มของเธอ โน้มตัวลงเลียเม็ดทับทิมสีแดงบนปลายถัน อมมันไว้ในปากอยู่ครู่หนึ่ง “มันเป็นความผิดของผมเอง ที่ไม่เข้าใจความต้องการที่แท้จริงของคุณ ดังนั้นผมจะให้วันหยุดยาวกับคุณเป็นพิเศษ คุณสามารถฝากงานไว้กับคนอื่นได้…”

ฉัตรเกล้ามองเธออย่างอ่อนโยนแต่ทกการกระทำของเขาล้วนทำให้เธอหน้าแดง “ถ้าคุณเป็นแฟนผม คุณแค่อยู่ในบ้านของผม พักผ่อนดีๆ รอผมกลับไปเอาคุณทุกวัน อย่างนี้ดีไหม?"

"คุณหมายความว่าไง" ไหล่ของพริมาสั่นเล็กน้อยน้ำเสียงที่เอ่ยออกไปค่อนข้างเป็นกังกล

"ก็แค่อยากให้คุณพักผ่อน ทำให้คุณรู้สึกสบายใจเท่านั้น"

"คุณต้องการขังฉันไว้เหรอคะ"

"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย…อย่าเข้าใจผมผิดสิครับ"

ในท้ายที่สุด ชายหนุ่มก็ฉีกหน้ากากแห่งความเป็นสุภาพบุรุษท่าทางแสนอบอุ่น เผยให้เห็นความปรารถนาและตรงไปตรงมาของเขา

เขายื่นแก่นกายที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำเชื้อและน้ำหวานของเธอมาจ่อที่ริมฝีปากของหญิงสาว และบอกให้เธอเลียมันให้หน่อย

พริมาปฏิเสธที่จะทำให้เขา “คุณปล่อยฉันไปเถอะ"

“ไม่มีทาง เรามาเล่นสนุกกันต่อดีกว่า"

ฉัตรเกล้าบีบคางของหญิงสาวเอาไว้ ผลักแก่นกายเข้าไปในปากของเธอและถอนหายใจด้วยความพึงพอใจ "มันสบายมากเลย พริมา คุณเก่งมาก ในอนาคตผมไม่ทางเบื่อคุณแน่ๆ"

"อือ..."

แก่นกายของชายหนุ่มคับแน่นเต็มปาก เธอไม่อยากให้เขามีความสุขง่ายๆ จึงขบฟันลงไปบนแก่นกายอย่างแผ่วเบา

ฉัตรเกล้าสูดหายใจเข้าลึก ๆ และจับผมของเธอเอาไว้

“พริมา” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยราคะ “คุณอยู่กับผมมาหลายปีแล้ว คุณรู้วิธีการที่จะทรมานเหยื่อของผมดี”

เขาหัวเราะแผ่วเบาและขู่สำทับ “แทนที่จะปฏิเสธ คุณเลียมันอย่างว่าง่ายดีกว่านะ”

พริมาหลับตาลงอย่างไม่พอใจแต่สุดท้าย เธอยังคงเลือกฟังคำพูดของชายหนุ่มและพยายามสุดความสามารถที่จะใช้ลิ้นลูบไล้โลมเลียแก่นกายของเขา

มันใหญ่จริงๆ

เส้นเลือดที่โอบล้อมเขาดูแข็งแกร่ง มันให้ความรู้สึกดีเมื่อลิ้นของเธอเลื่อนผ่าน

แก้มของเธอเป็นสีแดง มือเล็กๆ ของเธอกำรอบแก่นกายของเขาเอาไว้

เมื่อมองไปที่เลขาสาวแสนสวยที่คุกเข่าอยู่บนโซฟากำลังเลียแก่นกายของเขา ความใคร่ของชายหนุ่มก็เพิ่มสูงขึ้น และมันก็ยากที่จะควบคุมได้

เขาบอกให้พริมาเก็บฟันของเธอจากนั้นก็จับที่ด้านหลังศีรษะของหญิงสาวและขยับสะโพกส่งแก่นกายเข้าไปในปากที่อ่อนนุ่มของเธอ

แก่นกายที่หนาและยาว เคลื่อนไหวเข้าออกผ่านริมฝีปากสีแดงสด หญิงสาวน้ำลายไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้...