ตอนที่4 ผู้ชายคนนั้นเอามันส์ไหม

หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างของเขาไม่ตอบอะไรเธอยังคงหายใจหอบ ไม่มีแรงจะพูดอะไรกับเขาทั้งนั้น

แก่นกายที่เพิ่งปลดปล่อยมันอ่อนตัวลงแต่ก็ยังทำให้หญิงสาวรู้สึกอึดอัด รูสวาทของเธอถูกเติมเต็ม มันแน่นไปหมด ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว

พริมากัดริมฝีปากของเธอและพูดกับเขาสองพยางค์ "ออกไป ... "

“มันดูดผมเก่งมาก” ฉัตรเกล้าคว้าเอวเรียวของเธอแล้วกระแทกอย่างแรงสองสามที จ้องมองตรงมาที่เธอด้วยดวงตาสีเข้มและลึกล้ำ แล้วพูดว่า “ผมอยากเอาคุณให้ตายจริงๆ”

“อ่า~อ่า”

เขาเล่นกับหน้าอกของเธอบีบคลึงมันไปมาและถามเธอว่า "ผู้ชายคนนั้นเอามันส์ไหม"

เมื่อมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายตรงหน้า พริมาก็อดคิดถึงเรื่องราวการแอบรักที่ซ่อนเร้นมาหลายปี

ทำไมผู้ชายคนนี้ยังมองไม่เห็นความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ?

เธอยกมือขึ้นตบเขา

แต่ในท้ายที่สุด เธอยังลังเลที่จะใช้กำลังแรงตบนั้นเบามาก ชายหนุ่มยังคงปกติดี แต่พริมากลับร้องไห้ออกมา

ฉัตรเกล้าจับมือที่เรียวยาวของหญิงสาวขึ้นใส่มันเข้าไปในปาก อมและเลียมันทีละนิ้ว

เขาถามว่า "คุณร้องไห้ทำไม? "

พริมาไม่สามารถพูดอะไรได้เพียงแค่สะอื้นออกมา

ชายหนุ่มปล่อยนิ้วของเธอ ถอนแก่นกายออกมา โน้มตัวและจูบลงใบหู “คุณไม่ชอบที่ได้มีเซ็กส์กับผมเหรอ? ”

พริมายิ้มเยาะ “การข่มขืนฉันไม่นับค่ะ"

เขาไม่สนใจท่าทีของเธอ ฝ่ามือของชายหนุ่มเลื่อนลงไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายหญิงสาว ลูบไล้เรื่อยไปจนถึงเนินเนื้อสาว รูสวาทเล็กๆ เต็มไปด้วยน้ำเชื้อของเขา

“ข้างในมันแน่นมาก” ฉัตรเกล้างอนิ้ว ทำให้หญิงสาวร้องครางออกมา “คุณเคยทำมาก่อนจริงๆ หรือเปล่า คุณเสียวแค่เพราะว่าผมใช้นิ้วงั้นเหรอ? ”

พริมานึกถึงความทรงจำบางอย่าง ดวงตาของเธอไหววูบ และแก้มก็ขึ้นสีแดงชัดเจน

“ฉันไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ไร้เดียงสา คุณไม่ต้องคิดมากหรอก”

ฉัตรเกล้าลูบติ่งหูของเธอ เขานึกสงสัย “แล้วครั้งแรกของคุณมีตอนไหน? ”

หญิงสาวหงุดหงิดทันที “มันเรื่องส่วนตัวค่ะ คุณไม่ควรถาม”

ชายหนุ่มรู้สึกว่าเธอน่ารักมากเมื่อเธอโกรธ เขาจับใบหน้าของเธอไว้และประกบปากจูบ

ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่มีปากล่างที่ดี แต่ปากด้านบนก็มีกลิ่นหอมมันนุ่มน่าจูบมาก จูบนั้นรุนแรงและยาวนาน และฉัตรเกล้าก็ไม่ยอมปล่อยเธอ จนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

ชายหนุ่มขอให้พริมาจับขาของเธอเอาไว้และเตรียมจะสอดใส่อีกครั้ง

“คุณเสร็จมาสองครั้งแล้วก็ยังไม่พอใจอีกเหรอคะ นานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่ได้ทำ ถึงได้หิวกระหายขนาดนี้? ”

เธอจำได้ว่ายังโกรธเขาเรื่องเมื่อคืนอยู่ เขาไปมั่วกับใครที่ไหนไม่รู้เมื่อตอนกลางคืน เช้านี้ยังมีแรงมาทำกับเธอต่ออีก คราวนี้เธอไม่ยอมว่าง่าย เธอหุบขาเตะเขาออกไปและยั่วยุด้วยความโมโห

“ครั้งสุดท้ายที่ฉันทำก็เมื่อสามวันก่อน ผู้ชายคนนั้น เขาทำได้ดีกว่าคุณแน่นอนค่ะ"

ฉัตรเกล้าได้ยินก็โกรธขึ้นมาจริงๆ

เขาจับเธอเอาไว้และกดจุดอ่อนไหวของพริมาอย่างแรง "เมื่อสามวันก่อน? คุณไปต่างจังหวัดกับผมผมไม่ใช่เหรอ แล้วเอาเวลาไหนแอบไปเอากับคนอื่น? "

หญิงสาว เม้มริมฝีปากสีแดงของเธอเอาไว้และไม่ยอมพูดอะไร

อย่างไรก็ตามฉัตรเกล้ากดดันเธอด้วยการใช้นิ้วเล่นกับส่วนลับของเธอแรงขึ้น

พริมากลั้นเสียงครางและปฏิเสธที่จะพูด

"คืนนั้นผมเมาใช่หรือเปล่า"ชายหนุ่มนึกอย่างโกรธตัวเอง "เอาล่ะ วันนั้นคุณดูแลผมจนถึงกลางดึกแต่ยังมีเวลาไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น เช้าวันรุ่งขึ้นยังเข้ามาปลุกผมอย่างตรงเวลา คุณนี่ทุ่มเททำงานดีจริงนะ สมควรเป็นเลขาดีเด่นเลยว่าไหม? ”

“ฉันเทียบกับท่านประธานไม่ได้หรอกค่ะ” พริมาพูดด้วยความคับข้องใจ “เมื่อวานคุณเพิ่งใช้เวลาทั้งคืนไปสาวสวย เช้านี้ก็ยังมาทำกับฉันได้ต่อ คุณคงมีพลังงานล้นเหลือมากสินะคะ คุณไม่กลัวว่าจะไตวายก่อนวัยอันควรบ้างเหรอคะ”

“ผมไปกับสาวสวยที่ไหน… "

ฉัตรเกล้าพูดไม่ทันจบเขาก็นึกขึ้นได้ หรือเธอเข้าใจผิดเรื่องเมื่อวาน