ตอนที่หนึ่ง ช่วยด้วย

ตอนที่หนึ่ง

ช่วยด้วย

ช่วยฉันด้วย ใครก็ได้มาช่วยฉันที ฮือๆๆๆ

พัชร์พิชาหรือลูกพีชร่ำร้องอยู่ในใจทั้งน้ำตาที่ไหลนองหน้าด้วยจู่ๆก็ถูกจับตัวมาขังไว้ในคุกรวมกับคนแปลกหน้ามากมาย

พวกเขามองเธอด้วยสายตาน่ากลัวจนไม่กล้าเงยหน้าได้แต่พร่ำอ้อนวอนขอให้หนึ่งในแฟนเก่าที่เมื่อครู่ใช้เวลาอันน้อยนิดติดต่อไปให้พวกเขาได้รับข่าวของเธอและหาวิธีช่วยเหลือ

ร่างเล็กถูกผู้คุมจับโยนอย่างแรงเข้ามากองกับพื้นอันสกปรกหลังลูกกรงขึ้นสนิมโดยไร้ความปรานี

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย จะยอมรับได้ยังไง”

คำสุดท้ายที่เธอตะโกนตอบคนที่จับตัวมาทำให้พวกเขาไม่พอใจอย่างมาก

“ถ้าอย่างงั้นก็นอนเล่นในคุกสักหลายวันหน่อยแล้วกัน เผื่อจะคิดได้ว่าควรยอมรับไปดีดีให้สิ้นเรื่อง โทษหนักอาจจะเบาลง ครั้งนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก สาวน้อย”

พวกเขาทั้งเกลี้ยกล่อม ข่มขู่และเคี่ยวเข็ญให้หญิงสาวยอมรับสารภาพกับความผิดร้ายแรงที่เธอไม่ได้ก่อ

หลังถูกสอบสวนอยู่เกือบทั้งคืนหญิงสาวจึงโดนยัดใส่กรงขังโดยไม่ได้กินอะไรแม้แต่น้อย

ไม่ เธอจะยอมรับไม่ได้เด็ดขาด ไม่ว่าพวกเขาจะทรมานหรือขู่เข็ญอย่างไร

หากยอมเธอคงถูกลงโทษอย่างหนักหรือไม่ก็ขังลืมไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน

เพียงคิดถึงหน้าของพ่อผู้แสนดีซึ่งรอเธออยู่ในเมืองอันห่างไกล ลูกพีชก็น้ำตาไหลอาบแก้มจนคนอื่นที่มองอยู่เริ่มสงสาร

เธอจะให้พ่อรู้ไม่ได้เด็ดขาด ถึงจะอยู่ไกลแค่ไหน แต่ถ้าพ่อรู้ว่าเธออยู่ในคุกคงต้องดิ้นรนหาทางมาช่วยเหลือ ท่านคงทุกข์ตรมแสนสาหัสและยอมขายสมบัติทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ

หญิงสาวมั่นใจว่าครั้งนี้ตนเองโดนกลั่นแกล้งใส่ร้าย แต่จากใครก็คิดไม่ออก

ดังนั้นความหวังเดียวในตอนนี้คือ บรรดาแฟนเก่าที่เพิ่งติดต่อไป

โชคดีที่เธอจำข้อมูลการติดต่อของพวกเขาได้ขึ้นใจจึงฉวยโอกาสอันน้อยนิดฝากข้อความเอาไว้เพราะดึกมากแล้ว

เธอไม่เคยเจอพวกเขามานานทั้งยังไม่เคยยอมรับการติดต่อ พอมีเรื่องทุกข์ร้อนจึงหวังพึ่งพา

จะมีสักคนที่ยอมมาช่วยไหมนะ

แม้จะหิวจนไส้แทบขาด แต่หญิงสาวไม่กล้าขยับหรือร้องขอความเห็นใจได้แต่นั่งกอดเข่าซุกตัวอยู่มุมหนึ่งเงียบๆ

เวลาผ่านไปนานจนเช้าเสียงที่เธอรอคอยก็มาถึง

“พัชร์พิชา ออกมาได้แล้ว” ผู้คุมหน้านิ่งตะโกนดังลั่นก่อนจะไขเปิดประตูเพื่อให้เธอเดินตามออกไป

“บอกแล้วว่ายัยหนูคนนี้หน้าตาท่าทางดี ไม่นานก็มีคนช่วยเอาตัวออกไปแน่ เห็นไหม”

ถ้อยคำซุบซิบนินทาซึ่งไม่เบาทำให้ลูกพีชได้ยินแต่ในใจของเธอกลับไม่สบายใจนักเพราะไม่รู้ว่าคนที่มาช่วยจะเป็นใครกันแน่

จะเป็นแฟนเก่าคนใดคนหนึ่ง หญิงสาวเองก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นคนไหนเพราะเธอห่างเหินเลิกร้างจากพวกเขาไปนานปีและไม่เคยติดต่อกลับไปแม้จะสืบรู้ช่องทางการสื่อสารมาโดยตลอด

ใครกันนะที่เห็นแก่ความผูกพันครั้งก่อนและยอมเสียสละเวลามาช่วย

เอ๊ะ!...หรือว่าจะไม่ใช่คนมาช่วย แต่เป็นคนที่วางแผนใส่ร้ายต่างหาก