ตอนที่สอง พวกคุณเป็นใคร

ตอนที่สอง

พวกคุณเป็นใคร

ลูกพีชมีท่าทีละอายใจแต่ยังไม่ทันได้คิดทบทวนความหลังต่อ ชายอีกคนซึ่งแต่งชุดเต็มยศอย่างเป็นทางการก็เดินเข้ามาพร้อมผู้คุมที่มีท่าทางนอบน้อม

“คุณพัชร์พิชาอยู่ในห้องนี้ พวกเราทำเรื่องประกันตัวไว้แล้ว อีกเดี๋ยวคงเรียบร้อย” ผู้คุมรายงานอย่างสุภาพผิดกับเมื่อตอนที่พูดจาข่มขู่ข่มเหงเธอลิบลับ

“อืม...ขอบคุณมาก” ชายคนดังกล่าวเอ่ยพลางปิดประตูตามหลัง เมื่อเขาเดินมาสบตา หญิงสาวจึงเพิ่งตระหนักได้ว่าคงเป็นเขานั่นเองที่มีอำนาจมากพอจะนำตัวเธอออกมา

‘เมธวิน’ แฟนคนที่สามของเธอ เขาคือชายหนุ่มผู้แสนดีมีความเป็นผู้ใหญ่และอายุมากกว่าเธอถึง10ปี ปัจจุบันเขาเป็นข้าราชการมียศตำแหน่งใหญ่โต จึงน่าจะใช้ตำแหน่งประกันตัวเธอออกมาได้

“ไม่ต้องห่วงนะ ลูกพีช เรื่องนี้มีลับลมคมในซ่อนอยู่ พี่จะวิ่งเต้นช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เดี๋ยวพอทำเรื่องประกันตัวเสร็จ พวกเราก็กลับกันได้” เมธวินเอ่ยปลอบเสียงเรียบ

“ดีจริง ลูกพีช ถ้างั้นไปพักกับพี่ก่อนก็แล้วกัน” กรชวัลรีบเอ่ยชวนตามประสาคนตรงไปตรงมา

“เดี๋ยวก่อน ลูกพีชจะไปพักกับแกได้ยังไง” ติณณภพขัดขึ้นมาทันทีพลางเดินเข้ามาขวาง

“นั่นสิ พวกคุณเป็นใครกัน ทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้” ต้นกล้าถามด้วยความสงสัยพลางมองใบหน้าชายหนุ่มทั้งสามคน

เจ้าของสวนหนุ่มเคยได้ยินจากอดีตแฟนสาวมาก่อนว่าเธอเคยมีแฟนมาแล้วถึง3คน แต่เขาไม่คิดว่าจะใช่สามคนตรงหน้านี้

ในขณะที่เมธวินยังคงยืนนิ่งแต่ใช้สายตากดดันส่งคำถามมายังหญิงสาวเพียงคนเดียว

“เอ่อ...” ลูกพีชถึงกับเป็นใบ้ไม่กล้าตอบ

ก็ตอนนั้นคนมันกลัว จึงติดต่อไปทุกคนทุกช่องทางที่คิดได้ หวังแค่ว่าจะมีสักคนที่ยอมมา ใครจะคิดว่าพวกเขาจะมากันครบทุกคน

ลูกพีชปาดเหงื่อด้วยความเหลือเชื่อที่ว่าพวกเขาซึ่งเป็นแฟนเก่าทั้งสี่คนต่างกระวีกระวาดมุ่งมั่นช่วยเหลือ

หญิงสาวคงไม่คิดว่าผู้ชายกลุ่มนี้จะคิดถึงช่วงเวลาดีดีที่รักกันอยู่เสมอ ความดีความสดใสน่ารักของเธอยังคงฉายชัดอยู่ในใจของพวกเขา

และที่สำคัญคือรสรักรสเสน่หาที่เติมเต็มความต้องการจากร่างอันเย้ายวนอย่างหาหญิงใดเปรียบได้ยากของเธอ

ยิ่งคิดถึงความว่าง่ายคล้อยตาม ความเร่าร้อนแสนชุ่มฉ่ำ ความอดทนมุ่งมั่นยามร่วมรักและการเสร็จสมถี่รัว นั่นช่างทำให้พวกเขายังคงติดใจเฝ้าคิดถึงเธอในหลายค่ำคืนที่ผ่านมา

“เอาเถอะ เรื่องอื่นเอาไว้ว่ากันทีหลัง ตอนนี้ได้ประกันตัวแล้ว พวกเราออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ” ในที่สุดเมธวินก็ใช้ความเป็นผู้ใหญ่ตัดสินสถานการณ์เฉพาะหน้า

“ถ้าอย่างนั้น ลูกพีช พวกเรากลับกัน” กรชวัลยังคงคว้ามือของหญิงสาวแล้วเตรียมพาออกเดิน

“เดี๋ยวก่อน ตอนนี้เรื่องราวเป็นยังไงก็ไม่มีใครรู้ความจริง ลูกพีชอาจยังไม่ปลอดภัย ไปพักอยู่ที่บ้านพี่ก่อนดีกว่า” เมธวินเสนอขึ้น

“แต่ที่บ้านพี่มีภรรยาอยู่ หนูจะไปได้อย่างไร” หญิงสาวเอ่ยสวนทันที

“พี่หย่าขาดจากภรรยานานแล้ว บ้านพี่พร้อมต้อนรับลูกพีชเสมอ”

“ไม่ได้ ลูกพีชเป็นผู้หญิง จะไปอยู่บ้านผู้ชายเพียงคนเดียวได้ยังไง โดยเฉพาะคนที่เคยมีเมียแล้ว” คราวนี้คนที่ขัดขวางคือติณณภพ

“นั่นสิ ลูกพีช ไปพักที่โรงแรมดีกว่า” ต้นกล้าได้ทีเดินมาคว้ามืออีกข้างของหญิงสาวพร้อมทำท่าออกเดิน

“สรุปแล้วพวกคุณเป็นใครกันแน่” กรชวัลทนไม่ไหวถามออกมาเสียงดัง