พ่อเลี้ยงบำเรอกาม /25

“ถ้าเธอประหยัดเงินไม่อยากโทร.หาฉันก็ต้องเขียนจดหมายมาทุกอาทิตย์ ไม่งั้นล่ะก็ ฉันจะปิดผับแล้วบินตามเธอไป”

คำขู่ของเขาทำเธอหัวเราะชอบใจ ก่อนจะรับคำหนักแน่น แล้วจบลงที่เซ็กซ์ร้อนแรงข้ามวันข้ามคืน

“อาห์...ซี้ดดด”

เต้านมกระเพื่อนไหวไปตามแรงโยกโยน แสนดาวกระทั้นกายควบขับอย่างไม่ยอมแพ้ ราวกับจะทำให้ครั้งนี้เป็นเซ็กซ์ที่ต้องจดจำไปจนวันตาย

“เอวดีนะทูนหัว กระแทกผัวแรงกว่านี้”

“อู้ว์...ซี้ดดด เสียวจังเลยค่ะผัวขา”

“ไม่ต้องหัก อย่างนั้น...อย่างนั้น อาห์”

พายุรักสงบลง แสงดาวซุกซบอยู่บนอกกว้าง เธอต้องคิดถึงเขามากๆ แน่

“พี่ปิงจะไม่มีคนอื่นใช่มั้ยคะ”

“ไม่”

“แล้วพี่ปิงจะซื้อบริการหรือเปล่าตอนดาวไม่อยู่”

“ไม่”

“ดาวไม่เชื่อ”

“ทำไม”

“ก็พี่ปิงเซ็กซ์จัดจะตายไป ห่างเหินได้เหรอ”

“นี่แน่ะ” เขาหยิกปลายถันโยกไปมา “ฉันเซ็กซ์จัดก็กับเธอคนเดียว อย่าลืมสิ ฉันอยู่กับพี่ดามานานหลายปี ยังไม่คิดจะมีอะไรกับพี่ดาเลย นั่นเพราะฉันต้องการกับคนที่ฉันรักเท่านั้น”

“ได้ยินอย่างนี้ก็สบายใจหน่อย”

“เธอนั่นแหละ ไปอยู่ไกลอย่าติดใจฝรั่งหัวทองก็แล้วกัน”

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ถึงดาวจะสวยและตัวเลือกเยอะ แต่ดาวรักเดียวใจเดียวนะคะ”

ปรมัยให้รางวัลกับคำตอบนั้นด้วยจูบหวานๆ

“กลับมาแต่งงานกับฉันนะ ฉันจะรอ”

“ค่ะ”

3 ปีผ่านไป

ปรมัยยืนมองบ้านที่สร้างขึ้นใหม่จากน้ำพักน้ำแรงของเขา บ้านหลังนี้อยู่ต่างจังหวัด เขาสร้างไว้ให้ญาติๆ ที่อยู่อีกจังหวัดได้อยู่อาศัย

“อยู่ได้กันทั้งหมู่บ้าน สร้างทำไมหลังเบ้อเริ่มฮึปิง”

เขาหันไปยิ้มให้กับทุกคน ทั้งป้า ลุง น้า อา และพ่อของเขา ส่วนแม่นั้นจากไปตั้งแต่เขาอายุเพียง 10 ปี ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่ค่อยได้กลับมาหาพ่อบ่อยๆ โชคดีที่พ่อของเขามีร่างกายแข็งแรงไม่ค่อยเจ็บป่วย ปรมัยจึงไม่ค่อยเป็นห่วง

“ผมกำลังจะแต่งงานครับ”

“อ้าวเหรอ อ้อ...สร้างบ้านไว้จะทำเป็นเรือนหองั้นรึพ่อปิง”

“ไม่ใช่ครับ เมียผมมีบ้านอยู่แล้ว เธอรักบ้านหลังนั้นมาก แต่ผมสร้างบ้านนี้เพื่อความเท่าเทียมกันทางสังคม”

“ก็ดีนะ ทางโน้นจะได้ไม่ว่าเราได้”

ปรมัยเพียงแต่ยิ้ม เขาไม่ห่วงอะไร นอกจากห่วงชื่อเสียงของแสงดาวเท่านั้น

“จ๊ะเอ๋”

ปรมัยทิ้งปากกาในมือก่อนจะพุ่งตัวไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงหญิงสาวผู้เป็นที่รัก เมื่อเธอผลักประตูเข้ามา

“ทำไมจะกลับมาไม่บอกก่อน จะได้ไปรับ” เขาพรมจูบไปทั่วดวงหน้า

“ก็อยากเซอร์ไพรส์นี่คะ คิดถึงจังเลย”

“ฉันคิดถึงเธอแทบบ้า”

“ดาวกลับมาแล้วไงล่ะคะ กลับมาแต่งงานกับพี่ปิง”

แสงดาวยิ้มกว้าง เธอกับเขาผ่านอุปสรรคมากมายจนมีวันนี้ วันที่เธอจะเป็นของเขาอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ได้อีก

“พรุ่งนี้นะ”

“คะ”

“แต่งงานไง”

“หูยยย ใจร้อนจัง”

เธอยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ที่เพิ่มเติมก็คงจะเป็นอายุเท่านั้น

“รอนานแล้ว จะไม่ยอมรอต่อไปอีกแน่ๆ”

ใบหน้าคมกดลงที่ซอกคออุ่น จูบลาดไหล่เปลือยเปล่า ขบเม้มติ่งหู และละเลียดปลายลิ้นไปตามแนวกราม

“ก๊อกๆๆๆ” อารมณ์กำลังเพลิดก็ถูกขัดจังหวะเสียแล้ว

“ห่าเอ๊ย ใครวะ” ไม่ได้พูดเบากับเธอสองคนนะ แต่ยังส่งเสียงดังให้คนข้างนอกได้ยิน

“ผมเองครับ” เสียงเทวาตอบกลับมา

“ไอ้เทพ มึงอีกแล้วเหรอ”

เทวาโผล่หน้าเข้ามายิ้มยิงฟัน

“ขอขัดจังหวะหน่อยนะครับเฮีย มีคนส่งขนมมาให้เฮียอีกแล้วครับ”

“ขนม?” คราวนี้ไม่ใช่ปรมัยที่เป็นคนกล่าว แต่เป็นแสงดาวที่ทำเสียงขึ้นจมูก พร้อมกับตวัดตามองคนรักเขียวปั๊ด

“สงสัยดาวจะรอช้าไม่ได้แล้วสินะคะ ไม่งั้นหมาคาบไปกินแน่ๆ”

“แหะๆ คุณหนูพูดถูกครับ เฮียผมไม่เคยนอกใจเลยสักครั้ง แต่สาวๆ ก็ขยันแจกขนมจีบไม่เว้นแต่ละวัน” เทวารายงานต่อ

“พอแล้วไอ้เทพ ไม่ต้องละเอียด” ปรมัยขบกรามกรอดกลัวแสงดาวจะเข้าใจผิด

“ละเอียดๆ ดีแล้วค่ะ ดาวว่าพรุ่งนี้ก็ดีนะคะพี่ปิง จดทะเบียนกันเลย แล้วค่อยปิดผับเลี้ยงตอนกลางคืนพอ”

“จริงเหรอจ๊ะ”

“จริงสิคะ ได้ยินพี่เทพบอกแบบนี้ ดาวก็กลัวโดนฉกเหมือนกันค่ะ รีบแต่ง รีบท้อง จะได้ไม่มีใครมาแย่งผัวดาวได้”

“ดีที่สุดเลยจ้ะที่รัก” ปรมัยกอดเอวบาง “ขอบใจมากนะไอ้เทพ ทำงานมาหลายปี ทำดีสุดก็วันนี้ล่ะ ฮ่าๆ”

เทวาหัวเราะตามก่อนจะถอยห่างออกไปพร้อมถุงขนม เขาคงต้องเอาขนมนี้ไปแจกอีกตามเคย