ย้อนเวลามาเป็นมารดาของสามวายร้าย

กลางดึกคืนหนึ่งในฤดูหนาวที่โหดร้าย ขณะที่ทุกคนกำลังหลับสนิท หญิงสาววัย 23 ปีกำลังนอนกระสับกระส่าย ร่างกายของเธอกำลังมีไข้ขึ้นสูง ทำให้ละเมอออกมาไม่เป็นภาษา

เซียงเซียงกำลังฝันร้าย ในฝันนั้นมีเด็กผู้ชายอายุประมาณ 6 ขวบและ 4 ขวบรุมเรียกเธอว่าแม่ พวกเขาบอกว่าหิวเหลือเกินแล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร เธอพยายามที่จะดิ้นรนออกมาจากที่นั่นจึงทำให้มีอาการดังเช่นตอนนี้

“เฮือก”ในที่สุดเธอก็หลุดจากการเกาะกุมของพวกเขา และตื่นขึ้นจนได้

ความฝันที่เหมือนจริงนี้ทำให้เธอสะเทือนใจจนร้องไห้ออกมา ภาพใบหน้าที่หิวโหยของพวกเขายังติดตาเธอมา ที่บ้านหลังนั้นอยู่กันมืดๆไม่มีไฟสักดวงแถมอากาศก็ยังค่อนข้างเย็นมากด้วย

“ขอให้ทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน”เซียงเซียงภาวนาในใจภาพจำที่เคยมีเด็กๆทั้งสองคนในอ้อมกอดยังแจ่มชัด เด็กผู้ชายคนนั้นมอบลูกอมใส่มือเธอมา 1 เม็ด เพื่อเป็นการจ้างวานให้เธอไปทำกับข้าวให้ เด็กและลูกอมเป็นของคู่กัน เขาคงต้องหิวข้าวมากแน่ๆจึงยอมมอบลูกอมที่ตนชอบให้เธอ

ถ้าเธอจำไม่ผิดลูกอมเม็ดนั้นมีเปลือกห่อลูกอมเป็นสีขาวมีลายกระต่าย และเจ้าลูกอมเม็ดนั้น….กำลังตกอยู่ที่พื้นห้องนอนของเธอไม่ผิดแน่!

เซียงเซียงก้มตัวลงไปหยิบลูกอมที่พื้น ตอนแรกคิดว่าตนเองตาฝาด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?? ลูกอมที่อยู่ในฝันกลับออกมาในโลกแห่งความจริงด้วย

มองดูเลขที่วันผลิตข้างๆก็ทำให้รู้สึกงุนงง ลูกอมชนิดนี้ไม่ใช่ว่าเลิกผลิตไปนานแล้วหรือ แกะออกมาดูเหมือนว่าจะยังมีสภาพดีอยู่ ทำไมเด็กผู้ชายทั้งสองคนนั่นถึงได้มีมัน และทำไมมันถึงมาปรากฏอยู่ที่ห้องของเธอ

เจิ้งเซียงเซียงนั่งครุ่นคิดอยู่บนเตียง พยายามคิดทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอหรือไม่ เธอใช้ชีวิตเป็นพนักงานขายของแบรนด์เนมธรรมดา เพิ่งได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าแผนกเมื่อไม่นานมานี้ รุ่นน้องที่สนิทสนมกันมานานแนะนำนิยายในแอปหนึ่งให้เธอลองอ่าน เธอไม่มีอะไรทำอยู่แล้วจึงลองโหลดมา

ภายในนั้นมีนิยายอยู่มากมายหลายประเภท ผจญภัย เก็บเลเวล เกิดใหม่เป็นตัวร้าย ทะลุมิติเป็นมารดาเลี้ยงต่างๆนานา มีแต่นิยายน่าอ่านเต็มไปหมด หากให้เลือกตามที่เธอชอบแล้วล่ะก็ คงจะไม่พ้นนิยายทะลุมิติเพราะชอบให้ตัวละครฝ่าฟันทำมาหากิน สร้างเนื้อสร้างตัวดี

ทันทีที่พึมพากับตัวเองและเลื่อนดูคำโปรยของนิยายในช่วงเวลาพักเที่ยงอยู่ก็มีข้อความบางอย่างเด้งขึ้นมาจากแอป

“หากต้องการประสบการณ์ตื่นเต้นเหนือใคร โปรดจ่าย 1 หยวนแล้วคุณจะได้สัมผัสความเหมือนจริงในการอ่านนิยาย”

โฆษณาอะไรอ่ะ คงจะเป็นยูทูปที่เอาไว้เล่าเรื่องย่อของนิยายละมั้ง ราคาแค่ 1 หยวนเองเธอกดจ่ายไปอย่างไม่ลังเล เพราะเธอเป็นสายชอบเปย์นิยายที่ตัวเองชื่นชอบอยู่แล้ว

“โปรดกดรับของสมนาคุณเวลาที่คุณไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง ขอบคุณมากที่ใช้บริการ”

ของสมนาคุณ?

อีกฝั่งหนึ่ง?

ข้อความพวกนี้แปลว่าอะไร พิมพ์ผิดหรือว่าตั้งใจพูดให้คนสนใจกันแน่?

ข้อความแปลกๆพวกนี้เธอก็แค่คิดว่ามีคนเล่นพิเลนเท่านั้น

แอปนิยายก็ต้องโปรโมทแบบนิยาย ใครจะไปเชื่อกันเล่าว่าจะมีคนที่สามารถเดินทางไปอีกฝั่งหนึ่งของโลกหรือมิติได้

แต่ภายในเย็นวันนั้นเอง มีคนท่าทางแปลกๆกลุ่มหนึ่งเดินมาส่งยิ้มให้เธอ บางคนก็เดินมาบีบมือคล้ายกับให้กำลังใจ การแต่งกายของพวกเขาดูไม่เหมือนคนยุคนี้สักนิด บางคนก็ดูล้ำสมัยบางคนก็แตกต่างออกไปเป็นแฟชั่นที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

คุณป้าท่านหนึ่งเดินมาสวมกอดเธอ และบอกให้เธออดทนและเข้มแข็งเอาไว้ พร้อมกับส่งรอยยิ้มกว้างให้แล้วเดินจากไป

วันนี้ฉันเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งมา ไม่ได้กำลังจะไปออกรบ ไม่ต้องอวยพรอะไรขนาดนั้นก็ได้ แม้ว่าภาระความรับผิดชอบจะมากขึ้น แต่ว่าได้เงินเดือนและค่าคอมมิชชั่นตอบแทน ไม่ได้ลำบากอะไรเลยสักนิด

เวลานั้นเธอมองดูท่าทางของพวกเขาแล้วคิดอย่างขำขัน แต่พอมาย้อนคิดดูกับสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่ขณะนี้เธอก็ขำไม่ออก

ถ้าหากว่ามันเป็นเรื่องจริง นิยายที่ชอบอ่านมันย้อนกลับไปอยู่ที่ยุค 60-70 ของจีนเลย ยุคนั้นลำบากขนาดไหนรุ่นปู่ทวดของเธอเคยบอกเอาไว้ว่าไม่มีอะไรจะกิน ต้องอดมื้อกินมื้อ กว่าจะผ่านพ้นมาได้เลือดตาแทบกระเด็น

“ไม่ได้การฉันต้องทำอะไรสักอย่าง เกิดย้อนไปในโลกอดีตจริงๆแล้วต้องอดตายจะทำอย่างไร”

แม้ว่านี่จะเป็นช่วงกลางดึกแต่เซียงเซียงก็ไม่สามารถนอนต่อไปได้ เธอเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้านเพื่อตรวจดูว่ามีอะไรพอที่จะเป็นเสบียงให้เธอนำติดตัวไปได้ไหม เธอมั่นใจว่าเจ้าลูกอมนั่นต้องเป็นของที่มาจากช่วงยุค 60 อย่างแน่นอน

เนื่องจากในประเทศจีนช่วงปี ค.ศ.1960-1980 (พ.ศ.2503-2523) เกิดความอดอยากขึ้นอย่างรุนแรงทั่วประเทศ มีรายงานอย่างไม่เป็นทางการว่าพลเมืองจีนเสียชีวิตไปกว่า 40 ล้านคน ทางรัฐบาลของจีนจึงได้ทำการออกคูปองเครื่องอุปโภคและบริโภคที่เป็นปัจจัยขั้นพื้นฐานในการดำรงชีพให้แก่ประชาชน

“เซียงเซียงลูกลงมาทำอะไรข้างล่าง”เสียงบิดาของเธอถามขึ้น

“เอ่อ หนูนอนไม่ค่อยหลับเพราะว่าฝันแปลกๆค่ะ”

“ฝันแปลกๆเหรอ พ่อกับแม่ก็ฝันเหมือนกัน เล่นเอาใจคอไม่ดีเลย”บิดาของเธอพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

เสียงลมปะทะกับหน้าต่างดังครึกครึก หน้าหนาวปีนี้รุนแรงกว่าทุกปี หิมะตกหนักแบบนี้เธอคงไม่สามารถออกไปหาซื้ออะไรได้ มณฑลที่เธออยู่มักจะถูกหิมะเล่นงานอย่างหนักเสมอ

“พ่อกับแม่ก็ฝันเหมือนกันเหรอคะ”

“ใช่ แม่ฝันว่าแม่หิวมากๆคอนี่แห้งผากไปหมด พยายามควานหาน้ำเท่าไร หรือว่าส่งเสียงเรียกใครก็ไม่มีใครได้ยินเลย”พูดจบหลินอี้หรานลูบลำคอขณะที่กำลังกระดกน้ำดื่มอย่างกระหาย

“พ่อก็ฝันว่าปวดขา ขยับตัวไม่ได้”เจิ้งฉานยังรู้สึกผวาไม่หาย ความเจ็บปวดนั้นฝังลึกลงไปในร่างกาย ยามนึกถึงเขายังเนื้อตัวสั่นอยู่เลย

นี่มันกำลังเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเธอกันแน่?!

“พ่อกับแม่ได้ไปซื้อโปรโมชั่นอะไรจากแอป หรือว่าซื้อของอะไรที่แปลกไปจากทุกวันหรือเปล่าคะ”

“ไม่มีนะลูก พวกเราก็ใช้ชีวิตไปตามปกติทุกวัน”

“อ้อ ก็มีอ่านนิยายจากแอปที่หนูแนะนำให้โหลดนั่นแหละ”มารดาของเธอนึกขึ้นได้จึงให้ข้อมูลเพิ่มเติม

“แล้วแม่กับพ่อได้ซื้อแพ็คเกจอะไรบางอย่างที่มีราคา 1 หยวนไหมคะ”

ทั้งสองส่ายหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน เซียงเซียงจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความฝันของพ่อกับแม่ก็คงจะเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้น ไม่ได้มีบางอย่างจากในฝันติดตัวมาด้วยเหมือนเธอ

เจิ้งฉานมองหน้าบุตรสาวซึ่งนั่งกระสับกระส่ายอยู่ที่ห้องรับแขก ดูเหมือนว่าเธอจะอยากออกไปข้างนอก เขาจึงพูดดักเอาไว้ว่า

“หิมะตกหนักขนาดนี้พวกเราคงออกไปไหนไม่ได้ พยายามข่มตานอนอีกหน่อยนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”เซียงเซียงพยักหน้ารับคำบิดาก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง

แม้เวลานี้จะไม่มีใครอยากล้มตัวลงนอน แต่ทุกคนก็ไม่มีอะไรให้ทำจึงต้องแยกย้ายกันไปพักผ่อนเอาแรง

เซียงเซียงกำลังตรวจตราดูว่ามีเงินเก็บในบัญชีเท่าไร หากมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับเธออีก เธอจะต้องบอกพ่อกับแม่และเตรียมตัวเผื่อว่าจะเกิดเรื่องเหลือเชื่อขึ้นกับเธอจริงๆ แม้ว่าสิ่งที่เธอพูดมันจะเหลือเชื่อมากแค่ไหน แต่เธอมั่นใจว่าพวกเขาจะรับฟังเธออย่างแน่นอน

เธอหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา กดเข้าไปที่แอปแล้วนั่งอ่านนิยายอยู่ครู่หนึ่ง พยายามตามหาว่าหากตนเองเข้าไปในนิยายที่อยู่ในช่วงเวลานี้จริงๆจะต้องเผชิญอะไรบ้าง แต่มันไม่ง่ายเลยเพราะแอปนี้เป็นที่นิยมมาก มีนิยายอยู่หลายร้อยเรื่องให้อ่านทุกเรื่องจนจบ คงไม่มีทางอ่านได้ในระยะเวลาสั้นๆแน่ๆ

คิดอะไรไม่ออกเซียงเซียงก็ส่งข้อความไปหารุ่นน้องที่แนะนำแอปนี้มาให้ บอกให้เธอลองแนะนำนิยายที่น่าอ่านให้หน่อย เป็นนิยายทะลุมิติได้ยิ่งดี

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้รายชื่อนิยายมาไม่ต่ำกว่า 20 ชื่อ เลือกชื่อที่สนใจแล้วนั่งอ่านเรื่องย่อไปเรื่อยๆ

ตัวเธอนั้นไม่ได้หวาดกลัวความยากลำบาก เพราะชีวิตของเธอผ่านพบกับอุปสรรคมากมายกว่าที่จะก้าวมาถึงจุดนี้ได้ แต่ว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างรอบคอบมาก จึงมักจะเตรียมตัวพบเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิดอยู่เสมอ เหตุการณ์นี้ก็เช่นกันหากว่าสามารถตระเตรียมอะไรได้ก็ต้องเตรียมพร้อมเอาไว้ก่อน