บทที่ 3 เล่นรัก

บทที่ 3 ย้อนอดีต

และในตอนนั้นเรื่องที่คาดไม่ถึงก็พลันเกิดขึ้น เมื่ออยู่ ๆ หยางซินก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงพูดคุยของชายหนุ่มหญิงสาวสองคน เธอรีบคายของออกจากปาก จากนั้นก็ดึงกางเกงของเขาขึ้นมา แล้วมุดเข้าไปใต้เตียงทันที ในขณะที่จางเฮ่อบังเกิดอารมณ์คั่งค้างเพราะเขาเกือบจะปลดปล่อยออกมาแล้ว

ให้ตายเถอะ สารเลวทั้งหมด! หยางซินน้องเมียสารเลวที่มาก่อกวนจนเขาเกิดอารมณ์ ส่วนเมียของเขาก็สารเลวที่กลับมาตอนนี้!

หยางเหมยที่เพิ่งกลับมาจากงานสังคม พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง และผู้ชายคนนั้นก็คือหลินเว่ย พวกเขาสองคนเดินมาที่ห้องของจางเฮ่อ จากนั้นก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเปิดไฟดวงเล็ก

หยางซินเห็นเพียงขาของพวกเขา ดูเหมือนว่าคนทั้งคู่จะเมาไม่น้อย เมื่อเธอได้ยินหยางเหมยพูดกับจางเฮ่อว่า

"ในเมื่อพี่ไม่ยอมหย่าให้ฉัน ฉันก็จะให้พี่เห็นเรื่องสนุก ๆ และถ้าไม่ยอมหย่าอีก ฉันก็จะทำเรื่องนี้ทุกวันกับพี่หลินเว่ย"

จางเฮ่อลืมตาขึ้น อารมณ์ที่ถูกขัดเมื่อกี้หายไปเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นเมียสารเลว ควงชู้รักที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของเขามายืนตรงหน้า

หลินเว่ยพูดว่า "นายอย่าหาว่าฉันใจร้าย เพราะนายใจร้ายกับฉันก่อน นายรู้ทั้งรู้ว่าฉันกับเสี่ยวเหมยรักกัน แต่นายยังสู่ขอเธอ วันนั้นฉันอ้อนวอนนายแทบตาย แต่นายกลับไม่สนใจ วันนี้ฉันจะทำให้นายเห็นว่า เสี่ยวเหมยเป็นของฉัน"

ในขณะที่จางเฮ่อจ้องพวกเขา สองมือกำแน่นด้วยความคับแค้นใจ ความรักที่เคยมอบให้กับหยางเหมยจบสิ้นไปหลายเดือนแล้ว ตอนนี้ระหว่างเขาและเธอมีเพียงความเคียดแค้นเท่านั้น

หยางเหมยหัวเราะลั่น มองสามีที่ผอมแห้ง ทั้งพิการ ทั้งไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง

"ทำไมล่ะ ไม่พูดเหรอ ได้ ฉันเกลียดที่พี่ทำหน้าแบบนั้น ทำหน้าเหมือนว่าฉันมันชั่ว ใช่ ฉันชั่วแล้วยังไง พี่ผิดสัญญาเอง พี่เคยบอกว่าถ้าแต่งกับพี่ฉันจะสุขสบายไปตลอดชีวิต ในเมื่อพี่ทำไม่ได้ทำไมยังไม่ยอมหย่าอีก"

ในตอนนี้หยางซินที่หลบอยู่ใต้เตียง ได้แต่พยายามเงียบให้มากที่สุด เธอไม่คิดว่าหยางเหมยจะทำเรื่องชั่วขนาดนี้ มิน่าล่ะ สกุลหยางจึงถูกจางเฮ่อทำลายไม่เหลือชิ้นดี

ทำไมเธอรู้น่ะเหรอ นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอได้ตายไปแล้ว และย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง

นับจากนี้ไป หยางเหมยจะทำทุกทางให้จางเฮ่อหย่าขาดกับตัวเอง และขับไล่จางเฮ่อออกจากบ้าน โดยคนที่พาจางเฮ่อไปทิ้งถึงต่างจังหวัดที่ไม่มีใครรู้จักเขาก็คือเธอ

หยางซินให้ความร่วมมือกับพี่สาวอย่างขลาดเขลา ไม่ว่าพี่สาวสั่งอะไรเธอก็ต้องทำตามทุกอย่าง กระทั่งทิ้งพี่เขย ทำร้ายพี่เขย เธอก็ทำมาหมด

จางเฮ่อเป็นเด็กกำพร้าไร้ญาติขาดมิตรจึงไม่มีที่ไป และตอนนั้นจางเฮ่อขอให้เธอช่วยเขาเป็นครั้งสุดท้ายพาเขาไปที่บ้านเด็กกำพร้าที่เขาเคยอยู่ แต่เธอก็เดินหันหลังจากมาโดยไม่ไยดีเลยสักนิด เพราะกลัวว่าจะถูกคนที่บ้านตำหนิและลงโทษหากให้การช่วยเหลือจางเฮ่อ

หลังจากนั้นหยางเหมยก็แต่งงานกับเพื่อนสนิทของเขาหลินเว่ยคนนี้ พวกเขามีความสุขกันได้เพียงสองปีเท่านั้น จางเฮ่อก็กลับมา

เขากลายเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดเมืองหนานจิน และเอาคืนทุกคนที่เคยเหยียบย่ำเขา โดยเฉพาะคนสกุลหยาง ทำให้สกุลหยางตกต่ำจนถึงที่สุด และหยางซินก็เป็นหนึ่งในคนที่ต้องถูกแก้แค้น

จางเฮ่อ ส่งคนมาสู่ขอหยางซินโดยที่คนสกุลหยางไม่รู้ ผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อหม้ายแก่ชราชื่อว่าเถ้าแก่ลู่ เถ้าแก่ลู่เป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงหลังจากแต่งงานกับผู้ชายแก่คนนั้นตามคำของพ่อแม่ที่บีบบังคับ ชีวิตของหยางซินก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น

เธอต้องปรนเปรอตันหาของชายแก่ ที่นกเขาไม่ขันทำให้เขาหงุดหงิดและตบตีเธออยู่เสมอ และในวันที่เธอหนีมาขอให้ครอบครัวช่วยเหลือ คนสกุลหยางทั้งหมดก็หันหลังให้เธอ เพราะเศรษฐีคนนั้นให้เงินพวกเขาเป็นจำนวนมาก ทำให้หยางซินถูกสามีชราลากกลับบ้านและตบตีทั้งถูกขังอยู่ในห้องไม่ให้ออกไปไหนอีกต่อไป

ส่วนครอบครัวสกุลหยางก็เกิดล่มจม เมื่อหลินเว่ยต้องถูกออกจากราชการเพราะติดการพนัน พ่อแม่พี่สาวใช้เงินเกินตัวจนมีหนี้สินล้นพ้นตัวต้องหลบหนีคนอื่น ส่วนพี่สาวของเธอสุขสบายกว่าคนอื่น เพราะอาศัยความสวยของตัวเองไปเป็นเมียเก็บเศรษฐีอย่างลับ ๆ และทอดทิ้งครอบครัวโดยไม่ไยดี

ตอนนั้นครอบครัวสกุลหยางตกต่ำ ทั้งหมดเธอมารู้ทีหลังว่า คนที่เข้าหาสกุลหยางและทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ล้วนเป็นคนของจางเฮ่อ เขากลับมาแก้แค้น เอาคืนไม่เว้นแม้แต่เธอ

ในวันที่หยางซินถูกทำร้ายร่างกายจนเข้าโรงพยาบาล ในวันนั้นจางเฮ่อมาเยี่ยมเธอ

ในวันที่พี่ขอให้เธอช่วย เธอกลับหันหลังให้พี่ หยางซิน พี่ไม่เคยคิดว่าเรื่องระหว่างพวกเราจะต้องมาลงเอยแบบนี้

หยางซินเองก็ขอโทษเขา เธอบอกกับเขาว่า หากว่ามีโอกาสอีกครั้ง ฉันจะช่วยพี่ ฉันจะไม่ทอดทิ้งพี่เด็ดขาด พี่เฮ่อฉันขอโทษ