EP 1 วงริเวอร์

บทสัมภาษณ์นิตยสารชื่อดังฉบับสมบูรณ์

คำถาม ทำไมถึงชื่อวงว่าริเวอร์

จุนฮยอก : ริเวอร์แปลว่าแม่น้ำ การที่จะทำให้แม่น้ำมาจรดด้วยกันได้ไม่ยากและไม่ง่ายขึ้นอยู่กับว่าจะปิดกั้นหรือจะปล่อยให้ไหลมาจรดกัน

หลุยเทียนเปา : ….

หวังโอชุน : ….

ลีโอ : ค่ายว่าไงว่าตามค่ายเลยครับ

ยกทัพ : ทางค่ายคงคิดว่าผมไหลลื่นเหมือนน้ำมั้งครับ ฮ่า ฮา

อี้เหยียน : พี่ๆ ว่ายังไงว่าตามพี่เลยครับ

คำถาม สเปคผู้หญิงของแต่ละคนเป็นแบบไหน

จุนฮยอก : ไม่มีสเปคครับขอแค่เข้าใจซึ่งกันและกันก็พอ

หลุยเทียนเปา : ไม่คิดเรื่องนั้นครับ

หวังโอชุน : ….

ลีโอ : หัวใจผมให้แฟนคลับไปหมดแล้ว

ยกทัพ : ตัวเล็กกว่าผมนะ ผมชอบผู้หญิงผมยาว เรียบร้อยหน่อย ผมว่าเป็นเสน่ห์ดึงดูดดี

อี้เหยียน : ขอเป็นผู้หญิงตลกดีกว่าอยู่ด้วยจะได้ไม่เครียด เอาใจใส่ด้วยก็ดีนะ

คำถาม คิดยังไงกับงานคอนเสิร์ตครั้งนี้

จุนฮยอก : แฟนคลับน่ารักมากครับ

หลุยเทียนเปา : ดีครับ

หวังโอชุน : แฟนๆ เยอะมากครับ

ลีโอ : อยากจะจัดมีตติ้งสักสิบรอบ

ยกทัพ : ดีใจครับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามผลงานพวกเรา

อี้เหยียน : ตื่นเต้นมากครับ

คำถาม สุดท้ายมีอะไรจะฝากถึงแฟนคลับ

จุนฮยอก : ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตาม พวกเราจะทำผลงานที่ดีออกมาอีกครับ ได้โปรดติดตามด้วย ขอบคุณครับ

หลุยเทียนเปา : ผมจะทำให้เต็มที่ครับรับรองไม่ผิดหวัง

หวังโอชุน : ขอบคุณมากๆ ครับ

ลีโอ : ผมรักคุณ

ยกทัพ : อย่างที่บอกครับ แฟนคลับเป็นกำลังใจหลักของผม ขอบคุณแฟนๆ ทุกคนครับ อยู่กันไปนานๆ นะ

อี้เหยียน : หยาดเหงื่อเราเพื่อคุณ รักทุกคนครับ

ฟืบบบ

กรี๊ดดดดด

มือสองข้างกอดหนังสือนิตยสารพลิกตัวดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียงผู้ป่วยในห้องพิเศษของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งย่านกลางเมืองพร้อมเสียงแหลมแปดหลอดแผดลั่นห้องอย่างเก็บอาการไม่อยู่จนคนที่เปิดประตูเข้ามาต้องเอามือปิดหูปล่อยถุงผลไม้ที่ซื้อมาเยี่ยมคนป่วยลงพื้นแทบไม่ทัน

“ฮึ่ม อะไรของแกเนี้ยเมจิ คนไข้ฉันตื่นหมด น้องบ้านี่” เสียงตวาดลั่นเดินเข้ามาด้วยชุดนางพยาบาลรั้งท้ายแต่จำต้องเดินนำเพื่อนสาวที่เข้ามาก่อนเพราะมัวแต่เอามือปิดหูและรีบเข้ามาตวาดดุน้องสาว มือขวาตะปบจับขาที่เข้าเฝือกของสาวน้อยวัยรุ่นผมสั้นที่ฉีกยิ้มแหยให้ทั้งสอง

“อ่านอะไรอยู่” กันตา นักข่าวสาวผู้รอบรู้เดินไปรวบถุงที่ทำตกไว้มาใส่จานเสิร์ฟเดินมาดูนิตยสารที่เมจิกอดอยู่

“วงริเวอร์พี่กันตา ตอนนี้กำลังจะมีคอนใหญ่ เนี้ยซื้อบัตรไว้แล้วคงไม่ได้ไป พี่เมเม่ก็ไม่ไปแทนน้อง งื้อ” เมจิได้ทีงอแงยื่นนิตยสารให้กันตาเปิดอ่าน

“ฉันมีงานต้องทำไหม ไร้สาระ เอาเวลาไปเรียนให้จบเหอะ ส่งเรียนจนผมจะงอกแล้วเนี้ย ตั้งใจเรียนให้มันได้แบบนี้ไหมฮะ!” ได้ทีบ่นยาวจนคนโดนบ่นต้องยกมือปิดหูก่อนถูกเปิดผ้าห่มเผยให้เห็นขาสองข้างที่เข้าเฝือก

“พี่เมเม่จะบ่นให้รวยเลยหรือไงเล่า แล้วพี่รักจังอะ ไม่มาเหรอ คิดถึงจังเลย” เมจิงับปากเอียงหน้ามองไปทางประตูที่ปิดสนิทไร้วี่แววว่าจะมีใครเข้ามาอีก

“พี่สาวแกอยู่ตรงนี้ไหม สนิทกันจริง ว่าแต่มันหายไปไหน เห็นบอกว่าออกมาแล้วนี่” เมเม่ พยาบาลสาวขี้วีนเท้าเอวมองหน้าน้องสาวก่อนมองหน้าเพื่อนสาวที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่ที่โซฟายาว

“แวะซื้อไก่เกาหลีเห็นบอกอยากกิน เดี๋ยวก็มา”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...ก๊อก

ยังไม่ทันสิ้นเสียงดีเสียงเคาะประตูจังหวะแปลกใหม่ก็ดังขึ้นทำคนด้านในเดาออกว่าใครยืนอยู่หน้าประตู เมจิประคองตัวขึ้นนั่งให้เมเม่เช็ดตัวพลางหันมองคนที่เปิดประตูเข้ามาสีหน้ายิ้มแย้ม

“เฮลโลววววว น้องสุดติ่ง พี่มาแล้ววว” เสียงสดใสร่าเริงพร้อมถุงใส่ไก่เกาหลีชื่อดังยกมือเดินปรี่เข้ามาโอบกอดเมจิที่ยิ้มระรื่นดีใจ

“เย้ พี่รักจังมาแล้ว คิดถึงมากเลย” การกอดของคนสองคนทำคนเช็ดตัวอยู่เริ่มไม่สบอารมณ์แบะปากมองบนก่อนจับแยกอย่างหมั่นไส้

“อีกนานไหมเช็ดตัวก่อน”

“ไอ้เม่แกเลิกกินรังแตนสักวันจะตายไหม วีนอยู่นั่นแหละ วีนจนน้องอยากจะเปลี่ยนพี่สาวแล้วเนี้ย ถามจริงเวลาแกทำงานแกดุคนไข้บ้างเปล่า” รักจัง สาวแกร่งเจ้าของบริษัทรับจัดงานเลี้ยงนั่งลงบนเตียงแกะกล่องไก่ยื่นให้เมจิก่อนหยิบกินแล้วยื่นไปทางกันตาที่วางนิตยสารลงลุกขึ้นรับกล่องไก่มาหยิบกินเดินไปวางไว้บนโต๊ะ

“คนไข้กับน้องมันไม่เหมือนกันย่ะ” เมเม่ตอบกลับเช็ดแขนเมจิ

“แล้วนี่ไปทำยังไงเข้าเฝือกเจ็บหนักขนาดนี้” รักจังส่ายหน้าไปมาหันกลับมาสนใจคนป่วยที่นั่งเคี้ยวไก่อย่างเอร็ดอร่อย

“บอกไปสิยัยตัวแสบว่าไปติ่งนักร้องจนโดนเหยียบ” เมเม่เดินถือผ้ามาล้างในอ่างเล็กหัวเราะเยาะน้องสาวก่อนเดินถืออ่างไปเททิ้งในห้องน้ำ กันตาเดินมายืนอีกฝั่งตรงข้ามกับรักจังที่เลิกคิ้วมองเมจิฉีกยิ้มแหยๆ

“วงริเวอร์ละสิ”

“ใช่พี่กันตา ก็ไปแย่งซื้อบัตรคอนแต่ดันสะดุดขาตัวเองตอนวิ่งเข้าไปต่อแถว ที่นี่ล้มไงเลยโดนแฟนคลับริเวอร์นับพันเหยียบเลยเดี้ยงแบบนี้ อุตส่าห์วิ่งออกคนแรกตอนสายกั้นเปิดดันพลาดซะได้เลยต้องไปชิงบัตรในเว็บแทน แต่มีบัตรก็เท่านั้นไม่ได้ไปอยู่ดี” เมจิหน้างอคอตก

“วงอะไร” รักจังทำหน้าเหลอหลางุนงง “ไม่รู้จัก”

“ออกจะดังพี่รักจัง หล่อทุกคนเลยโดยเฉพาะเปาเปา” เมจิยิ้มระรื่นต่างจากเมื่อกี้ลิบลับกุมมือเพ้อ

“นักร้องวงที่กำลังดังทั่วเอเชียตอนนี้ไง มีทัวร์คอนรอบโลก คนที่เด่นหน่อยคือหลุยเทียนเปา เปาเปาที่เมจิบอกนั่นแหละ เล่นละครโกยใจอินมาก บก.ให้ฉันตามข่าวอยู่แต่ประชิดตัวไม่ถึงจริงๆ เข้ายากมาก การได้ข่าวของริเวอร์เป็นอะไรที่สุดติ่งมากแก” กันตาบรรยายขยายความกระจ่างให้เพื่อนสาวที่ไม่ค่อยรับรู้เรื่องภายนอก

“แล้วเรื่องที่บอกกางเกงในหกหลักจริงเปล่าวะ” เมเม่เดินออกมาพร้อมรอยยิ้มขบขันทำรักจังเอียงหน้ามองงงหันกลับมามองหน้าเมจิกับกันตาที่ฉีกยิ้มรับอย่างชอบอกชอบใจ