บทที่2

บทที่ 2

ห้องโถงใหญ่ที่ตกแต่งด้วยผ้าปักอักษรจีนที่ดูเหมือนยันต์ยากจะอ่านและกลิ่นของกำยานที่ค่อนข้างเฉพาะตัวทำให้ใครก็ตามที่เข้ามาหาซินแสเฒ่าในที่แห่งนี้ก็มักจะมีกลิ่นประหลาดนี่ติดตัวออกไป

และมันก็เป็นสิ่งที่โจวอี้หลงไม่ชอบเลยสักนิด เขามองไปทั่ว ๆ และพบกับซินแสเฒ่านั่งลูบเคราอยู่หลังโต๊ะไม้ใหญ่กลางห้อง

ใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งกาลเวลา และเพียงแค่สบตากับโจวอี้หลงเครานั่นก็ขยับเหมือนว่าเจ้าตัวกำลังยกยิ้ม มือที่แห้งเหี่ยวตามกาลเวลาหยิบแผ่นดวงชะตาของอี้หลงไปดู

โจวอี้หลงมองมารดาของตัวเองที่นั่งอยู่เคียงข้างบิดาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย เขารู้ว่าแม่ของเขาเชื่อถือซินแสคนนี้มาก เขาก็ได้แต่หวังว่าซินแสผู้นี้จะไม่พูดอะไรแปลก ๆ จนทำให้ชีวิตของเขาวุ่นวาย เด็กหนุ่มส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างเหนื่อยใจก่อนจะกลับไปนั่งนิ่งสงบเสงี่ยมตามเดิม

แม้จะอายุเพียงแค่สิบสามปีแต่คุณชายโจวคนนี้ก็ทำตัวราวกับบิดา เขานั่งหลังตรงหน้าตาที่ควรจะยิ้มแย้มสมวัยกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น สายตาของเด็กชายมองทุกอย่างด้วยแววตาเด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่น

มิเพียงแค่ท่าทางที่ไม่สมวัย แต่รูปร่างสูงโปร่งของเขาก็ดูจะเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุ อีกทั้งยังแข็งแรงและก็เคร่งขรึมกว่าคนในช่วงอายุเดียวกัน

คงเป็นเพราะวัน ๆ อี้หลงมักจะฝึกฝนตนเองตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องบู๊หรือบุ๋น และถึงแม้ว่าเขาจะเอาแต่ฝึกกลางแดด ตากลม ตากฝน หรือแม้แต่หิมะ แต่ผิวของชายหนุ่มก็ยังดูขาวละเอียดสมวัย นี่คงเป็นอย่างเดียวที่บอกให้รู้ว่าเขาอายุเพียงสิบสามปีเท่านั้น

หากจะว่าไปคุณชายโจวคนนี้ก็ถือได้ว่าเป็นคนหน้าตาดี กรอบหน้าชัด จมูกโด่งและริมฝีปากบางที่มักจะเม้มแน่นไม่ค่อยแสดงความรู้สึกใด ๆ แต่ไม่ใช่กับตอนนี้ที่มันดูคว่ำลงเล็กน้อยราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง

“ดวงชะตาของคุณชายโจว เด่นในเรื่องความแข็งแกร่งและสติปัญญา หากได้สู้รบย่อมมีวาสนาใหญ่ แต่มันก็เสี่ยงอยู่บ้าง...หากอยากจะแน่ใจว่าชีวิตของเขาจะปลอดภัย กลับมาโดยไม่บุบสลาย จำต้องมีการผูกดวงไว้กับคู่ชีวิต”

โจวอี้หลงนิ่งไปชั่วครู่หากเขาโตกว่านี้คงจะลุกขึ้นแล้วเอ่ยถามกับซินแสไปแล้วว่านั่นมันคำทำนายประเภทใดกัน แต่เพราะเขาถูกสอนมาอย่างดีจึงไม่อาจจะทำแบบนั้นได้

“ผูกดวงเอาไว้กับคู่ชีวิตหรือเจ้าคะ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าคู่ชีวิตของเขาคือใครกับ” โจวหยางเฉิงส่ายหัวให้กับท่าทางของภรรยาของเขา ชายมีอายุเอื้อมมือไปจับแขนของนางเอาไว้แน่นแต่อีกฝ่ายกลับสะบัดออกเบา ๆ แล้วเอ่ยถามกับซินแสต่อ “ว่าอย่างไรเจ้าคะ”

ซินแสเหลือบตามองโจวอี้หลงก่อนเอ่ยต่อ

“คู่ชีวิตที่เหมาะสมต้องเป็นผู้ที่เกิดปีกระต่าย เดือนเจีย ข้างขึ้น ผิวขาวเนียนละมุน ริมฝีปากอิ่ม ปลายคางมน ได้ลักษณะสมดุลแห่งดวงชะตา หากได้หมั้นหมายไว้ จะกลายเป็นยันต์คุ้มภัยให้คุณชายโจวท่านนี้กลับมาอย่างปลอดภัย เพราะวาสนาของทั้งสองมีสายสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันมาหลายชาติภพ หากอีกฝ่ายอยู่ดี บุตรชายของท่านก็จะอยู่ดี”

ซ่งอวี้หลินฟังแล้วก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันที “เช่นนั้นข้าจะไปตามหาสตรีผู้นั้นได้จากที่ไหนกันล่ะเจ้าคะ มีเวลาไม่มากแล้วด้วย”

“หลินเอ๋อร์” แม่ทัพโจวเสียงเข้มคิ้วของเขาขมวดแน่น “เจ้า...จะทำเช่นนี้จริง ๆ น่ะหรือ การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่นะ”

“ท่านพี่ อย่าขัดข้าสิเจ้าคะ หากมันช่วยให้อี้หลงปลอดภัยกลับมาได้ ข้าก็ยินดีทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งจับเขาหมั้นก็ตาม” ซ่งอวี้หลินเถียงสามีนางมองตาอีกฝ่ายอย่างมุ่งมั่นบางเรื่องนางขัดเขาไม่ได้ แต่เรื่องนี้อีกฝ่ายก็ขัดนางไม่ได้เช่นเดียวกัน

“ข้าไม่อยากแต่งนะท่านแม่” โจวอี้หลงพูดขึ้นบ้างเมื่อเห็นว่าบิดาสู้มารดาไม่ได้แล้ว “รบแพ้ชนะมิได้อยู่ที่ดวงแต่อยู่ที่ฝีมือ ท่านแม่เชื่อข้าเถอะเราไม่ต้องทำอะไรหรอก”

“อี้หลง ลูกยังไม่เข้าใจ” ซ่งอวี้หลินตอบบุตรชาย “แม้ว่านี่จะฟังดูเห็นแก่ตัวแต่เจ้ารู้เอาไว้เถอะว่ามันมิใช่เพื่อลูกคนเดียว แต่ที่ต้องทำก็เพื่อความสบายใจของแม่ด้วย”

โจวหยางเฉิงเห็นท่าทางที่อึ้งไปของบุตรชายและสายตาที่จริงจังของภรรยาก็ถอนหายใจหนัก

“เช่นนั้น ก็ทำตามที่เจ้าต้องการเถิด หลินเอ๋อร์ แต่ข้าอยากให้เจ้ารอบคอบนี่มิใช่เรื่องเล่น ๆ นั่นคือคู่ชีวิตในวันข้างหน้าของบุตรชายของเจ้าเลยนะ”

“ข้ามั่นใจเจ้าค่ะท่านพี่ว่ามันจะเป็นทางเลือกที่ดีให้กับอี้หลง”

โจวอี้หลงได้ฟังคำของมารดาก็จำยอม แม้เขาจะไม่อยากจะหมั้นกับใครก็ไม่รู้

แต่หากมันทำให้มารดาของเขาอยู่ที่นี่รอพวกเขากลับมาอย่างมีความหวังเขาก็จะยอม ไว้วันข้างหน้าค่อยถอนการหมั้นหมายนี้ก็ได้

แม้จะคิดอย่างนั้นแต่หลังจากกลับมาถึงจวนไม่ถึงหนึ่งก้านธูปบนโต๊ะไม้แกะสลักในห้องโถงกลางก็เต็มไปด้วยจดหมาย และข้อความสำหรับทำป้ายประกาศวางเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ ซงอวี้หลินกำลังแจกจ่ายจดหมายและป้ายประกาศเหล่านั้นให้กับคนงานและสาวใช้ในบ้าน

“ประกาศไปหากผู้ใดรู้หรือพบเห็นเด็กสาวที่มีลักษณะตามที่อาจารย์ซินแสกล่าวไว้ ให้นำมาแจ้งให้เร็วที่สุดหากใช่คนที่พวกเรากำลังตามหาจริง ๆ จวนโจวจะมีรางวัลให้อย่างงาม”

บ่าวรับใช้ก้มหัวรับคำสั่งก่อนจะเร่งรีบเดินจากไป