ยามเมื่อใจมีรัก

ในสมัยบรรพกาลองค์เทพผู้สร้างได้รังสรรค์สรรพชีวิต โดยมีสัจเทพเป็นผู้ดูแลปกครองดินแดนต่างๆ มานับหลายแสนปี ต่อมาองค์เทพเหล่านั้นต่างก็ทยอยดับขันธ์ ปัจจุบันเหลือสัจเทพผู้ปกครองเพียงสององค์เท่านั้น

สัจเทพองค์แรกคือ เทพมังกร 'จินหลง' มังกรทองที่เป็นองค์ราชันแห่งเผ่ามังกร และเทพมาร 'เมิ่งหลาน' ผู้ซึ่งผู้ปกครองดินแดนหลัวชาด เป็นนายเหนือหัวแห่งหมู่มารทั้งปวง

แต่มิรู้เพราะเหตุอันใด สัจเทพเมิ่งหลานนั้นกลับหายหน้าไปจากหกพิภพ เผ่ามารไม่ผู้ปกครอง พญามารในขณะนั้นได้ตั้งตัวเป็นใหญ่ ไม่สนคุณธรรม ผิดชอบชั่วดี เข็นฆ่าไปทั่ว มิว่าจะเป็นเซียนหรือปีศาจ แม้กระทั่งเผ่ามารด้วยกันเองก็มิเว้น ดินแดนหลัวชาดในยามนั้นไร้กฎระเบียบจนถึงที่สุด

เผ่าอื่น ๆ ต่างก็ได้รับผลกระทบไปด้วย ผู้ที่เดือดร้อนที่สุดเห็นจะเป็นเผ่าวารี คนในเผ่าต่างก็ถูกจับ ถูกเผ่ามารสูบพลังวิญญาณไปไม่น้อย ท้ายสุดแล้วก็ล้มตายกันจนหมด เผ่าวารีล่มสลาย ผู้นำเผ่าอื่นสุดจะทนกับพฤติกรรมเลวชามของพญามารผู้นั้น จึงรวมตัวไปฟ้องร้องที่แดนสวรรค์

ทันทีที่เง็กเซียนฮ่องเต้ทราบเรื่องก็หนักใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะแดนหลัวชาดนั้นเป็นอาณาเขตปกครองของเทพบรรพกาล ผู้มีศักดิ์เป็นสัจเทพ มหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ ทว่านับวันเผ่ามารก็ยิ่งเหิมเกริม ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ คิดจะรุกล้ำเข้าสู่แดนสวรรค์ เง็กเซียนฮ่องเต้จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะส่งทัพสวรรค์ออกปราบปรามเหล่ามารชั่ว 

และแล้วสงครามระหว่างเซียนกับมารก็พลันบังเกิด

การต่อสู้ในครั้งนั้นสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน กินเวลาไปเจ็ดวันเจ็ดคืน ในที่สุดดินแดนหลัวชาดก็ล่มสลาย พญามารผู้ปกครองเผ่าปีศาจในเวลานี้ผู้สังหาร เหล่ามารน้อยที่เหลือรอดต่างก็หลบหนีเข้าสู่แดนมนุษย์

ณ.ตำหนักใหญ่ของเผ่ามาร

ภายในตำหนักมีร่างของสตรีงามนางหนึ่งนอนหลับใหลที่อยู่บนแท่นหยกขาว นางผู้นั้นถึงแม้จะเรือนผมสีขาวยวง ทว่าใบหน้ากลับแลดูอ่อนเยาว์ราวกับหญิงสาววัยแรกรุ่น!

ทันใดนั้นพลันเกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วตำหนักใหญ่ กลุ่มไอมารพวยพุ่งออกจากร่างของหญิงสาว ร่างงามที่หลับใหลมานานพลันลืมตาตื่น!

เท้าเรียวก้าวลงจากลงแท่นหยกอย่างเชื่องช้า เดินซวนเซออกจากตำหนักใหญ่ ผ่านเศษซากปลักปักพังยังธารน้ำใหญ่อย่างงัวเงีย

ตูม! 

สติของนางพลันดับวูบ พลัดลงตกไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว!

มิรู้ว่าธารน้ำสายนั้นยาวหรือลึกมากน้อยเพียงใด มันพัดพาร่างบางไหลไปตามกระแสน้ำเชี่ยวที่มิมีวี่แววว่าจะสิ้นสุด...

อีกทางด้านหนึ่ง หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปีกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ริมถนน เธอเป็นเพียงสาวออฟฟิศธรรมที่พึ่งจะถูกไล่ออกจากงานมาหมาดๆ เหตุผลเพียงเพราะเธอสวมชุดสีแดง! ซึ่งเป็นสีกาลกิณีของบริษัท!

นี่มันรอบที่เท่าไรแล้ว ที่เธอโดนไล่ออกจากงานเพราะเหตุผลบ้าบอคอแตกที่แสนจะงี่เง่าเช่นนี้ กลับไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับผู้เป็นมารดาอย่างไร ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว!

จุดเริ่มต้นของความซวยทั้งหมดทั้งมวลของเธอ ก็เริ่มจากตอนที่พึ่งจะอายุได้สิบเจ็ดหมาดๆ ครอบครัวของเธอล้มละลาย ผู้เป็นบิดาที่เคยแสนดี กลับกลายเป็นผีพนันในชั่วข้ามคืน เท่านั้นยังไม่พอเล่นพนันจนติดหนี้แล้วหนีไปกับผู้หญิงคนใหม่ ทิ้งให้เธอกับแม่ทำงานใช้หนี้จนแทบจะหลั่งเลือด!

นับตั้งแต่วันนั้นเป็นตันมา แค่เธอเดินข้างถนนก็โดนหมาวิ่งไล่กวด จะเดินเข้าบ้านก็ยังถูกกระถางหล่นใส่หัว พอไปถึงโรงพยาบาล หมอก็ดันลืมฉีกยาชาก่อนเย็บแผล! และยังอีกหลายเรื่อง ๆ มากมายจนนับไม่หวาดไม่ไหว จนกระทั่งตอนนี้ก็อายุครบยี่สิบเจ็ดปีแล้ว เหตุการณ์ยังคงเป็นเช่นเดิม

เห็นทีว่าครานี้เธอต้องไปสะเดาะเคราะห์ตามที่แม่เคยบอกเสียแล้ว

ตูม!

เสียงของตกกระทบน้ำทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ความคิด ไม่นานก็มีคนร้องตะโกนขึ้นเสียงดังว่า "มีคนตกน้ำ!"

เมื่อหันกลับไปมอง ก็พบเป็นหนุ่มหล่อที่กำลังลอยคออยู่กลางบึงน้ำขนาดใหญ่ ความคิดที่อยากจะทำดีก็แล่นเข้ามาในหัวในบัดดล หญิงสาวไม่รอช้า รีบกระโดดลงไปช่วยคนในบึงน้ำใหญ่ทันที

ทว่าเมื่อช่วยคนได้แล้ว ปรากฏขาเธอกลับเป็นตะคิว ทันใดนั้นเองร่างของหญิงสาวจึงค่อย ๆ จมดิ่งสู่ก้นสระ ดำดิ่งสู่ความมืดมิด ไร้ซึ่งผู้ใดเหลียวแล...