ยามกลัดมัน! (ภาคลูกชายของคนสวนชวนแซ่บ)

เด็กชายชนะพลอายุสิบขวบต้องลาออกจากโรงเรียนประถมกะทันหันเพราะอรอนงค์ผู้เป็นแม่ไม่ยอมส่งเสียให้เรียนหนังสือต่อ เขาเป็นเด็กที่โตเกินวัย ด้วยอายุเพียงเท่านี้ก็สูงเกือบเท่ามารดาแล้ว อีกทั้งเพราะชอบเล่นกีฬากับเพื่อนทำให้เขามีรูปร่างกำยำ อกผายไหล่ผึ่งกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันมากโข

ชนะพลลืมตามองเพดานห้องเช่ารูหนูในเช้าตรู่วันจันทร์อย่างกระสับกระส่าย เขาอยากไปโรงเรียน อยากเรียนหนังสือ แต่เมื่อวานนี้แม่บอกว่าหัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็ไม่ให้ไป

“ตื่นแล้วก็ลุกสิไอ้พล วันนี้มึงต้องไปทำงานแต่เช้านะ”

เสียงอรอนงค์แหวมาจากระเบียงหลังห้องที่ใช้เป็นครัวขนาดย่อม กลิ่นไข่เจียวลอยมาจนชนะพลท้องร้องจ๊อก เด็กชายลุกไปยืนมองมารดาด้วยใบหน้าซื่อๆ ยับยุ่งด้วยเพิ่งตื่นนอน

อรอนงค์เป็นหญิงสาววัยยี่สิบแปดปีที่ดูแก่กว่าวัยเพราะความเครียดและกินเหล้าอย่างหนัก ในอดีตหล่อนเคยเป็นคุณหนูของบ้านมีอันจะกิน มีชีวิตที่ดี มีอนาคตสดใส แต่ความแรดอยากมีผัวตั้งแต่เยาว์วัยทำให้อนาคตของหล่อนต้องดับวูบลงหลังอยู่กินกับธงชัย คนสวนกล้ามโตของที่บ้าน

ตอนแรกก็เหมือนจะดี เซ็กส์ของธงชัยเด็ดสะระตี่อย่าบอกใคร อันที่จริงขายตัวมาเป็นสิบปี ยังไม่มีแขกคนไหนแซ่บถึงใจเท่าผัวเก่าคนสวนของอรอนงค์เลย

แต่พอหล่อนตั้งท้อง มันก็ทิ้ง ไอ้สารเลว! แทนที่จะพาหล่อนไปทำแท้งก่อน! ตอนนั้นอรอนงค์อายุแค่สิบแปดปี ประสบการณ์ชีวิตแทบจะเป็นศูนย์ ป้าก็ตาย บ้านก็ถูกยึด ต้องระเหเร่ร่อนออกมาขายตัวตั้งแต่ยังมีไอ้มารหัวขนอยู่ในครรภ์

อรอนงค์หมายใจจะให้ ‘แขก’ กระแทกไอ้เด็กเวรให้ไหลเป็นเลือดตายไปเสียเลยจึงรับแขกไม่เว้นวัน แต่ยิ่งนับวัน เด็กในครรภ์ยิ่งแข็งแรง ดิ้นเก่ง หน้าท้องสาวพองโตจนรับแขกไม่ได้ สุดท้ายแล้วก็ต้องคลอดมันออกมาเป็นเด็กผู้ชาย

ทีแรกอรอนงค์คิดไว้ว่าถ้าเป็นเด็กผู้หญิงจะทิ้งไว้ตรงถังขยะให้จบเรื่องจบราวไป แต่เห็นว่าเป็นเด็กผู้ชายแข็งแรงเลี้ยงง่าย จึงเลี้ยงเอาไว้กะจะใช้ให้ทำงานหาเงินในอนาคต

ซึ่งตอนนี้อนาคตของอรอนงค์มาถึงแล้ว!

“ให้ผมเรียนต่อจนจบ ป.6 ไม่ได้เหรอครับแม่”

ชนะพลถามเสียงอ่อย เรียกให้อรอนงค์หลุดจากภวังค์ หล่อนกลับข้างไข่ในกระทะ ก่อนหันไปใช้ตะหลิวชี้หน้าลูกชายที่มีใบหน้าถอดแบบพ่อของมันมาไม่มีผิด มีแค่ดวงตาเท่านั้นที่เหมือนหล่อน รูปร่างก็สูงใหญ่ขึ้นทุกวัน ดูจะสูงนำพ่อมันด้วยซ้ำเมื่อโตเต็มที่

ยิ่งเห็นหน้ามัน ก็ยิ่งโมโหไอ้คนสวนสารเลวพ่อของมัน!

“กูบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่ามาสะเออะพูดเพราะกับกู หน็อย นี่มึงคิดว่าตัวมึงเป็นเทพบุตรมาจุติหรือไง ถุย!” หล่อนหันไปถ่มน้ำลายลงพื้น จนชนะพลเบ้หน้า กลัวน้ำลายแม่จะลงกระทะไข่เจียว “กูเห็นมึงอ่านหนังสือเรียนเป็นวรรคเป็นเวร อ่านออกเขียนได้ก็พอแล้ว จะเรียนไปให้ได้อะไร เปลืองเงินกู! วันนี้มึงต้องไปทำงานแบกข้าวสารที่ร้านเถ้าแก่หมง ถ้ามึงไม่ไป กูจะฟาดมึงด้วยตะหลิวนี่ เอามั้ย!”