ตัดความสัมพันธ์พี่น้อง | Ep.11 |

ตัดความสัมพันธ์พี่น้อง | Ep.11 |

วันต่อมา

หลังจากพักฟื้นไปหนึ่งวันเมื่อวาน วันนี้แพรพลอยก็ได้กลับมาทำงานที่บริษัทตามปกติ เมื่อคืนเธอนอนคิดทั้งคืน ใครกันนะที่มาตัดสายเบรครถเธอ เกลียดกันจริงๆ หรือทำไปเพราะความคึกคะนอง

ดวงตาคู่สวยเหลือบไปมองคนบางคนที่นั่งพิงเอกขเนกขาไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเปิดหนังสือนิตยสารดูอย่างสบายอกสบายใจ อาชีพบอดี้การ์ดมันสบายจริงๆ เนอะ แค่มานั่งเฉยๆ ก็ถือว่าได้ทำงานแล้ว ไม่เหมือนเธอ นั่งอ่านข้อมูลบริษัทซ้ำๆ ก็ยังไม่เก็ทสักที แถมตั้งแต่เช้าชายหนุ่มยังไม่พูดกับเธอสักคำ นั่นยิ่งทำให้แพรพลอยร้อนในอกเข้าไปใหญ่ และเพิ่มน้ำหนักเรื่องที่กำลังเข้าใจผิดอีกด้วย

ก๊อกๆๆ

ผลัก!

หญิงสาวละสายตาจากเอกสารตรงหน้าขึ้นไปมองประตูที่ถูกเปิดพรวดพราดเข้ามา

"หนูแพร! ได้ข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุ เป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนรึเปล่า?" จักราชวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปถามหลานสาวด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใย ส่วนอีกคนที่เดินกอดอกตามเข้ามาได้แต่ทำหน้าเลิดหน้าลอยไม่ได้ทุกข์ร้อนเหมือนสามีเพราะว่าไม่จำเป็นที่หล่อนจะแสดงความรู้สึกแบบนั้น

...ก็แหงล่ะ จะไปเป็นห่วงนังเด็กปากดีนี่ทำไม ก็ในเมื่อหล่อนกับนังเด็กไร้มารยาทนี่ต่างก็แสดงออกว่าไม่ชอบหน้ากัน

"เอ่อ...แพรสบายดีค่ะ อุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ เอง" ริมฝีปากบางสวยฉีกยิ้มให้คนเป็นลุง

"พึ่งมาไม่กี่วันก็สร้างศัตรูแล้วเหรอ?" ตรีสมรกรีดยิ้มร้ายถาม แววตาฉายชัดถึงการสมน้ำหน้าที่อีกฝ่ายโดนเล่นงาน

"แพรก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าบังเอิญไปเหยียบ หาง! ใครเข้า"

"นี่!...."

".....!"

ตรีสมรกำมือแน่นแนบลำตัวกำลังจะหันไปต่อว่านังเด็กเมื่อวานซืนที่พูดจายั่วยวนกวนประสาท ทว่าหล่อนดันถูกสายตาพิโรจน์ของสามีปรามไว้เสียก่อน จึงทำได้แค่ทุบมือมาที่หน้าขาตัวเองแล้วสะบัดหน้าไปทางอื่น

"ว่าแต่...คุณลุงรู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ แพรว่าแพรยังไม่ได้บอกใครเลย" แม้กระทั่งบิดาแพรพลอยก็ไม่แม้จะเอ่ยปากบอก นึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมจักราชถึงรู้

"เอ่อก็...แหมหนูแพร ถึงลุงจะย้ายออกมาจากบ้านใหญ่แล้ว ก็ใช่ว่าลุงจะไม่สนใจคนในบ้าน พวกแม่บ้านเขาก็รายงานลุงตามประสาคนครอบครัวเดียวกัน"

"อ่อ" ใบหน้าสวยพยักรับอย่างไม่คิดอะไร เพราะคิดว่าจักราชก็แค่หวังดีและเป็นห่วงเธอเท่านั้น

ผลัก!!

"น้องแพร!! ได้ข่าวว่าน้องแพรกลับมาแล้ว มาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?" คนอื่นเข้ามาหน้าตาตื่นเพราะเรื่องที่แพรพลอยเกิดอุบัติเหตุ แต่คนมาใหม่กลับวิ่งหน้าตื่นเข้ามาถามเรื่องที่หญิงสาวกลับมาอยู่ไทย

ธัญ หรือ ธนชนม์ เป็นลูกชายคนเดียวของจักราชและตรีสมร อายุมากกว่าภูผา 2 ปี และมากกว่าแพรพลอย 4 ปี ปัจจุบันธัญอายุ 29 ปีเต็ม เขาเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ในบริษัทแต่ทว่านานๆ ทีจะเข้ามาดูงานสักครั้ง เป็นเพราะนิสัยชอบเที่ยว ติดหญิงที่แก้ไม่หาย ทำให้ตัวจักราชและตรีสมรเองก็ยังเอือมละอากับลูกชาย

แพรพลอยถอนหายใจแล้วกลอกตาใส่พี่ชายที่ชอบแกล้งเธอมาตั้งแต่เด็ก เธอกับธัญไม่ค่อยถูกกันก็จริง แต่ก็ไม่ถึงขั้นอาฆาตพยาบาทปั่นจิตบิดสมองอะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้สนิทถึงกับจะกอดคอแล้วออดอ้อนอย่างฉอเลาะเหมือนที่เธอทำกับภูผา

"แพรกลับมาตั้งหลายวันแล้วพี่ธัญ สมองพึ่งอัพเดตรึไงคะ?"

"แหม ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เมื่อหกเดือนก่อนบินไปเที่ยวหาน้องแพรที่เยอรมัน ไม่เห็นน้องแพรบอกเลยว่าจะกลับมา" ใช่แล้ว ธัญเป็นคนเดียวที่บินไปเยี่ยมแพรพลอยที่เยอรมันทุกปี เรียกว่าไปปั่นประสาทจะดีกว่า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเห็นภูผาเป็นที่หนึ่งอยู่ดี เพราะธัญชอบแกล้งเธอและสร้างปัญหาให้เธอตลอด

"แล้วทำไมแพรต้องบอกพี่ด้วย?"

"แล้วทำไม!...เอ๋?" ขณะที่ธัญกำลังจะต่อปากต่อคำกับน้องสาวตัวแสบ หางตาก็เหลือบไปเห็นภูผาที่ยืนอยู่ตรงโซฟาพอดี พอเห็นแล้วก็จำได้ทันทีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

"มีอะไรพี่ธัญ?" แพรพลอยกอดอกถามพลางมองตามสายตาของธัญที่มองไปยังชายหนุ่มอีกคน

"นี่มันไอ้ผานี่หว่า พี่ชายกำมะลอของเธอหนิ โอ้โห...มันโตเป็นหนุ่มแล้วแฮะ" ธัญฉีกยิ้มคล้ายจะหัวเราะเมื่อนึกถึงตอนเด็กที่เขาแกล้งแพรพลอยแล้วแพรพลอยวิ่งไปฟ้องภูผา แถมยังประกาศปาวๆ ว่าภูผาเป็นพี่ชาย

ส่วนภูผาได้แต่เอียงหัวมองหน้าธัญแล้วเลิกคิ้วให้อย่างกวนอารมณ์ เพราะเขากับธัญก็กัดกันมาก่อนด้วยเรื่องของแพรพลอยนั่นแหละ จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องของเด็กๆ

"พี่ธัญออกไปเลยนะแพรจะทำงาน!"

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

"โอ๊ยๆ! ไปแล้วๆๆ" ธัญสะดุ้งลูบแขนป้อยๆ เมื่อถูกแพรพลอยเหวี่ยงมือข้ามโต๊ะมาฟาดไหล่ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ย

"ถ้างั้นลุงไปทำงานก่อนนะ ไว้มีปัญหาอะไรค่อยไปหาลุง"

"ค่ะคุณลุง"

หลังจากจักราชและตรีสมรเดินออกจากห้องไป ภูผาก็เดินเข้าไปหาแพรพลอยทันที

"พี่ธัญบินไปหาบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"....." ดวงตาคู่สวยช้อนมองเจ้าของคำถามที่มายืนอยู่ฝั่งตรงข้าม และมันคือประโยคแรกของครึ่งวันนี้หลังจากที่เมื่อวานแพรพลอยชี้นิ้วไล่เขาออกจากห้อง

และตอนนี้เธอก็ยังโกรธอยู่

"ก็ใช่สิ...มีแต่คนบางคนเท่านั้นแหละที่ตัดขาดความสัมพันธ์กับพวกเรา" แพรพลอยได้แต่คิดในใจ หากเธอไม่ให้คนตามติดชีวิตเขา เธอคงไม่มีโอกาสได้รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไงและใช้ชีวิตแบบไหน

มือหนาค้ำลงบนโต๊ะทำงาน แล้วโน้มตัวลงไปหาคนที่นั่งทำหน้าท้าทายอยู่ฝั่งตรงข้าม จ้องเข้าไปในแววตาส่วนลึกก็รับรู้ได้ถึงความโกรธที่หญิงสาวมีต่อเขา

"ความสัมพันธ์พี่น้อง...ตัดมันไปเถอะเพราะเราคงไม่ได้เป็นแบบนั้นอีก"

"พี่ผาหมายความว่าไงคะ?" เสียงเล็กย้อนถามทันทีอย่างเอาเรื่อง ส่วนคนพูดนั้นทำหน้านิ่งไม่สะทกสะท้านอะไรกับสิ่งที่พึ่งพูดออกมา และหญิงสาวก็ไม่คิดจะหลบเลี่ยงใบหน้าหล่อที่โน้มลงมาใกล้ด้วย

คิดว่าพูดแบบนั้นแล้วเธอจะตัดใจเหรอ?

ได้!

"ก็ตามที่พูด"

"เหรอคะ?"

จุ๊บ!

หลังจากยกยิ้มมุมปากแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้เต็มรูปแบบให้อีกฝ่ายแล้ว แพรพลอยก็เชิดหน้าขึ้นไปจุ๊บริมฝีปากหยักนุ่มสั้นๆ หนึ่งครั้งแล้วร้องสมน้ำหน้าให้ในใจ ซึ่งคนโดนจุ๊บปากก็ได้แต่มองตาคนทำอย่างเลิ่กลั่ก ทว่าภูผาก็ยังควบคุมอาการได้ดี

"ไม่เป็นพี่น้องก็ได้ค่ะ แต่เป็นอย่างอื่น"

ชายหนุ่มค่อยๆ ยืดตัวขึ้นหลังตรงแล้วทอดถอนหายใจออกมาอย่างสะกดกั้นอารมณ์ จากนั้นก็เดินกลับไปนั่งเงียบๆ ที่เดิม ทำเอาแพรพลอยแอบหวั่นๆ ในใจว่าอาจจะถูกเขาเกลียดแล้วก็เป็นได้

แต่แล้วไง?

ใครสน?