ตอนที่ 7

“จ๋าไปไหนของจ๋าเนี้ย” แก้วบ่นเบาๆ ตอนนี้เธอลองเดินออกมาหาด้านหลังร้านที่ถูกจัดเป็นที่ไว้สำหรับพักผ่อน แต่ก็ไม่มีร่างของจ๋าเลย เจอเพียงผู้ชายร่างสูงยืนหันหลังดูดบุหรี่อยู่

“น้องแก้วทำไมมาอยู่คนเดียวละครับ” แก้วหันไปมองคนที่เดินเข้ามาใหม่ทันที ใครสักคนที่เขารู้จักเธอ แต่เธอไม่รู้จักเขา แถมเขายังเมาจนกลิ่นเหล้าเตะจมูกเธออย่างแรง

“เอ่อคือ แก้วขอตัวก่อนค่ะ” แก้วพูดก่อนจะเบี่ยงตัวหลบคนที่เดินมาดักหน้าเธอไว้ ก่อนเขาจะต้อนเธอไปอีกด้าน

“จะไปไหนละครับ พี่ว่าน้องแก้วใส่ชุดแบบนี้สวยกว่าชุดที่ใส่แข่งอีกครับ” คนๆ นั้นพูดพลางยกมือมาม้วนผมสีเทาเหลือบดำของเธอเล่น

“ปล่อยนะคะ” แก้วขยับตัวหนีอย่างนึกรังเกียจ วันนี้เธอแต่งตัวแซ่บก็จริง แต่ไม่ได้แต่งมายั่วหรือมาอ่อยใคร

“แหม๋ อย่าเล่นตัวสิน้อง แรดขนาดนี้ จะมีพี่เป็นผัวเพิ่มอีกสักคนก็ไม่เห็นเสียหายนี่นา” ผู้ชายคนนั้นพูด พลางมองการแต่งตัวของแก้วอย่างเหยียดหยัน

“ขอโทษนะ ถ้าแก้วจะมีผัวมันก็ไม่ได้หนักหัวพี่ หรือถ้าแก้วจะมีผัวอีกสัก10-20 คน คนๆ นั้นก็ไม่ใช่พี่แน่นอนค่ะ” แก้วพูดจบก็ผลักเขาออกทันที

“อีนี่ ปากดี มานี่เลย” ผู้ชายคนนั้นดึงแก้วไปกอดไว้แน่น ก่อนจะก้มหน้าซุกไซร้ไปตามร่างเล็กๆ ของเธออย่างน่ารังเกียจ

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” แก้วผลักเขาออกแรงๆ ก่อนจะวิ่งไปหาผู้ชายที่ยืนดูดบุหรี่อยู่ห่างออกไปนั่น อย่างต้องการขอความช่วยเหลือ

“คุณค่ะช่วยด้วย” แก้ววิ่งเข้าไปมุดตัวอยู่หลังเขาอย่างต้องการหลบภัย ทั้งยังหมุนร่างสูงๆ ของเขาไปเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนั้นทันที

“เห้ยปล่อย ผัวเมียเขาจะคุยกัน” ผู้ชายคนนั้นพูดเสียงดัง

“ไม่ใช่นะคะ” แก้วพูดอย่างหวาดกลัว

“ไม่ใช่ได้ไง ก็มึงอ่อยกูเมื่อกี้” ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างโมโห

“คุณช่วยหน่อยสิ” แก้วซบหน้าไปกับแผ่นหลังนี่ก่อนจะกอดเขาแน่นอย่างหวาดกลัวคนเมาที่พยายามดึงเธอออกไป

“อีนี่เมียกู ไม่อยากโดนตีนก็ไปซะ” คนตัวสูงที่แก้วกอดหลังอยู่พูดเสียงดัง ก่อนที่แก้วจะเห็นว่าผู้ชายขี้เมาคนนั้นเดินออกไปอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“ขะขอบคุณค่ะ….พี่ พี่แสบ” แก้วก้มหน้าขอบคุณกับแผ่นหลังกว้าง ก่อนจะเบิกตาโตเมื่อคนๆ นั้นหันมาให้เธอเห็นหน้าชัดๆ

โลกมันกลมขนาดนี้เลยเหรอ พี่แสบที่เธอวิ่งหนีมาตลอด2 ปี ทำไมต้องมาเจอกันด้วยสภาพแบบนี้

“ทำไม? ตกใจเหรอที่เห็นพี่” แสบพูดนิ่งๆ เขาไม่เคยเจอเธอในสนามแข่งอีกเลยตลอดสองปีที่ผ่านมา สนามไหนที่เขาลงแข่งมันไม่เคยมีเธอเลย จนเขาเบื่อแล้วเลิกแข่งไปนาน เพิ่งจะมาลงแข่งเมื่อ2-3 เดือนก่อน เพราะเห็นข่าวเธอ

“เอ่อ ขอบคุณค่ะที่ช่วย” แก้วยกมือไหว้ขอบคุณ ถึงจะตกใจยังไงก็ต้องขอบคุณเขา

“จะไหว้ผัวทำไม ขอบคุณเฉยๆ ก็ได้นี่” แสบยกยิ้มน้อยๆ ทันทีที่พูดจบ

“แก้วไปเป็นเมียพี่ตอนไหนไม่ทราบ” แก้วพูดอย่างขุ่นเคือง

“เมื่อกี้ไง หรืออยากเป็นเมียไอ้นั่น จะได้เรียกมันมาให้” แสบพูดอย่างหงุดหงิด ที่เธอเอาแต่เถียงฉอดๆ

“ไม่นะ พี่แสบอย่าทำแบบนั้นนะ” แก้วรีบไปดึงเสื้อแสบไว้อย่างแรงจนมันกระดุมหลุด แสบที่หันหลังอยู่ยกยิ้มอย่างถูกใจ

“ทำไมเกิดอยากเป็นเมียพี่ขึ้นมาจริงๆ แล้วเหรอ” แสบก้มหน้ามองคนที่ตัวเล็กกว่านิ่งๆ

“ไม่เห็นต้องเป็นพี่แสบ แก้วมีตัวเลือกอื่นเยอะแยะ” แก้วเบะปากให้เขา

“ทางเลือกเยอะแยะเหรอ ก็ดี เพราะพี่ไม่ชอบสอนงานใคร งั้นก่อนจะเป็นเมียพี่ ไปฝึกเป็นเมียคนอื่นมาก่อนก็ได้นะถ้าจะแรดขนาดนี้ หรือถ้าอยากมีผัวจนตัวสั่นพี่จะสอนให้ก็ได้ แต่พี่แค่เอานะ ไม่หวังคบ” แสบพูดจบก็เดินจากไปอย่างโมโหทันที ไม่สนใจแก้วที่รู้สึกโมโหกับคำพูดทิ้งท้ายของเขาเหมือนกัน

แก้วยืนนิ่งเหมือนถูกตบแรงๆ ไปที่หน้าด้วยคำพูดเขา พี่แสบเห็นเธอเป็นคนยังไงกันแน่

“แก้ววววว ไปไหนมาทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ จ๋าตามหาตั้งนาน” จ๋าร้องลั่นทันทีที่เห็นแก้ว จ๋าตามหาแก้วในงานแต่ไม่เจอเลยออกมาตามหาข้างนอกนี่

“จ๋านั่นแหละไปไหนมา แก้วตามหาจ๋าข้างในไม่เจอ เลยออกมาดูข้างนอกเนี้ย” แก้วส่งสายตาคาดโทษไปให้จ๋า

“เอ่อ จ๋าไป ไปกับคุณหินมาอะ” จ๋าไม่อยากโกหกเพื่อน เธอโดนหินลากไปนั่งกินอาหารด้วย ในห้องส่วนตัวของเขา ทั้งยังแกล้งเธอสารพัด ก่อนจะปล่อยเธอออกมาเมื่อเขาพอใจ

“คุณหินเขาพาจ๋าไปทำอะไร ไหนจ๋าบอกว่าไม่ชอบหน้าเขาไง” แก้วเลิกคิ้วสงสัย ไอ้ที่เพื่อนบอกว่าไม่ชอบคุณหินรู้ดีว่าเพื่อนโกหก บางทีจ๋าอาจจะชอบเขาตั้งแต่ตอนเจอครั้งแรกแล้วด้วยซ้ำ

“ก็ลากจ๋าไปกินขนมในห้องวีไอพีนะสิ ทั้งแกล้งจ๋าสารพัด ดึงแก้มจ๋าจนแก้มย้วยหมดแล้วนี่” จ๋าพูดทั้งหน้าแดงๆ

“ชอบหรือเปล่า” แก้วถามไปตรงๆ

“ก็ชอบแหละ แต่เขาคงมีแฟนแล้ว” จ๋าพูดพลางหน้าเศร้าลง เธอคงชอบเขาตั้งแต่แรกเจอจริงๆ นั่นแหละ

“คุณหินไม่มีแฟน เพราะงั้นก็ลองจีบดูสิ เผื่อเขาจะสนใจ สู้ๆ นะ” แก้วยิ้มให้เพื่อนก่อนจะพากันเดินกลับเข้าไปในร้าน เพื่อทะลุออกไปด้านหน้า

“น้องแก้วจะกลับแล้วเหรอครับ” หินเดินมาถามเด็กทั้งสองคนที่กำลังจะเดินออกจากร้าน

“ค่ะ แก้วอยากซิ่งคนเดียว คุณหินช่วยไปส่งเพื่อนแก้วหน่อยได้ไหมคะ เหมือนเธอจะเมา” แก้วเปิดโอกาศให้เพื่อนทันที หินที่รอจังหวะอยู่แล้วจึงยิ้มรับอย่างเต็มใจ

“จ๋า แก้วขอกลับคนเดียวนะ แก้วมีเรื่องต้องคิด ไม่ต้องห่วงนะ ไม่กลับเช้าหรอก” แก้วบอกก่อนจะเดินไปที่รถของตัวเองก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วขับออกไปทันที

ไม่ใช่แค่ต้องการเปิดโอกาศให้เพื่อน แต่เธออยากลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ทางเดียวที่จะลืมได้ คือเธอต้องซิ่งให้เร็วกว่านี้ เธอต้องเก่งกว่านี้ เขาจะได้เลิกมองเธอแบบดูถูกสักที