ตอนที่ 2

“ก็นึกว่าจะร้องไห้งอแง ไปฟ้องพ่อไงครับ” แสบพูดอย่างยียวนกวนประสาท เพราะเห็นเธอวิ่งไปทางโค้ชทันทีที่จอดรถได้ เลยตีความหมายไปตามที่เห็น

“พี่ไม่มีเพื่อนคบเหรอคะ ถึงได้คอยกวนคนอื่นแบบนี้ เหงาปากเหรอ? ถ้าเหงามากแนะนำหยิบกระดูกมาแทะเล่นนะคะ มันเหมาะกับพี่มาก”

ใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้ม ยกยิ้มเยอะเย้ยคนที่สูงกว่าเธอมากอย่างสะใจ เหมือนเขาจะชะงักนิดๆที่เห็นหน้าเธอ

“ปากดีจังเลยครับ พี่ว่าหนูเก็บปากไว้อมอย่างอื่นดีกว่าครับ”

แสบยกยิ้มอย่างถูกใจใบหน้าสวยหวาน เธอดูโตนะแต่ผมที่ตัดสั้นระต้นคอขาวผ่อง มันทำให้เธอดูเหมือนเด็กมากกว่าจะเป็นสาววัยแรกรุ่น

“นี่พี่กล้าว่าหนูเป็นผีเหรอ”

แก้วคิดอย่างอื่นไม่ได้เลย เธอเคยได้ยินเพื่อนด่ากัน ว่า ‘เก็บปากไว้อมเหรียญตอนตาย’ พี่เขาต้องหมายความแบบนี้แน่ๆ

“ผีอะไรกันครับ ปากมันอมได้แต่เหรียญอย่างเดียวรึไง” แสบยกยิ้มขันๆ เข้าใจในทันที ที่เธอพูดจบ

“แล้วพี่หมายถึงอมอะไรละ ถ้าไม่ใช่เหรียญ” แก้วมีสีหน้าสงสัย

“ก็อม!… อ้าปากสิครับถ้าอยากรู้” แสบบอกเด็กน้อยตรงหน้า ที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเกิน 17 หรือไม่ก็เกินแล้ว แต่สาวเจ้าหน้าเด็กเกินกว่าอายุจริง

“อ้า!” แก้วอ้าปากทำตาม เพราะอยากจะรู้

หัวอ่อนชะมัด! แสบคิดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบอมยิ้ม ออกมายัดเข้าไปในปากเธอ ยัดมันเข้าไปทั้งห่อพลาสติกนั่นแหละ

“อมนี่ไปก่อนนะครับ โตกว่านี้ค่อยหาอย่างอื่นอม”

แสบหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ที่เห็นยัยตัวเล็กนั่นตาเหลือก เพราะอมยิ้มจูป๊าจุ๊ฟที่เขายัดเข้าปาก อมยิ้มแค่นั้นก็ตาเหลือกแล้วเหรอ ถ้าเจออมยิ้มใหญ่กว่านั้น หน้าตาจะตลกขนาดไหนนะ

“โอ้ย ไอ้คนบ้า แข่งครั้งหน้าอย่าได้เจออีกเลย” แก้วเดินตามแสบไปอย่างโกรธแค้น

นักแข่งที่เข้าเส้นชัยในอันดับ 1 2 3 ต่างไปยืนรับเหรียญกับเงินรางวัลที่แท่นรับรางวัล โดยไม่มีใครกล่าวทักทายใครเลย โดยเฉพาะแก้ว ไม่อยากคุยกับคนที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าเธอสักนิด

“สักวันจะเอาชนะพี่ให้ได้ พี่ปากหมา”

แก้วพูดจบก็ลงจากแท่นรับรางวัล ก่อนจะเดินไปหาโค้ชที่รออยู่ แล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

แสบมองไปที่เด็กคนนั้นอย่างสนใจ ยัยเด็กนี่อนาคตไกลแน่ แต่คงไม่เท่าเขา เพราะเขาไม่คิดจะยอมผู้หญิงคนนั้นหรอก ยกเว้นเมียอย่างที่พูดนั่นแหละ

แสบผิวปากอย่างอารมณ์ดี ก่อนขับบิ๊กไบค์ลูกรักกลับที่พักของตัวเอง

สองสัปดาห์ต่อมา

กรี๊ด!

อร้าย!

“พี่แสบชนะอีกแล้ว กรี๊ด!”

เสียงผู้หญิงทั้งสนาม ที่มาดูการแข่งต่างส่งเสียงกรี๊ดลั่นสนาม เมื่อรถมอเตอร์ไซ์ของแสบขับเข้าเส้นชัยไปอย่างทุกที นี่เป็นสนามที่สิบแล้วในรอบสองเดือน ที่แสบคว้าชัยชนะมาเป็นของตัวเองได้อีกครั้ง

แสบจอดรถไว้ ก่อนจะเดินถอดหมวกไปด้วย ในขณะที่มือข้างนึงรับน้ำจากผู้ช่วย ก่อนจะสาดน้ำใส่ใบหน้าหล่อเหลาดับความร้อน เท่านั้นก็ได้เสียงกรี๊ดกราดจากสาวๆ เพิ่มขึ้น

“กรี๊ด แสบ/ พี่แสบ อร้าย”

เสียงผู้หญิงพวกนั้นกรีดร้องไปทั่วทั่งสนาม แต่มันกลับไม่เข้าหูของแก้วที่อยู่บริเวณนั้นเลยสักนิด

แก้วถอดหมวกกันน็อคของตัวเองออก หลังจากแข่งเสร็จ เธอแพ้เขาอีกแล้ว แม้จะไม่ได้แข่งกับเขาทุกรอบ แต่เธอก็แพ้ทุกครั้งที่มีเขาลงแข่ง

“พี่แสบนี่ มารหัวขนจริงๆ แบบนี้เมื่อไหร่จะมีเงินช่วยโค้ชจ่ายค่ารักษาพี่ฟ้าได้”

แก้วบ่นงืมงำ พลางถอดหูฟังออก หลังๆ เธอใส่มันทุกครั้งที่แข่ง เพราะไม่อยากฟังเสียงคนเชียร์คนอื่น

เธออยากฟังเสียงคนโห่ร้องอย่างดีใจตอนเธอเข้าเส้นชัยบ้าง แต่ยังไม่เคยเลยสักครั้ง เพราะผู้ชายที่ยืนเก็กหล่อ อ่อยผู้หญิงทั้งสนามนั่นแหละ

แสบคือคู่แข่งตลอดกาลของเธอ งานไหนที่มีเขาเธอไม่เคยจะชนะ ไม่ว่าการแข่งรถ หรือสกิวปาก

“แหวะ ก็แค่หล่อ แต่แม่งปากหมา ไม่รู้มีดีตรงไหน” แก้วเดินมาหาโค้ชตัวเอง วันนี้เธอพลาดเงินรางวัลทุกอย่าง เพราะมือข้างขวาเธอเจ็บ มันบิดรถไม่ถนัดนัก แต่เธอก็ฝืนแข่ง เพราะค่ารักษาของพี่ฟ้าแฟนโค้ช

“แก้ว บอกแล้วว่าไม่ให้แข่ง” โค้ชรีบเดินไปหาเธอก่อนที่เธอจะเดินมาถึงเขาด้วยซ้ำ พลางมองมือขวาที่เธอถอดถุงมือออกแล้วอย่างเป็นห่วง

“อีกนิดเดียวแล้วนี่ค่ะ แก้วดีใจนะคะที่อาการแฟนโค้ชดีขึ้นมากแล้ว” แก้วไม่สนใจมือตัวเองสักนิด เธอพูดอย่างยิ้มแย้มให้คนตัวสูง ที่มีแสบมองดูอยู่ไกลๆ

“งั้นเรากลับกันเถอะนะ อ่อ นี่บัตรเชิญงานเลี้ยงคืนนี้ งานนี้งานใหญ่ลองไปร่วมงานดูนะ เผื่อสนุก” โค้ชยื่นบัตรงานเลี้ยงให้เธอ เป็นงานของนักแข่งนี่แหละ มันเป็นโอกาศดีถ้าจะไปเจอคนใหม่ๆ

“ทำไมมีสองใบค่ะ” แก้วเคียงคอถามอย่างสงสัย ทำไมโค้ชเอามาให้เธอหมด เขาไม่ไปเหรอ

“ชวนเพื่อนไปก็ได้ พี่ต้องไปดูฟ้า จบงานแล้ว เลิกเรียกโค้ชได้แล้วน่า” ชายร่างสูงยีหัวแก้วอย่างเอ็นดู วันนี้เขาต้องไปหาแฟน อาการเธอดีขึ้นแล้ว อีกไม่นานก็น่าจะออกจากโรงบาลได้แล้ว

“ค่ะพี่บาส” แก้วเดินคู่ไปกับบาสที่อายุมากกว่าเธอเกือบ10 ปี

วันนี้เธอไม่ได้ใช้รถตัวเองแข่ง เพราะเธอขับมันล้มก่อนหน้านั้นจนมือเจ็บ ดีนะไม่เป็นอะไรมาก มีแค่มือที่ใช้ค่ำรถไม่ให้ล้มแรงกว่านี้เท่านั้นที่มันบวม

แก้วอายุแค่ 17 แต่เธอรักความเร็วมาก เพราะเคยซิ่งไปโรงเรียนที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโล แก้วต้องช่วยแม่ทำงานตอนเช้า เธอเลยไปโรงเรียนสายแทบทุกวัน ดีที่ได้มอไซด์คู่ใจขับพาไปอย่างเร็ว เธอจึงทันเรียนคาบแรกเสมอ

ตั้งแต่นั้นมาแก้วก็รักความเร็วมาตลอด จนพี่บาสที่เห็นความสามารถ ชวนแก้วไปฝึกตั้งแต่ 15 และยกรถแข่งคู่ใจของตัวเองให้แก้ว ผ่านมา2 ปีแล้ว ฝีมือเธอดีกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก แต่ก็ยังไม่มากพอ เธอยังเอาชนะใครคนนั้นไม่ได้

……………….