6

“เฮอะ !...ฉันว่าสร้างภาพ.....ก็เขาเป็นคนตั้งใจถ่ายวิดีโอเองไม่ใช่เหรอก็ต้องสร้างภาพให้มันดูดี แค่นั้นแหละ” หญิงสาวไม่ยอมเชื่อง่าย ๆ

“ผมก็ไม่รู้นะ....แต่ถ้าผมเป็นเจ๊ ผมจะพิสูจน์” ปพนทำเสียงจริงจังพร้อมกับท่าทางขึงขัง

“เพื่อ ?”

“ก็เพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรียังไงล่ะเจ๊......” ปพนยื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ ๆด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่แววตาช่างหลุกหลิกบังคับไม่อยู่

“แกไม่ต้องมาบิวท์ฉัน...มีแผนอะไรสารภาพมาซะดี ๆ ” เกรซจ้องตาล่อกแล่กของปพนเขม็ง

“เออ ๆ บอกก็ได้...ไม่เคยโกหกเจ๊ได้เลยสักครั้งคนอะไรแสนรู้ฉิบ......” ชายหนุ่มบ่นกะปอดกะแปด

“อย่าลามปาม...ไอ้หนู”

“คืออย่างนี้....คุณย่าไม่ยอมให้ผมกับจูนแต่งงานกันจนกว่าเฮียภพจะแต่งก่อน เพราะท่านถือเคล็ด ยังไงก็ไม่ยอม ผมรอจนอ่อนใจแล้ว...เฮียแกก็ไม่ยอมมีแฟนสักที” ชายหนุ่มบอกตามตรง

“แกจะให้ฉันสวมรวยเป็นแฟนกับเฮียของแกหรือไง” เกรซกอดอก ตั้งใจฟังพล็อตเรื่องคุ้น ๆ

“ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว......ผมไม่ได้คาดหวังหรอกว่าอย่างเจ๊น่ะจะข้ามกำแพงของเฮียภพไปได้ง่าย ๆ...แต่ถ้าได้เจ๊เป็นพี่สะใภ้จริง ๆ ผมก็โคตรดีใจเลย.......เอาน่า...ไหน ๆ เฮียภพก็เห็นเนื้อแท้ของเจ๊ทุกรูขุมขนแล้วอ่ะ...เจ๊ไม่คิดจะให้เขารับผิดชอบบ้างเลยหรือไง”

“อร๊ายยย......ไอ้ปพน...ไอ้ปากมอม” เกรซฟาดฝ่ามือไปบนไหล่ของคนปากเสียอย่างเหลืออด

“โอ๊ย !......ผมก็ว่าไปตามเนื้อผ้า...ความจริงก็หมดหวังมานานแล้ว ทำใจแล้วว่าลูก ของผมกับจูน...เอ่อ..หลานของเจ๊น่ะ....คงจะเป็นเด็กนอกสมรสแน่ ๆ โตขึ้นก็อาจจะมีปมด้อย..เฮ้อ !.....เรื่องมันเศร้า” ปพนทำหน้าเศร้ากอดแฟนสาวเอาไว้แนบอก...แผนหนึ่งไม่ได้ แผนสองก็วืด จึงต้องงัดแผนสามขึ้นมาใช้ ในขณะที่จูนมองแฟนหนุ่มตาขวางโทษฐานที่เล่นใหญ่เกินไปแล้ว

“ฉันขอประกาศไว้ตรงนี้เลยว่า.....ผัวของฉันต้องชื่อด็อกเตอร์ปองภพเท่านั้น....ไม่ต้องกลัวนะไอ้น้องชายลูกของนายจะไม่เกิดนอกสมรสเด็ดขาด” เกรซสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะประกาศกร้าว..... ผู้ชายรูปหล่อ โปรไฟล์เลิศถึงปานนี้หากไม่คว้าเอาไว้ก็โง่แล้ว......ความจริงหล่อนยอมตั้งนานแล้วแต่แกล้งโยกโย้สร้างราคาไปอย่างนั้นเอง...แถมยังมีข้ออ้างป้องกันหน้าแตกว่าทำเพื่อหลาน....ยัยเกรซเอ้ย.....สงสัยจะได้ลงจากคานก็คราวนี้แหละ....หุหุ...

ณ มหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศไทย

ดอกเตอร์ปองภพ ได้รับการติดต่อจากด็อกเตอร์อังคนา เพื่อนสนิทให้มาเป็นอาจารย์พิเศษ สอนนักศึกษาระดับปริญญาโทภาคพิเศษแทนเนื่องจากหล่อนท้องแก่ใกล้คลอดและหลังคลอดก็คงจะลาเลี้ยงลูกต่ออีกอย่างน้อยสามเดือน ดังนั้นเพื่อนที่โสดสนิทอย่างปองภพจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด น่าจะพอเจียดเวลามาสอนให้ได้

“ขอบใจนะเพื่อนที่ช่วย ไม่อย่างนั้น อังคงต้องสอนยันวันสุดท้ายแน่ ๆ สามีก็จะให้ลาออกอย่างเดียวเลย แต่เราเสียดายอุตส่าห์ร่ำเรียนมาอย่างยากลำบากกว่าจะจบ” คนท้องบอกอย่างเกรงใจ ...เพราะปกติเพื่อนจะไม่รับสอนเสาร์อาทิตย์

“ไม่เป็นไร....เรามันหัวอกเดียวกัน”ปองภพบอกยิ้ม ๆ เพราะคุณย่าของเขาท่านก็ร่ำร้องอยากให้หลานชายคนโตลาออกไปบริหารธุรกิจของครอบครัวอย่างเต็มตัว แต่เขาก็รักในอาชีพนี้เสียแล้ว จึงได้ต่อรองบ่ายเบี่ยงมาตลอด ถึงแม้ว่าในที่สุดก็ต้องไปอยู่ดี แต่ก็ขอทำในสิ่งที่รักให้นานที่สุดก็แล้วกัน

“คลาสนี้ไม่ค่อยน่าหนักใจนักหรอก ส่วนใหญ่ก็เป็นคนทำงานที่เตรียมตัวเข้าสู่ตำแหน่งบริหาร บ้างก็หัวหน้าฝ่ายมีทั้งจากส่วนราชการแล้วก็บริษัทเอกชน พวกเขามาเรียนต่อเพราะหากจบปริญญาโทก็จะก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงานได้เร็วขึ้น สำหรับยุคที่หลายองค์กรให้ความสำคัญกับใบปริญญาอย่างมาก.....

“อืม...ไม่ต้องห่วง....อังไปเตรียมตัวคลอดให้สบายใจเถอะ”

ด็อกเตอร์อังคนายื่นรายชื่อนักศึกษาให้กับเพื่อนรัก ชายหนุ่มรับมาเปิดดูมีนักศึกษาทั้งหมดยี่สิบคนแค่นี้สบายมาก...แต่แล้วก็มาสะดุดตาที่ชื่อลำดับต้น ๆ นางสาวเกรซ วิจิตรกุล คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง ยัยตัวแสบ.... แค่เห็นชื่อเหมือนกันก็เป็นเหตุให้นึกถึงใบหน้างอง้ำตาขวางปากคว่ำของเจ้าหล่อน...คิดแล้วก็ขำจนเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว

“มีคนรู้จักเหรอภพ” อาจารย์สาวเห็นเพื่อนอมยิ้มจึงคิดว่าอาจจะเจอคนรู้จักเข้าก็ได้

“เปล่า...ไม่มีอะไร” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธ

“เอ...ช่วงนี้มีอะไรหรือเปล่าน๊า” เพื่อนสาวหรี่ตามองอาจารย์หนุ่มอย่างจับพิรุธ เพราะความที่สนิทกันมานานมักจะจับอาการของกันและกันได้

“หึหึ.....” ปองภพไม่ตอบรับหรือปฏิเสธมีเพียงรอยยิ้มตรงมุมปากกับแววตาเป็นประกาย

“รีบ ๆ แต่งงานได้แล้วมัวแต่เลือกมากอยู่นั่นแหละ.........อังนำไปก่อนไม่รอแล้วนะ” ด็อกเตอร์อังคนาก็ได้แต่เอาใจช่วย ขอให้เพื่อนเจอคนที่ใช่สักที

เสียงพูดคุยจ๊อกแจ๊กจอแจเงียบลงทำให้เกรซที่หันไปคุยกับครีมเพื่อนสาวจากที่ทำงานเดียวกันหันกลับมาเตรียมตัวตั้งใจเรียน เพราะรู้ว่าวันนี้จะมีอาจารย์คนใหม่มาสอนแทนอาจารย์อังคนาที่ท้องโตใกล้คลอดเต็มทีและตอนนี้ก็คงจะเข้าคลาสมาแล้ว

เกรซ...ตะลึงอึ้งไปชั่วขณะตัวชาดิก สายตาจับจ้องผู้ชายหุ่นสมาร์ทมาดแมน ที่เดินเข้ามาอ้าปากค้าง....ด็อกเตอร์ปองภพ ทำไมโลกมันกลมอย่างนี้วะ...หญิงสาวได้แต่ภาวนาขออย่าให้เขาแสดงอะไรออกมาเลยเจ้าประคู๊ณเพราะเกรงว่าจะออกมาในทางลบเสียมากกว่า.......น่าโมโหไอ้น้องชายตัวแสบทำไมไม่บอกว่าเขาสอนอยู่ที่นี่ จะได้เตรียมรับมือได้ดีกว่านี้