ยั่วยวน+กระแทกรัก+คนเถื่อนเอวดุ

ว้าย!

ขณะเดินทางกลับบ้านก็ถูกจับข้อเท้าและดึงกระชากแล้วก็ปลิวไปตามแรงกระชากดึงจนล้มกระแทกพื้นในช่องแคบเล็กๆ ของมุมตึก

“ช่วยฉันด้วย” จากตกใจอยู่แล้วก็ยิ่งตกใจเมื่อเห็นเจ้าของมือใหญ่ที่จับข้อเท้าตัวเองแน่นเต็มไปด้วยเลือด แม้จะมืดมองไม่ชัด แต่ก็มีแสงไฟจากรถที่วิ่งผ่านไปมาบนถนนส่องมาให้ได้เห็น

“ไปโรงพยาบาลเหรอคะ?”

“ไม่ได้! ฉันไปโรงพยาบาลไม่ได้” เขาถูกยิงตรงไหล่ซ้ายด้านหน้า จริงๆ ก็ไม่ได้สาหัสอะไรมาก แต่ก็ออกไปจากตรงนี้ไม่ได้ เพราะพวกที่ตามตัวเองมายังวนเวียนอยู่ตรงนี้ จะติดต่อหาคนของตัวเองมาช่วยก็ไม่ได้อีก เพราะทำโทรศัพท์หาย แถมยังจำเบอร์คนสนิทไม่ได้

“ทำไมไม่ได้ หรือว่าคุณหนีตำรวจ ชะ...” เธอยังไม่ทันได้ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ มือใหญ่อีกข้างก็ปิดปากของเธอไว้ได้ทัน

“ถ้าเสียงดัง ฉันจะฆ่าเธอตรงนี้ซะ! เงียบ! และทำตามที่ฉันสั่ง”

น้ำเสียงเหี้ยมห้วนแข็งของเขาทำให้เธอพยักหน้าเชื่อฟังแต่โดยดี

“ว่าง่ายๆ ถ้าไม่อยากเป็นศพ! ฟังฉันนะ พาฉันกลับห้องพักเธอเดี๋ยวนี้ ถ้าแจ้งตำรวจ เธอได้ตายแน่!”

เขาแค่ขู่หญิงสาวตัวเล็กเฉยๆ ไม่ได้จะทำแบบที่พูดจริงๆ แต่เหมือนว่าเธอจะเชื่อไปเสียแล้ว เพราะร่างของเธอกำลังสั่นเทาเพราะความกลัวตนเองอยู่

เห็นว่าตนเองขู่หญิงสาวได้ผลก็ยกยิ้มมุมปากในความมืดแล้วก็ผละมือที่ปิดปากน้อยออกแล้วก็สั่ง

“พาฉันกลับบ้านด้วยเดี๋ยวนี้!”

“คะ…ค่ะ” แล้วเธอก็มองซ้ายมองขวาพยุงร่างสูงใหญ่บึกบึนขึ้นแล้วตนเองที่ตัวเล็กสูงแค่ร้อยห้าสิบเซนติเมตรก็ประคองเขาพาเดินออกจากซอกมุมตึก

“อย่ามีพิรุธ เดี๋ยวพวกนั้นจับได้” เขาบอกเธอเสียงเบาข้างแก้มนวลเนียนและกลิ่นตัวของเธอก็หอมเย้ายั่วเหลือเกินจนเขาอดหลับตาเคลิ้มนึกถึงตอนอยู่บนเตียงไม่ได้

“คุณไม่ใช่คนเลวใช่ไหม?” เธอถามอย่างขลาดกลัว เมื่อมองไปเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่เขามองอยู่กำลังเดินเหมือนตามหาคน และก็คงเป็นเขาแน่นอน

“ไม่ใช่คนเลว แต่ก็ไม่ได้ดีเด่อะไร” ก็คนดีที่ไหนจะโดนไล่ล่าแบบนี้เล่า

เธอขมวดคิ้วไม่เข้าใจ เขาบอกตนเองไม่ใช่คนเลว แต่ก็ไม่ได้ดีเด่อะไร หมายความว่ายังไงกัน

“บ้านอยู่ไกลไหม” เขาถามเมื่อเดินผ่านคนพวกนั้นมาได้แล้ว

“ซอยข้างหน้าก็ถึงหอพักแล้วค่ะ”

“อือ...เดินเร็วๆ เข้า จะได้ปลอดภัย ฉันปลอดภัย เธอก็ปลอดภัย”

“คะ…ค่ะ”

แล้วหนูสี่ สาวน้อยพนักงานบัญชีของบริษัทเอกชนตัวเล็กๆ วัยยี่สิบสองปีก็พาคนตัวสูงเดินสาวเท้าเร็วขึ้นเพื่อไปให้ถึงห้อง

กลิ่นตัวผู้หญิงคนนี้หอมทั้งๆ ที่ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมราคาแพงเหมือนที่เคยดอมดมเชยชมกลิ่นมา เขาคือ แดน วัยสามสิบสามปี เจ้าของธุรกิจด้านยาปลุกเซ็กซ์รายใหญ่ของประเทศที่ส่งออกไปทั่วโลกในตอนนี้ และไม่ได้มีแค่ธุรกิจยาปลุกเซ็กซ์ ยังมีธุรกิจรังนกอีกด้วยที่เขาทำอยู่ และเพิ่งประมูลสัมปทานใหม่ได้ทำให้คู่แข่งไม่พอใจเลยตามเก็บ ถ้าเขาไม่เข้ากรุงเทพฯ พวกมันก็ไม่มีโอกาสหรอก เพราะรอบนี้เขามาคนเดียวไม่ได้ให้ลูกน้องติดตามมาด้วย

เวลาไม่ถึงสิบนาที แดนก็มาอยู่ในห้องเช่าขนาดเล็กเท่ารูหนูของหญิงสาวที่ช่วยตัวเอง ไม่สิ เขาบังคับให้เธอช่วยต่างหากล่ะ และเพิ่งได้มองใบหน้าหญิงสาวชัดเจนตอนนี้เองว่าเธอนั้นสวยน่ามอง ใบหน้านวลเนียน อวบอิ่ม ริมฝีปากจิ้มลิ้ม จมูกนิด ปากหน่อยลงตัวกับหน้ารูปไข่ของเธอเสียจริง

ห้องนี้แม้จะเล็ก เปิดประตูมาก็เจอเตียงนอนเลย แต่ก็ตกแต่งจัดห้องได้อย่างลงตัว เตียงนอน โซนนั่งเล่น โซนห้องครัว ถูกจัดแต่งเป็นระเบียบ แดนถูกพามานั่งยังโซฟาตัวเล็กขนาดพอดีนั่งสองคนที่ข้างเตียงนอน