Chapter.7 เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

เช้าวันต่อมา

ฉันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วบิดขี้เกียจ กว่าจะได้นอนก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน รู้สึกปวดเนื้อเมื่อยตัวชะมัด พอนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนนอนห้องเดียวกับไอ้หื่น ฉันก็รีบกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องและสำรวจความผิดปกติของร่างกายตัวเองทันที โล่งอกที่หมอนั่นยังนอนอยู่ที่เดิม ขดตัวเป็นลูกหมาเชียว หลังจากที่เมื่อคืนฉันกับหมอนี่ทำศึกสงครามแห่งศักดิ์ศรีร่วมกัน ผลก็ออกมาแล้ว สรุปฉันชนะแบบใสๆ แถมยังโคตรสะใจที่เตะไข่มาเฟียเพิ่มได้อีกตั้งสองครั้งแหน่ะ ปกติแล้วฉันเป็นคนตื่นเช้าเพราะจะตื่นมาใส่บาตรพร้อมแม่ทุกวันพอใส่บาตรเสร็จฉันก็จะเตรียมไปเรียน เพราะบ้านกับมหาลัยไกลกันมากก็เลยจะต้องออกเดินทางแต่เช้าหน่อย แถมยังต้องเผื่อเวลาให้กับรถติดในชั่วโมงเร่งด่วนอีก

ฉันลุกแล้วเดินลงจากเตียง ทำไมมันนอนนิ่งจังวะ ไม่ใช่เมื่อคืนตื่นขึ้นมาชักแล้วตายห่าไปแล้วหล่ะ

"นี่ นี่ นาย " เอาจริงๆ ฉันก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำอะไรขนาดนั้นหรอกนะ มีน้ำใจนักกีฬาพอ รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย แต่ไอ้คนแพ้นี่อากรมันค่อนข้างหนักอยู่พอสมควรถึงกับเลือดตกยางออก ไม่ได้โหดแต่สถานการณ์มันบังคับมืออีกข้างของฉันกำสากเบือไว้แน่น ฟังไม่ผิดค่ะเมื่อคืนที่ฉังลงมาหายาหาน้ำให้ไอ้หื่นกิน พอดีต้องเข้าครัวก็เลยมองหาอาวุธป้องกันตัวสักหน่อย ฉันคิดว่าสากเบือนี่แหละเหมาะสมที่สุดแล้ว จะเล่นมีดมันก็จะดูรุนแรงโหดเหี้ยมอำมหิตเกินไป นี่ทำไมกูต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างหวาดระแวงขนาดนี้วะ

"เฮ้ย ตายรึยังเนี่ย " ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆ ไอ้หื่นยังคงนอนหลับตาไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว ฉันค่อยๆ ยื่นมือเข้าไปใกล้ๆ กับปลายจมูก ยังไม่ตายยังคงมีลมหายใจอยู่ สงสัยคงจะเพลียเพราะเมื่อคืนโดนเล่นไปเยอะ ยังไม่ตายก็ดีเพราะฉันยังไม่อยากโดนตราหน้าว่าฆาตรกรเตะไข่ใครตาย หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำทันที วันนี้กะว่าจะไปหาซื้อหนังสือมาอ่านเล่นซักหน่อย ฉันเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากเพราะเวลาอยู่กับหนังสือแล้วมันทำให้สบายใจ เหนื่อยกับไอ้หื่นมามากพอแล้วแค่วันแรกที่เจอกันมันก็ทำให้ฉันสุดแสนจะประทับใจซะเหลือเกิน ต่อจากนี้ฉันคงจะต้องระวังตัวเพิ่มเป็นสิบเท่าเลยหล่ะ เพราะมันจะแก้แค้นฉันตอนไหนก็ไม่รู้

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จฉันก็แต่งตัวด้วยชุดโปรดแสนสวย ใครจะว่ายังไงก็แล้วแต่ฉันไม่แคร์ วันนี้เป็นวันเสาร์มันก็เลยทำให้ฉันว่าง จะให้อยู่บ้านเฉยๆ ก็คงจะเบื่อแย่ ไปหาซื้อหนังสือมาอ่านจะดีกว่า ส่วนไอ้เบื้อกนั่นหน่ะหรอยังนอนขึ้นอืดอยู่เลย ไข่เน่าไปแล้วมั้งไม่ใช่แค่ไข่ ลิ้นด้วย สมน้ำหน้า

"โอ๊ยยย ซี๊ดดด ปวดจังวะ" สงสัยจะตื่นแล้ว ร้องโอดโอยครวญครางเป็นหมาเลย ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ตื่นแล้วก็ดีใจด้วย ดีใจด้วยที่ไม่ตาย ดีใจด้วยที่ยังมีชีวิตรอด เพลงพิณไม่ได้ร้ายนะคะ

"นี่จะไปไหน "

" จะไปข้างนอก"

"ไปไหน"

"แล้วมันกงการอะไรของนาย ทำไมฉันจะต้องบอกรายละเอียดให้มันชัดเจนขนาดนั้นด้วยฮะ " ใส่เป็นชุด ไม่รู้จะเซ้าซี้ไปถึงไหน ฉันเพิ่งสังเกตว่าสีหน้าหมอนั่นมันดูซีดมาก แถมริมฝีปากยังดูแห้งๆ เหมือนคนกำลังจะตายอีก

"เมื่อไหร่จะเลิกโหดสักทีวะ แค่นี้ก็จะตายอยู่แล้ว จะให้พาไปหาหมอหน่อย" ฉันว่ามันคงจะแย่จริงๆ แหละ เพราะน้ำเสียงดูเหมือนคนใกล้จะหมดแรง

"เออๆ เดี๋ยวเรียกรถมูลนิธิให้"

.............................................

ผมอยากจะเตะผู้หญิงครับตอนนี้ อยากจะเตะมากๆ ผู้หญิงที่ยืนใส่แว่นทำหน้ามึนๆ แถมยังแต่งตัวบ้าบอห่าเหวอะไรแบบนี้ก็ไม่รู้ นี่กูกำลังจะต้องแต่งงานกับคนบ้าหรอวะ มีความรู้สึกว่ายัยนี่แม่งเหมือนคนโรคจิต ผมเป็นขนาดนี้แล้วแม่งยังถือสากเบือไม่วางมือ กูจะฮึดฮัดอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย พร้อมที่จะฟาดตลอดเวลา ผมตื่นมาพร้อมกับอาการปวดไข่รู้สึกว่ามันจะระบมผมคิดว่ามันน่าจะอักเสบ เลือดคลั่งไข่ตายซะมั้งกู สาเหตุการตายโคตรอุบาทก์ ลูกเจ้าพ่อมาเฟียเสียชีวิตด้วยสาเหตุเลือดคลั่งในไข่แล้วชักตาย แค่คิดก็อายมากพอแล้ว แล้วสิ่งที่ทำให้ผมต้องกุมขมับอีกครั้งและอยากจะกระโดดเตะยัยนี่ ก็เรื่องที่จะโทรเรียกรถมูลนิธิมารับผมนี่แหละ มึงไม่รู้รึว่ามึงแกล้ง แค่นี้กูก็จะไม่ไหวแล้วครับ กูยอมแล้ว

"ฉันยังไม่ตาย เธอนี่แม่ง " ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาเอ่ยกับแม่คนนี้ยังไงต่อเลยจริงๆ ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของผมจากนั้นก็กดโทรออกหาไอ้จิ้งกับไอ้จก ไม่อยากจะขอความช่วยเหลือจากมันสักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องทำเพราะผมจะไม่ยอมขึ้นรถมูลนิธิที่ยัยนี่เรียกมาอย่างแน่นอน

"ก็ไม่รู้อ่ะ เห็นเวลาคนใกล้จะตายเขาก็เรียกรถมูลนิธิมารับทั้งนั้นอ่ะ" สภาพกูตอนนี้มันขนานั้นนเลยหรอวะ

ตื๊ดด ตื๊ดดด

"ครับนาย" เสียงปลายสายรับแล้ว สงสัยจะเป็นไอ้จก เพราะผมจำเสียงมันได้ถึงมันจะเป็นคู่แฝดแต่ก็มีอะไรหลายๆ อย่างที่ไม่เหมือนกัน

"มารับกูที่บ้านด้วย"

"แต่วันนี้เป็นวันหยุดไม่ใช่หรอครับนาย "

"กูบอกให้มาก็มาสิวะ เร็วๆ ด้วย"

"ครับๆ "

ตี๊ด

คงจะต้องนอนรอมันอยู่บนห้องนี่แหละ ลุกก็ไม่ไหว ส่วนยัยแว่นโรคจิตก็ยังนั่งส่องกระจกสบายใจปานประหนึ่งว่าตัวเองเป็นสโนวไวท์ แต่ถ้าถอดแว่นอาจจะใช่ ลดความโหดลงสักหน่อยพูดเพราะๆ คะ ขา มีหางเสียงแบบนี้ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย ถ้าเป็นแบบนั้นรับรองผมจับกดเช้ากดเย็นแน่นอน โลกแห่งความเป็นจริงแม่งโหดร้าย ส่งอสูรกายนางยักษ์มาให้ผม ชาติที่แล้วกูทำกรรมอะไรไว้นักหนาทำไมจะต้องเจอเรื่องโหดร้ายแบบนี้ด้วย

"สวยแล้ว ไปดีกว่า" ผมสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงยัยโรคจิต มัวแต่คิดอะไรอยู่เพลินๆ พอหันไปมองตามเสียง กูแทบช็อค นี่แต่งหน้าบล๊อคไหนของมึง ปากสีส้มแก้มสีชมพูแป๊ด ชุดสีเหลือง โอ้โหว สภาพนี้ยังจะมั่นหน้ากล้าออกจากบ้าน

"มองอะไร ไม่เคยเห็นคนสวยหรอ"

"ป่าว" พูดได้แค่นั้นเพราะเดี๋ยวมันทุบไข่เอาอีก ปล่อยเขาไปดีๆ เถอะมึงจะได้รอด

"ไม่เอาสากไปด้วยหรอ" ผมเหลือบไปเห็นสากเบืออันเมื่อคืนวางอยู่ที่หน้าโต๊ะกระจก ก็เลยถามสักหน่อยว่าไม่เอาติดตัวไปด้วยหรอ เผื่อจะมีคนลอบทำร้ายแล้วฉุดลิงแก้มแดงไปข่มขืน สภาพนี้ผมเห็นก็วิ่งหนี น่ากลัวชิบหาย

"ไม่อ่ะ ว่าจะไปหาซื้ออันใหม่ เอาที่เป็นหินมันน่าจะเหมาะมือมากกว่า" ผมกลืนน้ำลายลงคือเฮือกใหญ่ อยู่ด้วยกันแค่ครึ่งวันกับหนึ่งคืน แม่งพัฒนาเลเวลความโหดไวจังวะ สากอันใหม่ไฉไลกว่าเดิมเพิ่มเติมคือสากหิน ทุบหัวแล้วลากเข้าห้องอะไรประมาณนี้

"ไปแล้วนะ" ขอให้โชคดีกับการออกนอกบ้าน กล้าได้ยังไงวะ

..........................................

"อ้าวเพลงจะไปไหนลูก เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ย" ทันที่ฉันเดินลงจากห้องมาก็เจอคุณแม่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขกพอดี

"ไปหาซื้อหนังสือมาอ่านค่ะ เมื่อคืนเพลงหลับสบายมากเลย"

"ให้คนขับรถไปให้มั้ยลูก"

"ไม่ดีกว่าค่ะเพลงไปหลายที่ เกรงใจพี่เขา" เอาจริงๆ ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์ที่อึดอัดกับพี่แว่นดำอีกแล้ว ทำตัวโคตรลึกลับจนฉันกลัว ขอนั่งแท็กซี่ไปเองดีกว่า

"งั้นก็ได้แล้วพี่เขายังไม่ตื่นหรอลูก "

"อ๋อตื่นแล้วค่ะ "

"คุณผู้หญิงสวัสดีครับ ผมมารับเจ้านายครับ" อยู่ๆ ก็พอผู้ชายหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะเดินเข้ามาในบ้าน บอกว่ามารับคุณผู้ชายก็ต้องเป็นไอ้หื่นนั่นหน่ะสิ อ๋อ รู้ละโทรเรียกให้ลูกน้องพาไปหาหมอ

"เมื่อคืนแสงเหนือก็ขับรถมาเองนี่"

"พี่สองคนมารับเจ้านายหรอคะ มาค่ะเดี๋ยวเพลงพาไป " ดูเหมือนพี่เขาจะงงแล้วมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ไม่เคยเห็นคนสวยหล่ะสิ

แอดดดดด

"นอนอยู่นู่นไงคะ" ฉันเปิดประตูห้องให้พี่สองคนเข้ามา ไอ้หื่นยังคงนอนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน

"นายครับไม่สบายหรอครับ ทำไมหน้าซีดเป็นไก่ต้มแบบนี้หล่ะครับนาย"

"พากูไปโรงพยาบาลก่อนเร็วๆ กูปวดจะตายอยู่แล้ว" ลูกน้องก็ดูท่าทางจะเป็นห่วงเจ้านายเสียเหลือเกินช่วยกันพะยุงปีกทั้งสองข้าง เป็นภาพที่น่าประทับใจต่อสายตาอีเพลงยิ่งนัก

"นายปวดตรงไหนครับ " เป็นคำถามที่จี้จุดได้ถูกที่เหลือเกิน

"เอ้า ไม่บอกลูกน้องไปหล่ะว่าปวดตรงไหน ไปทำอะไรมาถึงปวด" อีเพลงพิณเริ่มก่อเพลิงอีกแล้ว ทำเรื่องบัดซบก็ต้องกล้ายอมรับสิวะ

"พากูออกไปเร็วๆ "

"พี่สองคนคะ บอกหมอด้วยนะคะ ว่ามีแผลที่ลิ้น แถมยังช้ำที่ไข่เพราะโดนกระแทกอย่างรุนแรง เหตุเกิดเมื่อคืนนี้ ไปละนะ ไอ้แสง ฮ่าๆ ๆ ๆ " สะใจจริงๆ พี่สองคนนี้น่าจะเป็นแฝดกันแน่ๆ เพราะหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ ทีนี้ก็ออกจากบ้านได้อย่างสบายใจละ

"อีโหด"

...............................