Chapter.6 เสือหงอย

"ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะยัยแว่น"  ไม่รู้ว่าไอ้บ้านั่นมันพุ่งมาตอนไหน รู้ตัวอีกทีฉันก็โดนมันจู่โจมเข้าให้แบบเต็มๆ สภาพฉันตอนนี้หมดแรงสู้เพราะแขนทั้งสองข้างโดนขึงตรึงไว้กับที่นอน ก็เท่ากับว่าตอนนี้ไอ้มาเฟียเลวกำลังคล่อมร่างของฉันอยู่ โคตรขยะแขยง& บอกได้คำเดียวว่าถ้าอีเพลงหลุดไปเมื่อไหร่มึงตาย จากอีเพลงจะเปลี่ยนเป็นอีเพลิงจะเผาให้วอดไม่เหลือแม้แต่ตอไว้ให้ดูต่างหน้าเลยคอยดู&

"ไม่ ฉันจะถอนก็ต่อเมื่อนายเลิกเรียกฉันว่ายัยแว่น ไอ้ จู๋ เล็ก "

"ปากดีนี่ ดูสิถ้าโดนจูบ ยังจะเก่งอยู่อีกมั้ย "

"อย่า นะ อุ๊บบ" จูบแรกของฉันโดนพรากไปแล้วจากผู้ชายที่ฉันโคตรเกลียด ฉันพยายามเม้มริมฝีปากไว้ให้แน่นที่สุด เพื่อไม่ให้ไอ้เลวนี่เอาเชื้อโรคเข้ามาติดฉัน

"โอ๊ย" มันกัดค่ะ มันกัดปากฉันจนทำให้ฉันเผลอร้องออกมา ไอ้สารเลวใช้จังหวะนั้นสอดแทรกลิ้นร้อนๆ เข้ามาแขนฉันยังถูกตรึงไว้อยู่เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือมันแน่นขึ้นกว่าเดิมฉันไม่สามารถดิ้นหรือขัดขึนไปไหนได้เลย ไม่นะฉันจะไม่ยอมให้มันมาทำเลวกับฉันแบบนี้ สันดารต่ำนึกอยากจะทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเองอย่างนั้นหรอ รู้จักอีเพลงน้อยไปซะแล้ว ในเมื่อมันอยากจูบใช่มั้ยได้ จัดให้ค่ะจะเอาให้สำลักความสุขจนลืมไม่ลงเลยคอยดู

"อื้มม "  ฉันยอมเล่นตามบท แล้วมันก็ได้ผลมือทั้งสองของฉันค่อยๆ ถูกคลายออกทีละน้อยจนในที่สุดมันก็เป็นอิสระ ยอมรับว่าหมอนี่จูบโคตรเก่งก็แหงหล่ะ จูบใครมาบ้างก็ไม่รู้คิดแล้วก็อยากจะอ้วก ถึงฉันจะไม่ประสีประสาแต่พอเจอรสจูบจากหมอนี่ไปก็เรียนรู้ได้ไวเหมือนกัน ต้องพยายามเตือนสติตัวเองเอาไว้ว่าอย่าได้หลงคารมเคลิ้มตามโดยเด็ดขาด&เพราะมันเป็นแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น ฉันอาจจะนั่งเสียใจไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ที่ได้ผัวเลวแบบนี้มาทำพันธุ์

"อื้มม ยัยแว่น "เคลิ้มหล่ะสิไอ้หื่น ต่อไปนี้แกเตรียมตัวร้องเป็นหมาเสียงหลงได้เลย

"โอ๊ยยยยยย โอ๊ยๆ ๆ อ่อย อ๊ะ " ลิ้นแทบขาดเป็นไงเจอฤทธิ์อีเพลงเข้าไป กัดแม่งให้เลือดสาด อยากนักใช่มั้ย ฉันได้กลิ่นของคาวเลือดลอยฟุ้งเต็มไปหมด แถมลิ้นของฉันยังได้รับรสชาดเค็มๆ เฝื่อนๆ ของเลือดไอ้ชั่วนี่เต็มปากไปหมด

ปึกกกกก

"โอ๊ยยย ยัยแว่นน ซี๊ดด" อีกหนึ่งดอกเจอเท้ามหาประลัยกระแทกไข่แบบเต็มๆ ดูสิ๊ว่าคราวนี้มันจะลุกขึ้นมารังแกฉันได้อีกหรือเปล่า  คนอย่างเพลงพิณไม่ใช่ผู้หญิงที่จะมายอมใครง่ายๆ ฉันก็คนมีศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง เป็นผู้ชายภาษาอะไรทำไมชอบทำร้ายเพศที่อ่อนแอกว่าวะ

"แค่นี้มันยังน้อยไป ไอ้สารเลว แกมันโคตรเลว จำไว้เลยนะฉันไม่เคยพิศวาสผู้ชายแบบนาย"  บอกตรงๆ ว่าโคตรเหลืออด ไม่ทงไม่ทนมันแล้ว สันดารแบบนี้แก้ยังไงก็คงไม่หาย

"โถยัยแว่นคิดว่าฉันพิสวาทเธอนักรึไง เฉิ่มแบบเธอฉันไม่เอาทำเมียให้เสียน้ำเชื้อหรอก ปากก็หมา ผู้หญิงห่าอะไร"

"ไอ้แสง แกว่าใครปากหมา ฮะ"

ปึกก

"โอ๊ย "เอาอีกสักที เอาให้แม่งไข่แตกตายไปเลย บังอาจมาว่าฉันปากหมา ไอ้สารเลวนั่นท่าทางจะเจ็บหนัก ถึงกับล่วงลงไปกองกับพื้นแถมมือยังกุมเป้ากางเกงไว้ไม่ยอมเอาออก

"ตายซะ"ไม่เคยสงสารสักนิด อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง จากนั้นฉันก็เดินผ่านหมอนั่นไปโดยที่ไม่หันไปมองเลยสักนิด ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องน้ำแล้วจัดการใช้น้ำล้างคราบเลือดที่ติดตามปาก บ้วนปากด้วยน้ำยาบ้วนซ้ำอีกครั้ง

...................

ผมนั่งกุมเป้ากองอยู่บนพื้นห้องอยู่นานพอสมควร ทรมานชิบหายโคตรปวดมันรู้สึกระบมไปหมด ยัยบ้านั่นกดลิ้นผมจนเลือดไหล แถมยังเตะไข่ผมตั้งสองรอบ ถ้ารวมก่อนหน้านี้ก็เป็นสาม ทำไมแม่งโหดแบบนี้วะ ผมขโมยจูบเธอเพราะทนไม่ไหวกับคำพูดของเธอ มาหาว่าของผมเล็กได้ยังไง จับจูบแม่งซะเลยดูก็รู้ว่าไม่เคย แต่ปากยัยนี่แม่งโคตรหวาน ปลุกอารมณ์ให้ผมโคตรดี ทีแรกนึกว่าจะได้กินที่ไหนได้ ผมโดนยัยนี่เอาคืน แสบชิบหาย

"โอ๊ยยย ซี๊ดดด " ผมลุกไปไหนไม่ได้จริงๆ เพราะมันจุกไปหมด เลือดในปากก็ยังคงไหลอยู่ จะตายห่ารึป่าวก็ไม่รู้เลือดกูต้องไหลหมดตัวแน่เลย

"หึ ยังไม่ไปไหนอีกหรอ" มี๊คิดยังไงถึงได้ให้ผมแต่งงานกับแม่มดได้วะ แม่มดยังจะแสนดีกว่าอีกผมว่า มี๊จะรู้มั้ยว่าตอนนี้ลูกชายโดนกระทำย่ำยีสารพัด ไม่รู้ว่าจะเป็นหมันรึป่าว

"ยัยอสูรกาย"

"รู้รึยังว่าฉันไม่ใช่พวกที่ยอมใครง่ายๆ ถ้าไม่อยากตายก็หุบปากแล้วอยู่เฉยๆ " เฮ้ยมันจะทำอะไรของมันอีกวะ  ไม่นะหรือว่าผมกำลังจะโดนฆ่าอำพราง รึไม่ก็ เธอกำลังจะทรมานผมอีกแน่ๆ เลย เอาหล่ะครับกูยอมรับแล้วว่ามึงน่ากลัว กูยอมแล้วอย่าทำอะไรกับไข่กูอีกเลย

"จะทำอะไร"

"ทำแผลให้ เลือดจะไหลหมดตัวอยู่แล้วอยากตายมั้ยหล่ะจะได้ไม่ทำ" น่ากลัวจริงหว่ะเล่นบทนางฟ้าก็ได้ ชักเริ่มจะตามไม่ทันแล้วนะเว้ยผมยอมอยู่นิ่งๆ แล้วให้เธอจัดการกับแผลที่ลิ้น โคตรแสบแล้วแบบนี้จะใช้งานได้ตอนไหนวะ คงจะต้องพักฟื้นอีกยาว ไหนจะอาการของไข่ระบมอีก หมดสภาพมาเฟีย ตอนนี้เหมือนหมานอนพะงาบๆ รอความตายอยู่ข้างถนน

"อ่ะเสร็จแล้ว"  จะว่าไปยัยนี่เวลาไม่ดุก็ดูน่ารักดีนะ ที่จริงผมก็ไม่อยากจะทำแบบนี้กับเธอสักเท่าไหร่แต่เพราะความหมั่นไส้มันก็เลยอดไม่ได้ ผมติดนิสัยโดนตามใจจนเคยตัว ไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้ ยิ่งพวกผู้หญิงแค่ผมกระดิกนิ้วพวกหล่อนก็พากันวิ่งเข้าหาผมโดยที่ผมไม่ต้องเหนื่อยอะไรเลย

"ทายาให้หน่อย"

"ก็ทาให้แล้วไง"

"ไม่ใช่ที่ลิ้น นี่ตรงนี้" ผมชี้ลงมาที่เป้า ที่ตอนนี้มันทรมานแสนทรมานปวดจนจะบ้าอยู่แล้ว

"จะบ้ารึไง ทาเองสิ"

"ไม่มีแรง ทาให้หน่อย ปวดไม่ไหวแล้วจริงๆ " คราวนี้ผมจริงจัง ปวดจนจุกช่วงล่างไม่ต้องพูดถึงตอนนี้กลายเป็นอัมพาธครึ่งท่อนไปเรียบร้อยแล้ว

"เดี๋ยวไปหายามาให้กิน " ยังดีวะ กินยาก็ได้ตอนนี้อะไรก็ได้ทั้งนั้น จะแบกหน้าไปหาหมอก็อาย ถ้าเรื่องนี้ไอ้จิ้งกับไอ้จกรู้มันต้องล้อผมแน่ๆ เลย ไอ้แฝดนรกซะด้วย ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นลูกน้องใครเป็นเจ้านาย ยัยอสูรกายเดินออกไปจากห้องไม่นานก็กลับเข้ามาพร้อมน้ำเปล่ากับยาแก้ปวด

"อ่ะ กินเองได้นะ ฉันง่วงแล้ว" ผมรับน้ำกับยาจากมือของเธอ แค่นี้ก็เป็นพระคุณอย่างสูงแล้วครับ แต่นี่มันก็ดึกมากแล้วก็สมควรจะง่วงอยู่หรอก แต่เดี๋ยวนั่นมัน สากเบือนี่หว่า เชี้ยเอาสากเบือเหน็บหลังขึ้นมาบนห้องนอนด้วย นี่แม่งกะเล่นเอาให้กูชักตายเลยใช่มั้ย

"ฉันรู้ว่านายเห็น หื่นอีกเมื่อไหร่ จะฟาดให้แตกคามือเลยคอยดู" โอ้ววโหว ยิ่งกว่าคมแฝกก็สากเบือเหน็บเอวนี่แหละครับ มี๊ครับเอาทุกอย่างคืนไปให้หมด ผมกลัวอีนี่ฆ่า ดวงชะตาของไข่กูต้องตกมาเป็นเครื่องมือรองรับอารมณ์ของยัยนี่หรอวะ

"แล้วก็นอนตรงนั้นนั่นแหละ เอาผ้าห่มไป&"สากเบือชี้หน้า กูกลัวมึงแล้วครับ ผ้านวมผืนใหญ่ถูกโยนลงมากองตรงหน้าผม นี่ห้องนอนผมแต่ผมจะต้องมานอนบนพื้น ฝากไว้ก่อนยัยแว่น รอให้ฉันหายดีก่อน จะทบต้นทบดอกเลยคอยดู

..............................................