บทที่ 5 ภาพสโลว์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!! มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะตอนที่นวพลกำลังจะปลุกปล้ำฉัน

“เหมือนดาว เรามาเอาเลกเชอร์” เสียงปัทม์ดังขึ้นมา นวพลปล่อยฉันให้เป็นอิสระ ฉันจัดเสื้อผ้ากับผมให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนจะไปเปิดประตูให้ปัทม์ เขาถือวิสาสะเดินเข้ามานั่งที่โซฟากลางห้อง ยิ้มทักทายนวพลเล็กน้อย

“เราจะมาขอให้เหมือนดาวอธิบายสไลด์ที่สิบสี่ถึงยี่สิบให้ฟังด้วย” ปัทม์บอกวางเอกสารที่หอบมาวางไว้บนตัก

“คงไม่สะดวก พอดีเรากับแฟนเรากำลังคุยธุระกันอยู่” นวพลพูดขึ้นมา

“เราสะดวกนะปัทม์ พลกลับไปได้แล้วนะ...อีกอย่าง ‘เราไม่ได้เป็นแฟนกัน’ นะ” ฉันพูดกับพลย้ำสิ่งที่ต้องการสื่อในประโยคนั้น นวพลมองฉันด้วยสายตาที่เจ็บปวด

“เราจะไม่ยอมเลิกกับดาว และเราจะไม่ยอมแพ้หรอกนะดาว” นวพลพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ฉันปิดประตูห้อง หันมามองแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่นั่งเก๊กหล่อบนโซฟา

“ปัทม์กลับไปก่อนนะ พอดีเราไม่สะดวกแล้ว แล้วเราจะสรุปเลกเชอร์และเขียนคำอธิบายลงในนั้นถ่ายเอกสารไว้ให้นะ” ฉันพยายามไล่แขกอย่างสุภาพ

“เราได้ยินพวกเธอทะเลาะกัน เลยเข้ามาช่วย” ปัทม์พูดสาเหตุที่เข้ามาตรงๆ

“แล้วเราก็จะมาคุยเรื่องเมื่อคืนอ่ะ”

“เรื่องอะไร?” ฉันแกล้งไม่รู้เรื่อง

“เรื่องที่เรามีอะไรกัน” ปัทม์ลุกขึ้นยืนมองหน้าฉัน

“แล้วไง?”

“เราอยากขอโทษ เราไม่รู้ว่าเธอยัง..”

“ช่างมันเถอะ มันเป็นอุบัติเหตุ เมาทั้งคู่ เราเข้าใจ”

“เธออยากให้เรารับผิดชอบอะไรไหม” ปัทม์ถาม เสียงดูกังวลหน่อยๆ คงกลัวว่าฉันจะให้รับผิดชอบมาเป็นแฟน อะไรทำนองนั้น

“ไม่หรอก แค่อยากขอให้ลืมๆ มันไป แล้วช่วยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่นี้ก็พอ” ฉันบอกให้อีกฝ่ายรู้สึกสบายใจว่าไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบ

“แล้วเธอลืมได้เหรอเรื่องแบบนี้” ปัทม์ย้ำถามอีกรอบ ฉันเลยตอบติดตลกเพื่อให้ปัทม์สบายใจ

“ลืมได้สิ ก็ลีลาของปัทม์มันไม่ได้น่าจดจำสำหรับเราเลย”

“.......”

“กลับห้องได้แล้ว” ฉันหยิบเอกสารที่ปัทม์หอบมาใส่มือเขาแล้วดันหลังให้ออกจากห้องไป

‘อย่างน้อยก็มีสำนึก รู้จักมาขอรับผิดชอบ’

‘แต่ถ้าไม่ได้เกิดจากความรัก การรับผิดชอบ มันคงไม่จำเป็น’

*********************

ผมตามเหมือนดาวกับแฟนกลับคอนโด ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงสนใจอยากรู้ว่าสองคนนั้นจะไปทำอะไรที่คอนโด ประกอบกับหงุดหงิดตั้งแต่เช้าที่เหมือนดาวแกล้งทำเป็นจำเรื่องราวอะไรไม่ได้

โชคดีที่เหมือนดาวกันแฟนออกมายืนคุยที่ระเบียง ทำให้ผมได้ยินทุกอย่างที่สองคนนั้นพูดกัน

‘เหมือนดาวเป็นฝ่ายบอกเลิกแฟนก่อน?’

แฟนเธอตะโกนพูดประโยคหนึ่งออกมา แล้วสักพักก็มีเสียงเหมือนดาวร้องอู้อี้ ผมสังหรณ์ใจว่าต้องใช่ เลยเข้าไปเคาะห้องเพื่อช่วยเธอ และคุยกับเหมือนดาวเรื่องที่เกิดขึ้น

เท่าที่ฟังดูที่ระเบียงเหมือนเธอจะอยากเก็บครั้งแรกของเธอไว้คืนแต่งงาน แต่ผมดันเป็นคนพรากมันไป

รู้สึกผิดยังไงตะหงิดๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอปฏิเสธความรับผิดชอบจากเดือนมหาวิทยาลัยที่โคตรหล่อและโคตรรวยจากผม

ผมโดนปฏิเสธเป็นครั้งแรก จากผู้หญิงอ้วนหน้าตาธรรมดา แถมเธอยังพูดติดตลกว่าลีลาผมไม่น่าจดจำ

‘เหมือนจะโกรธก็ไม่ใช่ จะเสียใจก็ไม่เชิง’

‘แต่ไม่ได้รับผิดชอบ เราก็ต้องดีใจดิว่ะ’

‘แต่ทำไมดีใจไม่ออก?’

‘หลงชอบยัยอ้วนนั่นไปแล้ว?....’

‘คงไม่อ่ะ คิดอะไรบ้าบอ ตลกละกู’

*********************

หลังจากวันนั้นเหมือนดาวก็ทำตัวเหมือนปกติจนผมคิดว่า ทำไมเธอเข้มแข็งได้ขนาดนี้

‘น่าสนใจ’

เวลามีเรียนคลาสเดียวกัน ผมมองไปทางเหมือนดาวบ่อยขึ้น

เวลาตากผ้าที่ระเบียง ผมมองไปที่ระเบียงของเหมือนดาวทุกครั้ง เหมือนอยากเจอหน้า

วันนี้อาจารย์ให้แบ่งกลุ่มทำควิซในคลาส โดยอาจารย์จัดให้เอง ผมอยู่กลุ่มเดียวกับเหมือนดาว

ผมนั่งจ้องท่าทาง คำพูด สีหน้าเหมือนดาวที่จริงจังกับการเรียน รอยยิ้มเมื่อเธอเผลอยิ้มออกมาเมื่อตอนที่หาคำตอบได้ แล้วเอามือเสยผมที่ตกลงมาข้างหน้าขึ้นไปเหน็บไว้ที่หู ใจผมเต้นแรงกับภาพตรงหน้า

ผมเคยได้ยินคนเขาบอกว่าเมื่อเรารักใครสักคน เราจะมองเห็นเขาเป็นภาพสโลว์ ผมคิดว่าไร้สาระมาโดยตลอด จนมาเจอกับตัวเองวันนี้

ภาพที่เหมือนดาวยิ้มพร้อมกับเอาผมขึ้นมาเหน็บหู ตอนนี้ภาพนี้คือภาพสโลว์ของผม

‘เหมือนดาวเป็นภาพสโลว์ของเรา...ไม่จริงงงง!!!’

“ไม่ๆ ๆ ๆ” ผมเผลอส่งเสียงออกมา

“แต่เราว่าข้อนี้ใช่นะ” เหมือนดาวบอกผม คงเข้าใจว่าผมพูดเกี่ยวกับควิซ

“เราเข้าใจผิด โทษที” ผมบอก

พอเลิกคลาสผมเห็นนวพลเดินป้วนเปี้ยนเข้ามาใกล้เหมือนดาว เหมือนดาวไม่หลบแต่กลับคุยกับมัน แถมยังเอาเอกสารขึ้นมาอธิบายนั่นนี่ให้กันดู มันเหลือบมาทางผมทำสีหน้าเหมือนเยาะเย้ย

‘กวนตีนกูเหรอ มึงเจอกูแน่’

ผมกับเพื่อนเดินเข้าไปหาเหมือนดาวกับนวพล

“เหมือนดาว ติวให้เรากับเพื่อนได้ไหม สัปดาห์หน้าก็จะสอบแล้ว ยังไม่เข้าหัวเลย” ผมเดินเข้าไปใช้มุกติวสอบนี่แหละ

“เอาสิ ติวพร้อมๆ กันหลายคน จะได้ช่วยๆ กัน” เหมือนดาวยิ้มเต็มใจ

“โอ้ย ขอบคุณเพื่อนดาวมากครับ” ไอ้เขตพูดเสียงอ้อน

“อยากมีแฟนเรียนเก่ง น่ารัก ใจดีแบบนี้จัง” ไอ้ยูหยอดเหมือนดาว ผมเอาศอกกระทุ้งท้องมัน เหมือนดาวยิ้ม

“เราใจดีกับเพื่อนทุกคนแหละ แต่เราใจร้ายกับแฟน” เหมือนดาวพูดติดตลก แต่ผมรู้สึกว่าเธอเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น เพราะเหมือนดาวใจดีกับทุกคน และใจแข็งกับไอ้นวพลมาก

‘สมน้ำหน้ามัน’

เหมือนดาวพาพวกเราไปนั่งติวที่ม้าหินอ่อนหลังคณะฯ ตอนนี้ภาพสโลว์ทยอยออกมาเรื่อยๆ ผมไม่มีสมาธิกับเนื้อหาที่ติวเลย นวพลก็ตั้งใจติวเอาใจเหมือนดาวจนออกนอกหน้า

‘น่าหมั่นไส้ฉิบ’

เหมือนดาวดูนาฬิกาแล้วบอกยุติการติวในวันนี้เพราะมีนัดแล้ว นวพลทำหน้าเสียดายที่ไม่ได้อยู่กับเหมือนดาวต่อ

“ดาวจะไปไหนเหรอ” นวพลถาม

“มีนัดกับเพื่อน” เหมือนดาวตอบเสียงปกติ

“เราไปด้วยได้ไหม”

“คงไม่ได้อ่ะ”

“แต่เมื่อก่อน เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดนี่ดาว” นวพลตัดพ้อ

“นั่นมันเมื่อก่อน ...ถ้าพลยังอยากเป็นเพื่อนกับเราต่อ อย่าทำตัวให้เราอึดอัดไปมากกว่านี้เลย” เหมือนดาวพูดเหมือนตัวเองสวยมาก ไอ้เขตไอ้ยูนี่นั่งฟังอ้าปากค้าง

*********************