บทที่ 4 คนอ้วนก็มีหัวใจ

ฉันตื่นขึ้นมาอีกรอบก็เก้าโมงกว่าแล้ว ฉันเปลี่ยนชุดลงไปซื้อข้าวกล่องตามร้านสะดวกซื้อ และยาคุมฉุกเฉินป้องกันการตั้งครรภ์ที่ร้านขายยาใกล้ๆ พอจะถึงห้องปัทม์ก็เดินออกมาจากห้องพอดี

“เมื่อคืนเป็นไงบ้าง” ปัทม์ถามสีหน้าปกติ

“ไม่รู้สิ มึนหัวนิดหน่อย ตื่นมาอีกทีก็นอนอยู่ในห้องแล้ว” ฉันบอก แล้วยิ้มให้ตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“งั้นเราเข้าห้องก่อนนะ” ฉันขอตัวกลับห้อง

“อืม เจอกันคลาสบ่าย” ปัทม์พูด

อกหัก แฟนนอกใจ เสียสาวให้คนเจ้าชู้ แต่ยังยิ้มและทำตัวปกติได้ขนาดนี้ ต้องสตรองเบอร์นี้แหละถึงจะเดินหน้าต่อไปได้ ฉันจะไม่อ่อนแอให้ใครมาดูถูก

ฉันจะไม่ท้องให้ใครมารับเป็นพ่อของเด็ก จะไม่รั้งคนที่ทิ้งฉันไปให้ต้องกลับมารักฉัน ถึงจะอ้วน ถึงจะไม่สวย แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันต้องก้าวผ่านเรื่องพวกนี้ไปให้ได้

คลาสตอนบ่ายเป็นวิชาเลือกของคณะที่มีเอกอื่นมาเรียนคละๆ กันไปในแต่ละเซค เซคนี้ฉันต้องเรียนร่วมกันทั้งนวพล อีฟ และปัทม์

ฉันเลือกที่จะไปนั่งคนละมุมกับนวพลที่ตอนนี้นั่งรวมกลุ่มกับอีฟและแฟนของอีฟที่อยู่เอกคอมฯธุรกิจ ส่วนปัทม์ก็นั่งกับเพื่อนในเอกอีกสองคนอยู่อีกมุมหนึ่ง

ฉันพยายามเลิกคิดเรื่องเกี่ยวกับสองคนนี้ ตั้งสติจดจ่ออยู่กับสไลด์ที่ฉายตรงหน้า ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องพวกนี้มาทำลายการเรียนของฉัน ยิ่งจะสอบไฟนอลในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า ฉันยิ่งต้องตั้งใจทบทวนเนื้อหาที่ผ่านมาให้ดีที่สุด

พอจบคลาสฉันก็เก็บของรีบเดินออกไป นวพลรีบเดินมาดักฉันไว้

“ดาว เราขอคุยด้วยหน่อย” นวพลพูดเสียงอ่อน

“มีอะไรสำคัญไหมพอดีเรารีบ” ฉันทำตัวเหมือน ‘เพื่อน’ทั่วไป นี่เป็นวิธีจัดการกับปัญหาทุกอย่างของฉัน

‘ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น’

“ดาวอย่าทำแบบนี้ เราขอโทษ” นวพลพยายามจะคุย

“พล เราขอตัวนะ เรารีบ” ฉันบอกด้วยเสียงปกติ แล้วรีบเดินออกไป เจอกับอีฟที่ยืนกับแฟนอยู่หน้าประตู สีหน้าเหมือนกลัวฉันจะพูดวีรกรรมของเธอออกไป ฉันมองหน้าแฟนของอีฟแล้วยิ้มทักทายก่อนจะเดินผ่านหน้าอีฟไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“เหมือนดาว” เสียงพ่อคาสโนวาข้างห้องเรียกฉัน ฉันหันไปตามต้นเสียง

“มีอะไรไหมปัทม์”

“เราจดสิ่งที่อาจารย์อธิบายตามสไลด์ไม่ทันอ่ะ ว่าจะขอยืมเลกเชอร์” ปัทม์พูดยิ้มๆ เหมือนปกติตามประสาเพื่อนและเพื่อนบ้านที่เคยทำบ่อยๆ

‘นี่ก็อีกคน หวังแต่จะมาลอกเลกเชอร์’

“อืม เดี๋ยวถ่ายเอกสารไว้ให้นะ” ฉันบอกแล้วจะเดินออกไป

“เมื่อคืนปัทม์มันไปส่งเธอที่ห้องใช่ป่ะ?” เสียงของเขตเพื่อนในกลุ่มของปัทม์ถามขึ้นมา ฉันก้าวขาไม่ออก เลยยืนฟังต่ออยู่ตรงนั้น

“กลับกับเดือนมหา’ลัย เธอคงไม่หน้ามืดปล้ำไอ้ปัทม์นะ” ยูพูดขึ้นเสริม

ปัทม์นิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ อย่างน้อยก็ควรห้ามเพื่อนไม่ให้มาพูดแซวฉันแบบนี้

“ไม่หรอก” ฉันตอบ แกล้งยิ้มรับมุกแซวนั้น นวพลยืนฟังอยู่แถวๆ นั้นมองมาที่ฉัน ฉันจึงขอตัวเดินออกจากตรงนั้นไป โดยรู้สึกตัวว่านวพลเดินตามมา

ฉันเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ นวพลถือโอกาสนั้นตามมานั่งเบาะหน้าข้างๆ ฉัน

“เราต้องคุยกันให้จบนะดาว ดาวจะทำแบบนี้กับเราไม่ได้” นวพลพูดด้วยท่าทางร้อนรน

“ได้ งั้นไปหาที่คุยกัน” ฉันพูดเสียงเรียบ

“งั้นไปคุยห้องดาวก็ได้”

ฉันไม่ตอบรับใดๆ แต่ขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโดของฉัน โดยไม่สังเกตว่ามีรถของหนุ่มข้างห้องขับตามมาติดๆ

พอถึงห้อง ฉันก็เปิดประตูออกไปสูดอากาศที่ระเบียงแล้วยืนอยู่ตรงนั้น

“มีอะไรก็รีบพูดมา”

นวพลเดินตามมายืนข้างๆ ฉันที่ระเบียง แล้วเอามือค้ำระเบียงไว้เหมือนฉัน

“ดาว เราขอโทษที่นอกใจดาว เราขอโทษที่ไม่ยอมอดทนรอดาวจนถึงวันแต่งงานของเรา ขอโทษที่ไม่เห็นความสำคัญของดาว ขอโทษที่ไม่รักษาสัญญา” นวพลพูดเสียงสั่น

“พลรู้ไหม สิ่งที่เราเสียใจที่สุด คือการที่พลเลือกนอกใจเราไปนอนกับคนที่เป็นเพื่อนของพวกเราทั้งๆ ที่เขามีแฟนแล้ว พลทำลงไปได้ยังไง แล้วยังจะบอกว่าคบเราเพราะเราช่วยเรื่องเรียนของพลอีก เราจะบอกอะไรให้นะพล เรื่องเรียนเราช่วยได้ทุกคน ไม่จำเป็นต้องมาเป็นแฟนเราเพราะสิ่งเหล่านี้หรอก” ฉันเก็บเอาสิ่งที่อึดอัดมานานออกมาพูดระบายให้นวพลฟัง

“อีกอย่างเราจะบอกว่าเราให้อภัยพลนะ เราไม่โกรธ แต่ต่อไปเลิกมายุ่งกับเราอีก เราขอกลับไปเป็นเพื่อนกันอย่างเดิม”

“เราพูดตรงๆ นะดาว ตอนแรกเราก็แค่หวังเรื่องให้ดาวช่วยเรื่องเรียน แต่พอได้คบจริงๆ เราถึงรู้ว่าเรารักดาวจริงๆ รักมากๆ” นวพลพูดความในใจออกมาหวังให้ฉันใจอ่อน

“เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ พล” ฉันพูดในสิ่งที่ตัดสินใจดีแล้ว

“ดาว!! เรามาง้อดาวดีๆ แล้วนะ ดาวคิดดูดีๆ ดาวอ้วนแบบนี้จะมีใครมาชอบดาวได้อีก อย่าเลิกกับเราเลยนะดาว หมดจากเราไปก็ไม่มีใครมาจีบดาวอีกแล้วนะ” นวพลพูดออกมาตรงๆ ฉันถึงกับสะอึก ที่เขาพูดดูถูกฉันออกมาขนาดนี้

“ถึงเราจะอ้วน เราก็มีหัวใจ เราก็อยากมีความรักดีๆ มีคนรักดีๆ เรามีสิทธิ์ที่จะเลือกสิ่งดีๆ เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เหมือนกัน ถ้าไม่มีใครมาชอบเราเพียงเพราะเราอ้วน ก็ช่างมัน เพราะถ้าต้องรีบเลือกรีบคว้าเอาไว้เพียงเพราะกลัวไม่มีแฟน แล้วได้แฟนเลวๆ มาคบแบบนี้ เราขอโสดไปจนตายดีกว่า” ฉันพูดตะโกนใส่หน้านวพล นวพลดึงฉันเข้ามาพยายามจะจูบ

“ใช่ เรามันเลว งั้นขอทำเลวอีกสักเรื่องแล้วกัน” นวพลกอดฉันไว้แล้วจูบที่ปากพยายามจะดันลิ้นเข้ามา ฉันผลักออกแล้วพยายามจะวิ่งออกไปนอกห้อง นวพลก็ตามเข้ามากอดฉันไว้จากด้านหลังแล้วลากฉันไปที่ห้องนอน

“ช่วย...อื้อ” ฉันจะตะโกนให้คนช่วยนวพลก็เอามือมาอุดปากฉันไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างก็กอดฉัน พยายามจะถอยหลังลากเข้าห้องนอนทำให้ฉันกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

*********************