Chapter 5 เลือกดาวเดือนคณะ

เงียบช็อกค่ะ พวกเราสามสหายสบตากันสื่อสารทางสายตาโดยไร้เสียงพูดคุยออกมา แอร์ในร้านก็เปิดจนหนาวระเยือกเย็นเข้าหัวใจรู้สึกว่าขนทั่วกายลุกชันเมื่อคนที่พวกเรากำลังนินทามายืนอยู่ตรงหน้า

ใครจะไปคิดว่าคนที่พวกเรากำลังเมาท์เขาอยู่กันอย่างสนุกปากเขาจะมาอยู่ใกล้ๆ เรา ตายแน่ไม่รู้พี่หมอจะได้ยินอะไรไปบ้าง

“อ้าวทำไมเงียบกันหมดล่ะครับน้องๆ ไม่คุยกันต่อเหรอดูกำลังสนุกกันอยู่เลยฮึ” พี่เจมส์ที่โผล่หน้ามาพูดเกือบชนเข้ากับใบหน้าของไอ้ติวเตอร์ส่วนไอ้ติวเตอร์มันก็ผละออกแทบจะหงายหลัง จ้องหน้าติวเตอร์แล้วยิ้มทะเล้นให้

“เปล่าๆ ครับพี่ พวกเราแค่คิดว่าอาจจะคุยกันเสียงดังรบกวนหรือเปล่าแฮ่ๆ”

“อ้าว! น้องฟองจันทร์แต่งตัวแบบนี้น่ารักจังเลยนะครับ” หลังจากที่พี่เจมส์ที่จ้องหน้าไอ้ติวเตอร์แบบแปลกแล้วก็หันมาแซวฉันต่อ เสียงหวานเยิ้มเชียวพี่เจมส์นี่หน้าม่อจริงๆ

“ขอบคุณค่ะพี่เจมส์” ฉันพูดยิ้มๆให้พี่เขา

“ตกลง ล็อกห้องพี่หรือยังครับ” ทำไมต้องทำเสียงโหดอย่างงั้นกับเขาด้วยอ่า หนูกลัวนะไม่ได้ไปยกเค้าห้องของพี่มาชะหน่อย

“ล็อกแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงหนูไม่ได้ขโมยอะไรออกมาแน่ๆ” ไม่ได้ร้อนตัวไปเองนะแค่อธิบายให้เข้าใจทั่วกันเท่านั้นเองจริงจริ๊ง (เสียงสูงแบบไม่มีพิรุธเลยอะแก่)

“พะนาย”

“หะอะไรนะคะ” ฉันทำหน้าเอ่อสิอะไรนะตกลง เขาไม่ได้คิดว่าฉันจะขโมยของออกมาจากคอนโดหรูของเขาหรอกเหรอ

“พี่หมายถึงว่าพี่ชื่อพะนาย นะครับน้องฟองจันทร์”

“อ่อค่ะพี่พะนาย” ฉันพูดแล้วยิ้มให้กับพี่เขาทำไมรู้สึกหน้าร้อนๆ ทั้งที่แอร์ในร้านเอ็มเคก็เย็นจะตายเป็นไรเนี้ยฟองจันทร์ แต่สายตาที่พี่เขามองมาที่ฉันก็ทำให้รู้สึกเขิน

“น้อยๆ หน่อยไอ้พะนายในร้านนี้ไม่ได้มีแค่สองคน เพื่อนๆ ยังนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี่ครับ!” เสียงพี่เจมส์ปลุกฉันออกจากอาการแปลกๆ

“เอ่อรู้แล้วฟองจันทร์งั้นตามสบายนะพี่ไม่รบกวนแล้ว” พอเขาพูดจบประโยคก็เดินกลับไปนั่งโต๊ะข้างที่เพื่อนของเขานั่งกันอยู่แล้วอาหารที่สั่งก็เอามาเสิร์ฟโต๊ะของฉันพอดี

“พี่พะนายเขาจีบแกป่าววะฟองจันทร์” ไอ้แสตมป์ที่นั่งโต๊ะติดกับฉันหันมากระซิบ แต่เสียงมันก็ดังพอที่ทำให้ติวเตอร์ที่มันเหมือนยังช็อกไม่หายดี ก้มหน้ามากระซิบกับพวกเราด้วย

“ชัวร์เลยไอ้แสตมป์งานนี้เหมือนไอ้ฟองโดนจีบดูจากสายตาของพี่เขาที่มองมันแล้ว”

“ไม่หรอกมั้งพวกแก พี่เขาหล่อขนาดนั้นมีแฟนแล้วแน่ๆ” ฉันก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง พี่เขาก็ดูปกติดีไม่เห็นมีขอไลน์ ขอเบอร์อะไรพวกนั้นที่แสดงออกมาว่ากำลังจะจีบ แถมเขาหล่อขนาดนั้นท่าทางจะมีแฟนอยู่แล้วแหละ

“เอ่อเลิกสงสัยกันได้แล้วรีบกินได้แล้ว จะได้รีบไปช็อปต่อ” ฉันตัดบทสนทนาที่มีหัวข้อของผู้ชายที่ชื่อพะนายออกไปจากบทสนทนาของพวกเรา

“เอ่อพอดีกูว่าจะไปดูหนังกับน้องมุกต่อพอดี” ไอ้แสตมป์พูดออกมามันแสดงสีหน้ามีความสุขมากจนดูเว่อร์ ฉันกับไอ้ติวเตอร์แอบมองบนกันไม่ให้มันเห็นเดี๋ยวเจ้ามือไม่เลี้ยงมื้อนี่จะยุ่งกับเงินในกระเป๋าของตัวเอง

“มุกไหนอีกวะไอ้แสตมป์” ติวเตอร์ทำหน้างงๆแล้วคีบหมูเข้าปาก

“ก็น้องคนเมื่อคืนที่มาขอเบอร์กูไงพอดีนัดไว้”

“ไวไฟอีกแหละ” ฉันแขวะมันก็ไอ้นิสัยเจ้าชู้ไปเรื่อยและสายเปย์หนักก็ต้องยกให้แสตมป์คนจริง7ไปเลย

“ก็คนมันหล่อ!” ฉันกับติวเตอร์ยิ้มแห้งๆแล้วมองบนสิ

ณ.มหาลัย

วันนี้เปิดภาคเรียนแล้ว เป็นวันแรกที่เริ่มได้เรียน ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องแคล1 อาจารย์เป็นอาจารย์ผู้ชายเห็นว่าเป็นดอกเตอร์จบจากต่างประเทศ sec ที่ฉันเรียนก็จะมีเพื่อนที่เรียนสาขาเครื่องกลทั้งสาขา ก็คนมันน้อยแค่50 คนเลยเรียนห้องเดียวกันหมด

“นี้ๆ ฟองจันทร์เลิกเรียนแล้วไปดูหนังกันไหม”

นิดหน่อยเธอนั่งข้างหน้าติดกระดานหันมากระซิบฉันที่นั่งข้างหลังเธอพอดี ข้างนิดหน่อยคือป๋องแป้งดูท่าสองคนนี้จะสนิทกันมากเหมือนแฟนกันเลยถ้าไม่รู้ว่าป๋องแป้งเป็นผู้หญิงสองนี้คิดไปไกลละว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน

“เอาดิ๊อยากดูอยู่พอดี” ฉันพยักหน้าตกลง

“โอเคนะ” แล้วนิดหน่อยก็หันไปสนใจหน้ากระดานต่อ

“ไปไหนกันเหรอ” ไอ้แสตมป์ผู้ชอบเผือกหันมากระซิบฉันที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างไอ้แสตมป์กับไอ้ติวเตอร์

“ไปดูหนังกัน”

“ไปด้วยๆ” แสตมป์มันทำหน้าลุ้นอย่างกับดูเกรดออกประมาณอย่างงั้นแหละ

“ถามนิดหน่อยเลย นิดหน่อยเป็นคนชวน” ฉันโบ้ยให้เป็นหน้าที่ของนิดหน่อยในการอนุญาตไอ้คนเผือกไปด้วย

“พวกแกทุกคนไปไหนกันไม่ได้ หรอกเย็นนี้พี่นัดประชุมเชียร์” ติวเตอร์ผู้ตั้งใจเรียนที่สุดในกลุ่มและมันคือหัวหน้าสาขาเครื่องกลปี1อีกด้วย พูดขึ้นขนาดที่ตาของมันก็จ้องมองกระดานแล้วจดตามอาจารย์บรรยาย

“จริงดิ” ฉันกับไอ้แสตมป์พูดพร้อมกันเสียงดังจนอาจารย์ หันหน้ามามองยังเราสองคน

“คุยอะไรกันครับนักศึกษา!” อาจารย์เสียงโหดมาเชียว แล้วท่านก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉันกับไอ้แสตมป์เพื่อนๆ ต่างพากันหยุดจดแล้วหันมามองทางเราสองคน

“ไม่ได้คุยอะไรคะ” ฉันยิ้มแห้งๆ ให้กับอาจารย์

“อืมนี่จะถือว่าเป็นการเตือนครั้งแรก ถ้ามีครั้งต่อไปผมจะหักคะแนนคุณสองคน” แล้วอาจารย์ก็สอนต่อจนหมดคาบ มีการบ้านให้ทำแบบฝึกมาส่งพรุ่งนี้ คาบแรกก็มีการบ้านเลย

“เพื่อนๆ เรามีเรื่องจะบอกคือ วันนี้รุ่นพี่นัดประชุมเชียร์ที่ลานเกียร์ เวลาห้าโมงครึ่งห้ามมาสาย ถ้าใครไม่เข้าร่วมกิจกรรมพี่จะมาตามเองและจะโดนลงโทษวิ่งรอบลานเกียร์50รอบ” ติวเตอร์ที่แจ้งกับเพื่อนๆ ในห้องขนาดที่อาจารย์เดินออกไปแล้ว

“โหลงโทษโหดเกินไปแล้วโว้ย” เสียงโอดครวญของเพื่อนๆ ผู้ชายโอดโอยมาจากหลังห้อง

“เอาหน่าเข้าๆ ไปเถอะปี1 แค่ครั้งเดียวเทอมหน้าพวกเราก็ไม่น่าจะเข้ากิจกรรมหนักขนาดนี้แล้วแหละ” นี้คือคำปลอบใจจากท่านประธานสาขาของพวกเรามันช่วยได้มากเลยค่ะไอ้เพื่อนติวเตอร์

“ว่าแต่ประชุมเรื่องไรวะไอ้ติวเตอร์” ไอ้แสตมป์ที่นั่งเล่นโทรศัพท์อย่างไม่ทุกข์ร้อนถามขึ้น

“น่าจะเรื่องหาดาวเดือนของคณะไปประกวดดาวเดือนมหาลัยของปีนี้” ไอ้ติวเตอร์ตอบคำถามไอ้แสตมป์

“อย่างนี้สาขาเราก็ไม่ต้องหาดาวแล้วดิ๊” อยู่ๆ ไอแสตมป์มันพูดขึ้นเสียงดังมาก จนทำให้เพื่อนทั้งสาขาหันมามองมันด้วยสายตาเป็นคำถามแต่ไอ้เพื่อนรักของฉันมันกับหันมามองที่ฉันด้วยสายตาแบบมีแผนการในหัวเหมือนเห็นความซวยใกล้เข้ามารางๆ แล้ว

“หมายความว่าอย่างไง” แบ่งรับแบ่งสู้งานนี้

“อ้าวก็หมายความว่าแกไงฟองจันทร์ดาวสาขาเครื่องกลและดาววิศวะปีนี้ ไอ้แสตมป์คนนี้ฟันธงครับ” ฟันธงกับผีดิ๊คิดแล้วว่ามันต้องเอาความซวยมาสู่ไอ้ฟองแน่ๆ ไอ้แสตมป์ออกความเห็นอะไรฟองจันทร์คนนี้งานเข้าตลอด

“ไม่ดีม้างนิดหน่อยไงเธอสวยกว่าฟองเยอะนะทุกคน” กวาดสายตามองไปยังเพื่อนๆ ในห้องอย่างอ้อนวอน

“ไม่เราว่าฟองจันทร์สวยคมเซ็กซี่แต่ก็มีมุมน่ารักกว่าเราเยอะนะ” แหม่ทีอย่างนี่แล้วชมเรากันใหญ่เชียวนะเพื่อนๆ ดูหน้าฟองจันทร์กันก่อนตัดสินใจสิทุกคน มันไม่โอเคนะ

“ตกลงเราเลือกฟองจันทร์ไปเสนอพี่ๆ เป็นตัวแทนดาวสาขาเครื่องกลนะทุกคน” ไอ้เพื่อนรักตัวที่สองออกความเห็นและใช้อำนาจประธานสาขาเครื่องกลตัดสินใจที่หมายถึงการบังคับฉันเสร็จสับ

“ไอ้ติวเตอร์ไอ้เพื่อนเวรเห็นว่าตัวเองได้เป็นประธานรุ่นเอาใหญ่เลยนะใช้อำนาจในทางมิชอบโดยการบังคับจิตใจเพื่อน!” ฉันจากที่นั่งอยู่ลุกขึ้นยืนมาโวยวายเลยชิยังไงก็ไม่ยอมง่ายๆ แน่โว้ย

“ฮ่าฮ่าฮ่าเอาหน้าคนสวยยังไงเธอก็ต้องเป็นดาวสาขาและดาวคณะเชื่อเราดิ๊” เพื่อนผู้ชายที่พูดขึ้นชื่อบิ๊ก เขาเป็นเพื่อนใหม่กลุ่มเราเองแหละทำไมทุกคนรวมหัวกันบังคับจิตใจฟองจันทร์อย่างนี้

ณ.ลานเกียร์

“น้องๆ ครับ ใครมาถึงแล้วนั่งเรียงแถวเป็นสาขาเลยนะครับ!” เสียงพูดคุยกันของพวกเราปีหนึ่งที่ว่าดังแล้วแต่มาเจอเสียงของพวกพี่ว้ากที่ดังกว่า ใครจะสู่เสียงพี่หน้าโจรป่าของหนูได้ละ

“ติวเตอร์เอาจริงเหรอที่จะส่งฟองไปเป็นตัวแทนจะไม่ขายหน้าสาขาเราเหรอ” ฟองจันทร์คนนี้จะยังไม่เลิกล้มความพยายามขอร้องอ้อนวอนไอ้ประธานรุ่นใจร้ายต่อ

“หันไปมองเพื่อนๆ ในสาขาเลยใครจะไม่เห็นด้วยที่จะส่งแกไปเป็นตัวแทนไอ้ฟอง เอาน่าแกมีความสามารถฉันเชื่อในตัวแกเว้ยเพื่อน” ไอ้ติวเตอร์ตบไหล่ฉันอย่างปลอบใจ อารมณ์แบบยังไงก็ไม่รอดแน่งานนี้เพื่อนรัก คอยดูนะอย่าให้ถึงทีฟองจันทร์คนนี้เอาคืนบ้างก็แล้วกัน

“เอาละมาครบกันแล้วนะ ที่พวกผมเรียกพวกคุณมาในวันนี้ก็เพื่อจะเลือกดาวเดือนของแต่ละสาขาเพื่อคัดเลือกเป็นดาวเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์เป็นตัวแทนไปแข่งขันการประกวดดาวเดือนของมหาลัย สาขาไหนเลือกที่ได้แล้วเดินออกมาข้างหน้า!” พอพี่คิงพูดเสร็จคนหล่อสวยของทั้ง9สาขาก็ทยอยกันออกไปยืนข้างหน้า

“ลุกขึ้นค่า ฟองจันทร์คนสวยทำให้เต็มที่นะคะ” ป๋องแป้งกะเทยคนเดียวในสาขาฉุดฉันลุกขึ้น

“แล้วใครจะเป็นตัวแทนเดือนสาขาเราละ” ฉันหันไปถามไอ้ติวเตอร์

“ไอ้แสตมป์!"ติวเตอร์พูดเสียงดังเพื่อนๆ ในสาขาหันหน้าไปมองทางไอ้แสตมป์ที่กำลังแชทคุยกับสาวๆ อย่างลืมคนรอบข้าง ตอนนี้มันก็ยังคงจะเพลินจนไม่รู้ตัวว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

“ไอ้แสตมป์ลุกขึ้น! มึงเป็นตัวแทนเดือนสาขาเรา”

ตุ้บ!!!

โทรศัพท์ถึงกับตกลงพื้นเสียงดังไม่ซ้อมก็ซื้อใหม่แน่ๆ งานนี้หึหึหึ

“มะ...มึงว่าไงนะไอ้เพื่อนรักติวเตอร์” สีหน้าของมันเริ่มซีดลงเรื่อยๆ โทรศัพท์หน้าจอร้าวมันก็ไม่สนจะสายตามองเป็นไงละแกล้งฉันดีนัก

“ลุกขึ้นมึงเป็นตัวแทนเดือนสาขาจบนะ!” ฉันจากที่แรกที่อารมณ์ไม่ค่อยจะดีเพราะโดนบังคับแต่ตอนนี้กับหัวเราะไอ้แสตมป์หน้าตาเฉย

"ฮ่าๆ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวนะจ๊ะเพื่อนรักกกกมามะ"ไอ้แสตมป์มองหน้าฉันอย่างอาฆาตแล้วเดินเข้ามาจะหาเรื่องฉันแต่โดนสายตาห้ามปราบจากเพื่อนๆ ทุกคนในสาขาเพราะมันจะบังอาจมาทำร้ายร่างกายของดาวสาขาเครื่องกลไม่ได้นะจ๊ะแล้วฉันกับไอ้แสตมป์เราสองคนก็เดินมาเป็นคู่ดาวเดือนคู่สุดท้ายเพราะมัวแต่เถียงกันว่าใครจะออกมาเป็นตัวแทน

“มากันครบทั้ง10สาขาแล้วนะครับ พวกผมจะให้พวกคุณทุกสาขาแสดงละครในการคัดเลือกดาวเดือนคณะโดยจะให้จับฉลากว่าสาขาไหนได้ละครเรื่องอะไร แล้วพวกอุปกรณ์ต่างๆ ในการแสดงพวกคุณก็ต้องช่วยกันจัดหามาเองอีกสองอาทิตย์จะเป็นการประกวดคัดเลือกดาวเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ขอให้พวกคุณร่วมแรงช่วยกันในสาขาตัวเอง”

“วันนี้แยกย้ายกันได้!” พอพี่คิงพูดจบแต่ละสาขาที่ได้ละครไปก็จับกลุ่มปรึกษาหารือกัน สาขาเครื่องกลของเราได้เรื่องมนต์รักลูกทุ่ง ถือว่าโชคดีถ้าได้โรมิโอแอ่นจูเลียนนี้ตายอนาถ ก็ดาวเดือนสาขาเป็นคนอีสานสำเนียงภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ดีเลิศอะไรพอได้น่าจะไม่รอด