โอปป้า

ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่โฟกัสมาที่ชายหนุ่ม เขากลับไม่แยแสต่อผู้คนรอบข้าง เพราะถึงยังไงคนในสังคมคงลืมลูกชายนักธุรกิจดังไปแล้ว รามเกียรติ์แทบจะไม่ปรากฏตัวในงานสังคมด้วยซ้ำ มีเพียงคนใกล้ตัวที่รู้จักเขาในนามทายาทพีราวัชระกรณ์ที่ไม่ได้เรื่อง

“เอาไงดี พี่ชายเมรีโหดจะตาย”

“ปกติเขาไม่สนใจเมรีไม่ใช่เหรอ”

“นั่นน่ะสิ วันนี้ทำไมดูเขาใส่ใจเมรีจัง”

“เรื่องในครอบครัวคนนอกอย่างเราจะไปรู้อะไร” เพื่อน ๆ ของเมรีเริ่มสนทนาถึงความสัมพันธ์ของสองพี่น้อง ซึ่งปกติคนทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด

“หมอชินค่ะ เจนว่าปล่อยให้พี่ชายของเมย์พาเมย์กลับบ้านเถอะค่ะ” เจนจิราไม่อยากให้นายแพทย์หนุ่มมีเรื่องกับรามเกียรติ์

“ว่าแต่.... พี่รามมาได้ไงคะ” เมรียังคงตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงหวาน แววตาที่เธอมองรามเกียรติ์นั้น มันได้ซ่อนความรู้สึกในส่วนลึกของก้นบึ้งหัวใจเอาไว้

“กลับบ้าน” น้ำเสียงเข้มดังขึ้น ซึ่งทำให้กลุ่มเพื่อนไม่กล้าปริปาก เพราะทุกคนรู้ดีว่ารามเกียรติ์เป็นคนแบบไหน เขาสามารถทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งชี้เป็นชี้ตาย

“เมย์จะกลับบ้านค่ะ”

“ได้ยินหรือยังเธออยากกลับบ้าน”

“ผมพาเธอมา ผมจะเป็นคนไปส่งเธอเอง” นายแพทย์ชินดนัยกำมือแน่น เขาอยากเดินเข้าไปชกหน้ารามเกียรติ์ให้รู้ดำรู้แดงไปเลย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะถึงยังไง เมรีก็อยู่ในฐานะน้องสาวของอีกฝ่าย

“เธอจะให้ฉันไปส่งหรือจะกลับกับเขา”

“เมย์จะให้พี่รามไปส่งค่ะ” หญิงสาวยังคงซบหน้าลงมาแนบกับต้นแขนของรามเกียรติ์ เธอพูดออกมาทั้งที่ยืนทรงตัวแทบไม่ไหว

“ทุกคนได้ยินแล้วใช่ไหม เธอจะกลับกับผม” พูดจบรามเกียรติ์ได้คว้าเมรีขึ้นมาอุ้มไว้ในท่าเจ้าสาว ก่อนหันไปแสยะยิ้มร้ายให้กับนายแพทย์หนุ่ม ประหนึ่งกำลังเย้ยหยันในความมั่นของอีกฝ่าย

“มันต้องอย่างนี้สิวะไอ้ราม” ขุนเดชแอบเชียร์เพื่อนอยู่ไม่ไกล เขาถึงกับแอบดีใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมทิ้งงานสำคัญมาที่นี่เพื่อเมรี

“อุ้มหน่อย” หญิงสาวออดอ้อนระคนกับที่เคยปะทะริมฝีปากกับเขาเมื่อหลายวันก่อน

“ขาก็มีเดินเองสิ”

“เมย์เดินไม่ไหวค่ะ”

“เธอนี่มันจริง ๆ เลยนะ” รามเกียรติ์ก้มลงไปช้อนร่างอรชรขึ้นมา แล้วพาหญิงสาวตรงไปที่รถจักรยานยนต์คู่ใจของเขา ซึ่งยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ซ้อนท้ายมาก่อนเลย

“นั่งดี ๆ เดี๋ยวตกคอหักตายหรอก!” ถึงแม้คำพูดของเขาฟังดูกระโชกโฮกฮาก ทว่ารามเกียรติ์กลับถอดเสื้อแจ็กเก็ตแขนยาวของเขาออก แล้วรั้งเมรีเข้าหามัดเธอไว้กับเอวของเขา

“เอามือมานี่ กอดไว้แบบนี้เข้าใจไหม” เขาหันไปสั่งคนข้างหลัง ซึ่งเวลานี้เมรีเอาแต่พยักหน้าแล้วแนบใบหน้างามลงมายังแผ่นหลังชายหนุ่ม พลางโอบเอวเขาไว้แน่น

รถจักรยานยนต์บิ๊กไบค์คันใหญ่ วิ่งออกมาจากร้านอาหารด้วยความเร็วที่ไม่สูงมาก เพราะในเวลานี้เขาไม่ได้ขับมาคนเดียว แต่ยังมีน้องสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งซ้อนท้ายมาด้วย