บทนำ :: ลงโทษ NC+++

บทนำ

ลงโทษ

เพล้ง!!!

"นาขวัญ!"

"ฮึก! คุณธีร์..."

"ทำบ้าอะไรของเธอ!" น้ำเสียงทุ้มต่ำและแววตาแข็งกร้าวทำให้นาขวัญรู้สึกตื่นกลัวจนขนลุกซู่ ใบหน้าเล็กรีบก้มลงมองพื้นด้วยความหวาดกลัวเพราะไม่กล้ามองใบหน้าของธีรวัฒน์ในขณะที่เขากำลังโมโหแบบนี้

หมับ!

"ฮึก! คุณธีร์" หญิงสาวร้องเสียงหลงทันทีเมื่อคนที่กำลังโมโหรีบเข้ามากระชากข้อมือและรั้งเธอเข้าไปหาตัว

"เธอทำให้ฉันโมโหอีกแล้วนาขวัญ" ร่างสูงกดเสียงต่ำพร้อมกับขบกรามเเน่น จนนาขวัญสังเกตเห็นเส้นเลือดปูดนูนบนแขนและลำคอของเขา

"ขะ ขวัญขอโทษนะคะ ขอโทษจริง ๆ ปล่อยขวัญเถอะนะคะคุณธีร์ ขวัญเจ็บแล้ว" เธอพยายามจะสะบัดข้อมือออก แต่เรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิดมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย

"ขอโทษงั้นเหรอ ขอโทษแล้วมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม! เธอดูสินาขวัญ ดูซิว่ามันกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม!"

ตุบ!!

"โอ๊ย!"

ธีรวัฒน์ผลักหญิงสาวลงบนพื้นอย่างแรงจนเธอเซล้มลงไปยังกองเศษแก้วที่แตกกระจายอยู่บนพื้น ทำให้ฝ่ามือของเธอถูกเศษแก้วบาดจนเลือดสีแดงสดไหลออกมา

"เธอทำให้ฉันโมโหอีกแล้วนาขวัญ"

"..."

"ลุกขึ้นมา"

"..."

"ฉันบอกให้ลุกขึ้นมา!"

"ฮึก!!" หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตกใจอีกครั้ง เมื่อจู่ ๆ ธีรวัฒน์ก็เข้ามากระชากแขนอย่างแรงเพื่อให้เธอลุกขึ้นยืน

ตุบ!!

ชายหนุ่มฉุดกระชากหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนและผลักเธอลงบนเตียงอย่างแรงด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกช้า ๆ เหมือนจงใจทำให้คนตรงหน้าได้รับรู้ชะตากรรมของตัวเองว่า กำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอนับจากนี้...

"คุณธีร์...ขวัญเจ็บแล้วค่ะ ฮือ ๆ ๆ" ร่างบางพยายามถอยหนี แต่ยิ่งเธอขยับมากเท่าไหร่ เลือดจากบาดแผลบริเวณฝ่ามือก็ยิ่งเปื้อนเปรอะลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์มากขึ้นเท่านั้น

"เธอทำให้ฉันโมโห เธอก็ต้องถูกลงโทษ ลืมกฎข้อนี้ไปแล้วเหรอนาขวัญ" ธีรวัฒน์ค่อย ๆ ก้าวขาขึ้นไปบนเตียงอย่างเชื่องช้า เขาจับข้อมือเล็กและบีบแผลนั้นจนสุดกำลัง

"โอ๊ย!! ฮือ ๆ ๆ ขวัญเจ็บ ๆ " หญิงสาวร้องเสียงหลงและพยายามใช้มืออีกข้างผลักอกแกร่งให้ถอยออกห่าง แต่แรงมดอย่างเธอจะทำอะไรซาตานตรงหน้าได้ ยิ่งเขาเห็นเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากฝ่ามือเล็ก ความต้องการข้างในก็ยิ่งทำให้ท่อนเอ็นที่กำลังหลับใหลกลับตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย

"อย่านะคะคุณธีร์ อย่าทำอะไรขวัญเลยนะ ขวัญเจ็บแล้ว ขวัญกลัวแล้ว"

แควก!

"ฮึก!" เสียงร้องห้ามของหญิงสาวไม่สามารถเรียกความสนใจจากธีรวัฒน์ได้แม้แต่น้อย เพราะชายหนุ่มขึ้นคร่อมร่างอรชรของนาขวัญและกระชากชุดนอนตัวบางของเธอจนหลุดติดมือออกมา ก่อนจะขว้างมันทิ้งเพื่อไม่ให้เกะกะขวางตา

แควก!!

ธีรวัฒน์หันมาจัดการกระชากบราเซียร์และแพนตี้สีขาวลายลูกไม้จนมันบาดผิวของคนใต้ร่าง จากนั้นจึงหันกลับมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนร่างกายเปลือยเปล่าไม่ต่างจากหญิงสาว

จ๊วบ จ๊วบ

"อื้ม" ธีรวัฒน์ก้มหน้าลงขบเม้มซอกคอขาวของหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย กลิ่นกายหอมอ่อน ๆ จากร่างเล็กที่นอนสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวยิ่งทำให้ความต้องการของเขาเพิ่มมากขึ้น

"ไม่ไหวแล้วนาขวัญ" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองเต้าอวบสองเต้าที่กำลังผงาดอยู่ตรงหน้า...

"อ๊ะ ยะ...อย่า" นาขวัญส่ายหน้าไปมาเมื่อคนที่คร่อมเธออยู่ด้านบนเริ่มระเรงลิ้นสากลงมาที่ยอดอกประทุมถันทั้งสองข้างสลับไปมาซ้ายขวา ก่อนจะเปลี่ยนจากการโลมเลียเป็นขบเม้มและดูดกลืนอย่างหื่นกระหาย

จุ๊บบบ จ๊วบบบ

"ครางออกมาสินาขวัญ"

"อ๊ะ ๆ ฮึก คุณธีร์"

ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกแล้วค่อย ๆ กรีดนิ้วเรียวยาวจากหน้าผากของหญิงสาวลงมาที่ใจกลางความเป็นหญิงของเธอ เขาสอดนิ้วเข้าไปแล้วขยับเข้าออกถี่ ๆ แม้มันจะยากลำบากในตอนแรกก็ตาม

"อื้อ! คะ...คุณธีร์ ยะ...อย่า พะ...พอเถอะนะคะ" คนถูกกระทำปฏิเสธและส่ายหน้าไปมาเมื่อถูกสัมผัสด้วยการกระทำที่วาบหวาม แต่สุดท้ายแล้วเธอก็พ่ายแพ้...

"หึ ตรงนี้มันแฉะหมดแล้วนาขวัญ อย่าปฏิเสธทั้ง ๆ ที่ร่างกายของเธอมันร่านแบบนี้สิ" ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มเย้ยหยันใส่คนใต้ร่าง เมื่อได้เห็นเมือกสีขาวใสติดนิ้วของตัวเองออกมา

"มะ...ไม่นะคะ" นาขวัญร้องเสียงหลงพลางส่ายหน้าไปมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกถึงท่อนเอ็นแข็ง ๆ ถูไถไปมาที่บริเวณใจกลางความเป็นหญิงของตัวเอง...

สวบ!

"อื้ออ จะ...เจ็บ ขวัญเจ็บ" ร่างอรชรบิดพริ้วไปมาเมื่อธีรวัฒน์อัดกระแทกความเป็นชายเข้ามาจนสุดลำโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

"ฮือ ๆ ๆ อ๊ะ ๆ" คนบนร่างไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้ปรับตัว เขาจงใจสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าออกอย่างหนักหน่วงตามแรงอารมณ์และความพึงพอใจของตัวเอง

พั่บ ๆ ๆ ๆ

"ฮึก! อ๊ะ ๆ ๆ จะ...เจ็บ"

"หึ ปากบอกเจ็บ แต่ฉันก็ไม่เห็นเธอตายสักทีนี่" คนบนร่างก้มลงมามองดวงหน้าที่กำลังเหยเกกับสองเต้าอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงอัดกระแทกของตัวเองอย่างพึงพอใจ

ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างรั้งเอวบางเอาไว้แล้วจงใจขยับเอวสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วงและถี่รัว แม้จะมีฝ่ามือเล็กของคนใต้ร่างปัดป่ายไปมาอย่างสะเปะสะปะเพื่อให้เขาหยุดก็ตาม

พั่บ ๆ ๆ ๆ

"อะ...อ๊ะ ๆ ๆ"

เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงส่งเสียงแข่งกันกับเสียงสะอื้นไห้ระคนครางสั่นด้วยความเสียวซ่านของนาขวัญ

"หึ เธอเจ็บหรือเสียวกันแน่นาขวัญ" คนบนร่างแสยะยิ้มให้เธออย่างผู้ชนะ จริงอยู่ว่าเธอเจ็บปวด แต่ร่างกายของเธอกลับตอบสนองเขาอย่างไม่น่าให้อภัย และถึงแม้จะต่อต้านแค่ไหนแต่มันก็ไม่เป็นผล

สุดท้ายแล้วเธอจึงทำได้แค่นอนรับชะตากรรมของตัวเองบนเตียงอย่างเจ็บปวด เธอทำได้แค่นอนรองรับอารมณ์ป่าเถื่อนจากซาตานร้ายต่อไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่มันจะจบลงเสียที