ม่านรักนางมาร

บทนำ

ย้อนกลับไปเมื่อเกือบสองพันปีก่อน แดนสวรรค์และแดนมารได้มีการเจรจาสงบศึกกันเป็นระยะเวลาหนึ่งพันปี เนื่องจากก่อนหน้านี้ทั้งสองดินแดนได้มีการกรำศึกกันมาอย่างยาวนานทว่ากลับยังไร้ผลแพ้ชนะที่เด็ดขาด ต่างฝ่ายต่างสูญเสียไพร่พลกันไปจำนวนไม่น้อย แม่ทัพทั้งสองดินแดนจึงตกลงทำพันธสัญญาสงบศึกกันเป็นเวลาหนึ่งพันปี

ทว่า...สัจจะกลับไม่มีในหมู่นักรบทหารของแดนสวรรค์

เวลาผ่านไปเพียงห้าร้อยปีเท่านั้นเทพสงครามแดนสวรรค์ก็ตั้งทัพขุนศึกขึ้นมาใหม่หมายจะปราบปรามแดนมารให้อยู่ใต้อาณัติอย่างเบ็ดเสร็จในคราวเดียว

แต่ก่อนที่เทพสงครามจะได้เคลื่อนขบวนกองทัพทหารเทพไปถล่มแดนมาร เขาได้กระทำการต่ำช้าบางประการเพื่อเป็นการตัดกำลังฝ่ายตรงข้าม นั่นคือการส่งเทพนารีหนึ่งนางไปลอบสังหารจอมมารลู่เสียน ประมุขผู้ปกครองแดนมาร ในขณะที่ฝ่ายนั้นกำลังเข้าฌานบำเพ็ญเพียรฝึกวิชาอยู่

และคล้ายว่าโชคชะตาจะเข้าข้างคนคิดไม่ซื่อ จอมมารผู้ปิดด่านฝึกตนไปหลายร้อยปีภายหลังจากเจรจาสงบศึก ครั้นย่างก้าวออกมาจากถ้ำที่ใช้ฝึกตนได้ก็เป็นอันต้องลมหายใจเหือดหายร่างกายแหลกสลายไปทันทีเมื่อเขาถูกเทพนารีผู้หนึ่งบุกเข้าโจมตีอย่างฉับพลัน

ทว่า...กว่าจะขึ้นเป็นจอมมารนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดาย...ไฉนเลยลู่เสียนจะสูญสลายไปได้ด้วยเพราะหนามเล็กๆ จากพืชต้นหนึ่ง!

...แหลกสลายเพื่อเกิดใหม่

...ผู้ทำลายคือผู้ก่อกำเนิด

ภายหลังจากร่างกายแหลกสลายแล้วนานแค่ไหนก็สุดจะรู้นั้น บัดนี้จอมมารผู้ไร้ใจได้หวนกลับมาเพื่อคิดบัญชีกับคนไม่ซื่อ ถือตัวว่าคุณธรรมล้ำเลิศ แต่จิตใจหาความประเสริฐไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!

เหวินเยี่ยน! ไอ้คนเจ้าเล่ห์ชั่วช้า!

“นายท่าน ทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วขอรับ ขอเพียงนายท่านเอ่ยมาเพียงคำเดียว ทหารแดนมารของเราทุกนายก็พร้อมบดขยี้แดนคนปลิ้นปล้อนให้ราบคาบ!”

ร่างสูงในชุดคลุมดำสนิทตั้งแต่หัวจรดเท้าปรากฏรอยยิ้มร้ายที่มุมปาก

กาลก่อนเทพสงครามชั่วช้าอ้างเรื่องพักรบสงบศึก แต่ลับหลังกลับฉวยโอกาสตอนเขาปิดด่านบำเพ็ญวิชาเพิ่มพลังยกทัพมาบุกแดนมาร ยิ่งไปกว่านั้นยังกล้าส่งสตรีนางหนึ่งมาลอบสังหารเขา ความอับอายนี้แน่นอนว่าเขาย่อมต้องเอาคืนให้สาแก่ใจ

ทว่า...

บัดนี้ทั้งเทพสงครามชั่วช้านั่นและสตรีใจกล้าผู้นั้นต่างก็ไปเผชิญทุกข์เข็ญในโลกมนุษย์ เช่นนี้แล้วแดนสวรรค์จอมปลอมนั่นก็ไร้ผู้ปกป้อง อ่อนแอเสียยิ่งกว่าไม้ไผ่ผุๆ

ชั่วช้ามา ชั่วช้ากลับ…

เมื่อกล้าส่งคนมาลักลอบสังหารก่อน เขาก็จะก่อสงครามโต้กลับได้เช่นกัน!

“สั่งการลงไป คนผู้ใด นามใดไม่จำนนต่อแดนมาร...ฆ่าล้างให้สิ้น!”

“น้อมรับคำสั่งนายท่าน!”

เพราะถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว เพียงครึ่งชั่วยามหลังจากเทพสงครามลงไปเผชิญทุกข์เข็ญยังโลกมนุษย์ แดนสวรรค์ก็ถูกจอมมารผู้ที่ใครๆ ต่างก็พากันคิดว่าเขาดับสลายไปแล้วอย่างจอมมารลู่เสียนพังทลายแดนสวรรค์เสียจนราบคาบ

ใช้พละกำลังอันมหาศาลของตนเองทำลายสรวงสวรรค์จนเต็มไปด้วยซากปรักหักพังแล้วยังไม่พอ จอมมารผู้นั้นยังยกทัพขุนพลแดนมารมาประชิด จากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจแดนสวรรค์ที่แสนงามก็ราบคาบไม่เหลือแม้แต่เศษซากให้ชื่นชม...

“เห็นแก่ที่เจ้ามีตำแหน่งเป็นถึงเทียนจวินของแดนสวรรค์ ข้าผู้นี้จะเมตตาให้เจ้ามีลมหายใจอยู่ดูเรื่องสนุกต่ออีกสักหลายปี วั่งอู๋...จำไว้ว่าสิ่งที่เจ้าพบเจอในวันนี้ เป็นผลมาจากการปลิ้นปล้อนตลบตะแลงของพวกเจ้าเองทั้งสิ้น!”

ลู่เสียนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว กระบี่ในมือยังคงจี้ค้างไว้อยู่ตรงลำคอของบุรุษผู้เป็นถึงประมุขแห่งแดนสวรรค์

แต่เป็นประมุขแดนสวรรค์แล้วอย่างไร?

หากเขาพอใจที่จะฆ่า เขาก็จะฆ่า หากพอใจที่จะเก็บไว้ เขาก็จะเก็บไว้ มันผู้ใดหน้าไหนจะกล้าหาญมาห้ามปรามเขากัน?

“ลู่เสียน...เจ้ามันคนชั่วช้า!” คนถูกกระบี่จี้คอร้องด่า ความโกรธพุ่งขึ้นสูงทะลุเพดานทำให้ประมุขสวรรค์ถึงขั้นกระอักเลือดออกมา

“ใช่! ข้าชั่วช้า แต่รู้ไว้เถอะว่าข้าไม่เคยคิดลอบทำร้ายผู้ใด คนเช่นข้ากล้าทำกล้ารับและเปิดเผย ไม่เหมือนพวกเจ้าที่เจ้าเล่ห์มากกล ใช้กระทั่งสตรีไปลอบสังหารข้า วั่งอู๋...คราวหลังหากคิดทำเช่นนั้นเจ้าก็กลับไปเอาชุดสตรีมาสวมเสียเถิดและอย่าได้เรียกตนเองว่าบุรุษผู้เปี่ยมคุณธรรมและศักดิ์อีก เพราะมันน่าสมเพชเกินไป!”

ลู่เสียนดึงกระบี่กลับออกมาจากลำคอของวั่งอู๋ จอมมารหนุ่มไม่ปรารถนาให้อีกฝ่ายดับสูญไปตอนนี้ด้วยเพราะเร็วๆ มีเรื่องสนุกๆ กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้...

และเรื่องสนุกที่ว่านั่นก็น่าจะทำให้แดนสวรรค์ปั่นป่วนไปมากทีเดียว เมื่ออยู่ๆ เทพเซียนผู้มีหน้าที่ช่วยเหลือและรักษาชีวิตของทุกสรรพสิ่งอย่างเทพพฤกษากำลังจะถูกเขาทำให้กลายเป็นนางมาร...

พวกเจ้าแดนสวรรค์น่าชัง...คอยดูเถิดว่าหากข้าเปลี่ยนจากผู้ช่วยชีวิตให้กลายเป็นผู้ที่ชอบเข่นฆ่าทำลายชีวิตได้แล้วแดนสวรรค์ของพวกเจ้ายังคงอยู่เช่นนี้ต่อไปอีกหรือไม่!