ตอนที่ 1 เดินเกมส์รุก

มาเฟียร้ายพ่ายรัก

ตอนที่ 1 เดินเกมส์รุก

พรีมายาหญิงสาวนัยน์ตาหวาน ผิวขาวตัวเล็ก พูดมาก โมโหง่าย ไม่ทำอะไรใครก่อน ไม่ยอมคน..โกรธง่ายหายเร็ว

แต่ตอนนี้เธอเรียนจบแล้ว แถมยังจบความรักแรกตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยกับวศินแฟนคนแรกของเธอ... เธอจมอยู่แต่กลับความทุกข์มานาน...

ส่วนพ่อของเธอเป็นหนี้รอบด้าน จนกระทั้งมาเฟียคอยมาตามถึงที่บ้าน แต่พ่อของเธอก็ปกป้องเธอคอยกีดกัน

ทุกวิถีทางไม่ให้เธอได้เจอกับพวกมาเฟียร้ายพวกนี้ ซึ่งเพราะพ่อเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอและหวังให้เธอมีชีวิตที่ดี...

แยมมี่เพื่อนสาวคนสนิทของพรีมายา..มีนิสัย รักสนุก ใครอยู่ไกล้เป็นต้องมีรอยยิ้ม ชอบแต่งตัว มีฐานะ .. แต่บ้าผู้ชาย รอบกายของแยมมี่มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาให้เธอขย้ำอยู่ไม่ขาดสาย ...

เมื่อพรีมายาเดินทางไปหาแยมมี่ที่คอนโด....แยมมี่สังเกตุเห็นพรีมายา นั่งเงียบ..หงอยๆหน้าซี๊ดผากราวกับซากดึกดำบรรพ์ เธอจึงถามถึงต้นสายปลายเหตุ กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น...

"มึง...ที่นั่งอยู่เยี่ยซากศพ หรือ ฟรอสซิล ทำไมถึงซี๊ด ได้ขนาดนี้."เพื่อนสาวเอ่ยถามด้วยความฉงน..

"ก็....ฉันเลิกกับวศินแล้ว...มันบอกว่าฉันไม่ยอมมันเว้ย...."พรีมายาพูดด้วยเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้

"โอ้ยยย......!!!!!!!!!!มึง กูนึกว่าอุกกาบาดจากดาวอังคารร่วงใส่บ้านมึง ถึงได้ดูทุกข์ขนาดนี้"..พยายามพูดให้เธอผ่อนคลายขึ้น...

"แค่ผู้ชายคนเดียวแกจะไปซีเรียสทำใหม่ หาใหม่เยอะแยะ พอๆจบ ถ้าจะมานั่งเป็นซากศพฟอสซิลแบบนี้กลับไปเลย"..

"ฮือ..."พรีมายา ร้องไห้ พลันโผเข้ากอดแยมมี่....

"ครึ่งนึงของชีวิตที่แกเคยทำหล่นหายไป...ไม่เป็นไรเพื่อน..ฉันจะช่วยแกเอง..ฉัน จะสอนจริตมารยาหญิง ให้แกเอง...แล้วฉันจะแปลงโฉมให้สวยปิ๊งเลยดีมั้ย" ...พูดจบยกนิ้วขึ้นมาดีด กลางอากาศ

แยมมี่พิถีพิถันคัดสรรค์เลือกเสื้อผ้าอาภรณ์ล้ำสมัยในตู้ของเขาราวกับร้านขายเสื้อผ้าขนาดใหญ่จัดการเปลี่ยนโฉมลงรองพื้นแต่งหน้าลงอายแชร์โดว์สีทองให้ดูเป็นประกายเขียนขอบตาชัด ปัดมาสคาร่าให้ดูดวงตากลมโต..ม้วนลอนทำผม ให้เพื่อนของเขาอย่างใส่ใจ...หากชายหนุ่มใดที่ได้เห็นเป็นต้องหลงไหลเป็นแน่แท้..

โชคดีที่พรีมายา สีผิวโทนเย็น ความชมพู ๆ โทนเย็นเวลาใส่พวกเครื่องประดับสีเงิน ๆ แล้วจะช่วยขับผิวเธอให้ผ่องขึ้นไปอีก..

"ป่ะ..ฉันจะพาแกไปคลับ VIP แห่งใหม่.. ไปทดสอบฝีมือที่ฉันสอนแกซิจะได้เรื่องแค่ใหน..ฉันจะนั่งดูแกห่างๆ แกไปนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว"พูดพลางจัดทรงผมลอนของเธอให้ดูเข้ารูปไปด้วย

"ฉะ ฉันเนี่ยนะ"...

"เออ..ก็สอนให้แล้วไง ทำตามอย่างที่บอก.."ใช้มือผลักไหล่พรีมายาไปเบาๆพลางพยักหน้า...

เมื่อเธอไปนั่งคนเดียวที่บาร์ ที่แยมมี่บอก...พรีมายาเหลือบเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่องเลยทีเดียว สูงยาว คมเข้ม...

"เอาวะ..คนนี้แหล่ะ"

พรีมายาพยายามสะกดความรู้สึกมองดวงตาคู่คมเฉียบของชายหนุ่มหล่อที่เล็งไว้ผู้อยู่ห่างจากบาร์ หน้าเคาน์เตอร์ที่เธอนั่งอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนหน้านี้..หล่อนคิดว่าหน้าตาดีแล้ว ยังสังเกดุเห็นว่านัยน์ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลและอบอุ่น..หากวินาทีนี้เปลี่ยนเป็นดำขลับมีเสน่ห์ นั่นรวมถึงการจ้องมอง มายังใบหน้าของเธอไม่วางสายตาด้วยเช่นกัน..

"ทำไมใจสั่นจัง"

อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าการปรากฎตัวของเธอในครั้งนี้ไม่ผิดจังหวะแน่นอนศอกหนึ่งข้างพร้อมวางคางได้รูปลงบนหลังมือ เผยรอยยิ้มน้อยๆส่งไปให้อีกฝ่าย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ ชายหนุ่มผู้อยู่ท่ามกลางเสียงเพลงจะส่งยิ้มตอบกลับ

เขายกแก้วขึ้นชนกลางอากาศเป็นการทักทายเธอเช่นกัน

ช่วงทำนองเลงแผ่วลง บทเพลงจังหวะ เพลงป๊อบ บรรเลงอย่างต่อเนื่อง

กระซิบบอกชายหนุ่มให้ลุกจากโซฟาสีแดงนั่น..เดินมานั่ง บาร์ ข้างๆเธอ

"จะรังเกียจไหมถ้าผมจะเลี้ยงค็อกเทลคุณสักแก้ว"

ไม่น่ารังเกียจหรอก...เป็นการทักทายที่น่าสนใจ..บ่งบอกถึงนิสัยเจนจัดเรื่องผู้หญิงของเขาได้อย่างได้เป็นอย่างดี..

"ได้สิคะ"พรีมายาตอบรับทันควัน โดยไม่ละต่อแววตาดุจพญาอินทรีของอีกฝ่าย..

"ถ้าคุณไม่แอบใส่สารอย่างอื่นเข้าไป..ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะคะ"

ดวงตาคู่คมเป็นประกายยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

..

โปรดติดตามตอนต่อไป ..