ตอนที่ 2 ได้เวลาตบตา ‘มาเฟียร้าย’ 100%

จะใครเสียอีกล่ะ ก็มาลีลินเจ้าของร้านนวดแผนไทยชื่อดังไงล่ะ มาลีลินมีร้านนวดแผนไทยของตนเองทั้งสาขาเมืองนอกและที่เมืองไทย รายได้ดีมากๆ แต่ตัวเจ้าของร้านเอง จะลงมือบริการเฉพาะแขกคนพิเศษเท่านั้น

จะลองโทรถามดูไหมนะ แต่อัลบอกว่าคนนวดห้ามเป็นสาวสวย ยัยทรายคงไม่มีสิทธิ์

แต่เตชิตาก็โทรหามาลีลิน ทางปลายสายตอบกลับมาว่า ไม่มีปัญหา จะคนนวดขี้เหร่แต่ฝีมือดีส่งไปให้คนหนึ่ง

สายๆวันต่อมา

หมอนวดแผนโบราณหญิง หน้าตาขี้เหร่ ผมหยิก ฟันเหยินนิดๆ มีไฝมีขี้แมลงวันตามผิวหน้า ในชุดมิดชิดสีไข่ แขนสั้นขายาว ในมือหนึ่งถือตะกร้าที่ใส่อุปกรณ์การนวดมาพร้อมสรรพ มืออีกข้างก็ถือเก้าอี้นั่งมาด้วย

ก๊อกๆ!

เมื่อประตู่เปิดออก หมอนวดรูปร่างดีก็เดินเข้าไปในห้องของมาเฟียหนุ่ม

เมื่อเดินเข้าไปภายในห้อง เธอก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่และน้ำหอมแนวสปอร์ต แสดงว่าลูกค้าของเธอคงอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ก็ค่อยสบายใจหน่อย

“ผมพร้อมแล้ว”

ชายหนุ่มลงไปนอนบนเปลผ้าใบที่เตชิตาเตรียมไว้ให้ ตามคำแนะนำของมาลีลิน

แล้วชายหนุ่มก็เริ่มสำรวจมองรูปร่างหน้าตาของหมอนวดสาว หรือไม่สาวแล้วเขาก็ไม่แน่ใจ รูปร่างของเธอช่างบอบบาง จะนวดถึงใจไหม

หน้าตาขี้เหร่ใช้ได้

เมื่อเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างแล้ว กำลังจะลงมือนวด

“คุณชื่ออะไร ยังไม่เห็นแนะนำตัวกับผมเลย ผมชื่อซานโดร”

“เรียกฉันว่า เงาะ ก็ได้ค่ะ”

“อะไรนะ งะ”

“เงาะ” เธอออกเสียงให้ชัดขึ้น

“เงอะ” เขายังออกเสียงไม่ชัดเหมือนเดิม

แต่ช่างเถอะ จะเรียกเงอะเรียกงะก็ตามสบาย

เธอยิ้ม แล้วลงมือนวดฝ่าเท้าให้เขาก่อนเป็นอันดับแรก

วันนี้เป็นวันที่ นางเงาะสาวกลับมาบริการลูกค้าคนพิเศษอีกครั้ง เธอไม่ต้องการให้เพื่อนรักต้องเสียชื่อ ดังนั้นเธอคือคนที่เรียนนวดมาหลายหลักสูตร จนชำนาญ

เธอควรต้องลงมือเอง เพื่อที่เขาจะได้ประทับใจ เผื่อว่าร้านของเธอจะมีลูกค้าเพิ่ม เธอจะบอกว่าเธอเป็นพนักงานในร้าน ‘มาลีลิน เฮลตี้แคร์’

เมื่อเขาหลับตาลง หญิงสาวก็เริ่มนวดอย่างมืออาชีพ ซานโดรถึงกับขนลุกซู่ รู้สึกผ่อนคลาย มีความสุขจนในสมองไม่อยากคิดถึงเรื่องอะไรเลย นอกจากอยากจะซึมซับเอาความสุขทางกายที่หมอนวดหญิงคนนี้ กำลังส่งมอบผ่านปลายนิ้วของเธอมาสู่เขา

“โอมายก๊อดเขาไม่เคยนวดกับหมอนวดคนไหน ที่นวดผ่อนคลายทำให้รู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต เธอนวดขึ้นมาเรื่อยๆ จากปลายเท้า ไต่ระดับขึ้นมาที่หัวเข่า ต้นขา มือ แขน หัวไหล่ ไปจนถึงขมับ

สงสัยว่างานนี้เขาคงต้องไปเป็นลูกค้าประจำของเธอแล้วสิ ว่าแต่เธอเป็นพนักงานของร้านไหนนะ

ดังนั้นพอหญิงสาวนวดเสร็จ ชายหนุ่มก็ถามทันที

“คุณ เงอะ คุณทำงานประจำอยู่ที่ร้านไหนเหรอ”

“ร้านมาลีลินเฮลตี้แคร์ค่ะ”

เธอรีบตอบชายหนุ่มอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ แต่ดันลืมดัดเสียงของตนเองเป็นเสียงสองแบบก่อนหน้านั้นที่คุยกับเขา

“ผมว่าเสียงของคุณมันคุ้นๆนะ”

แล้วสายตาแหลมคมดุจดวงตาของพญาเหยี่ยวก็สำรวจมองใบหน้าของนางเงาะสาวอย่างจับผิด

เขาเป็นมาเฟีย เขาอยู่ในโลกมือมานานหลายปี เขาเคยเจอคนปลอมตัวมาสืบดูเขาหลายรูปแบบ และไม่เคยมีใครหลอกตาเขาได้แม้แต่คนเดียว

“ค่าบริการเท่าไหร่”

“นวดไปสองชั่วโมง สองพันบาทค่ะ”

แล้วเขาก็เดินไปหยิบธนบัตรแบงค์พันมาปึกหนึ่ง มายื่นตรงหน้าเธอ

“ผมให้ คุณทำได้ถูกใจผมมาก”

เธอรับเงินมาไว้ และตั้งใจจะรีบออกไปห้องให้เร็วที่สุด เพราะรู้สึกเสียวสันหลังวาบตอนที่เขาบอกว่า เสียงของเธอมันคุ้นๆแล้ว

มาลีลินกลัวว่ามาเฟียหนุ่มจะจับได้ว่าเธอปลอมตัวมา เธอทำผิดเงื่อนไขของเขา ถ้าจับได้ต้องแย่แน่ๆ

กำลังจะเปิดประตูออกไปแล้ว อีกก้าวเดียวเท่านั้น มือใหญ่ข้างหนึ่งก็ดันประตูไว้ แล้วจับร่างบางของเธอให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา เขามองเธอด้วยแววอันตราย ทำเอาหญิงสาวใจเต้นระส่ำระสาย....