4 แพ้ทุกทาง

"ไปอาบน้ำสิ จะได้ปิดไฟนอน" คาเรนกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอากับความเจ้ากี้เจ้าการของหญิงสาวที่เพิ่งเดินนวยนาดออกมาจากห้องน้ำ ขณะที่เขานอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง อิงดาวคงหลงลืมไปว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับใครในบ้านนี้ทั้งนั้น

"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉะ..." หะ..ให้ตายเถอะ! สาบานว่านั่นคือชุดนอนของเธอ!? คาเรนหยุดชะงักถ้อยคำประชดประชันกะทันหันเมื่อเห็นอิงดาวสวมใส่เสื้อเชิ้ตตัวบางของเขาเพียงตัวเดียว และที่สำคัญนั้นคือมันเป็นสีขาวเนี่ยสิ!

"จะมองนมฉันอีกนานไหม" อิงดาวเอียงคอถาม

"เหอะ!" เจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันกลบเกลื่อนอารมณ์หื่นกระหาย ก่อนจะโยนโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วรีบเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ เพราะกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้จนเผลอปล้ำอิงดาวไปซะก่อน

"ทำไมกูต้องมาอดทนกับอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำเสียงเบาหลังจากเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วพบว่ามีหญิงสาวนอนรออยู่บนเตียง มันเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคยสำหรับเขาเอาซะเลย จริงอยู่ว่าที่ผ่านมาเขารักสนุก แต่ผู้หญิงพวกนั้นก็เหมือนกับสายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ต่างจากอิงดาวที่เหมือนจะไม่ใช่แค่สายลมธรรมดา เพราะเธอเปรียบเหมือนพายุที่พัดพาความฉิบหายวอดวายมาให้เขา

หลังจากอาลัยอาวรณ์ให้กับความบรรลัยในชีวิตของตัวเองแล้ว คาเรนก็เดินเข้ามาล้มตัวนอนลงบนเตียง พร้อมกับปรายตามองคนข้างๆเพียงนิด เมื่อเห็นว่าอิงดาวกำลังนอนหลับตาพริ้มจึงเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟข้างหัวเตียง

@หลายชั่วโมงต่อมา

ยุบหนอ~ พองหนอ~ ยุบหนอ~ พองหนอ~

ให้ตายเถอะ! เขาจะต้องสะกดจิตตัวเองอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย! ไม่ไหวแล้ว ร่างกายมันต้านทานความขาวผ่องของเธอไม่ไหวแล้ว!

คาเรนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆหวังเรียกสติกลับคืนมา ขณะที่เพ่งมองเรียวขาขาวผ่องของเธอท่ามกลางความมืดสลัว ร่างกายของเขาคงไม่ตื่นตัวขนาดนี้หากอิงดาวไม่ขยับตัวเข้ามาพาดขาไว้บนหน้าขาแกร่งแบบนี้ มิหนำซ้ำท่อนแขนเรียวเล็กของเธอยังตวัดกอดรัดเอวสอบไว้อีกต่างหาก บ้าเอ้ย! แกล้งละเมอปล้ำเธอดีไหมเนี่ย!

คาเรนตัดสินใจดันตัวอิงดาวออกห่าง แล้วนอนหันหลังให้ ไม่มีวันที่เขาจะทำแบบนั้นกับเธออีกครั้ง เพราะเขาไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับของเก่าที่เคยกินแล้ว แน่นอนว่ามันต้องเป็นแบบนั้น ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องมาคอยสะกดจิตตัวเองเหมือนคนบ้าแบบนี้ด้วยเนี่ย!

@เช้าวันต่อมา

"อื้อ~" หญิงสาวเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของเช้าวันใหม่ เธอปรือตามองรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคยพลางปิดปากหาวหวอดๆ ก่อนจะหยุดโฟกัสสายตาไว้ที่ใบหน้าหล่อเหลาของคาเรนที่ยืนกอดอกมองเธอเขม็งอยู่ตรงปลายเตียง

"มองฉันทำไม จะปล้ำฉันเหรอ"

"ผู้หญิงอย่างเธอฉันเอาลงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ แล้วถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่มีวันลากเธอขึ้นเตียงด้วยเด็ดขาด!"

"เสียใจด้วยนะที่นายย้อนเวลากลับไปไม่ได้" อิงดาวยิ้มหวานพลางยืดแขนบิดขี้เกียจ ไม่ได้สนใจสีหน้าดุดันของคาเรนเลย

"ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ"

"หวังว่าเจ้าพ่อมาเฟียอย่างนายจะไม่เสนอข้อตกลงแบบโง่ๆให้ฉันนะ"

"ไม่ได้จิกกัดฉันสักนาทีเธอจะโดนลูกกัดสายสะดือขาดรึไงวะ" อิงดาวปรายตามองชายหนุ่มด้วยหางตา ก่อนจะลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา

"ฉันจะให้เงินเธอตามจำนวนที่เธอร้องขอ แลกกับการที่เธอต้องออกไปจากบ้านของฉัน ส่วนเรื่องลูก ฉันจะเป็นคนเลี้ยงดูเอง"

"ไม่เอาอะ" เธอปฏิเสธด้วยสีหน้าเรียบเฉย "เผอิญฉันรวย"

คาเรนพ่นลมหายใจหนักๆ พยายามระงับอารมณ์เดือดดาล นี่เขาจะต้องทนอยู่กับผู้หญิงคนนี้อีกนานแค่ไหนเนี่ย!

"ฉันจะไม่ตัดสินใจแทนลูกหรอกนะว่าลูกอยากอยู่กับใครหรือไม่อยากอยู่กับใคร เพราะงั้นถ้านายยังมีความเป็นคนอยู่บ้าง ก็อย่าเอาความรักสนุกของนายมาเลือกทางเดินให้ลูก"

"..."

"เอาแล้วทิ้งเขาเรียกว่าชาติหมา เอาแล้วรักษาเขาเรียกว่าชาติชาย เคยได้ยินไหม?" อิงดาวเอียงคอถามพลางแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ คนอย่างเธอไม่ยอมโดนคนอื่นเอาเปรียบง่ายๆหรอก

"รับผิดชอบอนาคตฉันกับลูกที่ต้องพังเพราะนาย นั่นคือหน้าที่ของนาย"

"เออ!" คาเรนกระแทกเสียงตอบรับ ตั้งท่าจะเดินหนีเข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ แต่เสียงของอิงดาวก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"วันนี้ฉันจะไปเก็บของที่คอนโด ขับรถให้หน่อย" หน็อย! มันจะมากเกินไปแล้ว!

"ฉันไม่ใช่คนรับใช้ส่วนตัวของเธอนะ อย่าเยอะ"

"ฉันอยากแน่ใจว่าระหว่างที่ฉันไปเก็บของที่คอนโด นายจะไม่หนีไปกินของข้างทางอีก"

"แล้วถ้าฉันจะไป เธอมีปัญหาอะไรไหม" ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมายืนเท้าสะเอว สบตากับอิงดาวอย่างท้าทาย

"เชื่อเถอะว่านายไม่อยากเห็นฉันร้ายมากกว่านี้หรอก"

"..." สาบานว่าเธอยังแสดงความร้ายกาจออกมาไม่หมด?

"แต่ฉันคิดว่าข้อห้ามของฉันมันอาจจะทรมานนายเกินไป ฉันไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวเหมือนนาย"

"..." คาเรนทำหน้าบึ้งตึง แต่ก็รอฟัง

"ฉันอนุญาตให้นายสัมผัสร่างกายของฉันได้ อย่างเช่น กอด จูบ หอมแก้ม" เจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินอาดๆเข้ามาประคองใบหน้าหวานขึ้น แล้วประกบจูบอย่างรวดเร็วโดยที่อิงดาวยังไม่ทันตั้งตัว ไม่กี่วินาทีต่อมาจึงถอนจูบออก

"แม่งหมั่นไส้!" กระทำการอุกอาจเสร็จก็เดินหนีเข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำทันที

อิงดาวเหลือบมองตาขวาง เชื่อเถอะว่าเธอก็หมั่นไส้เขาไม่แพ้กัน