บทที่ 2

และทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้าไปยังห้องรับแขก ยอดพธูก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้ว เธอสวยและเซ็กซี่มาก พร้อมกับฉีดพรหมน้ำหอมจนหอมฟุ้งไปทั้งห้องก็ว่าได้

“สวัสดีค่ะคุณกี้” ประโยคที่เอ่ยทักทายทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แนะนำตัวไม่ได้ทำให้ยอดพธูรู้สึกแปลกใจอีกตามเคย เพราะนี่ไม่ใช่...คนแรก

ทุกคนที่มาหาเธอ เหมือนจะรู้จักเธอเป็นอย่างดีทั้งนั้น แรกๆ ยอดพธูไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้แต่ประสบการณ์ก็ค่อยๆ สอนเธอให้รับมือ

การเป็นผู้หญิงของริโอไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งผู้หญิงที่เขาให้เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยแล้วก็ยิ่งไม่ง่าย เพราะดูเหมือนผู้หญิงทุกคนอยากมาอยู่ เธอถอดใจไปหลายครั้งเพราะไม่อยากเจอกับเหตุการณ์อย่างในตอนนี้

“สวัสดีค่ะคุณ...”

“ฉันชื่อไพลินค่ะ เป็นคนรักของคุณริโอ”

“อ๋อ...”

“นี่คุณไม่ตกใจเลยหรือไงที่รู้ว่าฉันเป็นใคร” สีหน้าของไพลินเวลานี้ดูเหมือนจะตกใจมากกว่ายอดพธูเสียด้วยซ้ำ

“นิดหน่อยค่ะ”

“แค่นิดหน่อยเองนะเหรอ” นั่นเพราะไพลินตั้งใจมาที่นี่ ก็เพื่อทำทุกอย่างให้ยอดพธูเจ็บช้ำน้ำใจ ทำให้เธอรู้ว่าริโอไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น

“ค่ะ” เมื่อยอดพธูเอ่ยรับจบ ไพลินก็ถือจังหวะนั้นไล้สายตามองยอดพธูมาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็ว่าได้ สายตาของไพลินดูเหยียดหยาม แม้จะยอมรับว่ายอดพธูเป็นคนสวยคนหนึ่ง ตัวเล็กบอบบางผิวก็ขาว ขาวกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ

แต่ไพลินก็หาข้อมาติเพื่อส่งตัวเองให้ดูเหมาะสมกับริโอจนได้ เพราะในสายตาเธอมองว่ายอดพธูนั้นไม่ใช่ผู้หญิงสวยจัดหรือเซ็กซี่อะไร การแต่งตัวก็งั้นๆ คิดแล้วก็ไม่เข้าใจริโอ ว่าทำไมเขาถึงได้ยอมให้ผู้หญิงอย่างยอดพธูเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้

ทั้งๆ ที่มีผู้หญิงอีกมากมายอยู่รอบๆ ตัวเขาซะขนาดนั้น แถมผู้หญิงแต่ละคนก็เหมือนจะดีกว่าสวยกว่าแซบกว่ายอดพธูเป็นไหนๆ หรือผู้หญิงตรงหน้าเธอจะมีอะไรดีกว่าหน้าตาอย่างนั้นเหรอ ริโอถึงได้ให้เข้ามาอยู่ที่นี่ แถมยังกำชับไม่ให้ใครก็ตามมากวนใจอีก

“มิน่า ก่อนหน้านี้ฉันถึงได้ยินใครๆ พูดว่าคุณคือแม่พระ”

“เชิญคุณไพลินนั่งก่อน เพราะดูท่าแล้วคุณคงมีธุระจะคุยกับฉันยาว” ยอดพธูผายมือเชื้อเชิญแขก ในขณะที่เธอเองก็หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาเช่นกัน

หกเดือนมานี้เธอพบเจอคนอย่างไพลินไม่ต่ำว่าห้าคนแล้วมั้ง แต่ละคนต่างมาที่นี่เพื่อประกาศว่าเป็นคนโปรดของริโอด้วยกันทั้งนั้น ที่ตรงนี้คือที่ที่ริโอเรียกว่าบ้าน ที่ที่เขายอมให้เธอเข้ามาอยู่ทั้งๆ ที่เธอขอไปอยู่ที่อื่น และเพราะเธออยู่ที่นี่จึงมักจะถูกทดสอบความอดทนอยู่เนืองๆ

ยอดพธูไม่ได้เป็นผู้หญิงใจกว้างราวมหาสมุทรหรือเย็นชาเป็นน้ำแข็งขั้วโลก เธอเจ็บปวดกับความเจ้าชู้ของริโอ เจ็บปวดกับความมักมากของผู้ชาย หากรู้ว่าเธอต้องมาพบเจอเรื่องเช่นนี้ เธอจะไม่มีวันใจอ่อนหลงรักและยอมเป็นของเขา

แต่เพราะรักคำเดียว...เพราะคำว่ารักทำให้เธออดทนทั้งๆ ที่เธอไม่ควรต้องมาอดทนกับเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำไป มีหลายครั้งที่เธออยากออกไปจากชีวิตริโอ แต่สุดท้ายกลับทำไม่ได้

“ก็อย่างที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ ว่าฉันเป็นอะไรกับคุณริโอ” ไพลินไม่วายวกกลับมาตอกย้ำถึงเรื่องนี้ นั่นเพราะเธอมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือมาแสดงตัว ในเมื่อริโอยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับยอดพธู รวมไปถึงแต่งงานกับเธอเสียหน่อย

“ค่ะ...เรื่องนั้นฉันทราบแล้ว ว่าแต่จุดประสงค์ที่คุณไพลินมาหาฉันถึงที่นี่ เพื่อจะบอกเรื่องแค่นี้นะเหรอคะ”

“ฉันจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่...วันนี้”

“คุณริโออนุญาตแล้วใช่ไหม” ยอดพธูเอ่ยถามนิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทีตกอกตกใจใดๆ อย่างเคย แม้ในใจนั้นกำลังถูกบีบจนแทบจะหายใจไม่ออกก็ตาม

“ฉันยังไม่ได้บอก แต่เดี๋ยวคุณริโอกลับมาเจอก็คงรู้เองแหละ”

“ฉันว่าคุณไม่ควรทำแบบนี้นะคะ” นั่นเพราะไพลินไม่ใช่คนแรกที่คิดจะมัดมือชกริโอด้วยวิธีนี้ และเมื่อเขารู้จากคนโปรดก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดีในทันที

“ทำไมหรือว่าคุณกี้กลัวอะไรฉัน” ไพลินมองยอดพธูอย่างท้าทาย เพราะมั่นใจว่าเวลานี้ริโอรักและหลงเธอมากกว่าใคร เขาต้องยอมทำตามที่เธอต้องการแน่นอน

“เปล่าค่ะ แต่คนที่คุณไพลินควรจะกลัวคือคุณริโอมากกว่า”

“เขาไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัว แถมยังรักฉันหลงฉันมากด้วย วันๆ เรียกหาแต่ฉัน ฉันขออะไรเขาก็ให้หมด กับอีแค่เรื่องที่ฉันจะเข้ามาอยู่ที่นี่เหมือน...คุณ ฉันมั่นใจว่าคุณริโอไม่ว่าอะไรแน่นอน” ขณะพูดไพลินก็จงใจมองมายังยอดพธู นั่นเพราะมั่นใจว่าครั้งนี้เธอต้องได้ยืนที่หนึ่ง

“ค่ะ”

“คุณกี้ช่วยจัดห้องให้ฉันด้วยสิคะ พอดีฉันอยากอยู่ห้องที่ใกล้กับคุณริโอมากที่สุด”

“เดี๋ยวฉันบอกแม่บ้านจัดการให้”

“ขอบคุณมากนะคะคุณกี้ ยังไงเราสองคนก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียของคุณริโอเหมือนๆ กัน เราก็ควรสามัคคีกันไว้ ถูกไหมคะ อ้อ...รอคุณริโอกลับมาก่อน ฉันมีเซอร์ไพรส์ให้เขาอีกอย่าง รับรองว่าคุณริโอต้องดีใจมากแน่ๆ” ไพลินส่งยิ้มหวานมายังยอดพธู ซึ่งเธอก็ยิ้มตอบกลับไปอย่างมีมารยาท

จากนั้นก็ขอตัวเพื่อไปแจ้งแม่บ้านให้จัดการตามที่ไพลินร้องขอ วรรณามองยอดพธูด้วยความสงสาร พร้อมกับค้านว่าไม่ควรทำเช่นนี้ แต่ยอดพธูก็ยังคงยืนยันที่จะทำตามคำขอของไพลิน เพราะคนที่จะอนุญาตให้ใครอยู่หรือไม่ให้ใครอยู่ในบ้านหลังนี้มีเพียงริโอคนเดียวเท่านั้น

ในขณะที่ไพลินวางมาดราวกับเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ เธอหลงรักความหล่อ ความรวยของริโอ ถ้าได้แต่งงานกับเขาชีวิตเธอคงสุขสบายไปทั้งชาติ และนั่นทำให้ไพลินวางไพ่ผิดใบ

เพราะแทนที่จะได้สุขสบายกลับกลายเป็นกำลังขุดหลุมฝังร่างที่ยังมีลมหายใจของตัวเองกับมือ