ตอนที่ 19 หวง (ฉากเรท)

Episode [19] หวง NC

"สั่งสอนเด็กแรด"

"หนูแรดตรงไหน.." เท่าที่ฉันจำความได้ฉันไม่เคยมีแฟน ทั้งชีวิตโฟกัสแค่เรื่องเรียนแค่อย่างเดียวแต่คำพูดของอามบอกว่าฉันแรด ?

"นี้ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ..ไปไหนมาไหนกับใครง่ายแบบนี้ไม่เป็นห่วงตัวเองบ้างรึไง" พอได้ยินที่อาภามพูดมันก็ถูก แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้วอีกอย่างอย่างน้อยๆอาเดลเขาก็ไม่ใช่คนอื่นและไม่ได้รังแกฉันอย่างที่เคยคิด

"อาเดลก็ไม่ใช่คนอื่นนิคะ"

"เดี๋ยวนี้อาพูดอะไรก็เถียง..ชอบมันรึไง" แต่ท่าทางหงุดหงิดพร้อมกับสีหน้าดุๆของอาภามและนํ้าเสียงชวนทะเลาะทำให้ฉันต้องถอนหายใจเบื่อหน่ายกับการคิดไปเองของผู้เป็นอา..

"ไม่ค่ะ..หนูไม่ได้ชอบใครทั่งนั้นแหละ" ฉันพยายามพูดให้อาภามเข้าใจแต่สายตาของคนตรงหน้าก็ยังแข็งกร้าวไม่ยอมลดละความคิดไปเอง..

"ปากบอกไม่ชอบแต่เอาอกเอาใจมันขนาดนั้น..สนิทกันไปถึงขั้นไหนแล้วล่ะเนื้อแนบเนื้อกันรึยัง ?" ให้ตายเถอะอาภามเป็นคนเซ้าซี้แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันอาเดลแค่เอาเสื้อให้ฉันยืมและมาส่งฉันเองแต่ก่อนฉันกอดคอกับรุ่นพี่ข้างบ้านไม่เห็นจะเป็นถึงขนาดนี้..

"ถ้าอาภามไม่เข้าใจอะไรแบบนี้..ไว้เราค่อยคุยกันไหม่นะคะ" ฉันพูดพร้อมกับพยายามขยับตัวลงจากข้างบนแต่ก็โดนคนตัวโตใช้ร่างดันไว้พร้อมกับมือที่เริ่มลูบไร้ขึ่นมาถึงเนินอกพร้อมกับบีบเค้นอย่างเอาแต่ใจ

"อ๊ะ..อื้อ!"

"คงไปถึงขั้นนั้นกันจริงๆสินะถึงได้รีบบ่ายเบี่ยงขนาดนี้"

"อาภามกลายเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ"

"นี้เธอว่าอาไร้เหตุผลงั้นหรอ ?" นํ้าเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ่นถามฉัน อยู่ๆร่างกายก็รับรู้ถึงรังสีอัมหิตที่แผ่ซ่านไปทั่วห้องครัว พร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปกระทันหันของอาภามวินาทีต่อไปนี้ฉันพอจะรู้แล้วแหละว่าควรพูดอะไรก่อนคิดเพราะอาภามเขาไม่ใช่คนเดิมที่ฉันเคยรู้จัก..

"อาภามหนูขะ...อื้อ!" ฉันที่กำลังจะเอ่ยขอโทษแต่เสียงก็ถูกกลืนกลับไปอย่างกระทันหันเมื่อริมฝีปากถูกรุกเร้าด้วยจูบเร่าร้อนที่ระบายความโมโหใส่

ฉันหลับตาแน่นด้วยความกลัวเท้าจิกเข้าหากันอย่างทรมานเพราะหายใจไม่ออก ลิ้นหนาพยายามสอดลิ้นเข้ามารังแกในโพรงปากพร้อมกับกดท้ายทอยรับจูบด้วยมีเพียงข้างเดียว

แต่ฉันต่อต้านด้วยการเม้มปากเอาไว้มือไม้คนที่กำลังรังแกฉันอยู่อีกข้างลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างพร้อมกับบีบเค้นทุกสัดส่วนจนฉันต้องบิดเร้าร่างกายด้วยความเจ็บปวด..

"อื้อ!" ความแหลมคมถูกกัดเข้าที่ริมฝีปากฉันอย่างรุนแรงจนฉันเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอาภามใช้โอกาศนั้นสอดลิ้นร้อนเข้ามาดูดเม้นอย่างบ้าคลั่งทำให้ฉันแทบหมดอากาศหายใจ..

จ๊วบ จ๊วบ ! กลิ่นคาวของเลือดที่ลอยคละคลุ้งเข้ามาในปากทำให้ฉันส่ายหัวทั้งนํ้าตาพยายามใช้มือที่ถูกมัดด้วยเนคไทพยุงร่างตัวเองไม่ให้ล้มลงไปนอนราบ ความแสบจากแผลที่โดนกัดยิ่งเพิ่มความทรมานให้ฉันเป็นสองเท่า..ตอนนี้ฉันทรมานแทบขาดใจบทลงโทษที่ได้รับฉันไม่อยากได้รับมันเป็นครั้งที่สอง..

"อึก..แค่กๆ" พอริมฝีปากเป็นอิสระฉันก็รีบกอบโกยลมหายใจเข้าปอด ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาคนใจร้ายที่ไม่อ่อนโยนกับฉันเลยซักนิด

"อาไร้เหตุผลพอรึยังครับ ?" รอยยิ้มที่มุมปากของคนใจร้ายผุดขึ่นทำให้ฉันไม่อยากจะมองจึงเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะสัมผัสได้ถึงความบวมเจ่อของปากตัวเองที่ออกร้อนปวดหนึบๆ..

"..."

"ผู้ใหญ่ถามไม่ควรเงียบ..มันเสียมารยาท" นํ้าเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ่นทำให้ฉันเบือนหน้ากลับไปมอง

"หนูยอมเป็นเด็กเสียมารยาท..ดีกว่าคุยกับผู้ใหญ่ใจร้ายแบบอาภามดีกว่าค่ะ.." ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้หลุดออกไปทำให้คนที่ได้ยินคำตอบของฉันถึงกับคิ้วขมวดพันกันอย่างไม่พอใจก่อนใบหน้าดุๆจะยื่นเข้ามาไกล้ๆฉันจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ

"คำก็ไร้เหตุผล..สองคำก็ใจร้ายไอ้เดลมันไปทำท่าไหนถึงได้ใจเธอไป ?" ฉันอึ้งกับคำพูดประชดประชันของผู้ชายหน้านิ่งปากร้ายทุกประโยคที่อาภามพูดเขาไม่นึกถึงใจฉันเลยซักนิด ตอนแรกฉันอุตส่าห์จะใจเย็นแต่ตอนนี้ความอดทนของฉันก็มีขีดจำกัด..

"เอาเถอะค่ะหนูพูดยังไงอาภามก็ไม่ยอมเชื่อไม่ยอมฟัง..อยากคิดยังก็เชิญเลยนะคะถ้าคิดว่าหนูได้กับอาเดลแล้วสบายใจก็เชิญเลยค่ะ"

"แพรวา!"

"อึก.." แควก ! แรงกระชากเสื้อตัวบางขาดออกจากร่างฉันทำให้เกิดความเจ็บแสบไปทั่วท่อนบน กระดุมที่เคยติดกันอยู่สนิทกระเด็นไปคนละทางสร้างความตกใจให้ฉันจนตัวสั่นไปหมดเหมือนคนตรงหน้าโดนปีศาจเข้าครอบงำเพียงแค่คำพูดของฉัน..

"ม..ไม่เอาแบบนี้นะ..หนูกลัว" ฉันส่ายหัวทั้งนํ้าตาเมื่อมองท่อนเอ็นที่ถูกชักออกมาสู่สายตาความใหญ่โตบวมเป่งที่มีเส้นเลือดปูดโปนแค่มองก็รู้สึกขนลุกขนพองไปทั่วร่างกายแล้ว..

"..." มีเพียงความเงียบที่ได้กลับมายิ่งเพิ่มความหวาดกลัวให้ฉันจนต้องพยายามดันทุรังถอยหลังอย่างอยากลำบาก..

สวบ !!!

"กรี๊ดดดดดด..ฮือ..เอาออกไปหนูขอร้อง" เหมือนร่างกายถูกสาป ความใหญ่โตที่กระแทกเข้ามากลางสองกรีบที่แห้งเผือกทำให้ฉันเจ็บปวดเกินต้านทนรับขนาดไม่ไหวความแข็งดั่งท่อนไม้อัดแน่นเต็มช่องท้องจนปวดหนึบๆไปหมดจนฉันไม่อยากจะอยู่ที่นี้อีกต่อไปแล้ว..

พับ ๆๆๆๆ ! ความเจ็บปวดเสียวซ่านเหมือนจะขาดใจ ทำให้ร่างกายฉันขึ่นสีแดงระเรื่อไปทั่วร่างหน้าอกสั่นกระเพือมตามแรงกระแทกหนักหน่วงขาทั้งสองข้างถูกมือใหญ่จับกดให้รับแรงกระแทกเน้นๆจนร่างกายฉันแทบจะขาดออกจากกันเป็นเสี่ยง..

"โอ้ย..อ๊ะๆๆๆ..ได้โปรด..หนูจะขาดใจอยู่แล้ว..ฮือ.." ฉันกำมือทั้งสองข้างของตัวเองที่ถูกมัดแน่นจนเหงื่อชื้นพร้อมกับเชิดหน้ากัดปากครางไม่เป็นภาษาปล่อยให้นํ้าตาไหลรินเท้าทั้งสองข้างก็หงิกงอเข้าหากันจนร่างกายเกร็งไปหมด..

ปั๊บ ๆๆๆๆ ! แรงกระแทกรัวๆที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ทำให้เกิดเสียงลามกของเราสองคนที่กระแทกกระทั้นกันไปทั่วห้องครัวฉันกัดปากระบายความเสียวจนซํ้าแผลเดิมทำให้เลือดไหลกระซิบออกมามากกว่าเดิม คนตรงหน้าฉันตอนนี้เหมือนระบายความโกรธด้วยการกระแทก..

เหงื่อที่ไหลอาบตัวทำให้เทคไทที่มัดมือฉันอยู่เปียกชื้นไปด้วยจนเกิดความลื่น ฉันจึงพยายามสลัดมือทั้งที่ร่างกายก็โดนกระแทกอยู่แบบนั้นจนเนคไทหลุดพอมือเป็นอิสระฉันจึงยื่นไปจิกไหล่หนาระบายความเสียวสุดแรง..

"ฮึก..อ๊า..อ๊ะๆๆๆ" ความเขิลอายไม่เหลืออีกแล้วฉันครวญครางออกมาสุดเสียงนํ้าตาก็ไหลรินออกมาทั้งเสียใจ..ทั้งเสียวเกินคำบรรยาย

ปึก ๆๆๆ ! แรงกระแทกเน้นๆกับความเสียวรัญจวนใจกว่าครั้งไหนๆทำให้ร่องแคบขมิบตอดรัดรัวๆจนนํ้าอุ่นร้อนสีขาวขุ่นฉีดพุ่งเต็มช่องท้องความ

"กรี๊ดดดดดด/อื้มส์" ฉันกรี๊ดร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับร่างกายที่เกร็งกระตุกอยู่สองสามครั้ง ฉันฟุบหน้าซุกลำคอใหญ่ที่ชื้นเหงื่อแต่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมก่อนจะสูดหายใจหอบเหนื่อยพร้อมกับหลับตาพริ้มหมดเรี่ยวแรง..

"เป็นไง..อาเด็ดสู้ไอ้เดลได้ไหม ?"

"ฮึก..หนูไม่เข้าใจทำไมอาภามต้องทำเป็นเหมือนหวงหนูด้วยทั้งที่สถานะก็แค่อากับหลาน.."

---------------------

หวงก็บอกว่าหวงนะคะอาภาม อย่าปากแข็ง ?

ไรท์มาอัปแล้วน้าา หลังจากที่เมื่อวานไม่ได้อัปอ่านแล้วอย่าลืมกดถูกใจหรือคอมเม้นท์เล็กๆน้อยๆให้กันด้วยนะคะกำลังใจที่ดีเลย ?