บทนำ มัจจุราชผู้ไม่สนโลก

บทนำ

มัจจุราชผู้ไม่สนโลก

“โยนมันออกไป” น้ำเสียงเรียบนิ่งของบุรุษซึ่งได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่มีอำนาจที่สุดในหุบเขาหมื่นพิษเอ่ยขึ้นโดยที่ใบหน้าของเขานั้นยังเรียบเฉยไม่แม้แต่จะแสดงความรู้สึกใดๆออกมาแม้สักนิด

แน่นอนว่าถึงแม้เฟิงอวิ๋นเค่อจะไม่ได้แสดงอารมณ์ไม่พอใจหรือโมโหออกมาก็ทำให้ผู้ที่กำลังจะโดนโยนออกไปจากหุบเขาพยัคฆ์หมื่นพิษ ตามคำสั่งเมื่อครู่เกิดความหวาดกลัวจนสั่นไปทั้งตัวได้อย่างไม่อยากเย็น

“ท่านเจ้าหุบเขา ข้าน้อยผิดไปแล้วขอรับ ได้โปรดยกโทษให้ข้าน้อยเถอะนะขอรับ”

ผู้กระทำผิดยามนี้ทำได้เพียงดิ้นรนขอร้องอย่างสุดชีวิต เขานั้นทั้งคุกเข่าโขกศีรษะอยู่หลายรอบ หวังเพียงจะให้ท่านเจ้าหุบเขาเมตตาตนเสียสักนิด แม้จะรู้ดีว่าแทบจะไม่มีหวัง

“ตอนกระทำผิดไม่เห็นเจ้า จะหวาดหวั่นหวาดกลัวเช่นนี้” เฉินอี้คนสนิทของเฟิงอวิ๋นเค่อเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจนายท่านของตนดี

ท่านเจ้าหุบเขาไม่เคยให้โอกาสผู้กระทำผิด

ผิดสำหรับท่านเจ้าหุบเขาแล้วก็คือผิด ถึงแก้ตัวอย่างไรก็แก้ไขความผิดไม่ได้

เช่นเดียวกับบ่าวรับใช้ผู้นี้ที่กำลังจะถูกลากออกไป นายท่านของเขาอุตส่าห์รับเข้ามาเป็นบ่าวรับใช้แต่กลับคิดจะขโมยตำราสำคัญของนายท่านไปขายเพื่อเอาเงิน โดยไม่สำนึกถึงบุญคุณที่นายท่านของเขามีให้

เจ้านั่นคงลืมคิดไปแล้วกระมังว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ๆ คนที่คิดไม่ซื่อจะสามารถอยู่รอดได้ แล้วอีกอย่างเจ้าหุบเขาพยัคฆ์หมื่นพิษไม่มีทางที่จะวางตำราสำคัญของหุบเขาเอาไว้โดยปราศจากการป้องกัน แน่นอนว่าตำราของหุบเขาพยัคฆ์หมื่นพิษย่อมต้องมีพิษอาบอยู่ทั่วทั้งตำรา รวมๆแล้วก็คงจะเกือบๆร้อยชนิดได้กระมัง

งานนี้นายท่านของเขาก็แค่ต้องไล่เจ้าคนไม่ซื่อผู้นี้ลงจากเขาไปเพียงเท่านั้น ที่เหลือก็แค่ต้องรอให้ผลจากการกระทำของตัวมันนั้นคืนสนองตัวของมันเอง

แน่นอนว่าหากนายท่านไม่ช่วย ซึ่งแน่นอนว่าอย่างไรเสียก็คงไม่มีทางช่วยอย่างแน่นอน เจ้าคนไม่ซื่อผู้นี้ไม่ถึงสองวันดีนักก็คงพิษกำเริบจนตาย สุดท้ายก็คงกลายเป็นเพียงอาหารของสัตว์ในหุบเขา

ไม่เลว ถือว่าเจ้าคนไม่ซื่อผู้นี้ก็ยังพอมีประโยชน์หลังจากที่ตายไปแล้วอยู่บ้าง แม้จะเพียงน้อยนิดเท่าเศษเกลือตกพื้นก็ตาม