ตอนที่ ๖ โตเป็นสาวแล้ว

EP.6

โตเป็นสาวกันแล้ว

"วันนี้หลังไปงานพิธีจบการศึกษาแล้ว ตุ๋นไปซื้อชุดไปงานวันเรียนจบพร้อมหวานเลยนะ เดี๋ยวหวานเลือกให้ " ไข่หวานเอ่ยหลังกินข้าว

" ให้ไปด้วยอ่ะไปได้ แต่ไม่เลือกให้ได้ไหม ตุ๋นไม่อยากให้มดขึ้นอ่ะ "

" ทำไมมดต้องขึ้นตุ๋นด้วย แค่หวานเลือกชุดไปงานวันเรียนจบให้เนี่ยนะ "

"ก็ดูหวานแต่งตัวสิ หวานหยาดเยิ้มอะไรขนาดนั้น มีแต่สีชมพู สีเจ้าหญิง ตุ๋นไม่ค่อยชอบอ่ะ ตุ๋นเลือกเองดีกว่า " ขนาดใส่ชุดนักเรียน ไข่หวานยังแอบมีกิ๊บติดผมรูปดาวเล็กๆติดไว้บนหัวเลย

" หวานก็ว่าสวยดีนะ ดูเป็นผู้หญิงดีด้วย "

"ไม่เอาอ่ะ ให้ตุ๋นเลือกเองเถอะนะ ตุ๋นอยากแต่งตัวแบบของตุ๋นบ้างไม่อยากเป็นตุ๊กตาให้หวานแล้ว "

" ตุ๋นกำลังว่าหวานจู้จี้จุกจิกกับตุ๋นหรอ หวานขอโทษนะ หวานไม่ทันคิด หวานแค่อยากให้คนอื่นมองเห็นความสวยของตุ๋นเหมือนที่หวานเห็น " ไข่หวานเอ่ยเสียงอ่อย พลางก้มหน้ามองมือที่จับกันวางบนตัก หญิงสาวชอบจับฝาแฝดใส่กระโปรงและแต่งตัวน่ารักๆเหมือนตนเอง ถึงแม้บุคลิกจะต่างกัน ไข่หวานยิ่งโตหญิงสาวยิ่งสวยหวานสมชื่อ มีความแม่บ้านแม่เรือน หัวอ่อน สอนง่าย ต่างจากไข่ตุ๋น หญิงสาวโตมากับการคอยปกป้องดูแลไขหวานมาตลอด ทำให้ไข่ตุ๋นฉลาดทันคน ปราดเปรียว กล้าแสดงออก และมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ไข่ตุ๋นสามารถใช้ความแพรวพราวได้กับทุกคน ยกเว้นอาพยัคฆ์ของพวกเขา และไข่หวานฝาแฝดของเธอ

"ตุ๋นไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะหวาน ตุ๋นขอโทษ ตุ๋นแค่อยากแต่งตามใจตัวเองในวันเรียนจบเฉยๆ " ไข่ตุ๋นพยายามอธิบายแต่ยิ่งพูดกลับเหมือนยิ่งแย่ ไข่ตุ๋นไม่ได้ไม่ชอบที่ไข่หวานจับหญิงสาวแต่งตัว แต่บางทีการใส่เสื้อผ้าสีหวานๆ กระโปรงบานๆ เสื้อที่จีบตรงนั้นจับตรงนี้มันทำให้รู้สึกว่าการเคลื่อนไหวไม่ถนัดนัก

"หวานรู้แล้ว "

"งั้นเอาแบบนี้ เรามาเจอคนละครึ่งทางดีไหม ถ้าหวานจะให้ตุ๋นใส่กระโปรง หวานต้องให้ตุ๋นเลือกสีเอง แต่ถ้าหวานจะเลือกสีงั้นให้ตุ๋นเลือกแบบเสื้อผ้าเอง โอเคไหม" ไข่ตุ๋นพยายามหาทางออกให้กับเรื่องนี้ หญิงสาวยอมไข่หวานมาตั้งแต่เล็ก ไม่เคยขัดใจไข่หวานเลย แม้บางทีไม่ชอบก็ตาม แต่ตั้งแต่รู้ว่าไม่มีพ่อกับแม่แล้วเหลือกันแค่สองคนพี่น้องนั่นแหละทำให้สองคนรักกันมากขึ้น ไข่ตุ๋นยอมไข่หวานเพราะไข่ตุ๋นรักไข่หวาน และไข่หวานก็รักและหวังดีกับไข่ตุ๋นเสมอ

"ไม่เป็นไรหรอกตุ๋น หวานให้ตุ๋นเลือกทั้งแบบและสีเองเลย หวานเชื่อว่าคนสวยแบบเราใส่อะไรก็สวย " ไข่หวานบอกไข่ตุ๋นพลางส่งยิ้มให้

"หวานไม่งอนตุ๋นแน่นะ?"

"ไม่งอนหรอก หวานรู้ว่าตุ๋นรักหวาน แล้วหวานก็รักตุ๋น มีอะไรเราต้องพูดกันตรงๆนะ" 

"ขอบคุณที่เข้าใจตุ๋นนะหวาน" ไข่ตุ๋นพูดพลางเอื้อมมือไปจับมือไข่หวาน

พยัคฆ์ : คุยอะไรกันอยู่คะเด็กๆ

ไข่หวาน : คุยกันเรื่องไปซื้อชุดไปงานวันเรียนจบค่ะคุณอา

พยัคฆ์ : จริงสิ วันนี้พวกหนูเรียนจบม.หกกันแล้วนี่นา แปปเดียวเองนะ สาวน้อยตัวเล็กๆของอาโตเป็นสาวเต็มตัวซะแล้ว

ไข่ตุ๋น : สวยด้วยค่ะคุณอา

พยัคฆ์ : ฮ่าๆ เรื่องนั้นอาคงไม่เถียง ว่าแต่เรียนจบแล้วจะเรียนต่อที่ไหนกันล่ะ มหาวิทยาลัยเอกชนหารือรัฐบาล

ไข่ตุ๋น : ตุ๋นสอบได้ทุนคณะบริหารมหาวิทยาลัยรัฐบาลค่ะคุณอา

ไข่หวาน : หวานสมัครสอบเรียนคหกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยเดียวกับตุ๋นค่ะคุณอา หวานว่าจะกู้เงินเรียน ไม่อยากรบกวนคุณอา

พยัคฆ์ : รบกงรบกวนอะไรกัน ไข่ตุ๋นกับไข่หวานก็เหมือนลูกสาวอานั่นแหละ ว่าแต่มีข่าวดีขนาดนี้ทำไมเพิ่งมาบอกอากันล่ะ

ไข่หวาน : หวานกับตุ๋นตั้งใจจะบอกคุณอาหลังจากเรียนจบแล้วค่ะ

พยัคฆ์ : แล้ววันนี้ไปซื้อของที่ไหนกันล่ะ ให้พี่กรไปส่งไหม?

ไข่ตุ๋น : ห้างแถวนี้แหละค่ะคุณอา แต่ตุ๋นกับหวานว่าจะไปกันเองไม่อยากรบกวนอากร

มังกร : รบกงรบกวนอะไรกัน ถ้าตุ๋นอยากไปเองก็ไปอาก็ไม่ได้ว่า แต่หวานเดี๋ยวอาไปส่งเองก็ได้ 

เสียงมังกรดังขึ้น เขายืนฟังบทสนทนาทั้งสามคนมาสักพักแล้ว ก็อย่างที่เขาเคยบอก ถ้าต้องเลือกเจ้าสาวสักคนนึงเขาขอเลือกไข่หวาน ทุกววันนี้ก็ยังยืนยันคำเดิม ไข่หวานยังคงเป็นคำตอบของเขาอยู่ดี ถึงสถานะของเขาจะเป็นพี่ชายของหญิงสาวืั้งสองคน แต่การถูกเรียกอามาตลอดมันทำให้เขาติดนิสัยการแทนตัวเองว่าอามากว่าพี่ไปแล้ว

"เรื่องอะไร ตุ๋นกับหวานตกลงกันแล้ว หรือหวานจะไปกับอากร " ไข่ตุ๋นหันไปถามไข่หวาน

" ทำไมสองคนนี้ต้องทะเลาะกันทุกวันเลยคะ อากรคะ หวานขออนุญาตไปกับตุ๋นนะคะ วันนี้เราไปเลือกเสื้อผ้า ของใช้ผู้หญิง คงใช้เวลานานพอสมควร หวานไม่อยากให้อากรต้องรอ"

"งั้นอาไปส่ง แล้วพอหวานซื้อของเสร็จอาไปรับ ส่วนคนอื่น ดูแลตัวเองนะจ้ะ " มังกรไม่เคยชอบยัยเด็กปากแซ่บนี่แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ตั้งแต่ว่าเขาแก่ พาไข่หวานเรียกเขาว่าอา ถึงจะดีกว่าเรียกลุงก็เถอะ แล้วตลอดระยะเวลากว่า 13 ปีที่อยู่ใต้หลังคาเดียวกันมานี้ ยัยตัวแสบไข่ตุ๋นทำเขาโดนพ่อหักเงินค่าขนมมานับครั้งไม่ถ้วน อย่างที่เขาจำได้แม่นเลย ตอนนั้นยัยตัวแสบไข่ตุ๋นอายุ 8ขวบ เขาเตะลูกบอลไปโดนแจกันโบราณของพ่อตกแตก และยัยเด็กแสบก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย

มังกร : ไข่ตุ๋นอยากกินขนมอะไรเดี๋ยวอาซื้อให้ แต่อยากบอกพ่ออานะว่าอาเป็นคนทำแจกันแตก

ไข่ตุ๋น : ได้ค่ะ

ไข่ตุ๋นรับปากเขาดิบดีหลังจากนั้นห้านาทีพ่อก็เรียกเขาไปด่าพร้อมกับตัดเงินค่าขนมเขาเพราะเขาทำแจกันแตก ไม่ต้องถามนะว่าพยัคฆ์รู้ได้ยังไง ก็ยัยเด็กแสบไข่ตุ๋นเดินไปฟ้องพ่อเขาถึงในห้องทำงานเลยล่ะ

ณ ปัจจุบัน

ไข่ตุ๋น : ก็ได้นะตุ๋นไม่ติดอะไรอยู่แล้ว

ไข่ตุ๋นตอบพลางตักอาหารใส่ปาก เคี้ยวตุ้ยๆพร้อมยักไหล่ใส่มังกร

มังกร : ดี ชั้นก็ชอบคนถือดีเหมือนกัน เดี๋ยวเย็นนี้อาไปรับนะหวาน

มังกรหันไปบอกไข่หวาน

ไข่หวาน : แต่...

ไข่ตุ๋น : ไปกับอากรเถอะหวาน ตุ๋นก็ไม่อยากให้หวานต้องมาโหนรถเมล์เหมือนกับตุ๋น มันร้อนนะ ดีซะอีกหวานจะได้นั่งรถสบายๆแอร์เย็นๆ เสียอย่างเดียวมีคนแก่ปากปีจอขับให้นั่งแค่นั้นเอง แล้วเราค่อยไปเจอกันที่ห้างก็ได้

ไข่ตุ๋นคิดตามที่พูดจริงๆ ไข่หวานไปกับมังกรนั่นแหละดีแล้ว หากไข่หวานไปกับตน หญิงสาวต้องพาฝาแฝดของตนเองขึ้นรถเมล์แน่ๆ ไข่ตุ๋นเป็นคนเก็บเงินเก่ง และประหยัด ถึงแม้จะมีรถจากทางบ้านคอยรับส่ง แต่หลายครั้งหญิงสาวก็ชอบเดินทางไหฝปไหนมาไหนด้วยตีวเองมากกว่า

พยัคฆ์ : พอๆ แกก็ไปรับน้องทั้งสองคนไปห้างนั่นแหละ แล้วก็เดินห้างกับน้องด้วยจะได้ช่วยถือของให้น้องๆ

มังกร : แต่พ่อ นี่พ่อจะให้ผมไปเป็นเจ๊ยัยเด็กปากร้ายนี่หรอ ?

มังกรพููดพร้อมชี้ไปทางไข่ตุ๋น ส่วนไข่ตุ๋นก็ก็แลบลิ้นพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยเขา

พยัคฆ์ : นั่นน้องนะเว้ย มึงจะนับไข่หวานเป็นน้องแล้วไม่นับไข่ตุ๋นเป็นน้องไม่ได้

พยัคฆ์พูดขึ้น เขาเริ่มจะทนกับการเลือกที่รักมักที่ชังของมังกรไม่ไหวแล้ว

มังกร : ก็ได้ๆ ไม่พอใจทีไรมึง-กูมาตลอดเลยนะ จะอะไรกันนักหนา ถึงพ่อไม่บอกผมก็ต้องรับไข่ตุ๋นไปพร้อมกับไข่หวานอยู่ดี

มังกรรับคำพยัคฆ์อย่างเสียไม่ได้ ถึงเขาจะอยากรับส่งแค่ไข่หวานก็ตาม