ตอนที่ ๔ อุปการะ

EP.4

เด็กในอุปการะของพ่อ แต่ภาระของผม

หลังจากผมกับพ่อคุยกันเรื่องที่ลุงไกรพูดจาแปลกๆได้ไม่นาน ลุงไกรกับป้าไข่ดาวก็เกิดอุบัติเหตุ รถบรรทุกสิบแปดล้อตัดหน้า ทำให้รถของลุงไกรพุงชนอัดเข้าเต็มลำ ต่อให้โครงสร้างของรถจะแข็งขนาดไหน การชนเข้าอย่างจังก็ทำให้ทั้งคู่เสียชีวิตคาที่ 

"ฮืออออๆๆๆ พ่อกับแม่ไม่อยู่กับเราแล้วตุ๋น " เสียงของไข่หวานร้องไห้ระงมไปทั่วศาลาวัด

"ไม่เป็นไรนะหวาน ตุ๋นอยู่ตรงนี้ จะอยู่กับหวาน ตุ๋นดูแลหวานได้ หวานไม่ต้องกลัวนะ " ไข่ตุ๋นปลอบไข่หวานทั้งๆที่ตัวเองก็ร้องไห้สะอื้นจนตัวโยนไม่ต่างกัน

"มาหาอายักษ์มาเด็กๆ " พ่อผมอ้าแขนรับเด็กแฝดเข้าอ้อมกอด

" อายักษ์คะ พ่อกับแม่ไม่อยู่กับตุ๋นกับหวานแล้ว ฮึกๆ ฮืออออ " ไข่หวานยังคงร้องไห้หนัก

" ไม่เป็นไรนะไข่หวาน ไข่หวานกับไข่ตุ๋นยังมีอาพยัคฆ์คนนี้ กับพี่มังกรสุดหล่อคนนั้นอยู่ ไข่หวานกับไข่ตุ๋นมาเป็นลูกอาพยัคฆ์ กับน้องสาวพี่มังกรดีไหม?"

"ไข่หวานกับไข่ตุ๋นเป็นลูกอาพยัคฆ์ได้หรอคะ" ครั้งนี้ไข่ตุ๋นเป็นคนเอ่ยถาม พลางใช้มือข้างนึงเช็ดน้ำตาไข่หวาน และอีกข้างใช้ปาดน้ำตาบนหน้าตัวเอง

"ได้สิคะ อยากลองเรียกพ่อพยัคฆ์ดูไหมล่ะ" พยัคฆ์บอกกับสองแฝดอย่สงเอ็นดู เมื่อเห็นทั้งสองคนมองตาแป๋วมาทางเขา

"เรียกอาพยัคฆ์เหมือนเดิมได้ไหมคะ ไข่ตุ๋นอยากมีพ่อไกรเป็นพ่อคนเดียว" ไข่ตุ๋นเสนอความเห็น เด็กหญิงไม่ได้กลัวอาพยัคฆ์ของพวกเธอโกรธ พวกเธอรู้ว่าอาพยัคฆ์ใจดีและมีเหตุผลกีบพวกเธอเสมอ

"ไข่หวานก็ด้วยค่ะ ไข่หวานอยากมีพ่อไกรเป็นพ่อคนเดียว ไข่หวานกับไข่ตุ๋นเรียกอาพยัคฆ์เหมือนเดิมได้ไหมคะ ? " 

"ได้สิจ้ะ ตามใจหนูแล้วกันจ้ะ แต่ต่อจากนี้ไปไปอยู่บ้านอานะคะ อากับพี่มังกรจะดูแลหนูเอง" สองแฝดพยักหน้าตกลง พร้อมกับพากันกอดอาพยัคฆ์ของพวกเธอ กว่าทั้งสองคนจะสงบเลิกร้องไห้ก็ใช้เวลาพักใหญ่ ซึ่งพยัคฆ์ก็ยังคงกอดปลอบและพูดคุยกับฝาแฝดทั้งสองคน

หลังจากพูดคุยกับฝาแฝดทั้งสองคนเสร็จแล้วพยัคฆ์ก็จูงมือไข่หวานกับไข่ตุ๋นไปรดน้ำศพของไกรและไข่ดาว

"พี่ไกรครับ พี่ดาวครับ ผมมารับหลานทั้งสองคนไปอยู่ด้วยแล้วนะครับ ขอให้พี่สองคนหลับให้สบาย ผมจะดูแลไข่ตุ๋นกับไข่หวานเป็นอย่างดี รักทั้งสองคนให้เหมือนที่พี่ทั้งสองคนรัก พักผ่อนนะครับพี่ ไม่ต้องห่วงทางนี้แล้วนะครับ ส่วนคนที่ทำพี่ทั้งสองคน หากผมยังมีชีวิตอยู่ ผมจะตามมันมาชดใช้กรรมที่มันก่อไว้ให้ได้ครับ " พยัคฆ์กล่าวขณะรดน้ำศพเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองอันเป็นที่รัก

"ไอ้กร อุ้มน้องไปที่รถให้พ่อสักคนสิ " พยัคฆ์บอกให้มังกรเลือกอุ้มฝาแฝดคนใดคนนึงไปที่รถ ส่วนเขาจะอุ้มอีกคน เพราะฝาแฝดทั้งสองคนหลับสนิทเพราะเพลียจากการร้องไห้มานาน

"ไม่เอาอ่ะหนัก พ่อก็อุ้มเองสิ อุ้มไปทีละคน ส่งคนนึงเสร็จก็กลับมาอุ้มอีกคน อยากรับเลี้ยงก็ดูแลเองสิครับคุณพยัคฆ์ " นั่นไงไม่วายใช้งานเค้าอีกแล้ว

"กูพ่อมึงนะ ใช้นิดใช้หน่อยทำให้กูไม่ได้เลยหรือไง " 

"เออๆ อุ้มให้ก็ได้ อุปการะยังไงให้เป็นภาระของผม แล้วนี่เด็กห้าขวบนะพ่อ ตัวไม่ใช่เบาๆ หลังผมหักทำไง " มังกรบ่นอิดออด แต่ก็อุ้มร่างของไข่ตุ๋นขึ้น เขายังแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่าคนไหนคือไข่หวานหรือไข่ตุ๋น แต่เมื่อพ่อของเขาสั่งให้อุ้มก็ต้องอุ้ม บุญคุณมันท่วมหัวก็พูดยากแหละเนาะ

"หนักชิปหาย กินอะไรกันเข้าไปว่ะเนี่ย ดูตัวก็ไม่ได้ใหญ่ ทำไมหนักนักว่ะ" มังกรยังคงบ่นไม่เลิกขณะวางไข่ตุ๋นลงกับเบาะและหันไปรับไข่หวานจากมือพ่อของเขา

"แล้วพ่อจะให้สองคนนี้นอนห้องไหนอ่ะ ไปถึงจะได้อุ้มไปส่งถูก " เขานึกขึ้นได้จึงเอ่ยปากถามพยัคฆ์ขณะที่เดินทางกลับบ้าน

"ห้องมึงไง" 

"ตลกล่ะพ่อ ให้นอนห้องผมแล้วผมให้ผมไปนอนที่ไหนละ" 

" นั่นมันเรื่องของมึง ก็ถามไม่คิด ก็ต้องให้นอนห้องนอนแขกไปก่อน เดี๋ยวพ่อให้ช่างมาต่อเติมห้องนอนเพิ่มอีกสองห้อง"

"สองห้องเลยหรอพ่อ ยังเด็กอยู่เลยไม่ให้นอนด้วยกันไปก่อนล่ะ "

"ก็ให้นอนด้วยกันก่อนนั่นแหละ แต่ทำแล้วก็อยากทำทีเดียว ไม่ต้องเสียเวลาหลายรอบ ทำไว้ก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา "

"สิ้นเปลืองจริงๆ ทุ่มเทอะไรขนาดนั้นก่อน ทีกับผมจ้องจะหักแต่ค่าขนมทุกวัน " 

"เงินกูนะ เงินที่จะต่อเติมก็เงินกู เงินค่าขนมที่ให้มึงก็เงินกู จะให้ใครหรือไม่ให้ใครก็เรื่องของกู ไม่ต้องสาระแน " พยัคฆ์ว่ามังกรเข้าให้ หลังจากทนเห็นพฤติกรรมกับคำพูดปัญญาอ่อนของลูกชายคนเดียวของเขาไม่ได้ 

"แต่ผมเป็นลูกพ่อนะ" มังกรเถียงขึ้น เขาไม่ได้หวงสมบัติของพ่อเขาหรอก ของพวกนี้เขาสร้างขึ้นมาใหม่เองได้ แต่เขาเป็นห่วงพ่อ กว่าจะเลี้ยงเขาโตมาได้ขนาดนี้ก็เหนื่อยไม่ใช่น้อย แต่ตอนนี้ต้องมารับเลี้ยงเด็กแฝดสองคนนี้อีก แค่คิดก็เหนื่อยแทนแล้ว

"ไข่ตุ๋นกับไข่หวานก็เป็นลูกกูเหมือนกันตอนนี้ "

"ตอนนี้คือยังไง พรุ่งนี้จะไม่เป็นแบบนี้หรอ" คำพูดของพยัคฆ์มันชวนให้มังกรสงสัยจนอดที่จะถามไม่ได้

"พรุ่งนี้เป็นลูกสะใภ้กูไง มึงอย่าทำลืมสัญญาสิไอ้กร ว่ามึงต้องเลือกคนใดคนนึงมาเป็นเมีย หรือจะเอาทั้งสองคนก็ได้ถ้ามีปัญญา"

"ถ้าด่าพ่อคืนนี่นรกกินกบาลแน่ๆใช่ไหม งั้นด่าในใจแล้วกัน เบื่อคุยกับพ่อแล้วว่ะ " มังกรบ่นงึมงัม ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับพ่อของเขา มันไม่ได้ทำให้เขาชนะหรอก หรือต่อให้เขาชนะพ่อก็จะหาเรื่องหักค่าขนมเขาเพื่อให้เขายอมแพ้อยู่ดี