8 นิสัยส่วนตัว

มังกรพลางถอดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นร่างกายที่กำยำภายใต้เสื้อยืดสีเข้ม ก่อนจะขึ้นไปบนเตียงและดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดอย่างอ่อนโยน ทั้งสองนอนตะแคงหันหน้าเข้าหากัน แสงไฟสีนวลจากโคมไฟหัวเตียงส่องให้เห็นดวงตาที่เปิดกว้างของทั้งคู่

“พี่สัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินพลอย” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความทะนุถนอม ราวกับกำลังปกป้องสิ่งล้ำค่า

ความใกล้ชิดทางกายนั้นเป็นไปอย่างลึกซึ้ง แขนแกร่งของมังกรสอดรับศีรษะของเธอไว้ ขณะที่มืออีกข้างโอบกอดแผ่นหลังบอบบางไว้แน่น หน้าผากของพวกเขาแตะกันเบา ๆ

“งั้นพลอยขอกอดพี่บ้างนะคะ” พลอยนภัสกระซิบ

มังกรใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามโครงหน้าหวานของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสที่เต็มไปด้วยความเสน่หา เขารู้ดีว่าเธอพร้อมแล้วที่จะก้าวไปอีกขั้น แต่เขาต้องการมอบความทรงจำที่สวยงามที่สุดให้เธอ เขาเพียงแค่ลูบไล้ร่างกายของเธอผ่านเสื้อผ้าที่ปกคลุมอยู่ สัมผัสที่เต็มไปด้วยความอดทนและความอ่อนโยน เขาไม่ได้ล้ำเส้นไปไกลกว่าการกอดจูบและสัมผัสภายนอก

เสียงลมหายใจของทั้งคู่เริ่มหนักหน่วงขึ้นเมื่อความปรารถนาปะทุขึ้น แต่ทุกสัมผัสของมังกรนั้นนุ่มนวลและอ่อนโยนจนพลอยนภัสเคลิบเคลิ้ม เขาจุมพิตที่หน้าผาก เปลือกตา และริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา สลับกับการกระซิบคำหวานและการยืนยันถึงความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ

“คืนนี้... พี่ขอกอดพลอยไว้แบบนี้ก็พอแล้ว” มังกรกระซิบ

“พี่อยากให้ทุกอย่างระหว่างเราเป็นเรื่องที่สวยงาม... พี่จะรอจนกว่าพลอยจะพร้อมและเต็มใจ”

ในอ้อมกอดที่อบอุ่นและมั่นคงนั้น พลอยนภัสรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอจุมพิตตอบเขาอย่างแผ่วเบา และซุกหน้าเข้ากับแผงอกของเขาก่อนจะเผลอหลับไป

แสงแรกของเช้าวันใหม่ ในฤดูใบไม้ผลิในกรุงปารีสอากาศหนาว มีเพียงแสงเล็ก ๆ ที่ลอดเข้ามาในห้องพักอันหรูหรา พอจะทำให้ห้องดูอบอุ่นและสงบเงียบ

พลอยนภัส ตื่นขึ้นในอ้อมกอดของคนที่เธอเพิ่งจะตกลงเป็นแฟนไปเมื่อคืน ทุกอย่างในร่างกายเธอยังคงปกติ เขาไม่ได้ล้วงเกินไปเธอไปมากกว่าการกอดจูบ

แขนของเขายังคงโอบเธอไว้หลวม ๆ ราวกลัวกลัวว่าเธอจะหายไป ความรู้สึกปลอดภัยและอิ่มเอมแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ ใบหน้าของเธอซบอยู่กับแผงอกกำยำที่เธอสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่สม่ำเสมอ

เด็กเงยหน้ามองชายหนุ่มที่กำลังหลับตาพริ้ม เขายังคงหลับสบาย ความรักและความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้พลอยนภัสรู้สึกว่านี่คือการเริ่มต้นที่สวยงามที่สุด

“พี่กรคะ” เธอเรียกเขาเบา ๆ ชายหนุ่มขยับตัวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองพลอยนภัสด้วยความงัวเงีย

“ตื่นเช้าจังเลย” เสียงแหบพร่าเล็กน้อยจากอาการเพิ่งตื่น ก่อนจะขยับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด แล้วฝังจมูกลงบนเรือนผมหอมกรุ่นของเด็กสาวอย่างรักใคร่

“เราต้องรีบไปที่สถานีตำรวจไม่ใช่เหรอคะ” พลอยนภัสเตือนอย่างกระตือรือร้น มังกรยิ้มบาง ๆ

“พี่ขอกอดพลอยอีกห้านาทีได้มั้ย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ ที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

“ค่ะ แต่ถ้าครบห้านาทีพลอยจะปลุกพี่ใหม่นะคะ”

เวลาผ่านไปนานจนครบห้านาทีตามที่เขาบอกพลอยนภัสก็ตัดสินใจ ยื่นหน้าไปจุมพิตที่แก้มสากของเขาเบา ๆ อย่างนุ่มนวล เพื่อเป็นการปลุกให้เขาตื่น สัมผัสที่แผ่วเบาของเธอก็ได้ผลเกินคาด มังกรลืมตาขึ้นมาทันที!

แท้จริงแล้ว เขาไม่ได้หลับเลยแม้แต่น้อย มังกรเพียงแค่อยากกอดเด็กสาวเอาไว้นาน ๆ เพื่อสัมผัสถึงไออุ่นและกลิ่นหอมจากเรือนร่างที่แนบชิดนั้นให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่สิ่งที่พลอยนภัสทำเมื่อครู่... คือสิ่งที่ยั่วจิตใจของเขาเป็นอย่างมาก ราวกับเชื้อเพลิงที่ถูกราดลงบนกองไฟที่เขาพยายามสะกดกลั้นมาตลอดทั้งคืน

“ยั่วพี่เก่งจังเลยนะ...” มังกรกระซิบข้างหูเป็นการหยอกเย้า ก่อนจะพลิกตัวอย่างรวดเร็วทาบทับอยู่เหนือของเด็กสาว แต่ไม่ได้ตั้งใจทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงไป ดวงตาคู่คมจ้องมองดวงตาคู่สวยที่เบิกกว้างด้วยความตกใจและเขินอาย ใบหน้าของพลอยนภัสแดงก่ำ เธอรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิของร่างกายเขาที่สูงขึ้น

“รู้ไหมว่าสิ่งที่พลอยทำเมื่อกี้... มันเพิ่มความต้องการให้พี่มากแค่ไหน”

“แต่พลอย...แค่จะปลุกพี่เองนะคะ” เธอตอบเสียงตะกุกตะกัก มังกรส่ายหน้าช้า ๆ

มังกรโน้มตัวลงไปใกล้ ใบหน้าของเขาเกือบชิดกับเธอ กลิ่นหอมสะอาดอ่อน ๆ ของเด็กสาว ที่ลอยอวลออกมาจากชุดนอนผ้าซาตินนั้น กำลังยั่วยวนให้เขาขาดสติ ทุกการกระทำของเธอในยามเช้านี้ราวกับบททดสอบความอดทนครั้งใหญ่

“พี่กร!!!!...จะทำอะไรพลอยคะ” เด็กสาวร้องเสียงสั่น วินาทีนั้นหัวใจของเธอเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก แววตาแสดงออกถึงความประหม่าที่เจือไปด้วยความคาดหวังและยินยอม

มังกรไม่ตอบคำถามใด ๆ อีกต่อไป เขาจุมพิตลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธออย่างดูดดื่มและร้อนแรง เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความหลงใหลและความต้องการที่ถูกเก็บกดมานาน เขารุกเร้าอย่างหนักหน่วงด้วยสัญชาตญาณของการครอบครอง เด็กสาวตัวอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขา พลอยนภัสตอบรับจูบนั้นอย่างซื่อตรง แม้จะยังสั่นเทาและไร้ประสบการณ์ก็ตาม

แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที... ขณะที่มือของเขากำลังจะล้ำเส้นความยับยั้งชั่งใจสุดท้าย มังกรก็ฉุดดึงตัวเองกลับมาได้ทันท่วงที เขารีบถอนจูบออกอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและตระหนักถึงการกระทำของตัวเอง

“พลอย!!... พี่ขอโทษ” เสียงของเขาแหบพร่าและเต็มไปด้วยความสำนึกผิด พลอยนภัสค่อย ๆ ปรับลมหายใจให้เข้าที่ ดวงตาคู่สวยมองเขาอย่างเข้าใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่รีบไปอาบน้ำเถอะ เราต้องไปกันแต่เช้าไม่ใช่เหรอคะ” เธอพูดอย่างใจเย็น ราวกับว่าเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มังกรพยักหน้า ก่อนจะรวบรวมสติ และลุกจากเตียงด้วยท่าทีที่ดูสั่นคลอนเล็กน้อย

“เราอาบน้ำพร้อมกันมั้ย คือพี่หมายถึง พี่แปรงฟัน ส่วนพลอยก็อาบน้ำไง ห้องน้ำมันแยกส่วนกันอยู่แล้วนิ” เขาเสนอด้วยน้ำเสียงปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ พลอยนภัสลุกตามเขาไปที่หน้าห้องน้ำด้วยรอยยิ้ม

“แต่พี่ห้ามแอบดูพลอยนะคะ” เธอยื่นคำขาด

“ก็อยู่ที่ว่าพลอยจะยั่วพี่อีกหรือเปล่า” มังกรยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์

“งั้นไม่เอาค่ะ พี่กรไปอาบก่อนพลอยเลย” เธอปฏิเสธอย่างรวดเร็ว พลางทำหน้าบึ้งเล็กน้อย

“พี่ล้อเล่นน่า ไปเถอะ พลอยรีบไม่ใช่เหรอ” มังกรหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำให้เธอเข้าไป

พลอยนภัสเดินเข้าไปในโซนอาบน้ำที่เป็นกระจกใส โดยยังคงสวมชุดนอนผ้าซาตินบางเบาอยู่

มังกรยืนอยู่ที่โซนแห้งตรงอ่างล้างหน้า เขาหยิบแปรงสีฟันและหลอดยาสีฟันออกมาจัดการเพื่อเตรียมแปรงฟัน

พลอยนภัสถอดชุดนอนออก แล้วเดินไปยืนใต้ฝักบัวไอน้ำอุ่น ๆ ที่เริ่มไหลลงมา เรือนร่างที่งดงามของเธอถูกปกปิดไว้ด้วยม่านไอน้ำและกระจกฝ้า แต่ภาพเงาของเรือนร่างที่เย้ายวนนั้น ก็ยังคงทำให้มังกรต้องพยายามควบคุมร่างกายของตนเองอย่างหนักหน่วง เขากลืนน้ำลายลงคง ก่อนจะพยายามตั้งสติ แล้วเริ่มล้างหน้าแปรงฟันโดยไม่หันไปมองเธออีก

เมื่อพลอยนภัสอาบน้ำเสร็จและออกมาจากห้องน้ำ เด็กสาวก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นมังกรแต่งตัวเรียบร้อยยืนรอเธออยู่ริมระเบียง เขาสวมเสื้อแขนยาวผ้าฝ้ายเนื้อดีสีครีมเอาไว้ด้านใน พร้อมกับเสื้อโค้ชสีน้ำตาลอ่อนเป็นตัวนอกคู่กับกางเกงยีนเดนิมทรงกระบอก

ดวงตาคมกริบของเขาจับจ้องไปยังหอไอเฟลที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล ที่พักสุดหรูแห่งนี้มอบทัศนียภาพอันงดงามเกินบรรยาย จากมุมมองบนระเบียงส่วนตัวสามารถมองเห็นโครงสร้างเหล็กอันเป็นสัญลักษณ์ของปารีสได้อย่างชัดเจน แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้าส่องกระทบผิวน้ำในแม่น้ำแซน สร้างบรรยากาศที่เปี่ยมไปด้วยมนตร์เสน่ห์และความโรแมนติก

“พี่กรไม่อาบน้ำเหรอคะ” เด็กสาวเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ รอยยิ้มที่มุมปากและแววตาที่อ่อนโยนบอกความหมายทุกอย่าง

“ก็พลอยรีบไม่ใช่เหรอ”

“พลอยไม่ได้รีบขนาดนั้นสักหน่อย” เธอทำปากยื่น

“เฉลยให้ก็ได้ คือพี่... ไม่ชอบอาบน้ำตอนเช้าน่ะ” มังกรสารภาพอย่างง่ายดาย

“มันหนาว หรือว่า... กลัวเปลืองน้ำคะ” เธอแกล้งล้อด้วยความขบขัน เสียงหัวเราะสดใสของเธอเป็นเสียงที่มังกรอยากได้ยินที่สุด

“มันหนาวสิ” เขาตอบอย่างหนักแน่น

“แล้วตอนอยู่เมืองไทย พี่อาบหรือเปล่าคะ”

“คือตอนเช้าพี่จะไม่อาบเลย เพราะถือว่าอาบก่อนนอนแล้ว ตื่นเช้าเรายังไม่ได้ทำอะไรเลย จะต้องไปอาบน้ำอีกทำไมกัน แค่แปรงฟันล้างหน้าก็พอแล้ว” ชายหนุ่มพูดจบก็ยิ้มกว้างให้เธอ ดวงตาคู่คมของเขาส่งประกายอย่างเจ้าเล่ห์

“ซกมก” เด็กสาวพึมพำ มังกรได้ยินรีบเดินเข้าไปใกล้ พลางกระซิบ

“ถ้ากลัวพี่ซกมก พลอยก็อาบให้พี่สิครับ” เขาจัดปอยผมที่ปรกหน้าผากเธออย่างแผ่วเบา

“บ้า!!...” พลอยนภัสอุทานด้วยความเขินอาย

“พี่โตป่านนี้แล้ว ก็อาบเองสิคะ” เธอหัวเราะและรีบเดินไปแต่งตัว