10 ฝันที่เป็นจริง

“งั้นที่แรก พี่ขอพาพลอยไปหอไอเฟลก่อนเลย” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ ดวงตาของพลอยนภัสเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิด

“จริงเหรอค่ะ! พลอยอยากขึ้นไปดูวิวมาก แต่ตอนมาถึงก็ได้แค่ถ่ายรูปเซลฟี่ไกล ๆ เอง” เธอเล่าด้วยสีหน้าเศร้าลงมังกรเอื้อมมือมาสัมผัสแก้มนุ่ม ๆ ของเด็กสาวอย่างแผ่วเบาทะนุถนอมและเต็มไปด้วยความเอ็นดู

“รับรองครับ จากนี้ไป พี่จะพาพลอยไปทุกที่ที่อยากไป และพลอยจะได้เที่ยวปารีสอย่างจุใจจนลืมไม่ลงเลย”

“ขอบคุณพี่กรมากเลยค่ะ... นอกจากจะช่วยพลอยให้พ้นจากสถานการณ์วุ่นวายแล้ว ยังต้องมาพาพลอยเที่ยวอีก” เธอรู้สึกซาบซึ้งกับความใจดีของเขาอย่างแท้จริง

มังกรยิ้มกว้าง ก่อนจะหันมามองเธอด้วยสายตาที่ลุ่มลึกและอ่อนโยน รอยยิ้มของเขาดูอบอุ่น จนหัวใจดวงน้อย ๆ ของพลอยนภัสแทบจะละลาย เธอคิดว่าในความโชคร้ายของเธอ ก็ยังมีความโชคดีที่ได้พบกับเขาที่เป็นดั่งแสงสว่างในความมืดมิดของเธอ

“ก็พลอยเป็นแฟนพี่นี่ครับ” เขาย้ำสถานะอย่างชัดเจนด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและมั่นใจ

“แค่นี้เรื่องเล็กมากสำหรับคนรักของพี่ครับ” คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากของเขาในจังหวะนั้น ทำเอาความเขินอายเข้าจู่โจมพลอยนภัสอย่างฉับพลัน ใบหน้าของเธอแดงก่ำจนแทบไม่ต้องสงสัย แต่ในความเขินอายนั้น... กลับมีความสุขและความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ ถึงแม้ประสบการณ์ความรักของเธอจะยังน้อย แต่ก็รู้ดีว่า....นี่คือการเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่กำลังจะเบ่งบาน ณ เมืองที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองแห่งความรัก

“ได้ตั๋วขึ้นชมหอไอเฟลช่วงเย็น ๆ เลยพลอยรอไหวมั้ย” มังกรหันมาบอก ดวงตาเป็นประกายเมื่อมองไปยังเด็กสาวที่นั่งข้าง ๆ

“นี่ขนาดจองตั๋วออนไลน์ ยังได้รอบเย็น แสดงว่าคนต้องเยอะแน่ ๆ เลยคะ” พลอยนภัสเอ่ยขึ้นพลางเอนศีรษะพิงเบาะรถ มังกรมองเธอด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู

“งั้นเดี๋ยวเราขับรถชิล ๆ แวะทานมื้อกลางวันแล้วค่อยไปเดินเล่นด้านล่างรอเวลาขึ้นดีกว่าเนาะ จะได้ไม่เหนื่อย”

“คงเป็นช่วงไฮซีซั่น ขนาดที่พักที่ยังเต็มเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขึ้นตอนไหนก็ถือว่าได้ขึ้น” เด็กสาวบอกพลางสบตากับเขาอย่างลึกซึ้ง

“ต่อให้ได้คิวตอนเที่ยงคืน พลอยก็ยอมค่ะ”

รถยนต์เคลื่อนตัวไปช้า ๆ ท่ามกลางทิวทัศน์ของอาคารเก่าแก่สไตล์ออสมานน์และต้นไม้ที่เริ่มเปลี่ยนสี ทั้งสองใช้เวลาในช่วงกลางวันอย่างไม่เร่งรีบ เพื่อรอคอยช่วงเวลาขึ้นชมหอไอเฟล

หลังมื้ออาหารกลางวันจบลงเกือบจะบ่ายคล้อย มังกรก็พาพลอยนภัสเดินชอปปิ้งภายในห้างสรรพสินค้า จากนั้นเขาก็ขับรถยนต์เช่า พาเธอมาจอดใกล้ ๆ บริเวณหอไอเฟล

ซีอีโอหนุ่มจูงมือเด็กสาวเดินมาหยุดอยู่บริเวณผืนหญ้ากว้างใหญ่ทอดยาวจรดปลายหอเหล็กสูงเสียดฟ้าที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ระหว่างรอเวลาที่จะขึ้นไปชมความงดงามของมัน

เหลือเวลาเกือบสองชั่วโมง ระหว่างรอมังกรก็พาพลอยนภัสเดินทอดน่องไปตามทางเดินกว้างที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว บรรยากาศรอบตัวอบอวลไปด้วยเสียงสนทนาของนักท่องเที่ยวต่างชาติต่างภาษาที่ดังปะปนกัน ระหว่างนั้นกลิ่นเครปหอม ๆ ก็ลอยมาแตะจมูกเป็นระยะ จนมังกรต้องไปต่อคิวซื้อมาให้เธอลองทาน

“ลองดูสิ เครปฝรั่งเศส มันมีทั้งแบบคาวและแบบหวาน มันเป็นของโปรดของพี่เลย แต่พี่เลือกแบบหวานมาให้พลอย มันกินง่ายดี” เด็กสาวกัดเครปคำแรกแล้วหลุดยิ้ม

“โห!!....อร่อยมากค่ะ หอมหวานมาก…ละลายในปากเลยนะเนี่ย!!”

“พี่ว่าเราไปหาที่นั่งทานกันดีกว่านะ”

พอตกเย็นไฟประดับสีทองจากหอไอเฟลก็เริ่มส่องกระทบใบหน้าของทั้งสองเป็นประกายอุ่น ๆ ลมเย็นพัดพลิ้วจนผมยาวของพลอยนภัสไหวไปตามแรงลม มือเรียวบางพลางปัดผมเบา ๆ ในระหว่างที่กำลังเคี้ยวเครปตุ้ย ๆ ก่อนที่มังกรจะเอื้อมมือมาช่วยเก็บปอยผมทัดหูให้เธออย่างอ่อนโยน

"พลอยลืมเอายางมัดผมมาเลย"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวแวะซื้อแถวนี้ก็ได้ น่าจะมี"

"ไม่เป็นไรค่ะ กลับไปเอาที่ห้องก็ได้พลอยมีเยอะ ไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ"

“พลอยหนาวมั้ย” เขาถามเสียงทุ้ม นัยน์ตาเป็นห่วงเต็มเปี่ยม

“นิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวไปเดินต่อก็น่าจะอุ่นขึ้นแล้ว” พลอยตอบพลางยิ้มบาง ๆ

มังกรก็จูงมือพลอยนภัสเดินทอดน่องไปตามทางเท้าอย่างช้า ๆ มือของเขายังคงกุมมือเรียวเล็กของเธอไว้แน่น ฝ่ามือหนาและอบอุ่นของเขานั้นใหญ่พอที่จะโอบอุ้มมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ ทำให้เด็กสาวรู้สึกราวกับได้รับการปกป้องเอาไว้อีกชั้นหนึ่งจากโลกภายนอก

ระหว่างที่เดินเคียงคู่กันไปอย่างไม่รีบร้อน มังกรก็เหลือบมองสมาร์ทวอทช์ที่ข้อมือเป็นครั้งคราว เพื่อจัดสรรเวลาทั้งหมดให้ลงตัว ทั้งสองเดินผ่านร้านขายของที่ระลึกเล็ก ๆ ตลอดสองข้างทางที่เต็มไปด้วยของจุกจิกน่ารัก และแล้วพลอยนภัสก็หยุดชะงัก

สายตาของเธอใสใจอยู่กับสิ่งหนึ่งที่อยู่ในตู้กระจก มันคือ SNOW GLOBE ลูกแก้วหิมะที่ทำด้วยมืออย่างประณีต ภายในลูกแก้วใสนั้นมีหอไอเฟลขนาดเล็กจิ๋วตั้งตระหง่านอยู่ เมื่อลองเขย่าเบา ๆ เกล็ดหิมะสีขาวก็จะโปรยปรายลงมาราวกับมนต์วิเศษ

พลอยนภัสจ้องมองลูกแก้วหิมะนั้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความฝันและความหลงใหล เธอไม่ได้เอ่ยปากขอ แต่ดวงตาคู่นั้นก็ส่องประกายจนมังกรเข้าใจได้ทันที

ซีอีโอหนุ่มเดินเข้ามาด้านหลังเด็กสาวอย่งช้า ๆ ก่อนจะโน้มตัวลงมาจนเกือบชิด และกระซิบถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มนุ่ม ดวงตาของเธอเป็นประกายเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ

“ชอบเหรอ” มังกรถามพลางมองเธอด้วยรอยยิ้มเอ็นดู

“มันน่ารักดีค่ะ” มังกรไม่ถามต่อ เขาหยิบลูกแก้วหิมะจากร้านแล้วจ่ายเงินอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยื่นให้เธอ

“ถือว่าเป็นความทรงจำของเรา รับไว้สิ” พลอยหน้าแดงวูบ หัวใจเต้นแรงจนเก็บอาการแทบไม่อยู่

“ขอบคุณค่ะพี่กร… พลอยจะเก็บไว้ให้ดีที่สุดเลย” เธอพูดอย่างตื้นตันจนเสียงสั่น น้ำตาหนึ่งหยดไหลอาบแก้มลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

มังกรใช้ปลายนิ้วโป้งปาดน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะโน้มตัวลงมา จุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน มันไม่ใช่จูบที่เร่าร้อน แต่เป็นจูบแห่งความทะนุถนอมและความผูกพันที่เพิ่งเริ่มต้น ณ ใจกลางมหานครแห่งความรักแห่งนี้โดยไม่แคร์สายตาผู้คน

ทั้งสองเดินเคียงกันไปท่ามกลางลมหนาวและแสงไฟ เพื่อรอเวลาขึ้นหอไอเฟล ราวกับว่าทั้งเมืองกำลังเปิดพื้นที่เล็ก ๆ ให้ทั้งสองได้ใช้เวลาช่วงนี้อยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่ และไม่ว่าจะเดินไปทางไหน เขาก็จูงมือของเธอเสมอ

พอถึงเวลามังกรก็พาพลอยนภัสเดินเข้าสู่ลิฟต์ที่จะนำทั้งคู่ขึ้นไปด้านบนสุดของสัญลักษณ์แห่งกรุงปารีส เด็กสาวมองตามโครงเหล็กสูงใหญ่ด้วยดวงตาเป็นประกาย ทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า แต่ก็อุ่นใจเพราะมีเขาอยู่ข้าง ๆ

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ลมเย็นจากยอดหอไอเฟลพัดปะทะใบหน้า พลอยนภัสสูดลมหายใจลึก ๆ เด็กสาวรู้สึกราวกับโลกทั้งใบกว้างขึ้น จะเรียกว่าอยู่ในความฝันก็ว่าได้ เพราะพลอยนภัสฝันมาตลอดว่าอยากมายืนมองจากตรงนี้สักครั้ง

มังกรปล่อยมือจากเธอเพียงครู่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล็งหาเฟรมที่ดีที่สุดเพื่อถ่ายรูปเป็นความทรงจำให้กับเธอ

“พี่ถ่ายรูปให้นะ ยิ้มหวาน ๆ นะครับ หนึ่งสอง...โอเค” เด็กสาว รีบยกมือประคองแก้มเล็ก ๆ ของตัวเอง เป็นการโพสต์ภาพด้วยความน่ารัก

“อีกรูปนะครับ ทีนี้พี่โพสต์ท่าแบบสวย ๆ เลยนะ อ่า ๆ อย่านั้นแหละ ยื่นขาออกมาข้างหนึ่งเอามือเท้าเอวไว้”

“พี่มังกร!!!… พลอยเขินนะคะ คนก็เยอะ ให้ทำอะไรก็ไม่รู้”

“ที่นี่ไม่มีใครสนใจเราหรอกครับ ต่อให้เราจูบกันก็ไม่มีใครสนใจ” เขาบอกเธอ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นถ่าย

“สวยครับ สวยที่สุดเลย อย่างนั้นแหละ” เธอก้มหน้า หลบสายตาคมลึกที่ทำให้อุณหภูมิรอบตัวร้อนขึ้น

“พลอยรู้ตัวมั้ย ว่าตัวเองสวย”

“เล่นชมแบบนี้… จะให้เชื่อดีมั้ยคะ”

“เชื่อเถอะครับ พี่พูดจากใจจริง” มังกรยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอื้อมมาจับมือเธอ

“มาถ่ายรูปคู่กันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่จะไม่มีรูปคู่ไปอวดแม่พี่นะ” พลอยนภัสรีบบอก

"ก็เอาไว้อวดแม่กับพี่สาวของพลอยด้วยไง"

เด็กสาวอมยิ้มออกมาอย่างอาย ๆ เมื่อมังกรดึงเธอเข้ามาโอบกอด ก่อนจะยกแขนขึ้นถ่ายเซลฟี่ ภาพในโทรศัพท์สะท้อนเห็นรอยยิ้มที่จริงใจของทั้งคู่

“อีกรูปนะครับ…ยิ้มเยอะ ๆ น้า”

“ชีสสสส!!!!” รอยยิ้มของทั้งสองผุดขึ้นพร้อมกันอย่างอัตโนมัติ เขากดชัตเตอร์รัว ๆ จนพอใจ ก่อนจะลดแขนลงหันมามองเธอ

“วันนี้… พี่ดีใจที่สุดเลย ที่ได้พาพลอยมาที่นี่ พี่ได้เห็นรอยยิ้มของพลอย พี่รู้สึกว่าทุกอย่างมันคุ้มค่าที่สุดแล้ว”

พลอยนภัสเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ลมเย็นพัดผ่าน แต่เธอรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองกำลังอบอุ่นขึ้นเรื่อย ๆ

“พลอยก็มีความสุขค่ะ… ขอบคุณนะคะพี่มังกร ที่ทำให้พลอยลืมเรื่องแย่ ๆ ได้หมดเลย” มังกรยิ้ม พร้อมยื่นมือมาลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน

หลังจากนั้นทั้งสองก็ยืนมองวิวบนยอดหอไอเฟล ท่ามกลางแสงระยิบระยับของเมืองทั้งเมือง ราวกับเวลาหยุดเดิน เพื่อบันทึกช่วงเวลาแห่งความทรงจำที่เริ่มต้นความผูกพันบางอย่างอย่างงดงามที่สุดในค่ำคืนนี้