11 คำสัญญาที่ปารีส

พลอยนภัสทอดสายตามองภาพของหอไอเฟลสีเทาที่ค่อย ๆ เล็กลงเรื่อย ๆ ในยามที่รถยนต์เคลื่อนตัวออกจากย่านที่พลุกพล่านเพื่อมุ่งหน้ากลับโรงแรม สัญลักษณ์แห่งกรุงปารีสตั้งตระหง่านอยู่เป็นฉากหลังสุดท้ายที่งดงามที่สุดของวัน

“เหมือนฝันเลยค่ะพี่กร” พลอยนภัสเอ่ยขึ้นเบา ๆ น้ำเสียงของเธอเปี่ยมไปด้วยความสุขที่แท้จริง มังกรเอื้อมมือของเขามาวางไว้บนมือเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“แต่มันเป็นความจริงครับ... แล้วอะไรก็ตามที่เป็นความฝันของพลอย พี่ก็จะทำให้เป็นความจริงทั้งหมด”

“ทำไมพี่ถึงดูทุ่มเท... เพื่อเด็กอย่างพลอยได้ถึงขนาดนี้คะ” เธอถามออกไปอย่างซื่อตรง ด้วยความรู้สึกว่าตัวเองได้รับความพิเศษมากเกินไป

“ก็พี่เคยบอกแล้วไงครับ” เขาลดเสียงลงจนนุ่มทุ้ม

“พี่อยากทำทุกอย่างเพื่อให้พลอยมีความสุข”

“แล้วอะไรคือความสุขของพี่บ้างคะ พลอยอยากทำมันบ้าง” ดวงตาของเธอฉายแววปรารถนาที่จะตอบแทนความรู้สึกดี ๆ ที่ได้รับ มังกรยิ้มกว้างอย่างอ่อนโยน

“ความสุขของพี่เหรอ... ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ขอแค่มีพลอยอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ก็พอ”

“พี่ว่าถ้าแม่ได้ยินเราสองคนคุยกัน ท่านจะเลี่ยนมั้ยคะ” พลอยนภัสแซวเขาอย่างน่ารัก

“ก็คงงั้นมั้งครับ” มังกรหัวเราะในลำคอเบา ๆ

“แต่พี่ก็หวานกับพลอยแค่คนเดียวนะ”

“คืนนี้ทานนมร้อน ๆ มั้ยครับ แก้หนาว” หลังจากขับรถมาเงียบ ๆ ได้สักระยะ มังกรก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ที่ห้องเหรอคะ”

“ไม่สิ เดี๋ยวพี่พาแวะ พี่รู้จักอยู่ร้านหนึ่ง นมเค้าอร่อยมาก มีกลิ่นเฉพาะตัว ไม่รู้ว่าเขามีส่วนผสมอะไรนะ แต่รับรองว่าพลอยต้องชอบแน่ ๆ ”

“อื้ม....งั้นเหรอ งั้นแวะก็ได้ค่ะ” เธอลังเลเล็กน้อยแต่ก็ตัดสินใจตอบรับอย่างง่ายดาย เพราะไว้ใจในทุกการตัดสินใจของเขา ถึงแม้จะรู้สึกเกรงใจอยู่บ้างก็ตาม

มังกรขับรถต่อมาอีกสักพัก ก่อนจะเลี้ยวเข้าถนนสายรอง บรรยากาศสองข้างทางดูเงียบสงบต่างจากเมื่อสักครู่ ก่อนจะจอดรถลงหน้าร้านแห่งหนึ่งที่ภายนอกถูกตกแต่งเอาไว้อย่างลงตัว ระหว่างความเก่าแก่แบบฝรั่งเศสและความเรียบง่ายแบบตะวันออก แสงไฟสีนวลตาที่ส่องออกมาทำให้ร้านดูอบอุ่นและเชื้อเชิญ

“ร้านนี้เหรอคะ พี่กร”

“ครับ ร้านนี้แหละ ตามป้ายชื่อเลย จะเรียกยากสักหน่อยนะเป็นภาษาฝรั่งเศส” มังกรยิ้มก่อนจะชี้ให้เธอดูป้ายชื่อร้าน พลอยนภัสเหลือบมองป้ายหน้าร้านที่ติดเอาไว้ Sadaharu Aoki Pâtisserie

“เข้ามาเลย รับรองร้านนมสดที่ดีที่สุดในปารีส อยู่ที่นี่แล้ว” พูดจบเขาจูงมือเธอเดินเข้ามาภายในร้านที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของนมสดและขนมหวานนานาชนิด ก่อนจะพามานั่งในมุมของร้านที่ดูโรแมนติกที่สุด

บรรยากาศในร้านเงียบสงบเป็นพิเศษเพราะผู้คนส่วนใหญ่ในปารีสยามค่ำคืนมักจะมุ่งหน้าไปยังบาร์ แต่สำหรับมังกร เขาไม่ใช่นักดื่ม และสถานที่ที่เหมาะจะพาเด็กสาวน่ารักน่าทะนุถนอมอย่างพลอยนภัส ก็คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากร้านนมร้านนี้ ที่เหมาะสมกับความเดียงสาของเธอมากที่สุด

มังกรต้องการให้ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่พิเศษที่สุด เหมือนรสชาติของนมร้อนและขนมหวานที่ถูกนำเสิร์ฟตรงหน้าของเธอ นมสดอุ่น ๆ สูตรพิเศษ ที่ให้ความรู้สึกละมุนลิ้น เขาเป็นคนสั่งให้เธอ เมื่อผ่านริมฝีปากเข้าไปเด็กสาวถึงกับร้องออกมาบอกเขาด้วยความตื่นเต้น

“ว้าว!!!...อร่อยค่ะพี่กร มันไม่เหมือนนมสดทั่วไปเลย ลงตัวมาก” พลอยนภัสตาเป็นประกาย

“แน่นอนครับ... อะไรที่พิเศษสุดของที่นี่ พี่ต้องพาพลอยไปลองให้ได้”

“โห!!..แบบนี้สามวันจะพอเหรอคะ”

“มันอาจจะเกินสามวันก็ได้นะ เจ้าหน้าที่บอกว่าพาสปอร์ตฉุกเฉินบางครั้งก็อาจจะรอถึงห้าวัน”

“กี่วันพลอยก็รอได้ค่ะ ขอให้มีพี่อยู่ด้วยก็พอ”

“แล้วถ้ากลับไปเมืองไทยล่ะ พลอยจะยังอยากให้พี่ดูแลอยู่มั้ย”

“อยากสิคะ พลอยอยากฝากชีวิตเอาไว้กับพี่ นอกจากแม่และพี่สาวก็ไม่เคยมีใครดูแลพลอยดีขนาดนี้มาก่อนเลย”

“สัญญากับพี่ได้มั้ย ว่ากลับไปแล้วพลอยจะไม่ลืมพี่”

“ต้องไม่ลืมสิคะ พลอยจะลืมพี่ได้ไงกัน”

“จริง ๆ นะ”

“จริงค่ะ แล้วที่พี่บอกว่า...จะพาพลอยไปหาแม่ มันคือเรื่องจริงใช่มั้ยคะ”

“จริงสิครับ แม่พี่บอกว่าอยากรู้จักพลอยไง”

หลังจากดื่มนมสดร้อน ๆ เสร็จแล้ว มังกรก็เริ่มต้นภารกิจตามใจแบบจัดเต็มอีกครั้ง โดยเขาพาเด็กสาวไปยังร้าน Pierre Hermé ที่มีชื่อเสียงของที่นี่ ก่อนจะเลือกซื้อมาการอง สีสันสดใสหลายรสชาติ และที่ขาดไม่ได้คือครัวซองต์ Ispahan ที่มีกลิ่นกุหลาบและลิ้นจี่ ซึ่งถือเป็นผลงานชิ้นเอกของร้านนี้

“พี่กรคะ... พี่จะขุนให้พลอยอ้วนหรือไงคะเนี่ย” พลอยนภัสบอกพลางอมยิ้ม ขณะที่มังกรยื่นถุงขนมให้เธอถือ

“อ้วนก็รักครับ... พี่อยากให้พลอยอ้วนกว่านี้” มังกรแซวกลับอย่างรวดเร็ว

“ทำไมเหรอคะ พี่ชายมีแต่จะให้ผู้หญิงที่เค้ารัก ผอมกันทั้งนั้น”

“ไม่รู้สิ พี่ชอบแบบกอดอุ่น ๆ มั่ง”

“ถ้าพลอยอ้วนแล้วพี่ไม่รักล่ะก็ ...น่าดู”

“ไม่มีวันเป็นอย่างนั้นหรอกครับ...พี่สัญญา”

เกือบจะสองทุ่มมังกรชะลอรถเข้าจอดข้างทาง ใต้แสงไฟสีเหลืองนวลของถนนปารีสยามค่ำคืน หน้าร้านขนมชื่อดังที่ยังคงมีแสงไฟอบอุ่นลอดออกมาจากกระจกใส แม้ว่าใกล้ถึงเวลาปิด แต่หน้าร้านกลับยังมีผู้คนต่อแถวยาวไม่ต่างจากช่วงกลางวันทั้งนักท่องเที่ยวและคนท้องถิ่นที่อยากลิ้มรสช็อกโกแลตร้อนในตำนาน พลอยนภัสมองภาพตรงหน้าด้วยตาเบิกกว้าง

“โอ้โห!!!…คนเยอะขนาดนี้กว่าจะได้ซื้อร้านเค้าคงปิดพอดี” เธอหันมาบอกเขา พลางดึงแขนเสื้อเบา ๆ

“เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ” มังกรยิ้มบาง ดวงตานิ่งลึกด้วยความตั้งใจ

“แต่พี่อยากให้พลอยได้ลองนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่มังกร ของกินในถุงนี่ก็เต็มเลย พลอยกินไม่ไหวหรอก…” เธอพูดพลางยกถุงขนมที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ให้เขาดู ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะปิดไฟรถและเอนตัวพิงเบาะอย่างผ่อนคลาย

“งั้นเอางี้พรุ่งนี้พี่จะพาพลอยมาเที่ยวพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ เราจะมาดูโมนาลิซ่ากัน แล้วจากนั้น… พี่จะพามานั่งดื่มช็อกโกแลตร้อนของร้านนี้ให้ได้” คำพูดนั้นทำให้แก้มของเธอร้อนวูบขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันไม่ใช่แค่คำสัญญา แต่เป็นความตั้งใจของผู้ชายคนหนึ่งที่อยากมอบประสบการณ์ดี ๆ ให้เธอด้วยตัวเอง

“พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์เนี่ย… ค่าเข้าชมมันแพงมั้ยคะ” พลอยนภัสถามด้วยความเกรงใจ มังกรส่ายหน้าเบา ๆ แล้วหันมาสบตาเธอ

“ไม่แพงหรอก แค่ 22 ยูโร เอง จองออนไลน์คืนนี้ก็ได้” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงอำนาจเงินของเขาทำให้ทุกอย่างดูง่ายไปเสียหมด

“พี่อยากทำให้ความฝันของพลอยเป็นจริง พลอยอยากเห็นโมนาลิซ่าไม่ใช่เหรอ” เขาเอื้อมมือมาลูบศีรษะเธอเบา ๆ คล้ายเอ็นดูจนหัวใจเธอแทบละลาย

“ขอบคุณค่ะ” เสียงหวานกล่าวขอบคุณอย่างตื้นตัน ดวงตาเป็นประกายแบบที่มังกรชอบมอง ทั้งสองสบตากันอยู่นาน

Cheval Blanc Paris

โรงแรมหรูใกล้แม่น้ำแซน สถาปัตยกรรมอาร์ตเดโคที่แฝงไปด้วยความคลาสสิก วิวทิวทัศน์ของแม่น้ำแซนที่ส่องประกายระยิบระยับยามค่ำคืนราวกับดวงดาวบนฟากฟ้า มังกรชะลอความเร็ว ก่อนที่รถหรูคันงามจะเลี้ยวเข้ามายังลานด้านหน้าก่อนจะจอดตรงบริเวณ Drop-off ที่เงียบสงบในค่ำคืนอันแสนอบอุ่นของกรุงปารีส

แสงโคมไฟสีทองส่องลงบนพื้นหินอ่อนที่สะท้อนเป็นประกาย มังกรก็ดับเครื่องยนต์ เหลือเพียงความนิ่งและไออุ่นของความใกล้ชิดในรถคันเดิมที่พาทั้งคู่ไปเที่ยวรอบกรุงในวันนี้

พลอยนภัสเปิดประตูลงจากรถ สูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้มัดช่อใหญ่ที่ตกแต่งอยู่หน้าโรงแรม ทั้งสองก้าวลงจากรถพร้อม ๆ กัน พลอยนภัสเอื้อมไปหยิบถุงขนมที่วางอยู่บนเบาะหลังอย่างระมัดระวัง ส่วนมังกรเดินอ้อมไปด้านหลังรถ ก้าวยาว ๆ อย่างมั่นคง ก่อนจะเปิดท้ายรถขึ้นแล้วดึงกล่องกระดาษใบยาวสีส้มสดใสออกมาด้วยท่วงท่าเรียบร้อยราวกับถือสิ่งของล้ำค่า เขาปิดท้ายรถลงช้า ๆ แล้วเดินกลับมาหาเธอ พลอยนภัสมองกล่องนั้นอย่างสงสัย ดวงตากลมโตเบิกกว้าง

“พี่กร…นั่นกล่องอะไรเหรอคะ?” เธอถาม ขณะปรับถุงขนมในมือให้อยู่ในท่าที่หิ้วได้อย่างสะดวก

“เดี๋ยวขึ้นไปข้างบนห้อง ก็รู้” มังกรหันมายิ้มให้เธอก่อนตอบ ซึ่งมันคล้ายกับรอยยิ้มของคนที่กำลังซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้