Ep.2 ยินดีต้อน(รัก)รับ(2)

ฟ้าวลัยต้องสูดเอาอากาศเข้าปอดลึกๆช้าๆ ก่อนจะนับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วพ่นออกมา

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว”

“เชิญคร้าบแม่เลี้ยงคนสวย ป้าเล็กช่วยนำเธอไปทีนะครับ”

“ได้ค่ะคุณดิน”

ฟ้าวลัยก้าวฉับๆตามแม่บ้านวัยค่อนคนไปยังชั้นสอง แล้วก็เปิดไปยังห้องนอนของประมุขของบ้านด้วยอาการโล่งใจสุดๆ

“ป้าคะ ฉันขอความเป็นส่วนตัวสักชั่วโมงนะ ขออาบน้ำสักหน่อย เดี๋ยวถ้าฉันหิว ฉันจะลงไปข้างล่างเอง ในตู้เย็นมีนมอยู่ใช่ไหม”

“มีค่ะ แล้วคุณอยากจะได้อะไรเพิ่มเติมไหมคะ ป้าจะได้จัดเตรียมไว้ให้”

“ขอบคุณนะป้า แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันเป็นคนง่ายๆ อยากได้อะไร เดี๋ยวฉันลงไปจัดการเอง ป้าไปเถอะ”

“ค่ะ”

พอคล้อยหลังแม่บ้าน ฟ้าวลัยก็ถึงกับนอนแผ่หลาบนที่นอนหนานุ่มทันที

วันนี้เธอเดินทางมาเหนื่อยจริงๆ เพราะต้องนั่งรถโดยสารประจำทางจากต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพฯแบบหลายต่อมากกว่าจะมาถึงบ้านหลังนี้

แต่ที่หน้าตาของเธอยังดูสภาพดีอยู่ก็เพราะได้แวะเติมแป้งแต่งหน้านิดๆหน่อยๆที่ปั้มน้ำมันมานั่นเอง

แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ขออาบน้ำแล้วนอนเลยดีกว่า

โชคดีที่คุณหัตถการโทรมาบอกเธอล่วงหน้าแล้วว่าจะต้องเดินทางไปต่างประเทศวันนี้ และอีกประมาณสามวันถึงจะกลับ

เมื่อสายน้ำเย็นฉ่ำ สาดลงมากระทบผิวหน้า ฟ้าวลัยก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย พออาบน้ำสระผมเสร็จ ความเพลียเมื่อครู่มันก็มลายหายไปเกือบหมด

ชุดนอนผ้าลินินคอเชิ้ตติดกระดุมถึงต้นขา ปล่อยชายแค่เลยสะโพกลงมาเล็กน้อยสีม่วงอ่อนถูกหยิบมาสวมอย่างเคยชิน ผมที่มัดมาเมื่อครู่ถูกปล่อยสยายเต็มหลังและยาวเลยบั้นเอาไปหลายเซนติเมตร ผมดกดำของเธอทิ้งตัวสวยมาก เพราะเพิ่งจะยืดและอบไอน้ำมาอาทิตย์ที่แล้วนี่เอง

เครื่องหน้าจิ้มลิ้มตอนนี้มีเพียงเซรั่มบำรุงผิวกับแป้งเด็กกลิ่นหอมอ่อนๆเท่านั้น และริมฝีปากบางสีเลือดฝาดสาวก็มีเพียงลิปกลอสมันวาวฉ่ำปากกลิ่นผลไม้อ่อนๆเคลือบเอาไว้เท่านั้น

หญิงสาวหวีผมเสร็จ ก็หมุนตัวแล้วส่องหน้า ส่องไรฟัน และดูความเรียบร้อยของตนเองครู่หนึ่งหน้ากระจกเงาแล้วก็เดินออกจากห้องไป ตั้งใจจะไปหานมสดมาดื่มสักแก้วก่อนนอน

ทว่าเมื่อเดินลงไปก็ต้องผ่านเค้าเตอร์บาร์เล็กๆในบ้านซึ่งมีหัสดินกำลังนั่งจิบเครื่องดื่มสีอำพันอยู่

เขาหมุนเก้าอี้หันมามองเธอช้าๆ และมองด้วยสายตาเหมือนจะเปลื้องผ้าเธออีกแล้ว

ด้วยความถือตัวว่าเธอคือ ‘แม่เลี้ยงของเขา’ ฟ้าวลัยจึงไม่หวั่นต่อสายตาคมกล้ายิ่งกว่าแสงเรด้าของหัสดิน

เธอฉวยโอกาสจ้องตอบเขาแล้วสำรวจชายหนุ่มไปตลอดร่างอย่างละเอียดในนาทีนี้ แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาดไปแล้ว

ความหล่อร้ายของเขามันแยงตา แววตาร้อนแรงของเขามันแยงใจ แล้วเขาเดินมาประชิดร่างเธอตอนไหนยังไม่รู้สึกตัวเลย กว่าจะรู้สึกตัวก็ถูกเขาแตะเนื้อต้องตัวเสียแล้ว

มือใหญ่อุ่นจัดสองข้างของเขากำลังจับไหล่บางของเธออยู่ ท่าทางของเขาเหมือนจะเมาเล็กน้อย แววตาที่ดูเอาเรื่องนิดๆ มองเธอราวกับจะกลืนกิน

‘อย่าบอกว่าผู้ชายบ้านนี้ บ้าตัณหากันทั้งบ้านล่ะ’

พอรู้สึกตัวร่างเล็กก็รีบสะบัดตัวออกห่างราวกับถูกของร้อนลวก ก่อนจะจ้องหน้าคนตัวสูงในชุดที่กลับมาจากข้างนอกอย่างหยิ่งทะนง

“ฉันมาอยู่ที่นี่ในฐานะแม่เลี้ยงของคุณนะ กรุณาให้เกียรติฉันด้วย”

“ผมก็ให้เกียรติอิหนูของป๊าทุกคนนั่นแหละ แต่ว่าสวยๆอย่างคุณเนี่ย ผมควรจะให้เกียรติมากเป็นพิเศษหน่อยจริงไหม”

“หลีกไปค่ะ ฉันจะเข้าครัว”

“คุณจะเอาอะไร เดี๋ยวผมเรียกป้าเล็กเอามาให้คุณก็ได้นี่ แต่ตอนนี้ช่วยนั่งเป็นเพื่อนลูกเลี้ยงอย่างผมหน่อยได้ไหม ดื่มคนเดียวมันเหงาน่ะ”

“ขอโทษนะคะ คืนนี้ฉันคงนั่งดื่มเป็นเพื่อนด้วยไม่ได้ ฉันเดินทางมาเหนื่อย ฉันขอนอนพักสักคืนก่อน”

“โธ่ แค่นั่งตรงนี้เป็นเพื่อนผมไม่ถึงสิบนาที ไม่เหนื่อยหรอกน่า นะ... ให้เราสองคนที่จะต้องอยู่ร่วมบ้านหลังเดียวกันได้ทำความรู้จักคุ้นเคยกันหน่อย เดี๋ยวค่อยขึ้นไปนอนก็ได้”

“ไม่ค่ะ” หญิงสาวยังยืนยันเจตนาเดิม

“คุณรู้ไหมว่าถ้าคืนนี้ป๊าผมเขานอนที่นี่ คุณอาจจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลยนะ กับอิแค่นั่งเป็นเพื่อนผมไม่ถึงสิบนาที คุณจะทนไม่ไหวเชียวเหรอ หืม”