Ep.2 เขาอายุ 38 แล้วและโสดสนิท(2)

“สามเดือนแรกฉันให้เท่านี้ทุกคน แต่ถ้าผ่านสามเดือนไปแล้ว ถ้านายรู้ใจฉันเป็นอย่างดี ไม่มีปัญหาอะไร ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้ พร้อมทิปพิเศษเวลาเดินทางไกล และโบนัสพิเศษช่วงปลายปี”

“ขอบพระคุณมากครับท่าน”

“เล็กๆ”

“ค่าคุณหัต”

“พาสรุจไปยังห้องพักของเขานะ แล้วบอกกฎระเบียบในการอยู่ในบ้านหลังนี้ให้เขาเข้าใจด้วย เสร็จแล้วให้นายอาบน้ำแต่งตัวแล้วมารับฉันไปทำงานได้เลยนะสรุจ อีกครึ่งชั่วโมงฉันต้องไปทำงานแล้ว ทำเวลาด้วยล่ะ”

“ครับท่าน”

“คุณหัตไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวเล็กจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยค่ะ ตามมาป้ามาค่ะสรุจ” ท้ายประโยคแม่บ้านเก่าแก่ก็บอกให้ชายหนุ่มรุ่นลูกเดินตามนางไป

สรุจยิ้มมุมปากให้แม่บ้าน พร้อมค้อมศีรษะให้เล็กน้อยตามธรรมเนียมไทย จากนั้นก็เดินตามแม่บ้านวัยห้าสิบปลายๆ เข้าไปทางหลังบ้าน เดินไปยังห้องพักเดิมของลุงสัน

แล้วระหว่างทางที่เดินไป เจ้าหมาน้อยของแพรพรรณก็วิ่งมาทางสรุจเข้าพอดี หญิงสาวจึงวิ่งตามสุนัขแสนรักของตนเองมาอย่างเร็วรี่ โดยที่ไม่ทันได้ดูทางเลยว่า มีแม่บ้านกับคนขับรถคนใหม่กำลังเดินสวนทางมา

พลั่ก!!

“อุ้ย!”

ร่างเล็กของหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ที่เดินตรงมาเข้าเต็มๆ จนทั้งสองคนล้มกลิ้งลงไปกองกับพื้นหญ้ากันทั้งคู่ โดยมีร่างใหญ่ของสรุจล้มทับอยู่ด้านบนร่างนุ่มๆแสนหอมกรุ่นของหญิงสาว

ช็อตเด็ดคือปากของทั้งคู่กำลังแนบกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ และเมื่อดวงตาสองคู่ลืมตาขึ้นมาในเวลาไล่ๆกัน ก็เกิดการสบตากันปิ๊งๆขึ้นมา

หัวใจดวงน้อยของแพรพรรณเต้นแรง เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาคมกล้าเป็นประกายหวานซึ้งทรงเสน่ห์คู่นั้นที่กำลังจ้องมองเธออย่างไม่กะพริบตาเช่นกัน

แล้วนาทีต่อมา ก็ราวกับมีกระแสคลื่นไฟฟ้าไหลผ่านร่างของทั้งคู่ให้วูบวาบไปทั้งใจกาย เลือดไหลสูบฉีดไปเลี้ยงหัวใจเร็วขึ้น ทั้งคู่สตั๊นไปสองสามวินาที กระทั่งได้ยินเสียงกระแอมของแม่บ้านสองสามครั้ง สองหนุ่มสาวจึงได้รีบผละร่างออกจากกันอย่างลนลาน

“ผมขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ทันได้ระวัง”

“แพรต่างหากค่ะ ที่ควรเป็นฝ่ายขอโทษคุณ แพรวิ่งตามเจ้าโบกี้มาไม่ทันได้มองทางค่ะ”

โบกี้คือสุนัขพันธุ์ปั๊กตัวเล็กๆของหญิงสาว เธอเดินไปอุ้มมันมากอดเอาไว้

นาทีนี้เองที่แพรพรรณเพิ่งสังเกตว่าผู้ชายตรงหน้าเธอมีใบหน้าละม้ายคล้ายใครคนหนึ่ง แต่เธอก็จำไม่ได้ นึกไม่ออก แต่มันรู้สึกคุ้นมากเหลือเกิน

แต่สำหรับสรุจ เขาจำเธอได้ไม่มีวันลืม

‘โลกใบนี้ช่างกลมเสียนี่กระไร แต่ทว่าดูเธอเหมือนจะจำเขาไม่ได้ มันเกิดอะไรขึ้น หรือเธอแค่แกล้งแสดงละครว่าจำเขาไม่ได้กันแน่’

“รีบตามป้ามาค่ะ คุณท่านรออยู่”

“ครับป้า”

เพราะไม่มีเวลาถามไถ่นานกว่านั้น แพรพรรณจึงได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ

ดวงตาคู่สวยยังคงมองตามหลังเจ้าของแผ่นหลังกว้างไปจนเกือบลับตา เขาก็หันกลับมามองเธอยิ้มๆ ก่อนจะเดินลับหายเข้าไปในห้องพัก

เมื่อไปถึงบ้านพักสรุจก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดมาอยู่ในชุดทำงานที่ดูดีที่สุดของวันนี้ ตัวเขาหอมขึ้น ทรงผมที่เพิ่งสระเสร็จหวีปัดเสยไปทางด้านหลัง ชุดคนขับรถของเขาจะต้องคู่ควรกับตำแหน่งหน้าที่การงานของตาเฒ่าคนนั้น

ชุดสแล็กสีน้ำตาลอ่อนกับเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพับศอกถูกนำมาสวมบนร่างสมส่วนสมชายชาตรี เมื่อดูในกระจกแล้ว ทำให้สรุจมั่นใจในตนเองขึ้นมาอีกหน่อย แล้วในหัวก็นึกไปถึงฉากที่เขาล้มทับแพรพรรณ

‘ตอนนี้เธอเป็นเมียนาย เขาไม่ควร’

ชายหนุ่มบอกตนเองในใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าของบริษัท KP Digital Content คอร์ปอเรชั่น กำจัด ที่รวยมากเป็นอันดับต้นๆของจังหวัด

หัตถการมองคนขับรถคนใหม่แล้วใจเสียววูบ

‘นี่เขาคิดถูกแล้วใช่ไหมที่รับเด็กหนุ่มคนนี้มาเป็นคนขับรถให้’ คิดไปก็มองไปรอบๆ ก็เห็นแพรพรรณกำลังวิ่งเล่นกับเจ้าสุนัขอยู่ ก็แอบลอบถอนหายใจออกมาแบบยังไม่คลายกังวลนัก

แต่เพราะความจำเป็นเขาเลยต้องรับสรุจเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้เขาขับรถเองไม่ค่อยไหวเหมือนจะรู้สึกเพลียๆนิดหน่อย อาจเพราะโดนไข้หวัดเล่นงาน แต่ก็ต้องออกไปทำงาน เพราะลูกๆต่างก็แต่งงานออกจากบ้านไปหมดแล้ว เมื่อไหร่ไม่รู้ถึงจะกลับมาช่วยงานพ่อของเขา