บทที่ 1

‘รักภพแทนพี่ด้วยนะหนูเล็ก…ถ้าเป็นน้องสาวคนนี้ของพี่จะต้องทำให้คนที่พี่รักมีความสุขได้แน่ๆ’

หลังจากพยุงร่างที่กำลังเมาจนไร้สติของสามีที่มักจะเมากลับมาเช่นนี้เป็นประจำอยู่ทุกคืน ทั้งๆ ที่ก่อนออกไปทำงานนั้นยังสุขุมเยือกเย็นเสียจนใครๆ ต่างก็พากันหวาดกลัวไปตามๆ กัน แต่พอเหล้าเข้าปากเขาก็กลายเป็นอีกคนที่ต่างไปจากเดิม จะมีก็แต่เธอที่ต้องนอนรออยู่ที่โซฟาตัวเดิมเพื่อคอยช่วยพยุงเขาขึ้นมายังห้องนอน ห้องนอนที่ไม่ได้อบอุ่นอย่างที่เคยฝันเอาไว้เลย

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะลุงมั่นที่ช่วยหนูเล็กพาพี่ภพขึ้นมาส่งถึงห้องนอนแบบนี้ทุกคืน เลยพลอยทำให้ลุงต้องนอนดึกไปด้วยเลย หนูเล็กต้องขอโทษแทนพี่ภพด้วยนะคะ” เสียงหวานบอกไปตามที่รู้สึก ไม่ใช่แค่เพียงแต่เธอเท่านั้นที่ต้องนอนน้อยเพราะต้องนั่งรอเขาอยู่แบบนี้ทุกคืน ยังมีลุงมั่นคนขับรถตรงหน้านี้ด้วยอีกคนที่ต้องรับผลกรรมนี้ไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ทั้งๆ ที่เวลานี้น่าจะเป็นเวลาสำหรับพักผ่อนของลุงแกแล้วแท้ๆ แต่กลับต้องคอยขับรถรับส่งคนเอาแต่ใจตัวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่นิสัยเหล่านี้ของเขานั้นมันจะหมดไปเสียที

“อย่าห่วงเรื่องนั้นไปเลยครับคุณหนูเล็ก เรื่องแค่นี้เล็กน้อยมากหากเทียบกับบุญคุณที่ทุกๆ คนในบ้านหลังนี้มอบให้ผมกับครอบครัว ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับไปหลับเอาแรงที่เรือนเล็กก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะต้องตื่นไปส่งคุณภพแต่เช้า เห็นว่ามีประชุมใหญ่น่ะครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะอาสาไปส่งแต่ชายชราก็ห้ามเอาไว้เสียก่อนเพราะอยากให้สามีภรรยาให้อยู่ด้วยกันตามลำพังเสียมากกว่า ในใจอดที่จะสงสารหญิงสาวขึ้นมาไม่ได้ ที่ต้องทิ้งทุกๆ อย่างของตัวเองแล้วมาเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายที่ไม่เคยแม้แต่จะมอบความรักให้เลยสักครั้ง ไม่เคยพาออกงานสังคมแต่กลับควงเอาคู่ขาไปออกงานแทน ทำตัวราวกับเป็นคนโสดทั้งๆ ที่ทั้งสองจดทะเบียนสมรสกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วแท้ๆ

“เฮ้อ คุณภพนะคุณภพ เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองเสียทีนะ เมียก็ทั้งสวยทั้งแสนดีขนาดนี้ เป็นข้าหน่อยไม่ได้ป่านนี้มีลูกหัวปีท้ายปีไปแล้ว!” ชายชราที่ควบตำแหน่งคนขับรถประจำกายเจ้านายหนุ่มสุดฮอตที่ไม่ว่าสาวๆ คนไหนก็อยากจะเข้าใกล้เอ่ยขึ้นตามลำพังหลังจากเดินออกมาจากห้องนอนของผู้เป็นเจ้านายทั้งสอง ภายในใจรู้สึกสงสารในโชคชะตาของทุกๆ คนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก นอกจากภาวนาให้เวลาที่ล่วงเลยผ่านมาชำระล้างอดีตที่แสนโศกเศร้าให้มันเลือนหายไปเสียทีเท่านั้น

แต่ถึงแม้ว่าใครๆ จะมองว่าตรีภพนั้นแสดงท่าทีรังเกียจในตัวภรรยาของตัวเองมากแค่ไหน แต่มีหรือที่ผู้ชายด้วยกันจะดูไม่ออกว่ามันไม่จริงเลยสักนิด เพราะไม่ว่าเขาจะเมาจนไม่มีสติแค่ไหนก็ต้องกำชับสั่งให้ตนพาขับรถมาส่งที่บ้านอยู่ดี ทั้งๆ ที่จะไปเปิดโรงแรมนอนชั่วคราวก็ยังได้ นั่นคงเป็นเพราะว่าอยากกลับมาหาใครอีกคน ที่มักจะนอนขดตัวรออยู่ที่โซฟาในบ้านเสียมากกว่า

รินลดาลอบถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะกว่าจะจัดการถอดเสื้อและเช็ดตัวให้ผู้เป็นสามีที่ทั้งตัวโตกว่าและมีเรี่ยวแรงมากกว่าตนเองถึงสองเท่านั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเธอซึ่งเป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น หญิงสาวจัดการสวมชุดคลุมนอนให้คนโตตัวอย่างเบามือก่อนจะไล่ต่ำลงไปถอดถุงเท้าให้เขาอย่างไม่มีท่าทีรังเกียจ จนเมื่อทุกๆ อย่างเสร็จจึงค่อยๆ ห่มผ้าให้ตามลำดับและหมุนกายเดินออกห่างบริเวณเตียงกว้างที่นอนสองคนได้อย่างสบายแต่เขากลับสั่งห้ามไม่ให้เธอย่างกายเข้ามาเฉียดใกล้บริเวณนี้ นอกเสียจากเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยามที่เขาไม่มีสติพอที่จะทำเองเท่านั้น

เท้าเล็กค่อยๆ ก้าวถอยห่างจากเตียงประมาณสามก้าวก่อนจะล้มตัวลงบนตรงพื้นพรมด้านล่างซึ่งเป็นที่ที่เดียวภายในห้องนี้ที่เขาอนุญาตให้เธอได้ใช้มันเป็นที่หลับนอนเท่านั้น หญิงสาวค่อยๆ ฟุบตัวลงนอนบนที่นอนปิกนิกคู่กายก่อนจะหลับตาลงตามสามีของตัวเองไปติดๆ ด้วยความเหนื่อยอ่อนเต็มที

ฝันดีนะคะพี่ภพ…